บทนำ

เหมาะสำหรับผู้ที่มีรสนิยมทางเพศแบบSM ผู้ที่มีอายุน้อยกว่า21ปีไม่ควรอ่าน และโปรดใช้วิจารณญานในการอ่าน

"คุณหนูหยุดเถอะครับ" เสียงเเสบแห้งของชายตัวโตที่นอนอยู่บนพื้นร้องดังขึ้น ร่างกายดิ้นทุรนทุรายจนเนื้อตัวเสียดสีกับเชือกที่มัดไว้เผยให้เห็นรอยเชือกแดงระเรื่อทั้งตัว แค่เห็นก็รู้สึกแสบไปหมดทั้งร่างกาย แต่ชายอีกคนที่ถูกเรียกว่าคุณหนูกลับไม่คิดอย่างนั้นทั้งยังยิ้มออกมาด้วยความชอบใจ ราวกับไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย

"ชอบไม่ใช่หรอครับ"คุณหนูเอ่ยขึ้นมาด้วยรอยยิ้มที่มองแล้วขนลุกไปทั้งตัว พร้อมสายตาที่ยั่วยวนใครเห็นเป็นต้องหลงใหลจนแถบยกบ้านยกรถให้หมดทั้งตัว

"ผมไม่ได้ชอบ..อึก"ชายที่นอนอยู่บนพื้นเอ่ยขึ้นขณะที่ทั้งร่างกายกำลังร้อนลุ่ม พร้อมแท่งนั้นที่ชี้โด่ขึ้นมา อย่างไม่เชื่อฟังเขาเลย

"ปากไม่ตรงกับใจจริงๆเลยนะครับ อย่าฝืนดีกว่า ให้ผมช่วยจัดการให้นะครับ" ชายที่ถูกเรียกว่าคุณหนูไม่รอช้าเดินไปใกล้ๆแล้วใช้เท้าของตัวเองเขี่ยตรงแท่งนั้นกลางหว่างขาของชายที่นอนอยู่บนพื้น แล้วเดินตรงไปข้างหลังห้องเพื่อหยิบอุปกรณ์sextoyออกมา ครอบเจ้าแท่งนั้นไว้แล้วเอ่ยขึ้นอย่างชอบใจด้วยน้ำเสียงsexy "นี่คือบทลงโทษ..ของคนที่ไม่เชื่อฟัง.. ผมจะปล่อยพี่ไว้แบบนี้นะครับ รอผมทำงานเสร็จเดี๋ยวผมจะมาช่วยปลดปล่อยเองรอผมก่อนนะครับ คุณบอดี้การ์ดของผม"

.

.

ก่อนหน้านี้2เดือน

ผมชื่อ"คาร์เทีย" เป็นลูกชายเพียงคนเดียวของหนึ่งในหกมาเฟียตระกูลใหญ่ที่รวมตัวกันสร้างอิทธิพลทางด้านมืดในกลุ่มที่มีชื่อว่า คลื่นหมาป่า โดยกลุ่มนี้แบ่งออกเป็น5ลูกสมุน1เจ้านาย โดยมีทำเนียมการสืบทอดว่า

ถ้าเจ้านายของกลุ่มเสียชีวิต ลูกชายของเจ้านายและลูกสมุนรวม6คนต้องแย่งกันเป็นเจ้านายคนใหม่ โดยคนที่จะเป็นเจ้านายได้ต้องสามารถควบคุมกลุ่มที่เหลือทั้งหมดโดยวิธีใดก็ได้ ใช่ครับ วิธีใดก็ได้ยกเว้นการทำให้อีกฝ่ายถึงตายล้วนสามารถทำได้หมด เพื่อเป็นการป้องกันการลดจำนวนลงของสมาชิกกลุ่มทั้งหมด

อย่างไรก็ตาม ผม ผู้ซึ่งเป็นลูกชายของหนึ่งในลูกสมุนของคลื่นมาป่า ย่อมต้องโดนกดดันจากทางตระกูลและป๊าของผมอย่างหนักขึ้นทุกวัน จนมันทำให้ผมแทบบ้า แต่ก็ยังดีที่ผมสามารถระบายสิ่งพวกนี้ออกมาได้จากการมีเซ็กส์

"อ๊าา..ช้าๆหน่อยค่ะพี่คาร์เทีย หนูจะไม่ไหวแล้ว อ้าา" //สลบ

'หึ..ผู้หญิงนะผู้หญิงแค่นี้ก็ทนไม่ไหว ชั่งบอบบางน่าทะนุถนอมเสียจริง ราวกลับกลีบดอกไม้ที่แค่สัมผัสก็ช้ำแล้ว แต่อย่างนี้ยิ่งดี ยิ่งเหมาะจะเป็นของเล่นของฉันจริงๆ'

คาเทียร์ผู้ที่กำลังเร่าร้อนกับการมีเพศสัมพันธ์ของเขาอยู่ตอนนี้สามารถเปลี่ยนผู้หญิงได้วันละคนอย่างไม่ซ้ำหน้า ทั้งดารา หรือหญิงใดที่เขาถูกตาต้องใจ ล้วนต้องมาเป็นของเขาทั้งนั้นเพราะด้วยใบหน้าอันหล่อเหลาแถมขี้เล่นของเขานั้นมีเสน่ห์จนใครเห็นเป็นต้องหลงใหลบวกกับอิทธิพลของการเป็นลูกชายมาเฟีย มันทำให้เขาสามารถได้มาซึ่งทุกอย่างที่เขาปราถนา ราวกับเป็นเรื่องง่ายดายที่แค่พูดก็ได้มันมา ยกเว้นสิ่งๆหนึ่ง ก็คือ ความรัก

"พี่แคนครับ ให้คนพาน้องน้ำใสไปส่งให้ผมหน่อยครับ"

"ครับ คุณหนู"

'แคน' บอดี้การ์ดส่วนตัวของคุณหนูคาเทียร์ หล่อเข้ม จมูกเป็นสัน คิ้วเรียวยาวหนา กล้ามเป็นมัดๆ แข็งแกร่ง ดุดัน สามารถปกป้องคุณหนูได้ทุกครั้งทุกสถานการณ์ ไม่ว่าจะเป็น ตอนนอน ตอนกินข้าว ตอนเล่นเกม แม้กระทั่งตอนมีเพศสัมพันธ์อยู่ เขาจะคอยดูแลคุณหนูของเขาอย่างไม่ให้คลาดสายตาแม้แต่นิดเดียว ทำให้เขาเป็นเพียงบอดี้การ์ดคนเดียวที่คุณหนูคาเทียร์ไว้วางใจมากที่สุดในทุกๆเรื่องและให้เกียรติเขามากกว่าคนอื่นๆโดยใช้คำสุภาพและเรียกเขาว่าพี่เสมอ

"วันนี้เป็นยังไงบ้างครับคุณหนู"

"ผมยังไม่สุดเหมือนเดิม ผู้หญิงคนนั้นสลบไปก่อนอีกแล้วครับ"

"พรุ่งนี้ผมจะหาคนใหม่มาให้ครับ"

"ไม่ต้องหรอกครับ" ถึงจะหาคนใหม่มาก็ไม่มีใครสามารถทนจนเราสุดได้สักคน สลบกันหมด จะมีสักกี่คนที่รอดยันตอนจบ ทุกครั้งเราต้องมานั่งช่วยตัวเองแต่มันก็ไม่ออก หรือเราเป็นคนแตกยากกันนะ

"คุณหนูคิดอะไรอยู่ครับ"

"พี่แคนครับ ตลอดเวลาที่ผมมีอะไรกันกับพวกผู้หญิงมันรู้สึกอยากจะฉีกเธอออกเป็นชิ้นๆยิ่งเธอเจ็บยิ่งเธอทรมานผมยิ่งรู้สึกชอบ มันทำให้ผมมีอารมณ์ แต่พวกผู้หญิงพวกนั้นมักจะสลบไปก่อนที่อารมณ์ผมจะถึงจุดสูงสุด แบบนี้เรียกว่าผมเป็นคนแตกยากรึเปล่าครับ"

"รองปรึกษากับคุณเดือนเพื่อนคุณหนูที่เป็นหมอดูไหมครับเผื่อจะช่วยได้"

"งั้นหรอครับ ก็ได้ครับผมจะรองปรึกษาเดือนดู" อย่างน้อยเดือนคงจะช่วยคลายความสงสัยข้อนี้ได้แล้วเราจะได้มีความสุขสุดยอดกับการมีเซ็กส์ซักที

วันรุ่งขึ้นหลังจากเรื่องเมื่อคืน คาเทียร์ก็บอกให้พี่แคนมาส่งที่โรงพยาบาลของเพื่อน ทันทีที่มาถึงก็เดินงงๆอยู่สักพัก เพราะนอกจากจะเป็นตึกสูง6ชั้นแล้ว แทบไม่มีคนเลยสักคน

"เดือน" เสียงคาเทียร์เอ่ยขึ้นอย่างสนิทสนม เจ้าของชื่อก็หันมาอย่างเร็วและวิ่งเข้าไปสวมกอดคาเทียร์อย่างเพื่อนที่ไม่ได้พบปะกันมานาน ถึงแม้เดือนจะตัวเล็กไปหน่อย เพราะสูงเพียง168 ต่างจากคาเทียร์ที่สูง180ไกลพอสมควร ทำให้เวลาที่สองคนนี้อยู่ด้วยกันเหมือนพี่กับน้องจริงๆ

"เป็นไงมาไงถึงได้มาถึงโรงพยาบาลกูเนี่ย" เสียงเล็กของเดือนเอ่ยขึ้นมาด้วยความสงสัย เพราะหลังจากเรียนจบทั้งสองแทบไม่ค่อยได้เจอกัน ต่างคนต่างมีหน้าที่การงานของตน

"คือ..กูมีเรื่องจะปรึกษาวะ" คาเทียร์พูดออกมาด้วยความเก้ๆกังๆ เดือนมองเพื่อนสักพักอย่างแปลกใจก่อนจะเอ่ยขึ้น

"งั้นมาที่ห้องพักกูก่อน ช่วงนี้พักเที่ยงไม่มีคนไข้"

"ว่าแล้วทำไมกูเดินมาไม่เจอคนเลย"

คาเทียร์เดินตามเพื่อนเข้าห้องพักไปด้วยสีหน้าดีใจเล็กน้อย ก่อนจะนั่งลงข้างหน้าโต๊ะตัวยาวสีขาวที่มีแลปท็อปวางอยู่และเอกสารทางการแพทย์ต่างๆมากมาย ส่วนเจ้าของห้องพักก็ไปหยิบน้ำเย็นมาตั้งไว้ข้างๆก็จะนั่งลงที่โต๊ะตัวโปรดของเขา

"ไหน มีเรื่องอะไรจะปรึกษา เล่ามา"

"คือ...กูคิดว่ากูเป็นคนแตกช้าวะ เวลาที่กูมีอะไรกับผู้หญิงกู.." ยังไม่ทันพูดจบเดือนก็ยกมือขึ้นมาห้ามเพื่อนทันทีก่อนเอ่ยขึ้น"เดี๋ยวก่อน"

"เดี๋ยวทำไมอะ กูแค่จะปรึกษามึงเฉยๆ มึงเป็นหมอนะเว้ยย มึงต้องรู้เรื่องนี้ปะ กูเป็นแบบนี้ทุกครั้งเลยด้วย มึงต้องช่วยกูน๊าา" คาเทียร์จับมือเดือนพร้อมขอร้องอ้อนวอน ส่วนเดือนรีบเอามือกุมขมับก่อนจะถอนหายใจออกมาหนึ่งที

"เฮ้ออ"

"มึงถอนหายใจทำไมอะ"

"กูอยากจะช่วยมึงอยู่นะเว้ยย แต่กูเป็นจิตแพทย์!! มึงจะให้กูแนะนำอะไรมึงเกี่ยวกับจิตวิทยาหรือปรึกษาความเครียดกูทำได้แต่กูไม่สามารถช่วยมึงเรื่องที่มึงแตกช้าได้เพื่อน กูเรียนเรื่องนั้นมานานแล้ว อาชีพกูก็ไม่ได้ใช้ด้วย กูเลยไม่ค่อยได้จำไว้"

"มึงเป็นจิตแพทย์ตอนไหนวะ" คาเทียร์เอ่ยมาด้วยน้ำเสียงมึนงงแต่กับโดนเดือน เพื่อนสนิทของตนตอบกลับด้วยน้ำเสียงที่ไม่รู้จะพูดยังไงดี

"กูอยู่หอพักเดียวกับมึงนี่มึงไม่เคยสังเกตุกูเลยใช่มั้ยเนี่ยย"

"แล้วกูควรทำไงอะ"

"มึงเครียดรึเปล่า"

"ตอนทำกูโคตรผ่อนคลายกูจะเครียดได้ยังไงวะ"

"อืม...งั้นกูไม่รู้ละ"

"เอ้า!!" คาเทียร์เอ่ยมาด้วยน้ำเสียงเศร้าปนผิดหวังเล็กน้อย

"แต่กูมีคนที่ช่วยมึงได้ มึงรอแป๊บเดี๋ยวกูโทรหาให้"

"ขอบใจมึงมาเลยเพื่อน กูว่าแล้วกูมาหามึงเป็นทางเลือกที่ถูกจริงๆ"

คาเทียร์ยิ้มร่าด้วยอาการดีใจ ก่อนจะเดินออกไปหาบอดี้การ์ดที่หน้าห้อง พยายามมองหาพี่แทน แต่กลับเห็นภาพบอดี้การ์ดคนอื่นทุกคนนั่งหลับทั้งหมด อารมณ์ดีและรอยยิ้มเมื่อกี้ก็เเปลเปลี่ยนเป็นเสียงที่ดูหน้ากลัวทันที

"ตื่น!! " บอดี้การ์ดทุกคนรีบลุกขึ้นมายืนตรงทันทีทันที

นี่ป๊ากูจ้างพวกมึงมาเป็นบอดี้การ์ดให้กู แต่พวกมึงกลับมานั่งหลับนี่นะ ถ้าหมาป่าตนอื่นมาเจอกูแล้วรอบทำร้ายกูคงนอนโรงบาลแล้วมั้ง แล้วนี่พี่แทนไปไหน"

"ไม่ทราบครับคุณหนู"

"ไอ้พวกไม่ได้เรื่องเอ้ยยย มึงรีบไปตามหาพี่แทนให้มาพบกูเดี๋ยวนี้เลย ไป!!"

"ครับคุณหนู" ทุกคนพูดพร้อมกันก่อนจะแยกย้าย แต่ไม่ทันไรพี่แทนก็เดินออกมาจากหลังกำแพงด้วยสีหน้าตื่นตกใจ

"ที่นี่เกิดอะไรขึ้นครับคุณหนู"

"พี่ไปไหนมา ผมออกมาจะมาบอกข่าวดีกับพี่แต่พี่ดันหายไป"

"ผมไปเข้าห้องน้ำมาครับ มีข่าวดีอะไรหรอครับ"

"ก่อนอื่นเลย..พี่รู้มาก่อนไหมว่าเดือนเป็นจิตแพทย์"

"ผมไม่ทราบครับ"

"อย่าให้ผมรู้นะครับว่าพี่จงใจให้ผมขายหน้า"

"ผมไม่เคยทำแบบนั้นกับคุณหนูนะครับ"

"ใช่แล้ว เพราะพี่แทนไม่เหมือนไอ้พวกไม่ได้เรื่องพวกนั้นที่พอพี่แทนไม่อยู่ก็นอนหลับกันหมด"คาเทียร์พูดพลางมองไปทางบอดี้การ์ดคนอื่นๆทำให้ทั้งหมดรีบคุกเข่าทันทีแล้วพูดเป็นเสียงเดียวกันว่า

"ผมผิดไปแล้วครับคุณหนู" เสียงบอดี้การ์ดออดอ้อนอย่างสุดความสามารถเพื่อเอาชีวิตรอดจากสถานการ์ณที่เป็นอยู่ปัจจุบัน

แต่ตอนนี้คาเทียร์ไม่สนใจอะไรก่อนจะดึงมือพี่แทนเข้าห้องไปหาเพื่อนของตนทันที บอดี้การ์คคนอื่นพอนายของตนเข้าห้องไปก็นั่งท่าสบายๆทันที ก่อนจะมีบอดี้การ์ดคนนึงเอ่ยขึ้นมา

"พี่แคนสมกับเป็นคนที่คุณหนูไว้ใจที่สุดจริงๆ ขนาดแกล้งพูดว่าไม่รู้คุณหนูก็เชื่อ"

บอดี้การ์ดอีกคนไม่รอช้าเสริมขึ้นทันที

"ใครมันจะไม่รู้อะ ป้ายหน้าโรงพยาบาลก็เขียนติดอยู่ตัวโตๆขนาดนั้น สงสัยจะมีแค่คุณหนูคนเดียวมั้ง"

"คุณหนูนี่เชื่อคนง่ายจริงๆ โดนพี่แคนแกล้งตลอด แล้วก็เชื่อคำแก้ตัวพี่แคนตลอดด้วย"

"ก็นะ ใครมันจะไปแทนพี่แคนได้กัน"

ภายในห้อง

"พี่รู้ไหมว่าเดือนมีคนที่ช่วยเราได้ ก่อนหน้านี้พอเดือนบอกว่าเดือนเป็นจิตแพทย์ผมตกใจมากแต่พอเดือนบอกมีคนที่ช่วยได้ผมดีใจมากในที่สุดผมจะได้ถึงจุดสุดยอดสักทีครับ"

"ครับคุณหนู ดีมากๆครับ"

"อื้มม" คาเทียร์เริ่มกลับมายิ้มอีกครั้งเมื่อได้เล่าเรื่องนี้ให้พี่แทนฟัง

ไม่ทันไร เดือนที่เดินออกไปคุยโทรศัพท์ที่หน้าระเบียงก็เดินกลับมานั่งที่โต๊ะ

"กูเสียใจด้วยวะ เค้าไม่ว่างมาพบ" สีหน้าคาเทียร์เริ่มเศร้าสลดลงอีกครั้งหลังจากได้ยินคำพูดนั้นของเดือน แต่อยู่ดีๆเดือนก็ยิ้มออกมาก่อนจะพูดขึ้น

"แต่เค้าให้คุยทางวิดีโอคอลแทนเพราะติดนัดลูกค้าคงมาที่นี่แล้วกลับไปไม่ทัน"

"จริงป้ะ..เย้ๆๆๆๆๆๆๆ" คาเทียร์ดีใจใหญ่จนแทบจะหงายหลังตกเก้าอี้ ดีที่คาเทียร์พาพี่แคนเข้ามาจับไว้ได้ทันเวลา ไม่งั้นคงจะได้ไปโรงบาลอื่นเพราะสาเหตุหัวฟาดพื้นแน่ๆ

"ระวังหน่อยสิครับคุณหนู"พี่แคนพูดออกมาด้วยความเป็นห่วง

"พร้อมยัง"

"พร้อมเสมอ รีบๆเลย"

เดือนไม่รอช้ารีบกดโทรหารุ่นพี่ของตนที่เป็นผู้เชี่ยวชาญด้านเพศศึกษาทันที

"รับแล้วรับแล้ว" เสียงคาเทียร์ดีใจอย่างต่อเนื่อง ในหน้าจอแล็ปท็อปปรากฎชายใส่ชุดแพทย์ที่นั่งอยู่ในห้องที่รอบๆถูกตกแต่งด้วยโปสเตอร์ความรู้เกี่ยวกับเรื่องเพศ

"สวัสดีครับน้องเดือน"เสียงหล่อออกมาจากในสายกล่าวทักทายรุ่นน้องอย่างเป็นกันเอง

"ครับพี่เนส พอดีเพื่อนผมมีเรื่องเกี่ยวกับเพศอยากปรึกษาพี่นะครับ "

"ได้เลยครับ" ได้ยินเสียงตอบรับ เดือนก็หันแล็ปท็อปไปทางเพื่อนของตนทันที

"สวัสดีครับคุณหมอ"คาเทียพูดอย่างเกร็งๆ

"เรียกว่าพี่เนสก็ได้ครับ"

"ครับพี่เนส"

"ไหนลองเล่าเรื่องที่จะปรึกษาให้ฟังหน่อยครับ"

"คือ ผมคิดว่าผมเป็นคนแตกยากนะครับ ผมยังไม่ทันสุดแต่คู่นอนทุกคนของผมสลบไปก่อนทั้งหมดเลยครับ ผมไม่รู้จะทำยังไงดี"

"น้องไม่มีอารมณ์รึเปล่าครับ"

"มีนะครับ โดยเฉพาะตอนที่พวกผู้หญิงทรมาณหรือเจ็บต่อหน้าผม ผมยิ่งมีอารมณ์เลยครับ"

"อืม..พี่พอจะรู้แล้ว"

"จริงหรอครับ" คาเทียร์ได้ยินอย่างงั้นก็รู้สึกดีใจมากอย่างบอกไม่ถูก เขาคิดว่า ในที่สุดเค้าก็จะได้ถึงจุดสุดยอดแล้วสักที

"จากที่น้องพูดมา อาการที่มีอารมณ์ตอนที่เห็นคนอื่นเจ็บปวดหรือทรมาน เป็นรสนิยมทางเพศแบบหนึ่งคือ ซาดิสม์ หมายถึงความสุขหรือความพึงพอใจในความเจ็บปวดและความทุกข์ของผู้อื่น หรือเรียกสั้นๆว่าSน้องต้องหาคู่นอนที่เป็นMหรือมาโซคิสม์คือคนที่พึงพอใจกับการที่น้องทำให้เขาเจ็บปวดทรมานต่างๆได้ครับ คนที่เป็นMจะทำให้น้องสามารถไปจนถึงจุดสุดยอดได้เองครับ เพราะคนธรรมดาไม่สามารถรับอารมณ์ของน้องหรือทนเจ็บปวดได้ตลอดจนถึงจุดสุดยอดครับ ดังนั้นน้องไม่ใช่คนแตกยาก แค่ยังไม่แตกเท่านั้นเอง"

"ขอบคุณครับพี่เนส" คาเทียร์ได้ยินแบบนั้นถึงจะเข้าใจบ้างไม่เข้าใจบ้างแต่เขาก็ตอบขอบคุณไว้ก่อนตามมารยาท

"ดูเหมือนจะถึงเวลาที่นัดกับคนไข้ของพี่แล้ว พี่ไปก่อนนะ ถ้ายังไม่ดีขึ้นก็มาปรึกษากับพี่ได้ตลอดครับ"

"ครับ ขอบคุณครับ"

หลังจากจบสายสนนนาเนสถึงจะมึนงงอยู่บ้างเพราะเขาไม่เคยทราบถึงเรื่องรสนิยมทางเพศอะไรเลย แต่เขาก็ดีใจทีมีทางแก้ไขได้สักที

"ขอบคุณมากๆเลยนะเว้ยเพื่อน.ในทีสุดกูก็ตาสว่างสักที ขอบคุฯจริงๆ ถ้าวันข้างหน้ามีอะไรให้กูช่วยบอกได้เสมอ"

"กูแค่ช่วยโทรหา ไว้มึงหายแล้วค่อยไปตอบแทนพี่เนสเถอะ"

"เค ขอบใจมากเพื่อน งั้นกูลาละ"

"อืม โชคดี" //โบกมือลา

.

.

.

จบตอน

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***