ปรมาจารย์ผู้โดดเดี่ยว ตามล่าหาคะเเนน

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

//มอง

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เจ้าตื่นนานเเล้วหรอ//ลืมตา

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ขอรับ//ยิ้ม

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ตอนนี้คงบ่ายเเล้ว//ลุกขึ้น

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ข้าจะพาเจ้าไปลองฝึกวิชาดู

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ขอรับ//ลุกจากเตียง

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ระหว่างเดินข้าจับมือท่านอาจารย์ได้ไมขอรับ//มอง

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ย่อมได้อยู่เเล้ว//ยิ้ม

ณ. ลานฝึกกระบี่

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

นั้นดูสิอาจารย์เจ้ามากับใคร//ชี้

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

....

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

เจ้านี้เเอบไปอยู่กับท่านอาจารย์ข้างั้นรึ//คิด

หนางเว้ยอิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ชิงชิงนั้นใครหรอ//มอง

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

คนนั้นเป็นศิษย์คนใหม่ของอาจารย์ข้านะชื่อเชียนฉ่าว

หนางเว้ยอิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

หือหน้าตาดีจัง//มอง

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

เจ้าชอบหรอ//หัวเราะ

หนางเว้ยอิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

เบาหน่อยสิเดี่ยวเขาได้ยิน//เขินอาย

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

นั้นเด็กคนนั้นนี่//มอง

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

เขาจะมาฝึกกับพวกเราด้วยเหรอ

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

คงจะใช่

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ข้าละขำท่าทางชีหลี//ขำ

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ดูสิหน้าเเดงใหญ่เเล้ว

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

เจ้าคงหวงอาจารย์กลัวเขาเเย่งความสนใจไปสินะ//หัวเราะ

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

เจ้าระวังปากของเจ้าด้วย//เขม็ง

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ข้าพูดเล่นเท่านั้นเจ้าจริงจังเกินไปเเล้ว//ยิ้ม

ถี่เถียน(ลูกศิษย์ชงหมาง)

ศิษย์ใหม่งั้นหรอ//มอง

ถี่เถียน(ลูกศิษย์ชงหมาง)

เราไปรับศิษย์น้องใหม่ดีหรือไม่//หัวเราะ

ซางอวี้(ลูกศิษย์ชงหมาง)

ศิษย์พี่เด็กคนนี้ข้าได้ยินข่าวว่าฆ่างูยักได้

ซางอวี้(ลูกศิษย์ชงหมาง)

ไม่เเน่ใจว่าอาจมีของดีก็ได้

ถี่เถียน(ลูกศิษย์ชงหมาง)

งั้นเราไปทบสอบดูเถอะ

หวังฉัง(ลูกศิษย์ชงหมาง)

ศิษย์พี่นี่ใจดีเสียจริง//หัวเราะ

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

//เดินเข้ามา

เซียนชงหมาง(อาจารย์)

ลูกศิษย์คนนี้หรอที่จะให้ข้าฝึกให้

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

อืมเด็กคนนี่เเหละ

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ลำบากเจ้าเเล้ว

เซียนชงหมาง(อาจารย์)

ไม่เป็นไร

เซียนชงหมาง(อาจารย์)

จริงรึป่าวข้าได้ยินว่าเด็กคนนี่ฆ่างูยักโดยใช้เพียงไม้

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เรื่องนั้นข้าไม่เห็นกับตา

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ข้าก็ไม่สามารถยืนยันได้

เซียนชงหมาง(อาจารย์)

หากเป็นเช่นนั้นจริงเด็กคนนี้คงไม่ใช่เด็กธรรมดา

เซียนชงหมาง(อาจารย์)

หน้าสนใจนัก//ยิ้ม

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ท่านอาจารย์ข้าต้องไปฝึกกับพวกเขาหรอ

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

อืมใช่ชั่วคราวน่ะ

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ข้าฝึกกับท่านไม่ได้หรอ

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ย่อมได้เเต่ตอนนี้ข้ายังไม่ว่าง

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ไว้ข้าว่างข้าจะมาสอนเจ้านะ//ลูบหัว

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

งั้นข้าจะตั้งใจฝึกนะอาจารย์

เซียนชงหมาง(อาจารย์)

งั้นเรามาเริ่มฝึกกันเถอะ

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

เชียวฉ่าวมาทางนี้//โบกมือ

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

//มอง

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

อาจารย์ข้าไปก่อนนะ//เดินไปหา

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

อืมไปเถอะดูเเลตัวเองด้วยละ

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

เด็กคนนี้ติดเจ้าเสียจริง//เดินเข้ามา

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เพราะเป็นเด็กตัวคนเดียวไร้ซึ่งพ่อเเม่ไม่เเปลกที่จะติดข้า

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

เช่นนั้นหรือ

ถี่เถียน(ลูกศิษย์ชงหมาง)

นี้เจ้าเป็นศิษย์ใหม่งั้นหรอ//เดินเข้ามาทัก

ถี่เถียน(ลูกศิษย์ชงหมาง)

ได้ยินว่าเก่งนักนี่

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

นี่ถี่เถียนเจ้าคิดจะทำอะไร

ถี่เถียน(ลูกศิษย์ชงหมาง)

อะไรกันข้ายังไม่ได้ทำอะไรเลย//หัวเราะ

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

เชียนฉ่าวเราไปกันเถอะอย่ายุ่งกับคนพวกนี้เลย//จูงมือไป

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

เอ่อ..//เดินตาม

หนางเว้ยอิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ชิงชิงรอข้าด้วยสิ//เดินตาม

ถี่เถียน(ลูกศิษย์ชงหมาง)

ชิขี้ขาดชะมัด

ถี่เถียน(ลูกศิษย์ชงหมาง)

เจ้าให้ผู้หญิงปกป้องเจ้าใช่ลูกผู้ชายรึป่าว//ไม่พอใจ

ถี่เถียน(ลูกศิษย์ชงหมาง)

//เดินเข้าไปหาชีหลีหลง

ถี่เถียน(ลูกศิษย์ชงหมาง)

ชีหลีหลงดูสิ//เอามือวางที่ไหล่

ถี่เถียน(ลูกศิษย์ชงหมาง)

ศิษย์ใหม่คนนั้นเเย่งคนของเจ้าไปหมดเลย

ถี่เถียน(ลูกศิษย์ชงหมาง)

ไม่รู้สึกเเค้นใจหน่อยหรอ//เเสยะยิ้ม

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

ออกห่างจากข้าซะ

ชีหลีหลง(ตอนเด็ก)

ก่อนที่ข้าจะหมดความอดทน//ปัดมือออก

ถี่เถียน(ลูกศิษย์ชงหมาง)

ชิ//มองเเรง

ถี่เถียน(ลูกศิษย์ชงหมาง)

เล่นตัวชะมัด

หวังฉัง(ลูกศิษย์ชงหมาง)

ศิษย์พี่ปล่อยไปก่อนเถอะอย่ายุ่งกับพวกอ่อนเเอเลย//กระซิบ

ถี่เถียน(ลูกศิษย์ชงหมาง)

หน้ารำคาญเสียจริง//เดินออกไป

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

เจ้าอย่าไปยุ่งกับพวกนั้นนะ

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

พวกนั้นน่ะเป็นพวกชอบหาเรื่องคนอื่นไปทั่วโดยเฉพาะศิษย์ใหม่อย่างเจ้า

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

อย่าไปสนใจเลยนะอยู่ห่างๆเข้าไว้ละ//ตักเตือน

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

อืม..//มอง

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

ใช่สิคนนี้เพื่อนข้าชื่อหนางเว้ยอิงนะ

หนางเว้ยอิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ชื่อนั้นห่างเหินไปเรียกข้าเว้ยอิงก็ได้//ยิ้ม

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

เว้ยอิง

ชิงชิง(ศิษย์น้องซุนถิงหลิง)

เจ้านี่หน้ารักจังนะ//หัวเราะ

เวลาผ่านไปหลายชั่วยาม

จนฝึกฝนวิชาจนเสร็จ

ณ.ตอนกลางคืน

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ดึกขนาดนี้ทำไมยังมีคนฝึกดาบอีกหรอ//เดินไปดู

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

เอ๊ะท่านอาจารย์//มอง

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ดึกขนาดนี้เเล้วเจ้ายังฝึกอีกหรอ

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

พักซักหน่อยเถอะ

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

หากอาจารย์อยากให้ข้าพัก

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ข้าก้จะพักขอรับ//ยิ้ม

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ดึกขนาดนี้เเล้วเจ้าไปอาบน้ำเเล้วเข้านอนเถอะ

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

พรุ่งนี้เจ้าจะไม่ไหวเอา

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ขอรับท่านอาจารย์

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เป็นเด็กดีที่เชื่อฟังเสียจริง//คิด

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

อืมเจ้าอย่าฝึกหนักละ//เดินออกไป

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

...//ยิ้ม

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ท่านอาจารย์ข้า..//คิด

กู้ก~ กู้ก

เสียงนกในยามดึก

ณ.ห้องนอนของซุนถิงหลิง

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

อืมดึกขนาดนี่ใครมาหากันนะ

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

//เดินไปเปิดประตู

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ท่านอาจารย์ข้ากลัว

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ข้าไม่กล้านอนคนเดียว//มอง

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

หื้ม..เจ้าเองหรอ

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

งั้นเข้ามาสิ

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ขอบคุณท่านอาจารย์//เดินมาที่นอน

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

อาจารย์มานอนตรงนี่สิ//กวักมือเรียก

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

อืม//ยิ้ม

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เช่นนั้นเจ้าก็นอนเถอะ//ยิ้ม

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

//หลับตาลง

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เด็กคนนี้อยุ่ในป่าเเบบนั้นกลับไม่กลัว//คิด

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เเต่พออยู่ที่นี่ที่มีผู้คนเเบบนี้กลับกลัว//คิด

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

เเปลกคนนัก//คิด

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

ครั้งหน้าคงให้เข้ามาง่ายๆเเบบนี้ไม่ได้อีกเเล้ว//คิด

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ท่านอาจารย์ยังไม่นอนอีกหรอ//ลืมตา

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

อืมข้าจะนอนเเล้วเรานอนกันเถอะ//ยิ้ม

เซียนซุนถิงหลิง.นอ(อาจารย์)

//หลับลง

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ขอรับอาจารย์//ยิ้ม

ณ.วันต่อมา

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

ข้าจะทดสอบพละกำลังกายเเละความอดทดของพวกเจ้า

เซียนปี้ซีเชิน(อาจารย์)

ข้าได้ติดใบคะเเนนไว้บนต้นไม้ใหญ่หากตัดได้เเล้วนำมาให้ข้าได้ครบ10ใบถือว่าเจ้าผ่านการทดสอบของข้า

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

เหอ...เห้อ.(เสียงหอบ)

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ศิษย์เมื่อไหร่ต้นไม้จะล้ม...//หอบเหนื่อย

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

อดทนหน่อยเร่งมือเข้า

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

เชียนฉ่าวตัดไหวได้ไงนะ//หันไปมอง

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

//ตัดต้นไม้อย่างขยันขันแข็ง

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

เสียนฉ่าวนี้ขยันเสียจริงข้าเผลอเเปบเดียวมี6ใบเสียเเล้ว

เหลียงนิง(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

ตัดไวกว่าศิษย์พี่กับข้ารวมกันสองคนอีก//ท้อเเท้

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

เอาเถอะหากเจ้าเอาเเต่บ่นยังไงวันนี้คงไม่เสร็จเป็นเเน่

เหลียงฉี(ลูกศิษย์ปี้ซีเชิน)

เร่งมือเข้า

หวังฉัง(ลูกศิษย์ชงหมาง)

ศิษย์พี่ข้าเหนื่อยไม่ไหวเเล้ว

ถี่เถียน(ลูกศิษย์ชงหมาง)

นี้ท่านปี้ซีเชินคิดยังไงนะถึงให้พวกข้ามาตัดไม้นะ

ถี่เถียน(ลูกศิษย์ชงหมาง)

ใบคะเเนะอยู่สูงชะมัดใครจะเอาได้

ถี่เถียน(ลูกศิษย์ชงหมาง)

คงได้เเค่ตัดให้ล้มเพื่อเอาใบคะเเนนสินะ

ซางอวี้(ลูกศิษย์ชงหมาง)

ศิษย์พี่ดูนั้นสิ//ชี้

ซางอวี้(ลูกศิษย์ชงหมาง)

เจ้าศิษย์ใหม่นั้นมีใบคะเเนน6ใบเเล้ว

ซางอวี้(ลูกศิษย์ชงหมาง)

ตอนนี้พวกเรามี4ใบ

ซางอวี้(ลูกศิษย์ชงหมาง)

หากไปเเย่งมาเราก็ผ่านการทดสอบเเล้ว

ถี่เถียน(ลูกศิษย์ชงหมาง)

งั้นเหรองั้นก็ไปเเย่งมาซะ//ยิ้ม

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

//กำลังตัดไม้

ถี่เถียน(ลูกศิษย์ชงหมาง)

นี่เจ้าชื่ออะไรนะใช่..เชียนจ้าว..เชียนฉ่าวรึป่าว//เดินเข้ามา

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

//ไม่สนใจ

ซางอวี้(ลูกศิษย์ชงหมาง)

นี่เจ้า!ศิษย์พี่ข้ากำลังคุยกับเจ้านะ//จับไม้ปาใส่

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

//จับไม้

เชียนฉ่าว(ตอนเด็ก)

ต้องการอะไร//มอง

...

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ