ฮาวายูกิ รักวุ่นทะลุพิภพ

เทวดาของฉัน

เมื่อ25ปีก่อนฉันถูกล้อว่าเป็นตัวประหลาดมันเป็นความรู้สึกที่อึดอัด ฉันไม่มีเพื่อนไม่มีใครเลยนอกจากคุณย่าของฉัน เกลียดการโดนด่าที่สุด

"ยัยผีร้ายๆ!"

"ตายๆไปซะ!"

ที่ฉันโดนด่าโดนว่าเป็นนังผีร้ายยัยตัวประหลาดปีศาจฉันก็อาจจะเป็นจริงๆก็ได้นะ เพราะฉันน่ะ..

มองเห็นวิญญาณได้ยังไงละ

ในวันนั้นฉันเดินอยู่คนเดียวแต่จู่ๆก็มีคุณลุงคนนึงเดินเข้ามาหาฉัน แล้วขอให้ฉันช่วยอะไรเขาสักอย่าง

"แม่หนู ช่วยอะไรฉันหน่อยได้มั้ย"

"ชะ..ช่วยอะไรหรอค่ะ"

"ตามฉันมาสิ จินซอนมี "

"คุณลุงรู้ชื่อหนูได้ยังไงค่ะ!"

คุณลุงคนนั้นไม่พูดอะไรกับฉันแล้วเดินนำฉันไป เกิดคำถามขึ้นมากมายในหัวของฉัน แต่กลับพูดไม่ได้

"ลุงพาหนูมาที่นี่ทำไมค่ะ"

สถานที่ที่ฉันเห็นนั้น เป็นป่าดูสวยงามแต่ก็แอบน่าขนลุก ฉันไปสะดุดตากับบ้านสวยๆหลังนึงอยู่ริมน้ำ คุณลุงคนนั้นที่เงียบมาตลอดทางยิ้มให้ฉันพลางพูด

"หนูเข้าไปสิ ไปเอาวัตถุเรืองแสงที่อยู่ในนั้น"

"แล้วทำไมต้องเป็นหนูละค่ะ"

"คุณลุงเข้าไม่ได้หรอ"

"ใช่ ฉันเข้าไม่ได้ เธอช่วยฉันหน่อยนะ"

"ก็ได้ค่ะ.."

ฉันไม่เข้าใจว่าตอบตกลงไปทำไม หรือด้วยความอยากรู้ว่าข้างในมีอะไร พูดตามตรงบ้านหลังนั้นสวยจริงๆนะฉันค่อยๆเปิดประตูเข้าไปในนั้นมีเพียงห้องกว้างๆมีเทียนจุดเต็มไปหมด เหมือนบูชาอะไรไว้สักอย่าง และฉันสัมผัสถึงอะไรบางอย่างได้ นั่นก็คือ..

"นี่เธอน่ะ!!"

"โอ้ย"

มีผู้ชายคนนึงหน้าตาหล่อเหลาพอควรเขามาโดยไม่ให้ซุ่มให้เสียง เขาถือไม้บางอย่างคล้ายๆไม่ตีแมงวัน

"แหมๆก็คิดว่าแมงวันจะตีให้ตายซะหน่อย"

"คุณเป็นใครค่ะ"

"ฉันต่างหากที่ต้องถามว่าเธอเป็นใคร!"

"เข้ามาในเขตของฉัน ไม่กลัวโดนกินรึไง!"

"มีลุงคนนึงให้หนูเข้ามาเอาของค่ะ"

"หน้าตาเป็นไงละ"

"ก็ใส่หมวกใส่สูทสีดำค่ะ"

"หน๊อยย! ไอกระทิงแก่เอ้ย!!"

"คุณรู้มั้ยค่ะว่าของนั่นอยู่ไหน"

เขาคนนั้นเงียบไปพักนึง แล้วทำเหมือนนึกอะไรออกเขาเดินไปหยิบที่ดับเทียนมาให้ฉัน ละพูดว่า

"ดับเทียนพวกนี้ให้หมดก่อนสิ แล้วฉันให้ของ"

"เยอะขนาดนี้หนูดับไม่หมดหรอกค่ะ"

"เธอดับแค่ตรงนี้ก็พา"

เขาแสยะยิ้มขึ้นมา ฉันรู้ว่ารอยยิ้มนั่นมันไม่จริงใจเอาซะเลย แต่ฉันก็ดับเทียน10เล่มนี้ให้หมด ฉันดับด้วยสีหน้าที่ยิ้มแย้มเพราะในตอนนั้นฉันยังเด็ก เขาคนนั้นก็ยืนดูฉันดับเทียนที่ละอันๆละสุดท้ายก็ดับจนหมด

"ฮ่าๆๆทำดีมากฮ่าๆๆ"

เขาหัวเราะอย่างบ้าคลั่งเหมือนโรคจิตในหนังตอนนั้นฉันตกใจแต่ก็พยายามไม่แสดงสีหน้าแต่จู่ๆเรา2คนก็มาอยู่กลางทุ่งกว้างแห่งหนึ่งฉันงงไปหมด

"ฉันจะตอบแทนเธอนะที่ปลดปล่อยฉัน"

"ยังไงหรอค่ะ!?"

"ฉันจะคอยเป็นเทวดาปกป้องเธอจากทุกสิ่งทุกอย่างแค่เธอเรียกชื่อฉัน ฉันก็จะมาหาเธอ"

"จะ..จริงหรอค่ะ!!"

ฉันพูดจบเขาหันหลังมายิ้มให้ฉันแล้วหายไป ฉันดีใจนะที่จะมีคนที่ปกป้องฉันได้ ฉันจะได้ไม่ได้ต่อสู้กับปีศาจภูตผีวิญญาณพวกนั้นอีก แต่สุดท้าย..

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***





novel PDF download

บทต่อไป