เลือดของซัมจัง

บริษัทแห่งหนึ่ง

ฉันได้แต่รอเขามาตลอด25ปีแต่เขาก็ไม่มีท่าทีที่จะออกมาให้ฉันเห็นเลยมันเป็นการรอที่สิ้นหวัง ฉันนี่มันโง่จริงๆดันไปเซ็นต์สัญญานั่นด้วยจิตของฉันได้ยังไง!

แต่ยังไงก็ช่างฉันสามารถดูแลตัวเองได้และปราลพวกผีด้วยตัวฉันเองได้ ฉันไม่ต้องการหมอนั่น

"คุณซอนมีนี่บริษัทที่จะสร้างหรอครับ"

"อืมใช่"

"ยิ้มหน่อยสิครับคุณประธาน"

"ฉันไม่มีอารมณ์จะยิ้มหรอกนะ ออกไปได้ละ"

"คะ..ครับ"

ฉันรอนายทำไมกันนะ รอไปนายก็ไม่ออกมาสักทีรอทุกวันมานายจะมาหาแต่ก็ไม่มีวี่แววว่าจะมา ฉันต้องตายก่อนรึไงถึงนายจะมาหาฉันน่ะท่านเทวดา..

ตัดภาพมาที่ท่านเทวดา(ซุน โอกง)

"เห้ออ น่าเบื่อจังโว้ยย!"

"เบื่อบ้าอะไรของแกไอเจ้าลิง"

"ฉันบอกกี่ครั้งแล้วอย่าเอาเสื้อของนายมาพาดที่กระทิงของฉัน!"

"มันก็พาดได้เหมือนกันแหละน่า"

"แกน่ะ ไม่ไปตามหาซัมจังหรอ"

"ยัยนั่นไม่เรียกฉัน ทำไมฉันต้องไปละ!!"

จริงๆตัวเราแม่งก็โคตรหงุดหงิดเลยนะที่ยัยนั่นไม่ยอมเรียกฉันออกไปสักที..เอ๊ะ แต่ว่าฉันไม่ได้บอกชื่อฉันให้เธอรับรู้นี่หว่า! ว่าละว่ายัยนั่นทำไมไม่เรียก เธออยู่ไหนกันแน่นะจินซอนมี..(ซัมจัง)

"แกน่ะ วาปไปก็เจอเธอแล้ว แต่แกจะจับเธอกินสินะ"

"ก็เธอเป็นซัมจัง! จะไม่ให้ฉันกินได้ยังไง!"

"กลิ่นเลือดกลิ่นตัวของเธอปลุกความหิวโหยของปีศาจทั่วทั้งจักรภพ ฉันต้องปกป้องเธอไง!"

"อ่อ อย่างนี้นี่เองหวงของกินนี่เอง"

"หยุดพล่ามสักทีไอกระทิงแก่!"

ตัดภาพมาตอนกลางดึก

ริมถนนที่ซอนมีเดินอยู่

พรึบ! เสียงนี้อีกแล้วมีผีแถวนี้สินะแต่วันนี้ขี้เกียจแล้วสิไม่อยากปราบผีแล้ว ทำไมฉันต้องไปทำสัญญากับเทวดาบ้านั่นด้วย! เห้อเหนื่อยชะมัด

"โอ้ย!"

หกล้มจนได้เลือดไหลเลยแหะ ทำยังไงดีละ

ตัดมาที่ซุน โอกง

"ฉัน..ได้กลิ่นเลือดของซัมจัง!!!"

"ฉะ..ฉันก็ได้กลิ่น"

"บ้าเอ้ยยัยบ้านั่นอยู่ในอันตราย!!"

บ้าเอ้ยๆไอพวกปีศาจนอกคอกจะมาเอาเหยื่อของฉันไปกินไม่ได้นะ! ซัมจังรอก่อนฉันกำลังไป!

ตัดภาพที่ซอนมี

"อะ..อะไรน่ะ!"

นี่มันอะไรกันวิญญาณพวกนี้มาจากไหนเต็มไปหมดเลยฉันสู้ไม่ไหวออกไปเดี๋ยวนี้เลยนะ!

"ออกไปนะ! อ๊ากก!"

"ซัมจัง!! ไอพวกโสโครก!"

พรึบ! ไม่นะๆเลือดของเธอมันยั่วยวนน้ำลายชะมัดอดใจไว้ไอซุนใจเย็นๆไว้สิวะ!

"คะ..คุณ"

นายมาแล้วท่านเทวดาของฉันมาแล้ว เขามาแล้วนี่ฉันกำลังดีใจและร้องไห้ในเวลาเดียวกันหรอเนี่ย

"ระวังหน่อยสิเด็กโง่!"

"คะ..คุณเทวดา"

"ยัยบ้า! เกือบโดนกินแล้วมั้ยละ!"

"เธอต้องโดนฉันกินเท่านั้นไม่ใช่ปีศาจตัวอื่น!"

"ห..ห้ะ"

"ไม่เข้าใจรึไงซัมจัง"

"เธอเป็นอาหารของฉัน ถ้าถึงเวลาเมื่อไหร่ฉันจะจับเธอกินทันทีเลยคอยดู!"

"คุณโกหก.."

"โกหกบ้าอะไร"

"ฉันเรียกคุณแต่คุณก็ไม่เคยออกมาหาฉัน! แต่พอเลือดฉันออกคุณก็มา!"

"ฉันรอคุณอย่างสิ้นหวังมา25ปีคุณมันเห็นแก่ตัว!!"

"บ่นอะไรของเธอซัมจัง!!"

"อึก..คุณมันฮึกใจร้ายที่สุดฮือ!"

ซัมจังวิ่งออกไปพร้อมคาบน้ำตาของเธอบนใบหน้าที่ขาวซีด ฉันทำเธอร้องไห้หรอรออย่างสิ้นหวังมันแปลว่าอะไร เธอร้องไห้ทำไมกัน ก็เธอเป็นอาหารของฉันจริงๆนิฉันพูดผิดตรงไหน มนุษย์เนี่ยเข้าใจยากจังนะ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***







บทที่แล้ว

เทวดาของฉัน

บทต่อไป

ฉันจะปกป้องเธอ

