ของตายที่รัก ที่ที่คุ้นเคย

06:42

-บ้านพักใจ-

ร่างบางหยุดยืนนิ่ง เมื่อเดินมาจนถึงหน้าบ้านหลังหนึ่งที่ดารันแสนจะคิดถึง

ดารันสูดลมหายใจเข้าลึกๆ ซึมซับบรรยากาศบ้านนาที่คุ้นเคย

ไม่นานเจ้าของบ้านหลังนั้นก็เดินลงมาจากชั้นบนของบ้าน ดารันยิ้มออกมาอย่างไม่รู้ตัว

พรางตะโกนร้องเรียกเสียงดัง พรางรีบวิ่งเข้าไปสวมกอดทันที

ดารัน

แม่!!

อรุณี

ดารัน!!

ผู้ถูกเรียกร้องเสียงดังด้วยความตกใจ ไม่วายสวมกอดลูกสาวตนแน่นด้วยความคิดถึง

อรุณี

มายังไงลูกไม่บอกแม่ก่อนสักคำแล้วนี่หิวรึยัง

อรุณีถามคำถามมากมายกับลูกสาวด้วยความเป็นห่วงสุดใจ

ดารันยิ้ม พรางส่ายหน้าไปมาอ้อมแขนเล็กยังคงกอดรอบเอวผู้เป็นแม่แน่น

อรุณี

ขึ้นไปนอนก่อนไหมลูกเดินทางมาเหนื่อยๆ

ดารัน

ไม่เป็นไรค่ะแม่

ดารัน

ว่าแต่พ่อไปไหนหรอคะ

ดารันสอดส่องสายตามองไปทั่วบ้าน แต่กลับไม่เจอใครอีกคนที่ตนถามถึง

อรุณี

ออกไปดูข้าวที่ทุ่งนาน่ะอีกหน่อยก็คงจะกลับมาแล้วล่ะ

อรุณีเหลือบมองไปยังด้านหลังของลูกสาว ก็พบเพียงความว่างเปล่า มือที่เริ่มเหี่ยวยกขึ้นลูบหัวลูกเบาๆ

อรุณี

ลูกเขยไม่คิดจะมาเหยียบบ้านพ่อตาแม่ยายหน่อยหรอ

ดารันหุบยิ้ม นึกเสียใจที่ลูกคนนี้ไม่อาจเป็นความภาคภูมิใจของพ่อกับแม่ได้

อีกทั้งยังนำความน่าอัปยศมาสู่พ่อกับแม่อีก ด้วยเพราะพลาดท้องก่อนแต่ง

และถึงแม้จะอยู่ด้วยกันจนลูกโตเป็นสาว แต่ฝั่งผู้ชายก็ไม่เคยให้ผู้ใหญ่มาสู่ขออีกทั้งทะเบียนสมรสก็ไม่ได้จด

นั่นแปลว่าถ้าคุณเพชรแต่งงานดารันก็เปรียบเป็นเมียน้อย และลูกสาวน้องพระพายก็คงกลายเป็นลูกนอกสมรส

ดารัน

แม่..รันขอโทษนะคะ

ดารันก้มลงกราบที่ตักของแม่ พรางเอาแก้มแนบไว้ที่ตัก

อรุณี

ไม่ต้องขอโทษแล้วลูกแม่

อรุณี

พ่อกับแม่ไม่เคยโกรธหรือโทษลูกเลย

อรุณี

นั่นไงมาแล้ว

อรุณีพยักพเยิดหน้าไปทางประตูทางเข้าบ้าน ผู้เป็นพ่อกำลังเดินตรงเข้ามา

และดูเหมือนว่าจะไม่ทันสังเกตเห็นลูกสาวสุดที่รักที่ยืนอยู่ตรงหน้า

อรุณี

คุณดนัยดูซิใครมา

ดนัยณัฐ

ดารัน!!

ดนัยตรงเข้าไปสวมกอดลูกสาว พรางลูบหัวแก้วตาดวงใจ

ดารันลูกสาวคนเดียวของท่านผู้ว่าและคุณหญิงอรุณี ผู้เปรียบดั่งดวงใจของพ่อและแม่

ดารัน

เป็นถึงท่านผู้ว่ามาร้องไห้ต่อหน้าลูกสาวซะงั้น

ดนัยณัฐ

ก็ลูกไม่กลับมาหาพ่อซะนานเลยนี่นารู้ไหมว่าพ่อคิดถึง

อรุณี

อย่ามาดึงดราม่าค่ะท่านผู้ว่า

อรุณี

เมื่อเดือนก่อนลูกยังมาหาอยู่เลย

อรุณีเอ็ด โตจนเป็นเจ้าคนนายคนแล้วยังขี้แงไม่เปลี่ยนเลยจริงๆ

ดนัยณัฐ

ขึ้นไปอาบน้ำแล้วลงมากินข้าวเถอะลูก

ดนัยณัฐ

เดี๋ยวให้แม่เขาทำกับข้าวไว้รอ

ดารันพยักหน้า พรางหิ้วกระเป๋าขึ้นไปยังชั้นบนของบ้าน เดินตรงไปยังห้องนอนของตน

ลับหลังดารันผู้เป็นพ่อและแม่ต่างก็หันมองหน้ากันอย่างรู้ความหมาย

ว่าเราสองคนจะไม่ถามถึงใครคนนั้คนที่ลูกไม่อยากให้พูดถึง

09:47

-บ้านพงศ์พนัส-

เพชร

คุณรันไปไหนไม่มีใครรู้เลยรึไง!!

คุณเพชรตะโกนถามเสียงดัง หลังจากที่ข่มอารมณ์ไว้นานเพื่อรอให้ลูกไปโรงเรียนเสียก่อน

แต่กระนั้นคำถามของคุณเพชรก็ไม่ได้รับคำตอบกลับใด

เพชร

เคท..คุณรันไปไหน

เจ้าของชื่อสะดุ้งโหยง อุตส่าห์ยืนนิ่งๆเงียบๆสงบสเหงี่ยมเจียมตัวที่สุดแล้วแต่กลับไม่รอดจนได้

เคท

คุณรันบอกว่า..จะกลับไปเยี่ยมพ่อแม่ที่ต่างจังหวัดค่ะ

คุณเพชรหายใจเข้าออกเสียงดังด้วยความโมโห ก่อนจะเดินขึ้นไปยังชั้นบนพรางปิดประตูห้องเสียงดัง ปัง!!

เรย์

ปะ..เป็นไงบ้างครับ

คุณเลขาเอ่ยถามหัวหน้าแม่บ้านด้วยน้ำเสียงร้อนรน ดีที่เจ้าตัวต้องไปส่งคุณพายที่โรงเรียน

จึงไม่ได้อยู่ในเหตุการณ์ที่น่ากลัวแบบนี้

เคท

ดีค่ะ..ดีที่ยังไม่ตาย

หัวหน้าแม่บ้านถอนหายใจเฮือกใหญ่ ก่อนจะไล่ให้แม่บ้านคนอื่นๆแยกย้ายกันไปทำหน้าที่ของตน

เคท

ทำไมคุณเลขาไม่มาให้เร็วกว่านี้หน่อยคะ

เคท

พวกเราเกือบตายแล้วนะ

เรย์

คะ..คือผมก็ช่วยอะไรไม่ได้เหมือนกันครับ

เรย์

พลอยแต่จะโดนไปด้วย

คุณเลขายิ้มแห้ง พรางยกมือขึ้นเกาหัวแกรกๆ

เคท

ถ้าคุณเลขาปรามไม่ได้แล้วใครจะปรามได้ล่ะคะ

เรย์

มีคนเดียวเลยครับคนที่ไม่อยู่ตอนนี้แหละที่ปรามนายได้

เคท

คงจะมีแค่คุณรันจริงๆที่เอานายอยู่โดยไม่ต้องทำอะไร

หัวหน้าแม่บ้านพยักหน้าเห็นด้วยกับคำพูดของคุณเลขา

เราทุกคนที่นี่ต่างก็รู้ดี เพียงแต่คุณรันจะรู้ไหมก็เท่านั้น

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ