ปรมาจารย์ผู้โดดเดี่ยว เจ้ามันไร้ประโยชน์

ณ.สำนักหยกพลิง

ณ.ข้างนอกลานฝึกดาบ

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

พวกเจ้าออกเเรงให้มากกว่านี้หน่อย//บ่น

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

อึก..//ล้มลง

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

อาจารย์ชีหลีไม่ไหวเเล้ว//เข้าไปพยุง

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

ข้าสั่งให้เจ้าพูดรึยัง

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

..ขออภัยอาจารย์//หยุดลง

ตึก ตึก ตึก.

...เสียงฝีเท้าผู้หนึ่งเดินมา...

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ซีเชินเจ้าฝึกหนักไปเเล้ว//เดินเข้ามา

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

ท่าน...ท่านอาจารย์..//เหนื่อยหอบ

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

คราวะท่านเซียนย์ซุนถิงหลิง

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ไม่ต้องมากพิธี

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

อะไรกัน//เสียงหงุดหงิด

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

ข้าเพียงสอนกระบวนท่าไม่กี่ท่าเพียงเท่านั้น

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

เท่านี้ก็รับไม่ได้อ่อนเเอเสียจริง

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

พวกเขาฝึกตั้งเเต่ฟ้ายังไม่สาง

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เบามือหน่อยเถอะ

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

จะเบามือได้อย่างไรพรุ่งนี้เจ้าจำไม่ได้หรือว่าประลองฝีมือในงานล่าสัตว์พิษ

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

ข้าจะให้ศิษย์ไร้ประโยชน์พวกนี้ทำข้าเสียหน้าไม่ได้

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เจ้าพูดเเรงไปเเล้ว

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

หากศิษย์ได้ยินจะเสียใจเอา

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

ข้าไม่สนใจได้ยินเเล้วใครจะทำไม//เสียงเเข็ง

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เจ้าพูดจารุนเเรงเสียจริง

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เช่นนั้นข้าจะฝึกพวกเขาเเทนเจ้าเองเจ้าไปพักเถอะ

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

เเล้วเเต่เจ้าเเล้วกัน

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

//เดินออกไปด้วยความหงุดหงิด

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

ท่านอาจารย์//เดินมาหา

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

ท่านจะมาสอนพวกข้าเเทนท่านปี้ซีเขินหรอขอรับ//ยิ้ม

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

อืม

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เจ้าไหวหรือไหม//เข้าไปพยุง

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

ข้าไหวขอรับ//ดีใจ

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

ข้าอยากฝึกกับท่านอาจารย์

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ข้าฝึกด้วยได้ไม//เดินเข้ามา

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ข้าก็อยากฝึกกับท่านซุนถิงหลิง

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

เจ้า!

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

เจ้าก็ไปฝึกกับอาจารย์เจ้าสินี่อาจารย์ข้านะ//ดันออก

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

ข้าก็อยากฝึกด้วย!//รีบเดินเข้ามา

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เช่นนั้นเรามาฝึกกันหมดนี้เถอะ//ยิ้ม

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ขอบคุณท่านซุนถิงหลิง!//ดีใจ

หนางเว้ยอิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ขอบคุณท่านซุนถิงหลิง//ยิ้ม

เวลาผ่านไปหลายชั่วยาม

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

วันนี้พอเท่านี้เถอะ//หยุดลง

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

พวกเจ้าไปพักเถอะพรุ่งนี้ยังต้องไปงานล่าสัตว์พิษ

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เดี๋ยวพวกเจ้าจะไม่ไหวเอา

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ขอบคุณท่านซุนถิงหลิงที่ช่วยฝึกสอน//คราวะ

หนางเว้ยอิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ขอบคุณท่านซุนถิงหลิง//คำนับ

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

พวกเราลาขอรับ//เดินออกไป

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

อืมพวกเจ้าไปพักเถอะ//ยิ้ม

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

ท่านอาจารย์//เดินเข้ามา

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

หื้ม...เจ้ามีอะไรหรือ//ก้มลง

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

ท่านอาจารย์พรุ่งงานล่าสัตว์พิษข้าขอไปกับท่านอาจารย์นะ!

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ไม่ได้หรอก..วันนี้เจ้าฝึกหนักจนร่างกายรับไม่ไหว

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

หากเข้าไปอาจเกิดอันตรายได้

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ขึ้นชื่อว่าป่าสัตร์พิษย่อมมีสัตว์พร้อมฆ่าเจ้าทุกเมื่อ

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เจ้าอยู่ที่สำนักเถอะ

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

ข้าไม่เป็นไร!ข้าอยากไปกับท่าน

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

ข้าไปกับท่านอาจารย์ไม่ได้จริงๆหรือ//หงอย

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

...//ครุ่นคิด

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

น้าอาจารย์ให้ข้าไปกับท่านเถอะ

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ครั้งนี้ข้าให้เจ้าไปกับข้าไม่ได้จริงๆ//ถอดหายใจ

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

หากข้ากลับมาข้าจะซื้อของหวานที่เจ้าชอบมาให้นะ//ลูบหัว

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

ท่านสัญญาเเล้วนะ//เข้าไปกอด

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

อืม//ยิ้ม

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

ท่านอาจารย์ๆเเล้วข้าละไปกับท่านอาจารย์ได้ไหม//รีบเดินเข้ามา

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เจ้าก็ไม่ได้เจ้าอยู่ดูเเลชีหลีศิษย์พี่เจ้าเถอะ

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ข้าฝากเจ้าได้หรือไม่

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

ถ้าอาจารย์พูดเเบบนี่ข้าจะอยู่ดูเเลศิษย์พี่เอง!//ยิ้ม

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

เจ้าจะดูเเลอะไรข้าได้เจ้าเอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะ

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

ชิ!อย่างน้อยอาจารย์ก็ไว้ใจข้าให้ดูเเลศิษย์พี่เเล้วกันฮ่าๆ//หัวเราะเเล้ววิ่งหนีออกไป

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

เจ้า!

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

ิชิงชิงเจ้าอย่าหนีนะ!!//วิ่งตามไป

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ฮ่าๆน่าเอ็นดูเสียจริง//หลุดหัวเราะ

ณ.ป่าสัตว์พิษ

เสียงงูพิษดังขึ้นมา

หนางเว้ยอิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

กรี้ด!!..//ตกใจ

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

//วิ่งเข้ามาฟันงูคอขาด

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

เจ้าเป็นอะไรหรือไม่//เข้ามาดู

หนางเว้ยอิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ขะ..ข้าไม่เป็นไร..//ยังตกใจ

หนางเว้ยอิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ขอบคุณศิษย์พี่ที่ช่วยข้า

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

เจ้าไม่เป็นไรก็ดีเเล้ว...

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

เช่นนั้นเจ้าระวังตัวด้วยละ

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ข้าขอลา//เดินออกไป

หนางเว้ยอิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ศิษย์พี่ท่านก็ระวังตัวด้วย

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

อืมขอบใจเจ้ามาก//เดินออกไป

ตึก ตึก ตึก

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ตรงนี้เงียบจนหน้าสงสัย//มองรอบๆ

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

เเปลกนักสัตร์พิษหายไปไหนกันหมด//เดินไปข้างหน้า

จึก..จึก..(เลือดไหล)

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

เลือด!//ตกใจกับเลือดที่ไหลนอง

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

//มองไปที่ต้นเหตุของเลือด

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

เหลียงนิง..ระวัง..//พูดเสียงเบา

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

อันตราย!เจ้ารีบออกไปจากตรงนี้เดี่ยวนี้//พูดให้ดังขึ้น

ซึด.......(เสียงงู)

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

!!!เสียง..เสียงงู..//มองรอบๆ

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

เหลียงนิงระวังข้างหลัง!!//ตะโกนดังขึ้น

ซี้ด.......

งูขนาดไหนที่ออกมาจากป่าทางด้านหลัง

ทำให้ผู้พบเห็นต่างหวาดกลัว

...

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ