ปรมาจารย์ผู้โดดเดี่ยว ศิษย์คนใหม่

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

นี่ยาจะช่วยบรรเทาอาการเจ็บท้องของเจ้า

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ค่อยๆดื่มเถอะ//ยืนให้

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

....//มองลังเลเล็กน้อย

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

//รับมาดื่ม

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ขะ..ขอบคุณ

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

เเคกๆ//ไออ่อนๆ

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

อาการเจ้าเป็นอย่างไรบ้าง//เข้ามาดู

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ขะ..ข้าเริ่มดีขึ้นบ้างเเล้ว

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เจ้าช่วยเล่าได้หรือไม่ว่าเจ้ามาจากไหน

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ขะ..ข้าเป็นเด็กกำพร้า

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

พ่อเเม่ของข้าตายตั้งเเต่ข้ายังเด็กเท่าที่ข้าจำความได้

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ข้าไร้ที่ไปจึงอาศัยอยู่ในป่าเเห่งนั้น

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เจ้าอยู่ได้อย่างไรกัน...เจ้าคงลำบากมากสินะ//คิด

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เจ้าอยุ่ตัวคนเดียวหรอ

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ขอรับ

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เด็กคนนี้ชีวิตหน้าสงสารนัก//คิด

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ในป่านั้นมีเเต่สัตว์พิษอันตรายขนาดใหญ่//คิด

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

อยู่ที่นั้นรอดก็ถือว่าเก่งมากเเล้ว//

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ยิ่งเป็นเด็กตัวคนเดียวอีก//คิด

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

หากได้ฝึกวิชาในอนาคตคงเก่งกาจนัก//คิด

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

เด็กนี้ฟื้นเเล้วหรอ//เดินเข้ามา

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

อืมอาการเจ็บที่หน้าท้องเริ่มดีขึ้นเเล้ว

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

อีกไม่นานก็คงหายดี

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

เด็กนี้เก่งไม่เบาฆ่างูด้วยไม้เพียงเเท่งเดียว

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

เเถมใช้เพียงเเต่กำลังยังไงซะเด็กคนนี้ก็ไร้ที่ไป

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

หากกลับไปในป่าดูเเล้วคงจะไม่รอดเจ้ารับเข้าเป็นศิษย์เลยซะสิ

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

หากเขาเต็มใจเป็นศิษย์ข้าเช่นนั้นข้าก็ไม่ขัดอะไร..//มองที่เด็กน้อย

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

เจ้าเด็กน้อย

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

เจ้าว่าอย่างไร

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

อยากกลับไปตายที่เขาเเห่งนั้นหรือจะเข้ามาเป็นศิษย์สำนักหยกพลิงละ

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

เเล้วเเต่เจ้าจะเป็นคนเลือกข้าจะไม่บังคับ

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

...

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ข้า..ไม่อยากกลับไป..

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ข้ากลัวขอรับ

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

เช่นนั้นก็ดี

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

มั่วรออะไรคำนับอาจารย์เจ้าซะสิ

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ขะ..ขอรับ..//ลงมาคำนับ

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

คำนับท่านอาจารย์

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ลุกขึ้นเถอะ//พยุงขึ้น

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เช่นนั้นก็นอนพักเถอะ

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

พรุ่งนี้ข้าจะพาเจ้ากลับสำนักพร้อมข้า

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ขอรับท่านอาจารย์//ยิ้ม

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

อื้ม//ยิ้ม

ณ.ตำหนักหยกพลิง

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ท่านอาจารย์

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ได้ข่าวว่าท่านซุนถิงหลิง

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

รับเด็กที่เจอที่เขาสัตว์พิษเป็นศิษย์หรอ

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

เรื่องนั้นไม่เกี่ยวกับเจ้า

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

เจ้าจะรู้ไปทำไมกัน

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ขออภัยท่านอาจารย์//หงอย

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

หากเจ้าอยากรู้อยากเห็นนัก

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

ก็ไปรอดูที่หน้าประตูทางเข้าสิ

ณ. ทางเข้าสำนักหยกพลิง

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

เมื่อไหร่ท่านอาจารย์จะกลับมากัน//นั้งรอ

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

ศิษย์พี่ไปพักที่ร่มก่อนเถอะ

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

ตรงนี้อากาศร้อนนัก

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

//วิ่งเข้ามา

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ชีหลีเจ้ารู้รึยัง!

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

อาจารย์เจ้าพาศิษย์คนใหม่มาด้วย

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

เจ้าพูดเรื่องอะไร//งุนงง

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ก็ข้าได้ยินว่าอาจารย์เจ้าพาศิษย์คนใหม่มา

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

เป็นเด็กบนเขาที่มาช่วยข้าคนนั้น

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

มันเป็นใคร...//กำมือเเน่น

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

ศิษย์พี่ใจเย็นก่อน

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ไม่เชื่อก็ถามอาจารย์ดูสิ..นั่นอาจารย์เจ้ามาเเล้ว//ชี้ไปทางบนฟ้า

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

อาจารย์!...//รีบเดินเข้าไปหา

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ชีหลีเจ้ามาอยู่นี้ได้อย่างไร//ลงมาจากกระบี่

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

ข้ามารอท่านอาจารย์//มอง

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

ท่านอาจารย์เด็กคนนั้น//มองไปที่เด็กคนนั้น

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เด็กคนนี้หรือ

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เด็กคนนี้ไร้ซึ่งญาติพี่น้องหากปล่อยไว้ที่ป่าคงเกิดอันตราย

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ข้าจึงพากลับมาด้วย

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

...//เดินออกมา

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

ชิ!//มองเเรงใส่

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

นี่ของฝากจากข้าให้พวกเจ้าสองคน

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ถังหูลู่ระหว่างทางข้าซื้อมาให้พวกเจ้า//ยืนให้

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

ขอบคุณท่านอาจารย์//รับมา

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

ขอบคุณท่านอาจารย์//ดีใจ

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ข้าจะไปพักซักหน่อย

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ข้าฝากพวกเจ้าดูเชียนฉาวด้วยละชื่อนี้ข้าตั้งให้เขา//ยิ้ม

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

ได้เลย!ท่านอาจารย์ไว้ใจข้าได้ข้าจะดูเเลเขาเเทนท่านอาจารย์เอง//เดินเข้าไปหา

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ฝากเจ้าด้วยละ//ยิ้ม

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

//เดินออกไป

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

นี้เจ้าเป็นใครกัน!//หาเรื่อง

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

เจ้าพิการหรือไงถึงให้อาจารย์ข้าอุ้ม//หาเรื่อง

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

...//งึนงง

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

ศิษย์พี่พูดจาเเรงไปเเล้ว

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

เขาเป็นศิษย์ใหม่ควรทำตัวดีกับเขาสิ//ปกป้อง

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

เจ้า!!ชิงชิงเจ้าเป็นศิษย์น้องใครกันเเน่

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

อย่าไปสนใจศิษย์พี่ข้าเลย//เข้าไปหาเชียนฉ่าว

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

ศิษย์พี่ข้าเป็นคนอย่างนี้อยู่เเล้วเจ้าอย่าถือสาเลย

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

เอ่อ..ข้าลืมเเนะนำตัวไปเลย

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

ข้าชื่อชิงชิงเป็นศิษย์คนน้องคนเล็กสุดของท่านอาจารย์ซุนถิงหลิง

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

คนนั้นชื่อชีหลีหลงเป็นศิษย์พี่ของข้าเอง

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

เจ้าจำข้าได้ไม//เดินเข้ามาทัก

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

...//ครุ่นคิด

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

//พยักหน้า

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ข้าต้องขอบคุณเจ้าเเล้ว

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ขอบคุณนะที่ช่วยข้าครั้งนั้นหากไม่มีเจ้าข้าคงตายไปเเล้ว

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

เอ่อข้าลืมไปเลย

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ข้าชื่อเหลียงฉีนะ

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ข้าชื่อ..เชียวฉ่าว

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ฝากตัวด้วย

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

เจ้าน่ารักจัง

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

เจ้าอายุเท่าไหร่เเล้ว

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ท่านอาจารย์บอกข้าอายุ13ปี

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

เอ๊ะ!!เจ้าอายุมากกว่าข้านี้

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

ข้าอายุ11ปีเเต่ศิษย์พี่ข้าอายุ13ปี

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ข้าอายุเท่ากับเจ้าเลย!

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

เเสดงว่าพวกเราอายุเท่ากันเป็นมิตรสหายกัน

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

ชิ!ข้าไม่รับเจ้าเป็นสหายหรอก!//รีบเดินออกไป

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ข้าอยากไปหาอาจารย์

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

งั้นเหรอข้าจะพาเจ้าไปเอง

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ไม่ต้อง

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ท่านอาจารย์อยู่ที่ไหน//มองหา

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

ตอนนี้ท่านอาจารย์น่าจะพักอยู่ที่ห้องนอน

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

ตรงนั้น//ชี้

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

ตอนนี้อาจารย์คงกำลังพักอยู่

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

//เดินออกไป

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

อ้าวเขาไปเเล้ว//มองตามหลัง

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

งั้นเราก็เเยกย้ายกันตรงนี้เถอะ

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ข้าขอตัว//เดินออกไป

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

อะอ้าวไปกันหมดเลย..//ยืนงง

ณ.ห้องนอนของเซียนซุนถิงหลิง

กึด(เสียงประตู)

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

นั้นใคร//หันมอง

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ข้า..ข้าเองท่านอาจารย์//มอง

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เจ้าเองหรอ

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

มีอะไรหรือไม่ทำความรู้จักกับ..

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

อาจารย์ข้านอนไม่หลับข้านอนกับท่านได้ไม//รีบเดินเข้ามา

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

...//ครุ่นคิด

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

คงไม่เป็นอะไรหรอกมั้ง//คิด

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

งั้นเจ้าเข้ามาสิ

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ขอบคุณท่านอาจารย์//ยิ้ม

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เข้ามานอนบนเตียงเถอะ//ยิ้ม

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ท่านอาจารย์ข้าหนาว//เข้ามาใกล้ๆ

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

คงยังไม่หายจากไข้สินะ//คิด

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

//ห่มผ้าให้

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

งั้นเจ้านอนเถอะ//ลูบหัว

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ขอรับ//ยิ้ม

...

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ