เพื่อนสนิท 2/5

หนึ่งทุ่มตรง

ฉันกับเฟย์แต่งตัวเสร็จก็มารอไทด์ที่หน้าหอพัก

“นี่ฉันดูเป็นไงบ้างแก โอเครไหม” เฟย์ยืนหันไปหันมาสิบรอบได้แล้วมั่ง แล้วก็ถามเหมือนเดิม

เฟย์ใส่เสื้อสีครีมยาวถึงหน้าขาอ่อนเปิดไหล่หนึ่งข้างโชว์ เนินอกนิดๆ กับกางเกงขาสั้นสีดำซ่อนข้างในสไตล์หวานๆ ส่วนฉันใส่เสื้อยืดสีดำกับกางเกงยีนสีดำขาดๆ รัดรูป แลดูเปรี้ยวใช่ย่อยเลย

“แกสวยแล้ว เลิกหมุนได้แล้วเวียนหัว” ฉันจับเพื่อนไว้ให้หยุดหมุน เป็นจังหวะเดียวกันกับที่รถของไทด์มาจอดตรงหน้าพวกเราพอดี

“ไงสาวๆ” ไทด์ลดกระจกลด ชโงกหน้ามาทักทาย ฉันกับเฟย์เปิดประตูเข้าไปนั่งในรถ

“แกนี้ก็เปรี้ยวใช้ได้เลยนะ” ไทด์ทักขึ้น

“แค่นี้เอง เฟี้ยวๆ” ฉันตอบไทด์พร้อมกับโพสต์ท่าเซ็กซี่

“ยัยบ้า” ไทด์บอก

แล้วเราก็ขำกันยกใหญ่

ST ผับ.....

Yeah Oh Foo! Let's go oh!

Ooh, the way that you pop girl Makes me go cray, show me what you got, girl You could be my new thang Ooh, the way that you move Makes me go cray, pick it up now drop girl You could be my new thang

Aha Aha Aha

Get sexy, girl, get sexy Get sexy, girl, get sexy (aha) Get sexy, girl, get sexy

ทันทีที่ก้าวเข้ามาในผับเสียงเพลงก็ดังกระหึ่ม หูหื้อไปหมด ดีนะที่ไทด์จองโต๊ะวีไอพีของชั้นสองค่อนข้างเป็นส่วนตัวหน่อย

พอฉันเดินมาถึงโต๊ะก็เจอเพื่อนผู้ชายสี่คนกับผู้หญิงสามคนน่าจะเป็นเพื่อนที่คณะของไทด์และหนึ่งในนั้นก็มีไดมอนด์อยู่ด้วยซึ่งกำลังนั่งดื่มเหล้า ที่นั่งด้านข้างทั้งสองข้างก็มีเพื่อนผู้หญิงนั่งประกบซ้ายขวา

ฉันเดินไปนั่งโซฟาที่ว่างอยู่แต่มันติดกับเพื่อนผู้ชายของไทด์ ฉันขยับให้เฟย์นั่งด้วยทำให้ชิดเพื่อนผู้ชายกว่าเดิม

“พวกมึง นี่ของขวัญเพื่อนรักกูเอง กับเฟย์เพื่อนของขวัญ” ไทด์แนะนำเพื่อนๆ

“ชื่อของขวัญหรอครับ เราชื่อบ๊อบบี้นะ” คนที่นั่งข้างๆ ฉันแนะนำตัว ยิ้มซะตาหวานเชี่ยว ฉันเลยยิ้มบางๆ ไปให้

“เราชื่อแดนนะ” ผู้ชายที่นั่งถัดไปจากบ๊อบบี้บอก

“เราชื่อนิค ส่วนไอ้หน้าสวยเนี้ยไดมอนด์” นิคบอก

ฉันพยักหน้าให้อย่างเข้าใจ

“ไอ้มอนด์ไม่ต้องแนะนำหรอก มันรู้จักของขวัญอยู่แล้ว” ไทด์บอกเพื่อน

“นี่มึงมีเพื่อนน่ารักขนาดนี้ไม่ยอมบอกกูเลยนะ ไอ้เชี้ยมอนด์” แดนหันไปพูดกับไดมอนด์

“นั้น เรียกว่าน่ารักแล้วหรอ ตาถั่วว่ะ” ไดมอนด์บอก

นี่เขาแอบด่าฉันอหรอ เชอะ! ฉันจับแก้วเหล้าขึ้นมาดื่มบ้าง อร๊ายยยย วูบวาบดีจัง

“มึงนะดิ ตาถั่ว” บ๊อบบี้บอกไดมอนด์

“เราชื่อฟ้านะ แล้วก็นี่เมย์กับโบว์” ผู้หญิงที่นั่งอยู่ด้านซ้ายไดมอนด์บอก คนที่อยู่ด้านขวาชื่อเมย์ ถัดมาก็โบว์

ฉันยิ้มให้พวกเธออย่างเป็นมิตร แต่เหมือนพวกเธอไม่ได้อยากจะเป็นมิตรด้วยเลย

แต่ก็ชั่งเหอะ ใครสนล่ะ

“นี่ หมั่นไส้ยัยพวกนั้นจัง” เฟย์กระซิบคุยกับฉัน

“ทำไมอ่ะ” ฉันถามเพื่อน

“ดูยัยพวกนั้นดิ ออเซาะไดมอนด์อยู่ได้” เฟย์พูดอย่างหมั่นไส้

“ชั่งเขาเหอะ อย่าไปสนใจเลย” เขาก็ฮอตในหมู่สาวๆ อยู่แล้ว ฉันเห็นมาจนชิน

“ลุกขึ้น”

ไดมอนด์เดินมาอยู่ตรงหน้าฉันตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้เเพราะฉันมัวแต่มองไปด้านล่างดูผู้คนโยกย้ายส่ายสะโพกกัน

“อะไร” ฉันถามอย่าง งงๆ อยู่ดีๆ ก็บอกให้ลุกซะงั้น

“ไปเอาเค้กให้ไอ้ไทด์มัน” ไดมอนด์บอก

“เดี๋ยวมานะ” ฉันหันไปบอกเฟย์ ซึ่งเธอก็พยักหน้าให้อย่างเข้าใจ

ฉันลุกขึ้นเดินตามไดมอนด์ออกมาที่ลานจอดรถ ำดมอนด์ยืนพิงประตูรถแล้วก็หยิบบุรี่ขึ้นมาจุดไฟสูบ

“มะเร็งทั้งนั้น” ฉันเลยแขวะเข้าให้

“ใครใช้ให้แต่งตัวแบบนี้” ไดมอนด์ทิ้งบุรี่ลงพื้น ใช้เท้าขยี้จนไฟดับสนิททั้งๆ ที่พึ่งสูบไปหน่อยเดียวเอง นี่เขาคงไม่ได้ทิ้งเพราะฉันแขวะหรอกนะ

“ฉันจะแต่งยังไงมันก็เรื่องของฉันป่ะ นายเกี่ยวอะไรด้วย” ฉันยืนกอดอกคุยกันเขา

นี่เรียกฉันออกมาบ่นรึไงกัน

“แล้วอยากเกี่ยวป่ะละ” ไดมอนด์จ้องหน้าฉันนิ่ง

“พูดอะไรของนาย ไม่เห็นจะเข้าใจเลย” พักหลังๆ มานี่ รู้สึกว่าจะชอบพูดอะไรแปลกๆ บ่อยนะ

จู่ๆ ไดมอนด์ก็เดินเข้ามาจับข้อมือแล้วก็กระชากอย่างแรงทำให้ตัวฉันเซปะทะกับอกแกร่ง มืออีกข้างก็โอบเอวไว้แน่น

“จะทำอะไรนะ” ฉันท้วงขึ้นพร้อมกับดิ้นไปมาอยู่ในอ้อมกอดของเขา

“ก็อยากให้เกี่ยวไม่ใช่เหรอ” ไดมอนด์พูด มือข้างหนึ่งยกขึ้นมาล็อกท้ายทอยฉันไว้แน่น

“นายอย่าทำอะไรบ้าๆ นะ ไดมอนด์” ฉันใช้มือเล็กทุบอกแกร่งแรงๆ หวังให้เขาปล่อย

“เธอไม่รู้ตัวเลยเหรอ ของขวัญ” ไดมอนด์สบตาฉัน เหมือนต้องการจะสื่ออะไร

“รู้อะไร” ฉันเผลอจ้องมองดวงตาสีน้ำตาลอ่อนอย่างน่าหลงใหล ใบหน้าเนียนเคลือนเข้ามาเรื่อยๆ จนริมฝีปากหนาทาบแตะลงบนริมฝีปากบางของฉัน

ฉันหลับตาลงพร้อมรับสัมผัสจากเขาอย่างลืมตัว ลืมว่าควรต้องผลักเขาออกไป มือเล็กก็ยึดเสื้อยืดของเขาไว้แน่นเหมือนไม่อยากให้เขาถอยออกไปซะงั้นฝน ลิ้นชื้นค่อยๆ แทรกเรียวปากเข้ามาเกี่ยวลิ้นเล็กตวัดดึงดูดไปมา

รสเหล้าขมๆ กับกลิ่นบุรี่ฉางๆ ที่เขาพึ่งสูบเข้าไปสร้างความปั่นป่วนชวนหลงใหล ร่างฉันถูกยกขึ้นไปนั่งบนกระปรงรถโดยฝีมือคนตรงหน้าทั้งที่ริมฝีปากยังสัมผัสกันอยู่

ไดมอนด์ดันตัวเข้ามาแทรกตรงกลางทำให้เรียวขาสวยโอบรอบเอวหนาโดยอัตโนมัติ

“อื้อ...” ฉันท้วงเขาอยู่ในลำคอ เมื่อมือหนาเริ่มซุกซน ลูบไล้ไปทั่วแผ่นหลังด้านในเสื้อยืดของฉัน นิ้วเรียวยาววนเล่นอยู่บริเวณตะขอเสื้อชั้นในสร้างความหวั่นไหวให้ฉันอย่างหนัก เขาถอดริมฝีปากออกเปลี่ยนมาซุกไซ้ร์ซอกคอขาวเนียนแทนริมฝีปากหนาจูบเม้นแรง ร่างกายสั่นสะท้านไปกับการกระทำของเขา สมองเริ่มพร่าเลือนสติจางหายไปทีล่ะนิด

“ยะ..หยุดเถอะ” ฉันร้องห้ามเมื่อมือหนาปลดตะขอเสื้อชั้นในออกจากกัน ทำให้ฉันได้สติอีกครั้ง

“ทำไม” ไดมอนด์หายใจฟึดฟัดเมื่อโดนขัดใจ สายตาจ้องมองอย่างหงุดหงิด

“เราต้องเอาเค้กไปให้ไทด์นะ” ฉันเอาไทด์มาอ้าง ถ้าไม่หยุดอาจจะเกินเลยไปกว่านี้แน่ๆ

“....ก็ได้” ไดมอนด์ถอนหายใจแรง แล้วก็ผละตัวออก เดินไปเปิดประตูรถเพื่อเอาเค้กออกมา

เฮ้ออออ เกือบไปแล้ว นี่ฉันทำอะไรลงไปเนี้ย แทนที่จะห้ามเขากลับยินยอมให้เขาทำซะงั้น ทำไมใจง่ายแบบนี้นะ

ฉันพยายามเอื้อมมือไปด้านหลังเพื่อใส่ตะขอเสื้อชั้นใน แต่ก็ใส่ไม่ได้สักที

“อยู่นิ่งๆ” ไดมอนด์ยื่นเค้กมาให้ฉันถือ เขายืนอยู่ด้านหลังดึงเสื้อยืดของฉันขึ้นสูง

มือหนาค่อยๆ ดึงตะขอเสื้อให้เกี่ยวกัน เหมือนเขาจงใจดึงแรงๆ ทำให้เสื้อรัดอกฉันแน่น แต่ก็ไม่กล้าว่าอะไรเขาอยู่ดี

“อ๊ะ..” ฉันเผลอร้องเสียงน่าเกลียดออกมา เมื่อถูกริมฝีปากหนากดจูบแรงที่กลางหลัง

“อย่าร้องแบบนี้อีก ไม่งั้นเธอไม่รอดแน่” ไดมอนด์พูดพร้อมกับส่งสายตาเจ้าเล่ห์มาให้

ฉันถึงกับใบหน้าร้อนผ่าวลามมาถึงใบหู หลุบตาลงต่ำไม่กล้าสบตากับเขา

ทำไมเขาร้ายกาจแบบนี้นะ แล้วฉันจะทนไหวไหม เหตุการณ์เมื่อกี้มันก็ทำให้ฉันรู้แล้วว่าไม่สามารถต้านทานเขาได้เลย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***