ของตายที่รัก พงศ์พนัส

-ณ บ้านพงศ์พนัส-

เมื่อแปดปีก่อนเธอได้ก้าวเข้ามาในที่แห่งนี้เพียงเพราะความผิดพลาด

แม้แต่คนที่ได้ชื่อว่า'สามี'ยังไม่เหลียวแลกันสักนิด

เธออยู่อย่างไม่มีตัวตนในบ้านหลังใหญ่หลังนี้

พระพาย

ม๊า! มัวคิดอะไรอยู่หรอคะคุณย่าเรียกตั้งนานไม่ได้ยิน

พระพายเด็กน้อยวัยแปดขวบเดินเข้ามาเขย่าแขนผู้เป็นแม่ ปากก็เอ่ยเรียกเสียงดัง

ดารัน

ขะ..ขอโทษค่ะ

ดารัน

คุณท่านมาหรอคะลูก

ดารันว่าพรางเหลือบมองไปทางด้านหลังของลูกสาว

คุณท่านผู้ชายส่งยิ้มให้อย่างเอ็นดู แต่คุณท่านผู้หญิงเมินหน้าหนีราวกับมองไม่เห็นเธอ

ดารันก้มหน้านิ่งนึกเข้าใจว่าท่านคงไม่ได้ยินดีกับการมีเธอเป็นสะใภ้นัก

ด้วยเพราะฐานะชาติตระกูลที่ไม่เหมาะสมกับครอบครัวท่านเสียเลย

ดารัน

ขอโทษค่ะคุณท่าน

ดารัน

เมื่อกี้รัน--

ยังไม่ทันที่ดารันจะได้เอ่ยพูดจนจบคุณท่านผู้หญิงก็พลันลุกขึ้นจากโซฟาซะก่อน

ผกามาศ

ช่างมันเถอะแค่จะบอกว่าหิวข้าวแล้วน่ะ

ดารัน

เชิญคุณท่านทั้งสองที่โต๊ะอาหารได้เลยค่ะ

ดารัน

รันเตรียมอาหารไว้เรียบร้อยหมดแล้วค่ะ

คุณท่านผู้หญิงเดินนำหน้าไป ตามมาด้วยคุณท่านผู้ชายที่ไม่วายหันมาส่งยิ้มให้ลูกสะใภ้เป็นเชิงให้กำลังใจว่า'สู้ๆนะลูก'

ดารันจัดเสิร์ฟอาหารลงบนโต๊ะด้วยความชำนาญ

ก่อนจะแอบมายืนหลบมุมอยู่กับเหล่าแม่บ้าน

ผกามาศ

นี่ตาเพชรยังไม่กลับบ้านอีกหรอค่ำมืดแล้วนะ

เบญจภัทร์

ลูกอาจจะเคลียร์งานอยู่ที่บริษัทก็ได้คุณ

ผกามาศ

เคลียร์งานหรือว่าอยู่กับหนูพลอยกันแน่

เบญจภัทร์

พูดอะไรแบบนั้นน่ะคุณ

สามีเอ่ยปรามเสียงดุ ทั้งๆที่รู้ว่าลูกสะใภ้ก็ยืนอยู่ตรงนี้

จะพูดถึงอีกคนขึ้นมาทำไมให้ลูกสะใภ้และหลานต้องกังวล

เบญจภัทร์

ดารันหนูก็มานั่งกินข้าวด้วยกันเถอะลูก

ดารัน

มะ..ไม่เป็นไรค่ะคุณท่าน

เพชร

นิสัยใช้ไม่ได้เลยนะ

เพชร

ผู้ใหญ่ชวนกล้าปฏิเสธได้ยังไง

น้ำเสียงเรียบนิ่งแต่แฝงไปด้วยความดุดัน แม้จะพูดแค่เบาๆแต่กลับทำให้ดารันกลัวได้

เพชร

มานี่สิ

คนพูดชี้ไปยังเก้าอี้ที่ว่างข้างๆตน ดารันก้มหน้าหงุดด้วยความกลัวก่อนจะรีบเดินไปนั่งข้างๆ

เพชร

จะมาไม่บอกกันเลยนะครับคุณท่านทั้งสอง

คุณเพชรเน้นเสียงคำว่าคุณท่านทั้งสอง เพราะมันเป็นคำที่คนข้างๆชอบเรียกพ่อกับแม่ของเขา

ผกามาศ

พรุ่งนี้หนูพายต้องไปเรียนม๊าเลยพาหลานมาส่ง

เพชร

จริงสิ

เพชร

แล้วพรุ่งนี้มีเรียนพิเศษด้วยไหมคะลูก

พระพาย

พรุ่งนี้พายไม่มีเรียนพิเศษค่ะป๊า

เพชร

เดี๋ยวพรุ่งนี้ป๊าไปรับนะคะ

พระพาย

จริงหรอคะ!!

เด็กน้อยถามด้วยน้ำเสียงตื่นเต้น คุณเพชรพยักหน้ายิ้มๆเป็นคำตอบ

ดารันเหลือบมองใบหน้าของลูกสาว เด็กน้อยดูตื่นเต้นทุกครั้งที่รู้ว่าพ่อจะไปรับ

ต่างจากเธอนักที่ไม่รู้ว่าลูกดีใจหรือไม่เวลาที่เห็นหน้าเธอในตอนเลิกเรียน

เพชร

ดีใจขนาดนั้นเลยนะเรา

พระพาย

พายอยากให้ป๊าไปรับนี่คะ

ลูกสาวว่าเสียงใสพรางมองหน้าพ่อกับแม่สลับกัน ดารันส่งยิ้มหวานให้กับลูกอย่างไม่นึกน้อยใจอะไรสักนิด

ดารัน

รับขนมไหมคะ

ดารัน

เดี๋ยวรันไปยกมาให้

เพชร

เป็นคนรับใช้หรือไง

เพชร

นั่งอยู่เฉยๆอย่าวุ่นวาย

คุณเพชรว่าก่อนจะเหลือบมองไปทางกลุ่มแม่บ้าน ไม่นานแม่บ้านกลุ่มนั้นก็พากันเดินเข้าครัวอย่างรู้งาน

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ