ของตายที่รัก คลาดสายตา

-บ้านพักใจ-

ดารันอยู่ที่นี่มาเกือบอาทิตย์นึงแล้ว นั่นแปลว่าใกล้ครบกำหนดวันที่ต้องกลับแล้วเช่นกัน

อรุณี

นั่งทำหน้าเครียดเชียวคิดถึงยัยหนูหรอลูก

อรุณีถาม เพราะเธอเองก็เป็นแม่คนจึงเข้าใจถึงความรู้สึกของลูกสาวอย่างแจ่มแจ้ง

ดารัน

แค่คิดน่ะค่ะว่าพี่พายจะคิดถึงรันเหมือนที่รันคิดถึงลูกไหม

ดารันยิ้ม หญิงสาวรู้ดีว่าลูกของตนนั้นเก่งและสามารถอยู่ได้เมื่อไม่มีเธอ

และไม่ใช่แค่พระพายแต่คุณเพชรเองก็ด้วยเช่นกัน จะอยู่หรือไม่อยู่นั้นไม่ได้มีผลอะไรเลยสักนิด

อรุณี

สายใยแม่ลูกน่ะไม่ใช่อะไรก็มาตัดให้ขาดได้นะลูก

อรุณี

แม้ไม่สนิทใจกันแต่ก็ยังคงมีความเป็นห่วงเล็กน้อยต่อกันอยู่ดี

ดารันเข้าใจในสิ่งที่ผู้เป็นแม่พูด อรุณีกำลังจะบอกว่าดารันกับพระพายนั้นมีความผูกพันธ์ต่อกันมาก

เพราะแบบนั้นลูกสาวย่อมต้องคิดถึงผู้เป็นแม่อยู่แล้ว แม้แต่แม่ลูกที่ไม่สนิทกันยังมีความรู้สึกเล็กน้อยต่อกันอยู่เลย

อรุณี

ใกล้วันเกิดลูกสาวแม่แล้วนี่นา

ดารันยิ้ม มีแค่พ่อกับแม่จริงๆที่จำวันเกิดของดารันได้

ลึกๆยังคงหวังให้ใครคนนั้นจำวันเกิดของเธอได้เช่นกัน แต่น่าขำตรงที่คุณเพชรไม่เคยถามถึงมันเลย

ดารัน

ปีนี้รันก็ขออยู่ฉลองกับพ่อแม่เหมือนเดิมนะคะ

อรุณีพยักหน้ายิ้มๆ คนเป็นแม่นั้นยินดีจะอยู่เคียงข้างลูกสาวในทุกๆวันพิเศษของลูก

และปีนี้ก็เป็นอีกปีที่เราฉลองวันเกิดล่วงหน้าให้กับลูกสาวคนเดียวของบ้าน

ดนัยณัฐ

วันนี้มีเมนูโปรดที่ลูกชอบด้วยนะพ่อลงมือทำเองเลย

ดารันยิ้มขำ นึกเอ็นดูผู้เป็นพ่อที่เมื่อทำกับข้าวเสร็จก็อุตส่าห์ยกมาเสิร์ฟให้ลูกสาวถึงที่

ดารัน

พ่อคะ..ถ้าลูกสาวพ่อคนนี้จะกลับมาอยู่กับพ่อล่ะคะ

ดารันถามยิ้มๆ แต่กลับทำเอาผู้เป็นพ่อนิ่งงันไปซะอย่างนั้น

ในใจพ่อนั้นดีใจเสียยิ่งกว่าอะไร ที่จะได้ลูกสาวกลับมาอยู่ในอ้อมอกของตนเช่นเดิม

และไม่ว่ายังไงพ่อและแม่ขอเคารพในการตัดสินใจของลูกในครั้งนี้

05:12

-บ้านพงศ์พนัส-

ดารันย่องๆเข้ามาภายในบ้าน หวังจะไม่ให้มีใครได้ยินเสียงหรือผ่านมาเห็นเธอในตอนนี้

แต่ร่างบางก็ต้องสะดุ้งเฮือก เมื่อหันไปเห็นคุณเพชรนอนนิ่งอยู่บนโซฟาห้องรับแขก

ดารัน

มะ..มานอนอะไรตรงนี้คะเนี่ย

ดารันเอ่ยพูดกับตัวเองเสียงเบา ก่อนจะเดินเข้าไปใกล้

มือบางจับผ้าห่มมาห่มไว้แนบอกให้กับคนที่กำลังนอนหลับ

เพชร

กลับมาแล้วหรอ

ดารัน

คุณเพชรจับข้อมือดารันแน่น น้ำเสียงที่เรียบนิ่งถูกเปร่งออกมาจากลำคอ ทั้งๆที่คนถามยังคงหลับตาอยู่

เพชร

ว่ายังไง..กลับมาแล้วหรอ

ดารัน

ค่ะรัน..กลับมาแล้ว

คุณเพชรตอบอือเสียงเบาในลำคอ ดารันก้มลงไปมองใกล้ๆจนไม่ทันได้ระวังตัว

ถูกคนเจ้าเล่ห์อย่างคุณเพชร ดึงให้ลงไปนอนแนบกับอกแกร่งของตน

เพชร

นอนต่ออีกหน่อยเถอะ

เพชร

ยังไม่สว่างดีเลย

ดารันอยากจะขัดขืนคนตรงหน้าให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย แต่ร่างกายกลับไม่เป็นอย่างที่คิด

ราวกับว่าลึกๆในหัวใจ ดารันก็ยังคงต้องการมันอยู่นั่นเอง

คุณเพชรลืมตาขึ้น เมื่อรับรู้ได้ว่าคนที่นอนอยู่บนอกตนนั้นได้หลับไปอย่างสนิท

สายตาคมไล่สำรวจไปทั่วใบหน้าหวาน หลายวันเหลือเกินที่เขาไม่ได้เห็นใบหน้าที่แสนจะห่วงแหนนี้

คุณเพชรกระชัยอ้อมแขนให้แน่นขึ้น ราวกับกลัวว่าคนในอ้อมกอดจะหายไป

ระยะเวลาเพียงไม่กี่วันที่ดารันไม่อยู่ มันทำให้เขาได้รู้ว่าบ้านนี้มันเงียบเหงาขนาดไหน

ในชีวิตที่ไม่มีเธอคนนี้ ก็เปรียบเหมือนชีวิตที่ว่างเปล่าไร้ซึ่งจุดมุ่งหมายใดๆ แม้จะมีแก้วตาดวงใจคอยเป็นแสงสว่างนำทางอยู่ก็ตาม

ไม่นึกโกรธดารันเลยด้วยซ้ำ ที่ไปอย่างไม่บอกกล่าวให้ตนได้รับรู้

แต่กลับนึกโกรธตัวเองซะมากกว่า ที่ไม่สามารถทำให้ดารันไว้ใจเขาได้

แต่แค่รู้ว่าเธออยู่ที่ไหน และรู้ว่าเธอยังปลอดภัยดีแค่นี้ก็โล่งใจมากแล้ว

แต่หากเลือกได้ ก็ไม่อยากให้คลาดสายตาไปไหนไกลหรอกนะ..ดารัน

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ