ตอนที่1

วันนี้เป็นวันเปิดเทอมวันแรกของภาคเรียนที่สองการเรียนเป็นไปอย่างน่าเบื่อเปิดมาฉันก็ต้องมาปวดหัวกับการบ้าน พวกอาจารย์ทำไมชอบสั่งการบ้านกันจังไม่สงสารพวกนักเรียนบ้างรึยังไงกันนะ บ่นไปก็ไม่ได้อะไรขึ้นมาหรอกเฮ้อ! วันนี้ครูปล่อยให้กลับบ้านเร็วกว่าปกติ เพราะเปิดเรียนวันแรก ฉันกับเพื่อนอีก 3 คน กำลังนั่งเล่นอยู่บนศาลา ในสนามเด็กเล่นหน้าโรงเรียน ฉันก้มดูเวลาที่นาฬิกาข้อมือ เหลือเวลาอีกตั้งครึ่งชั่วโมง ฉันกับเพื่อน นั่งเล่นกันพูดคุยกันอย่างสนุกสนาน เวลาผ่านไปไม่นาน เพื่อนก็ไปเข้าห้องน้ำในโรงเรียน เพราะหน้าโรงเรียนไม่มีห้องน้ำ เลยอ่ะดิ ทิ้งฉันไว้คนเดียว เฮ้อ กว่าเพื่อนๆจะมา ฉันจึงนั่งเล่นมือถือ เพื่อฆ่าเวลา

"เฮ้!น้องสาว

เสียงเรียก ทำให้ฉันหันขวับ หาต้นตอทันที ภาพตรงหน้าคือพวกรุ่นพี่ 3 คน ซึ่งปล่อยตายเสื้อนักเรียนหลุดลุ่ย ที่ตรงนี้เป็นมุมอับสายตา และไม่ค่อยมีคนด้วยสิ คนจะรอกลับบ้านอย่ามายุ่งได้ไหมยะ

"ทำไมมานั่งคนเดียวล่ะจ๊ะให้พี่นั่งเป็นเพื่อนมั้ยจ๊ะ"

"ไม่เป็นไรค่ะ" ฉันตอบเสียงนิ่งๆเพื่อไม่ให้รุ่นพี่รู้ว่าไม่สบอารมณ์ ฉันไม่อยากทำตัวเด่นเพราะมาโรงเรียนวันแรก หากมาม้าต้องถูกเข้าห้องปกครอง คงไม่ดีแน่ และปะป๊าเคยสอนว่า ถึงฉัน จะเก่งเรื่องต่อยดีหรือมีพลังเยอะกว่าผู้หญิงรุ่นเดียวกัน แต่ห้ามใช้มั่วซั่วเด็ดขาด ปะป๊าต้องการให้ฉันคุ้มครองตัวเองได้เท่านั้น ดังนั้นหากอีกฝ่ายไม่มารุกราน ก็ต้องนิ่งและอย่าลงไม้ลงมือ

"แต่พี่อยากนั่งกะน้องนี่"

"อย่าเอามือมาโดนแขนฉันนะ"

ฉันสะบัดแขนทางลุกขึ้นพรวด ยืนประจันหน้ากับรุ่นพี่ 3 คนนี้ พร้อมกับตบโต๊ะบนศาลา 1 ครั้ง โอ๊ยเจ็บมือชะมัด หน้าแปลก ทำไมรุ่นพี่ 3 คนนี้สายตา ถึงดูเลื่อนลอยจังเลยล่ะ คล้ายกับว่ามีหมอกบางอย่าง ปกคลุมในตา เอาไว้ หรือฉันคิดไปเองกันแน่นะ ฉันเลิกสงสัยสายตาแปลกประหลาด ของพวกรุ่นพี่ 3 คนนี้ก่อนจะโดนพวกรุ่นพี่เล่นงานเสียก่อน ฉันสมควรมีสมาธิกับการต่อสู้เสมอ หลังจากที่ฉันเคยหักกระดูก ชายแถวข้างถนน ที่คิดจะเข้ามาทำร้ายฉัน ซิงทรัพย์เพื่อจะเอากระเป๋าเงินฉันไป ก็อยาก รู้ซะมัดเลยว่าวิชาใหม่จะส่งประสิทธิภาพรุนแรงแค่ไหนปกติได้แต่ซ้อมหน้ากระจกห้องนอนมาใช้กับชีวิตจริงอาจจะดีไม่หยอกนะ

"พวกนายไปไกลๆเลยนะ"

อย่างที่บอกว่าไม่ได้อยากมีเรื่องตั้งแต่วันแรกแม้จะต้องการลองวิชาก็ตาม ปะป๊าสอนฉันเสมอว่าทักษะการต่อสู้ที่ตัวเองมีนั้นอย่าใช้พร่ำเพื่อหากเจอสถานการณ์รุมเร้าจริงถ้าเห็นได้ก็ให้เผ่นก่อน

"ฮึบ!"

ฉันกระโดดหลบชายคนหนึ่งที่ขึ้นมาบนศาลาแล้วง้างขาขึ้นมาเตะลงบนขอบโต๊ะแบบสิวเฉียดเพราะไม่ทันระวังตัว แปลกหน้าแปลกมากผู้ชายที่ชวนผู้หญิงคุยจะลงไม้ลงมือเลยหรือพอโดนปฏิเสธทั้งที่ฉันไม่ได้พุ่งเข้าไปหาเรื่องก่อนแท้ๆ สาเหตุที่คิดแบบนี้เพราะว่าสายตาประหลาดนะสิมันเหมือนกับเขา 3 คนไม่ใช่มนุษย์ ตายละสงสัยจะดูหนังไซไฟมากไปหน่อยสภาพภายนอกพวกนี้ก็คนธรรมดานี่หว่า Hey ถึงฉันจะสามารถเห็นหายเข้าไปในโรงเรียนตามคำสอนของปะป๊า ว่ามีเรื่องต้องรีบหนีไว้ก่อนเพราะไม่อยากให้ลูกสาวเจ็บตัวแต่ตอนนี้เลือดในตัวฉันพุ่งพล่านชะมัดเลยแหละจะลองดูไหมว่าถ้า หากกระดูกจะสวยขนาดไหน (แต่คิดไปคิดมาฉันคงจะต้องยั้งมือกับพวกนี้มันไม่คุ้มค่าหรอกหากกระดูกแขนของมันทำให้มาม้าต้องมาโรงเรียน ฉันยังไม่อยากถูกไล่ออกก่อนจบม. 3 หรอกนะ)

"หาเรื่องฉันก่อนเองนะยะ!"

ฉันชี้หน้าด่าไอ้พวกรุ่นพี่ซึ่งมันอาจเข้ามาทำร้ายผู้หญิงก่อน น้อยไม่เห็นฤทธิ์แม่ซะแล้ว ฉันจะจับคนไหนตึ๊บล้างเท้าดีนะมันสั่งดุ๊กดิ๊กอยากทำร้ายคนไม่ยอมหยุดเลยล่ะ ขณะที่คิดฉันก็ต้องตั้งกะทันหัน เพราะ พวกมัน 3 คนเล่นรุมเข้ามาครั้งเดียว!!! เฮ้เอาเปรียบกันมากไปหรือเปล่ายะ ฉันคันหางคิ้วยุกยิกเลยล่ะ

"ตุ้บ!!"

รุ่นพี่คนนึงใช้ท่อนแขนปะฟาดมาหมายจะให้โดนหน้า แต่ว่าฉันกระโดดหลบทัน เสียงแขนกระทบกับพื้นค่อนข้างดังเพราะว่าไม่มีใครได้ยิน เพราะไม่มีคนอยู่แถวนี้เลย หน้าของรุ่นพี่ไม่เปลี่ยนสีแม้แต่น้อยขนาดโดนพื้นจังๆไม่มีความเจ็บปวดเลยสักนิดเป็นซอมบี้หรือไง เห็นทีว่าถ้าไม่ตอบโต้บ้างคงจะโดนรุกอยู่ฝ่ายเดียวแน่เพราะรุ่นพี่ 3 คนนี้เอาจริงนะสิ ฉันยกแขนปาดหน้า 1 ครั้งพร้อมกับต่อยรุ่นพี่คนแรกด้วยหมัด 2 ครั้ง รุ่นพี่เซถอยหลัง ฉันจึงวิ่งไปที่รุ่นพี่คนหนึ่งครั้งและใช้เท้าเตะเข้าที่ต้นคอของรุ่นพี่คนนั้นจนล้มลงไปกองกับพื้นเลยล่ะกระจอกชะมัด!

รุ่นพี่ 2 คนตรงปี่เข้ามาเหมือนไม่เกรงกลัวสิ่งใดทั้งสิ้นทั้งที่เพื่อนเพิ่งถูกเล่นงานจนหมอบกับพื้น ฉันก็จนเหยียบหน้าขาของรุ่นพี่คนหนึ่งซึ่งย่อตัวลงไปสำรวจเพื่อน และเตะเข้าไปที่หน้าอกของรุ่นพี่ที่อยู่ด้านหลัง แทน จนกระเด็นติดกับกำแพงตรงมุมใกล้ๆศาลา

"เอาล่ะเหลือนายคนสุดท้ายแล้วนะ"

หนีไปสิวะฉันเริ่มปวดแขนขาแล้วนะเมื่อวานดังเล่นแบดมินตันกับเพื่อน 3 ชั่วโมงต่อด้วยวิ่งแข่งกันอีก 1 แล้วก็แข่งกระโดดไกลกับเพื่อนเล่นเอากล้ามเนื้อฉลาดจนถึงวันนี้เลยล่ะใครจะคิดหรอว่าต้องมาซกต่อยตั้งแต่วันแรกของการเปิดเทอม

"เตรียมตัวเดี่ยงได้เลย!"

ฉันต่อยหน้ารุ่นพี่ไป 3 ครั้งจนปากแตกแล้วก็กระโดดถีบหน้าอกของรุ่นพี่จนล้มลงจากนั้นฉันจึงเตะไปที่ต้นคอของรุ่นพี่ จนรุ่นพี่หมอบลงกับพื้น

โอเคครบตามแล้วสินะนอนเล่นกับพื้นหมด เลยน่ะสิ ฉันไม่ได้โหดนะแค่ป้องกันตัวตามปะป๊าสอนเท่านั้น เฮ้อฉันถอนหายใจยาวพรางปาดเหงื่อ เล่นเอาฉันหมดแรงเลยดีนะไม่เป็นลมกับการใช้พลังงานมากเกินไป ฉันเลือกจ้องสภาพไอ้รุ่นพี่ 3 คนซึ่งกลายเป็นเสือสิ้นลาย แตกทำไมต้องมาเจอนักเลง 3 คนมากลั่นแกล้งด้วย ปกติ ผู้ชาย ชวนสาวคุยด้วยแล้วโดนปฏิเสธอย่างมากก็เดินคอตกจากไปไม่ใช่เหรอ

" เฮ้ยเกิดอะไรขึ้นเนี่ยลิลิน" พวกเธอกลับมาได้จังหวะเหมาะชะมัดเลยล่ะไม่รอให้ฉันถูกตบชักฉาดก่อนล่ะ

" รุ่นพี่พวกนี้ชวนฉันคุยมาหาเรื่องแล้วฉันฉันปฏิเสธผลก็เลยออกมาเป็นงี้" ฉันเล่าเรื่องย่อๆให้พวกเธอฟังแต่ตัดพวกสายตาแปลกประหลาดหรือลักษณะผิดมนุษย์ซึ่งดูเหมือนไม่มีความเจ็บปวดแม้แต่น้อยออกเพราะกลัวพวกเพื่อนจะหาว่าฉันเป็นบ้ามากกว่า

" บ้าวันหลังอย่าทำแบบนี้อีกนะอันตรายแล้วเจ็บตรงไหนไหม?" เฮ้ฉันปกป้องตัวเองได้นะไม่ต้องให้ใครมาช่วยหรอก อีกอย่างนึงนานครั้งได้ใช้แรงก็รู้สึกสดชื่นไม่น้อยเลยล่ะ ฉันพยักหน้า รับทำพร้อมกับสายหัวแทนคำตอบ

" แล้วจะจัดการ 3 คนนี้ยังไงดี"

" ฉันว่าน่าจะเอาไปพิงกับกำแพงดีกว่าไหมจะได้ดูเหมือนนอนพิงกำแพงอยู่ดีกว่านอนเหมาะกับอยู่กับพื้นแบบนี้" ฉันเป็นฝ่ายเสนอความคิดซึ่งเพื่อนๆทุกคนก็เห็นด้วยจึงช่วยกันพยุงพวกรุ่นพี่ 3 คนนี้พิงกับกำแพง

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***