ตอนที่5

ถึงเวลาพักกลางวันเสียที......

ในโรงอาหารกว้างขวางมากแต่ถึงอย่างไรนักเรียนทุกคนก็เดินขวักไขว้ เยอะเลยจนแทบจะเหยียบเท้ากันเลยด้วยซ้ำ ฉันพานาวินน่านน้ำและโซเฟียมาหาเพื่อนที่เล่นด้วยกันตอนประถม จริงๆพวกเราเป็นเพื่อนสนิทกันน่ะ เคยอยู่ห้องเดียวกัน

โอ๊ย จะกินร้านไหนดีนะ หมูทอดหมี่เกี๊ยว ก๋วยเตี๋ยว หรือข้าวราดแกงดี ไม่ได้กินอาหารโรงเรียนมาตั้งเดือนนึงเลย เอ่อจะกินอะไรดีนะ

" ลิลินเธอจะกินอะไร" นาวินหันมาถามฉันที่ยืนเงียบอยู่นาน

" เดี๋ยวดูก่อนนะ" ฉันหันไปดูร้านต่างๆแล้วคิดว่าจะกินอะไรดีขณะที่ฉันกำลังคิดพวกเราก็หาโต๊ะทาน ด้านในแทบจะไม่มีที่ให้นั่งเลยลองก็เลยพากันมาทานนอกโรงอาหารแทน เป็นโต๊ะหินอ่อนนั่งได้หลายคนประมาณ 10 โต๊ะมีต้นไม้บังแดดนิดหน่อย

" สงสัยพวกเราคงต้องนั่งกินตรงนี้แล้วล่ะแล้วแหละ" พวกฉันพยักหน้ารับคำเฮ้อทำไม พวกเราต้องมานั่งตรงนี้ด้วยเนี่ย ก็เพราะข้างในไม่มีโต๊ะให้พวกเรานั่งเลยน่ะสิ แต่ก็ดีเหมือนกันเพราะข้างนอกมันก็เย็นดีทั้งที่ข้างในร้อนจนตับแลบเลย

" ลิลินคิดได้ยังว่าจะกินอะไร"

" แป๊บนะ ก๋วยเตี๋ยวน่ะ"

" งั้นรออยู่นี่นะเดี๋ยวเราซื้อมาให้" ฉันพยักหน้ารับคำแล้วนั่งนิ่งๆเหมือนหมาเฝ้าโต๊ะเลยเฮ้ยฉันไม่ใช่หมาซะหน่อย ทำไมฉันถึงต้องมานั่งอยู่คนเดียวด้วยเนี่ย

" อ้าวลินไม่กินข้าวหรอ"

" กิน... แต่ไอ้นาวินมันไปซื้อให้นะ"

" อ๋อไอ้นาวินเนี่ยเอาใจแฟนมันจังเลยนะ" ลีน่าแซวจนฉันต้องหันหน้าหนี เพราะฉันเขินน่ะ โอ๊ยเพื่อนบ้าจะแซวทำไมเนี่ยฉันเขินไปหมดแล้วนะ

" ทำไมหน้าแดงหน้าเขินหรอลิลิน"

" หยุดแซวฉันได้แล้วน่าาา"

" เคๆ งั้นเราไปซื้อข้าวก่อนแล้วนะ"

" เออๆ" แล้วปลายฝนกับลีน่าก็เลยไปซื้อข้าวไปได้สักทีฉันถอนหายใจโล่งอกก่อนจะนั่งนิ่งๆเหมือนเดิม

" อ้าว น้องสาวพี่ไม่กินข้าวหรอ" พี่ดิวถามพร้อมกับนั่งลงฝั่งตรงข้ามฉัน

" กินค่ะแต่นาวินเขาอาสาซื้อให้" พี่ดิวมองมาที่ฉันพร้อมกับยิ้มให้

" นาวินนี่ดีกับน้องสาวพี่จังเลยนะ" พี่ดิวพูดพร้อมกับรอยยิ้มที่อ่อนโยน พี่ดิวจะรู้ไหมว่าฉันหลงรอยยิ้มนั้น

" แน่นอนค่ะ" ฉันพูดพร้อมกับฉีกยิ้มกว้าง

" แล้วพี่ดิวไม่กินหรอคะ" ฉันถามพี่ชายพร้อมกับเอียงคอเล็กน้อย