ปรมาจารย์ผู้โดดเดี่ยว เด็กหนุ่มปริศนา

ซึ้ด.....(เสียงงู)

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

//เข้าไปพลักเหนียงนิง

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ฮึก...//กระเด็นออกไป

อสูรงูยัก

ซึ้ด...!!

อสูรงูยัก

//พุ่งเข้ามาหาเหลียงฉี

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

//กระโดดหลบ

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

//หยิบมีดปักเข้าตรงที่ตา

อสูรงูยัก

ครื่นนนน!!...//เสียงร้องอันทุขทรมาน

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

จังหวะนี้เเหละ!

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

เหลียงนิงตามข้ามา//รีบวิ่งไปหลบ

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

อืม!//รีบวิ่งตามไป

เสียงกรี้ดร้องของงูอสูรดังกังวานไปทั่วทำให้สัตว์น้อยใหญ่ใกล้ๆต่างพากันหวาดกลัว

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

งูตัวนี้ขนาดใหญ่นักคงไม่ใช่งูธรรมดาเป็นเเน่//จับหน้าท้องตัวเอง

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

กำลังเพียงเราสองคนคงสู้ไม่ไหว

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

เราทำได้เพียงรออาจารย์มาช่วย

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

งั้นศิษย์พี่พวกเราไปหาอาจารย์กันเถอะ

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ไม่ได้!เจ้างูนั้นคงตามกลิ่นเลือดข้ามาเเน่

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

เจ้าไปเถอะข้าจะถ่วงเวลางูนี้ไว้

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ศิษย์พี่...ข้า..ข้าทำไม่ได้ข้าปล่อยท่านไว้เพียงลำพังไม่ได้....//ลังเล

อสูรงูยัก

ซึ้ดด....//(เสียงงู)ครืบคลานเข้ามาใกล้

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

รีบไปก่อนที่จะไม่ทันการ!//ผลักเหลียงนิงออกไป

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ศิษย์พี่....ท่านระวังตัวด้วย//กั้นใจวิ่งออกไป

อสูรงูยัก

//หันไปเห็นเหลียงนิง

อสูรงูยัก

ซื้ด....//กำลังจะเลือยตามเหลียงนิง

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

เฮ้ย!..เจ้างูบ้า//ปาหินใส่

อสูรงูยัก

//หันมามอง

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

เเน่จริงก็มาจับข้ากินให้ได้สิเจ้างูบ้า!//เเบร่

อสูรงูยัก

ซื้ดดด....//รีบพุ่งเข้าไปทำร้าย

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

//รีบกระโดดหลบ

ตูมมม!!

เสียงต้นไม้ขนาดใหญ่ล้มลง

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ข้าจะตายไม่ได้..ข้าต้องรอดกลับไปให้ได้//คิด

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ต้องเล็งที่จุดอ่อนของมัน//(มองที่คองู)คิด

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ต้องเล็งที่คอ//คิด

อสูรงูยัก

ซึ้ดด...!//พุ่งเข้ามาอย่างรวดเร็ว

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

//รีบกระโดดขึ้นไปบนหัวงู

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

//หยิบมีดที่ปักอยู่ที่คองูออก

อสูรงูยัก

คลื่นน....!!//เสียงร้องอันทุกทรมาร

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

//รีบกระโดดลงมา

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ตรงจุดที่คอ!..//รีบพุ่งเข้าไปฟันที่คอ

เเต๊ง!!!

...มีดของเหลียงฉีได้หักลง..

อสูรงูยัก

คลื่นนน!!..//เหวี่ยงหางฟาดใส่

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

อ๊าก......!!//กระเด็นชนเข้ากับต้นไม้

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

อึก.....จะ..เจ็บ..//กระอักเลือดออกมาจำนวนมาก

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

มีดหักไปเเล้ว..ขะ..ข้าไม่ไหวเเล้ว..//เริ่มหอบ

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ท่านอาจารย์....ท่าน...อยู่ไหนกัน..

อสูรงูยัก

ซึ้ดด.....//กำลังเลื้อยเข้าไปหาเหลียงฉี

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

//หยิบหินปา

อสูรงูยัก

//รีบหันไปมองที่มาของหิน

อสูรงูยัก

//รีบพุ่งเข้าไปหา

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

คะ..ใคร..//มองไปที่ชายหนุ่มปริศนา

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

//รีบกระโดดหลบ

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

//รีบวิ่งไปหยิบไม้เเหลม

อสูรงูยัก

ซึ้ดดด..//กระโจนเข้าไปจู่โจม

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

//กระโดดเเล้วเล็งที่คองู

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

//ปาไม้อย่างสุดเเรง

....ตูม!!....

เสียงกรี้ดร้องของงูดังขึ้นเเล้วค่อยๆเบาเเล้วเงียบไป

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ตายเเล้ว..งูนั้นตายเเล้ว//ดีใจ

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

เด็กคนนี้มาจากไหนกัน//มองไปที่เด็กชาย

อสูรงูยัก

ครื่นนน!!//ส่ายหาง

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

เอ๊ะ!เจ้า!ระวังด้านหลัง//รีบตะโกนบอก

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

//รีบหันหลัง

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

อึก..//โดนฟาดใส่อย่างเต็มเเรง

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

//กระเด็นชนเข้ากันต้นไม้

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ศิษย์พี่ข้ามาเเล้ว!!//วิ่งเข้ามาดูอาการ

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ท่านอาจารย์ศิษย์พี่อยู่ตรงนี้//ตะโกนเรียกอาจารย์

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

เหลียงฉีเจ้าอยู่นี้เอง//รีบเดินเข้ามาดู

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

..ท่านอาจารย์..ในที่สุดท่านก็มาเเล้ว

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

เลือดเจ้าไหลไม่หยุดเลย//รีบห้ามเลือด

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

เจ้าอดทนไว้เจ้ายังพอเดินได้หรือไม่//ทำเเผลให้

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

..ข้า..ข้ายังพอเดินได้ขอรับ

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

งั้นก็ดี//ลุกขึ้น

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

ลุกขึ้นซะ

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

อึก..//พยามลุก

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ศิษย์พี่ข้าช่วยพยุงท่านเอง//เข้าไปพยุง

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

//หันไปมองที่งู

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

อสูรงูตัวนี้เจ้าเป็นคนฆ่ารึ//มอง

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ไม่ใช้ข้าขอรับท่านอาจารย์..

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

เด็กคนนั้นต่างหากที่เป็นคนฆ่า//ชี้ไปทางเด็กคนนั้น

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

งั้นหรอ//รีบเดินเข้าไปหา

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

อึก...//เจ็บที่หน้าท้อง

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เหลียงนิงเจ้าพาศิษย์พี่เจ้าไปพักก่อนเถอะ//เดินเข้ามา

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ขอรับ!

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ศิษย์พี่เราไปกันเถอะ//พยุง

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ศิษย์น้องเว้ยอิงละ

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

เว้ยอิงรออยู่ที่ห้องพักที่เมือง

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

รีบไปกันเถอะศิษย์พี่//พยุงออกไป

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

อืม//เดินออกไป

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

เจ้าเป็นใครมาจากไหน

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

ชื่อเเซ่อะไรพ่อเเม่เจ้าเป็นใคร

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

ใครสอนวิชายุทธเจ้า

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

..//เริ่มหายใจช้าๆ

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เจ้าถามมากไปเเล้ว

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เด็กคนนี้บาดเจ็บอยู่พาไปรักษาตัวก่อนเถอะ

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

ไม่!ข้าไม่อยากได้ภาระเพิ่มหรอกนะ//มองเขม็ง

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เช่นนั้นข้าจะพาเขาไปเอง

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

//เข้าไปอุ้ม

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

ป่าลึกขนาดนี้จะมีเด็กอยู่ได้อยู่หรือ

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

ปกติชาวบ้านไม่เข้ามากันเด็กคนนี้มาอยู่นี้ได้อย่างไร

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เรื่องนั้นค่อยว่ากันทีหลัง

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เรากลับไปก่อนเถอะเด็กคนนี้ร่างกายอ่อนเเอนัก

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

อืม//รีบเดินออกไป

ณ.เมืองหมิงเวยเเห่งเเคว้นฉี

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เมืองนี้คึกคักนัก

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

ที่นี่เก่งเรื่องค้าขายนัก

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

จึงมีพ่อค้าจากทุกทิศมาขายของที่นี่

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

ข้าจะไปดูเหลียงฉี

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

เจ้าจะทำอะไรก็ตามใจเจ้าเถอะ

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

อืมเจ้าไปเถอะ

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

อืม//เดินออกไป

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

//เดินไปทางร้านขายขนมหวาน

เเม่ค้าขายขนมหวาน

พ่อหนุ่มรูปงามนักเอาสักไม้หรือไม่

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ท่านป้าท่านขายบ้างอะไรหรือ//เดินเข้ามา

เเม่ค้าขายขนมหวาน

ข้าขายถังหูลู่

เเม่ค้าขายขนมหวาน

ไม้ละ3ตำลึงพ่อหนุ่มสนใจหรือไม่

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

งั้นข้าเอาสัก10ไม้//ยิ้ม

เเม่ค้าขายขนมหวาน

ขอบใจพ่อหนุ่มมาก//หยิบของใส่ถุง

เเม่ค้าขายขนมหวาน

นี้จ้ะ//ยืนให้

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ขอบคุณท่านป้า//จ่ายตัง

เเม่ค้าขายขนมหวาน

//ยิ้ม

ณ.ที่ห้องพัก

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ค่ำเเล้วสินะ

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เด็กคนนี้ยังไม่ตื่นเลย//จับที่ชีพจร

หมอ

เด็กคนนี้ยังไม่ถึงตายเเค่ได้รับบาดเจ็บบริเวณหน้าท้อง//ดูบาดเเผล

หมอ

พักอีกซัก8ชั่วยามก็คงหาย

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ลำบากท่านหมอเเล้ว

หมอ

ไม่เป็นไรท่านเซียนข้าน้อยทำเพียงหน้าที่

หมอ

ยานี้..ให้เด็กคนนี้กินหากเขาตื่นขึ้นมาเเล้ว//ยืนให้

หมอ

ข้าลาละท่านเซียน

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

งั้นข้าจะไปส่ง//กำลังจะเดิน

หมอ

ไม่ต้องหรอกท่านดูเด็กคนน้อยคนนี้เถอะ

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เช่นนั้นท่านเดินทางปลอดภัย

หมอ

ขอรับ//เดินออกไป

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

//หันไปดู

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

//จับหน้าผาก

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

มีไข้อ่อน

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เด็กคนนี้ร่างกายอ่อนเเอนัก

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เจ้ามาจากไหนกันนะ//คิด

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

อึก.เเคกๆ..//ไอ

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เจ้าฟื้นเเล้ว

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ข้าจะรีบไปเอายามา//รีบร้อนเอายา

...

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ