เรื่องเข้าใจผิด

หลังจากได้คำตอบเรื่องที่สงสัยคาเทียร์ก็รีบเดินออกไปทันทีรีบขึ้นรถและตรงดิ่งกลับไปคฤหาสน์

คฤหาสน์ของมาเฟียหัวหน้าแก๊งค์คลื่นหมาป่ากว้างใหญ่มหาศาลมากทางเข้าถูกประดับด้วยรูปปั้นหมาป่าตัวใหญ่สองตัวโตๆที่คาบธงของสมาคมคลื่นหมาป่าไว้ บนธงสมาคมมีลวดลายเป็นรูปหัวหมาป่าตัวใหญ่ และหัวหมาป่าตัวเล็กอีก5ตัว ข้างหลังเป็นรูปคลื่นยักษ์ และมีอัญมณีทั้งห้าอยู่บนหัวหมาป่าตัวเล็กทั้ง5ตัว ได้แก่ ไพลิน(สีน้ำเงิน) มรกต(สีเขียว) บุศราคัม(สีเหลือง) ทับทิม(สีแดง)และเพชร(สีขาว) อัญมณีทั้ง5นี้แทนชื่อเรียกหมาป่านั้นๆที่เป็นลูกสมุน โดยจะมีการเปลี่ยนแปลงก็ต่อเมื่อเปลี่ยนแปลงผู้นำ ส่วนหมาป่าผู้นำจะมีมงกุฎลายหัวกระโหลกสวมอยู่ แสดงถึงความมีอำนาจเหนือความตายของมวลมนุษย์(จะฆ่าใครก็ได้)

วันนี้ดันเป็นวันที่หัวหน้าคลื่นหมาป่าหรือก็คือพ่อของคาเทียร์กำลังเรียกประชุมประจำเดือนเพื่อรายงานความคืบหน้าของการปฏิบัติงานอยู่ ด้วยความที่ไม่รู้คาเทียร์ที่เพิ่งกลับมาก็เดินร้องเพลงเสียงดังอย่างอารมณ์ดีผ่านหน้าห้องประชุม จนทำให้พ่อโกรธเลือดขึ้นหน้า "คาเทียร์" เขาตะโกนออกมาเสียงดังนอกห้องประชุม จนคาเทียร์ที่กำลังอารมณ์ดีอยู่ได้ยินอย่างงั้นก็รีบหยุดชะงักทันที พร้อมสบถในใจว่า เชี่ยยยละ

"ครับป๊า" คาเทียร์ตอบรับทันที

"เดี๋ยวประชุมเสร็จแกมาหาฉันที่ห้องด้วย"

"ครับ"

คาเทียร์ได้ยินอย่างงั้นก็รีบวิ่งขึ้นห้องด้วยความเร็วทันทีจนบอดีการ์ดที่ตามมาอยู่ห่างๆเกือบวิ่งตามไม่ทัน

'ทำไมไม่มีใครบอกเราเลยนะว่าวันนี้ป๊ามีนัดประชุมกลุ่มคลื่นหมาป่า' คาเทียร์ได้แต่นึกอยู่ในใจก่อนเขาจะเพิ่งคิดได้ว่า จะวิ่งขึ้นบันได5ชั้นทำไมให้เหนื่อยนะทั้งๆที่ลิฟท์ก็มีให้ใช้"แฮ็ก แฮ็ก"

"คุณหนูครับ เป็นอะไรไหมครับ ทำไมไม่ขึ้นลิฟท์ครับ "

คาเทียร์ไม่รู้จะเเก้เขินยังไงที่ตัวเองทำแบบนั้นจึงได้ตอบสั้นๆเพียงคำว่า "ลืม"

หลังจากที่ทุกคนกำลังพักเหนื่อย พี่แคนที่เพิ่งเก็บรถเสร็จก็เดินขึ้นบันไดมาอย่างหน้านิ่งๆเข้มๆขึมๆตามเดิม

"ผมมาแล้วครับ คุณหนู"

พอได้ยินเสียงบอดี้การ์ดคนสนิทดังขึ้น คาเทียร์หายเหนื่อยทันทีแล้วรีบวิ่งไปอ้อนวอนพี่แคนเพื่อขอความช่วยเหลือที่ตนโดนป๊าเรียกพบ

"พี่แคนครับ ผมโดนป๊าเรียก ผมควรทำยังไงดี" พี่แคนเห็นดังนั้นไม่รอช้า ถามกลับทันที "เรียกเรื่องอะไรครับ"

"ผมไม่รู้ว่าวันนี้คือวันนัดประชุมคลื่นหมาป่า ผมเลยเผลอร้องเพลงเสียงดังตอนเดินผ่านห้องประชุมเมื่อกี้ครับ"พี่แคนยิ้มแห้งหนึ่งทีก่อนทำสีหน้าเจื่อนๆแล้วพูดออกมาว่า

"ผมคงช่วยอะไรไม่ได้แล้วครับ ผมรายงานคุณหนูไปตั้งแต่ออกจากคฤหาสน์เมื่อเช้าแล้วนะครับว่าวันนี้มีประชุม แถมเป็นประชุมสำคัญด้วย"

"เข้าใจแล้วครับ เดี๋ยวผมจะไปรับโทษกับป๊าเอง ว่าแต่.."

"พร้อม คิว"

บอดี้การ์ดส่วนตัวของคาเทียร์ ลูกน้องของพี่แคนก่อนหน้านี้ถูกคุณหนูให้อยู่บ้านแล้วหนีตามพี่แคนไปกับบอดี้การ์ดภายนิดคนอื่น

"ครับ/ครับ"

"ไปสืบหาคนที่ชื่อเอ็มให้หน่อย ถ้าหาไม่ได้หาคนที่ชื่อมาโซอะไรซักอย่างนี่แหละ" พ่อคงห้ามให้ออกไปไหนแน่ๆ เตรียมไว้แบบนี้เลยดีกว่าจะได้ถึงจุดสุดยอดเร็วๆ แม้จะถูกลงโทษอยู่ คาเทียร์คิดในใจ

"คุณหนูจะหาคนที่ชื่อแบบนั้นมาทำไมครับ" คิวเอ่ยด้วยความสงสัย

"หามาเถอะไม่ต้องพูดมาก"

"ครับ/ครับ"

พอทั้งสองคนเดินออกไปพี่แคนเริ่มปะติดปะต่อเรื่องคำสั่งเมื่อกี้และสิ่งที่ได้ยินมาวันนี้ได้เขาก็นึกปวดหัวขึ้นมาทันที ไอ้ที่พูดครับอย่างตั้งใจฟังเรื่องตอนนั้นไม่เข้าใจนี่เอง ทำไมเขาน่าจะคิดได้ก่อนหน้านี้เร็วสักนิดนะ

"คุณหนูครับ"เขาเอ่ยขึ้นพร้อมส่งสัญญานให้บอดี้การ์ดคนอื่นๆออกไปก่อน

"ครับ"

"ผมว่าคุณหนูไม่เข้าใจเรื่องที่หมอเนสพูดวันนี้นะครับ"

"ทำไมถึงคิดอย่างงั้นล่ะครับ พี่แคนเข้าใจหรอครับ"

ทางฝั่งพี่แคนเข้าใจทุกอย่างแต่ไม่สามารถหาคำอธิบายให้คุณหนูเข้าใจได้ เพราะคุณหนูเอาแต่ใจที่สุด ถึงแม้จะฟังเขาบ้างแต่ก็ไม่เสมอไปโดยเฉพาะตอนที่คิดว่าตนเองถูกแล้ว จึงได้ตอบไปว่า

"ไม่เข้าใจครับ..แต่ว่า.." พี่แคนยังไม่ทันพูดจบ เนสก็พูดขัดขึ้น

"งั้นทำไมถึงคิดว่าผมเข้าใจผิดล่ะครับ"

"ผมว่ามันแปลกๆนะครับที่ให้หาคนที่ชื่อเอ็มกับมาโซคิสม์"

"ผมอาจเข้าใจถูกก็ได้นะครับ เอาน่าพี่ต้องยินดีกับผมถึงจะถูกผมจะได้ปลดปล่อยให้สุดสักที"

ถ้าพี่แคนพูดออกมาได้คงจะตะโกนออกมาว่า มันไม่ใช่แบบนั้น!! ตอนนี้เขาทำได้แต่ภาวนาว่าให้สองคนนั้นหาไม่เจอแล้วกัน

"คุณหนูครับ คุณท่านเรียกพบ" เสียงบอดี้การ์ดเเละเลขาของหัวหน้ากลุ่มคลื่นหมาป่าเอ่ยขึ้น ทำเอาคาเทียร์ขนหัวลุกไปทั้งตัว ด้วยน้ำเสียงเย็นชาอันเป็นเอกลักษณ์เฉพาะของเลขากลุ่มคลื่นหมาป่า ไม่ใช่แค่คาเทียร์ที่กลัวเสียงนี้ แต่ทุกคน ทุกคนยกเว้นพ่อของคาเทียร์เท่านั้นที่ไม่กลัว

"ผมขอไปชดใช้เวรใช้กรรมก่อนนะครับ เดี๋ยวมา" คาเทียร์ทำหน้าทำตาอาลัยอาวอนอย่างกับไปแล้วจะไม่ได้กลับมา ส่วนพี่เเคนผู้หน้านิ่งเรียบเฉยดังภูเขาน้ำเเข็งไม่สะทกสะท้านกับสีน้านั้นเลยแม้แต่น้อย เพียงแค่เอ่ยเหมือนทุกครั้ง

"โชคดีนะครับคุณหนู"

ที่ห้องผู้นำกลุ่มคลื่นหมาป่าเป็นห้องที่เรียบหรูดูแพงสุดๆ เพราะถูกตกแต่งไปด้วยสีดำกับที่ทองเท่านั้น แสดงถึงความมีอำนาจของกลุ่มมาเฟียกลุ่มนี้ แต่กลับซ่อนความน่ากลัวไว้ในห้องนี้ มากมาย ทั้งเก้าอี้ของผู้นำเป็นหมาป่าตัวใหญ่ที่นอนขดตัวอยู่จนกลายมาเป็นเก้าอี้ บนหัวหมาป่าประดับด้วยมงกุฎรูปหัวกระโหลก และคนที่นั่งบนนั้น ก็น่ากลัวไม่แพ้กัน เพราะเขาคือผู้นำของกลุ่มคลื่นหมาป่า หรือก็คือพ่อของคาเทียร์นั่นเอง

"เข้ามา" เสียงเย็นชาไร้อารมณ์ของชายที่นั่งอยู่ในห้อง ทำเอาเสียวสันหลังวาบไปหมด คาเทียร์เดินเข้าไปอย่างไม่รีรอ สายตาจับจ้องไปที่คนผู้เป็นพ่อที่นั่งหันหลังให้ตนอยู่อย่างไม่ลดละ และในที่สุดคนผู้เป็นพ่อก็หันหลังมาพร้อมกับสีหน้าดุ คิ้วสองข้างขมวดเข้าหากัน สายตาที่ส่งมาซื่อถึงความร้ายกาจเหมือนหมาป่าที่จ้องจะเล่นงานเยื่อ แต่คาเทียร์กลับไม่เกรงกลัวอะไร ยังคงทำหน้าตาไม่สำนึก

"วันนี้แกทำอะไรลงไป" น้ำเสียงเย็นชาเริ่มเอ่ยขึ้น คาเทียร์ตอบหลับอย่างไม่เกรงกลัว"ผมแค่ร้องเพลงเล่นเองป๊า"

"แล้วแกรู้ไหมว่าวันนี้วันอะไร" น้ำเสียงของพ่อเริ่มไม่พอใจ พร้อมกับความโกรธที่ออกมาจากสีหน้า แต่คาเทียร์ไม่สะทกสะท้านยังตอบกลับด้วยสีหน้าที่ไม่สำนึก

"ผมไม่รู้" พ่อของคาเทียร์เริ่มไม่พอใจตบโต๊ะเสียงดังปั้ง ก่อนจะพูดออกมาว่า

"ไอ้แคนไม่บอก หรือมึงไม่ตั้งใจฟังที่มันพูด"

"พี่แคนบอกแล้วครับ"

"ฉันนี่ไม่รู้จะทำอะไรกับแกดีจริงๆ วันๆเอาแต่หาผู้หญิงมานอนด้วย สร้างปัญหาไปวันๆ เมื่อไหร่จะโตเป็นสักทีแล้วหันมาสนใจเรื่องคลื่นหมาป่าบ้าง"

คาเทียร์เถียงกับ"ทำไมผมต้องสนใจครับ"

"ก็แกเป็นลูกฉั้น วันนึงถ้าฉั้นไม่อยู่แล้วแกแย่งตำแหน่งผู้นำไม่ได้ แกรู้ไหมมันจะเกิดอะไรขึ้น" ผู้นำคลื่นหมาป่าทนไม่ไหวจึงลุกขึ้นยืนแล้วชี้หน้าคาเทียร์ แต่คาเทียร์ก็ไม่สะทกสะท้าน

"ผมไม่รู้ ผมไม่ได้อยากเป็นตำแหน่งบ้าๆนี่หรอก" คาเทียร์นอกจากจะทำหน้าตาไม่ทุกข์ร้อนอะไรแล้วยังยิ้มออกมาหน้าตาเฉย

"ถ้าแกไม่เป็น ตำแหน่งนี้ตกไปอยู่ที่ตระกลูอื่น ตระกูลเราจะย่อยยับ จะถูกพวกมันกดขี่ข่มเหง แกรู้ไหมตั้งแต่ก่อตั้งคลื่นหมาป่ามาตระกูลเราไม่เคยเป็นลูกสมุน เป็นแต่ผู้นำตั้งแต่ต้นจนถึงปัจจุบัน ถ้าแกไม่เป็นแกจะเอาหน้าที่ไหนไปพบหน้าบรรพบุรุษห้ะ" พ่อของคาเทียร์เริ่มทนไม่ไหว ทำสีหน้าท่าทางโกรธจัดจนอยากเข้าไปฆ่าคนตรงหน้านี้จริงๆ แต่ทำไมได้

คราวนี้คาเทียร์ไม่ตอบกลับอะไร เพียงแค่ทำหน้าตาเรียบเฉยมองพ่อของตัวเองโมโห

พ่อของคาเทียร์ชี้นิ้วชี้ตรงไปที่คาเทียร์ก่อนพูดออกมาเสียงดังว่า

"ฉันไม่เคยมีลูกที่ไร้ความรับผิดชอบแบบแก" แต่คาเทียร์ไม่ได้ตอบโต้อะไร

"รอฉั้น รอฉั้นอีกนิด รอให้ผู้อาวุโสในตระกลูและผู้อาวุโสของสมาคมคลื่นหมาป่าเห็นชอบเรื่องเปลี่ยนผู้ลงแข่งขันได้ ถึงตอนนั้นแกก็ไม่สำคัญกับฉั้นอีกแล้ว"

"ผมไม่เคยสำคัญกับป๊าอยู่แล้วไม่ใช่หรอครับ" คาเทียร์ตอบกลับด้วยน้ำเสียงน้อยใจ และผิดหวังกับคนผู้เป็นพ่อที่เห็นตนเป็นเพียงเครื่องมือที่ใช้แย่งอำนาจมาให้ตระกูลเท่านั้น พอหมดประโยชน์ก็คงฆ่าทิ้ง ไม่สนความเป็นพ่อลูกเลยด้วยซ้ำ

พ่อคาเทียร์เงียบไปสักพักก่อนตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงปกติ

"ต่อไปนี้แกอยู่ในห้องห้ามออกมาจนกว่าจะสำนึก"

คาเทียร์มองหน้าพ่อก่อนตอบออกมา "ครับ" พอพูดจบก็เดินออกจากห้องทันที

คนผู้เป็นพ่อนั่งลงเบาเก้าอี้อย่างแรง เลขาของหัวหน้าคลื่นหมาป่าเดินเข้ามาทันที

"เป็นอะไรไหมครับนายท่าน" เขาเอ่ยขึ้น

"ฉันไม่เป็นไร แกไปจับตาดูไอ้คาเทียร์ดีๆ อย่าให้คลาดสายตา ห้ามมันออกจากห้องจนกว่าฉันจะสั่ง"

"ได้ครับ"

"ออกไปพักเถอะ"

"ครับ

.

.

.

"พี่แคน ผมกลับมาแล้ว" คาเทียร์รีบวิ่งไปหาบอดี้การ์ดของตนด้วยสีหน้ายิ้มแย้มราวกับเมื่อกี้ไม่ได้มีอะไรเกิดขึ้น

"เป็นอย่างไรบ้างครับคุณหนู" พี่แคนส่งสายตาเป็นห่วงออกมา

"แค่โดนห้ามออกไปไหนเหมือนเดิมครับ"

"เหมือนเดิมอีกแล้วหรอครับ"

คาเทียร์เป็นแบบนี้ตั้งแต่เด็กไม่เคยเปลี่ยน ทุกครั้งที่เขาทำให้ป๊าโกรธ เค้ามักจะไม่สำนึก และยังคงดื้อเหมือนเดิมทุกครั้ง พอ

โทษะของป๊าเขาเบาลงเขาจะแกล้งทำเป็นสำนึกและไปขอโทษ สักพักเค้าก็จะสร้างเรื่องอีก เป็นแบบนี้เรื่อยๆตั้งแต่เด็ก จนคนที่นี่เห็นเป็นเรื่องปกติ

คาเทียร์เดินมานั่งโซฟาสีแดงตัวโปรด ก่อนจะหันไปหยิบบุหรี่ แล้วเอ่ยขึ้น"แล้วสองคนนั้นหาเจอหรือยังครับ"

"ยังครับคุณหนู" พี่แคนพูดพลางยื่นที่จุดไฟไปให้

คาเทียร์สูบบุหรี่อย่างสะบายใจช้าๆก่อนจะหันมามองหน้าพี่แคนแล้วพูดว่า"คืนนี้ผมอยากปลดปล่อยจัง"

พี่แคนหลบสายตามองลงพื้นทันทีก่อนเอ่ยขึ้น

"เดี๋ยวผมจะโทรเรียกคนมาครับ" พูดจบพี่แคนกำลังจะเดินออก ทันใดนั้น เหมือนคาเทียร์จะคิดอะไรออกก่อนจับมือพี่แคนไว้แล้วพูดขึ้นว่า

"ไม่ต้องแล้วครับ"

"ทำไมล่ะครับ"

"ผมไม่อยากแล้วครับ" คาเทียร์ยิ้มบางๆก่อนจะเอาก้นบุหรี่ไปทิ้งลงถังทิ้งก้นบุหรี่ที่มีสีท้องเป็นลวดลายของหมาป่า ซึ่งสื่อถึงสมาคมคลื่นหมาป่าได้อย่างดี ก่อนจะหันหลังกลับมาเอ่ยขึ้น

" คืนนี้พี่อยู่เล่นเกมเป็นเพื่อนกับผมแทนได้ไหมครับ เหมือนตอนที่ผมโดนทำโทษทุกครั้ง นะครับ" คาเทียร์ส่งสายตาอ้อดอ้อนขั้นสูงสุดจนใครเห็นเป็นต้องใจอ่อน แต่วิธีนี้กลับใช้ไม่ได้ผลกลับพี่แคน ชายผู้เย็นชาดุจผู้เข้าน้ำแข็ง

"คืนนี้ผมมีภารกิจลับจากคุณท่านจะไม่อยู่ที่คฤหาสน์ครับ ขอโทษด้วยครับ ขอตัวก่อนครับ" พูดจบพี่แคนก็เดินออกไปปล่อยให้คาเทียร์นั่งผิดหวังอยู่ในห้องกับบอดี้การ์ดคนอื่นๆ

บอดี้การ์ดคนอื่นๆพอเห็นพี่แคนออกไปแล้วก็เดินมาหาคุณหนูคาเทียร์ทันที ชวนเล่นเกมส์ด้วยเพื่อปลอบใจที่เล่นกับพี่แคนไม่ได้ แต่คุณหนูคาเทียร์กลับไม่สนใจพวกเขาแล้วไล่ออกไปทั้งหมด ก่อนจะนั่งอยู่คนเดียวรำพัง

เสียงบอดี้การ์ดคนหนึ่งเอ่ยขึ้น "พวกเราเหมือนไม่สำคัญกับคุณหนูเลย ทำอะไรเสนออะไรถ้าพี่แคนไม่เห็นด้วยหรือไม่อนุญาติก็ไม่ฟังเราเลย"

เสียงอีกคนเสริมทันที"นั่นสิ ทำไมคุณท่านต้องให้มาคุ้นกันคนแบบนี้ด้วย"

เสียงอีกคนเอ่ยขึ้นต่อ"เราแค่คุ้มกันในบ้าน ไม่เท่าพวกที่ต้องออกไปกับคุณหนูทุกๆวันหรอก แกเห็นไหม วันนี้วิ่งตามคุณหนูขึ้นบันได้กันเหนื่อยเเทบตายกันทั้งหมด เราโชคดีแล้วล่ะที่ได้ดูแลคุณหนูที่บ้าน"

เสียงอีกสองคนที่เหลือเอ่ยตอบ"ก็จริง ดีแล้วๆ"

ในใจคาเทียร์ตอนนี้ เมื่อได้ยินเสียงบอดี้การ์ดนินทาตนก็ยิ้มเยาะชอบใจ "หึ ไอ้พวกสวะ แค่แกล้งก็ดูไม่ออก"

จบตอนงับ

คำอธิบายเพิ่มเติม

บอดี้การ์ดของหัวหน้าคลื่นหมาป่าเเบ่งเป็น3กลุ่มใหญ่ๆคือ

1.กลุ่มคุ้มกันภายใน คือกลุ่มที่คอยดูแลและปกป้องคนในคฤหาสน์ ตรวจตา ตรวจดูตอนที่ทุกคนหลับ สามารถป้องกันและปกป้องในพื้นที่ที่จำกัดได้ดี ไม่มีประสบการ์ณนอกคฤหาสน์

2.กลุ่มคุ้มกันภานนอก คือกลุ่มที่เชี่ยวชาญการคุ้มกันสถานที่อื่นๆที่ไม่คุ้นชิน พื้นที่กว้างขวาง มีหน้าที่คุ้มกับเจ้านายเมื่อออกนอกคฤหาสน์ หรือไปปฎิบัติงานที่อื่น หรือเรียกเป็นกำลังเสริมได้ทุกเมื่อ

3.กลุ่มเฉพาะเจาะจง คือกลุ่มบอดี้การ์ดส่วนตัวมี2กลุ่มย่อยคือ บอดี้การ์ดส่วนตัวของหัวหน้าคลื่นหมาป่าและบอดี้การ์ดส่วนตัวคาเทียร์ กลุ่มนี้มีอำนาจเหนือสองกลุ่มข้างบน และหัวหน้าบอดี้การ์ดสามารถสั่งการกลุ่มที่1หรือ2ได้ตามความเหมาะสม

กลุ่มบอดี้การ์ดของหัวหน้าคลื่นหมาป่า

หัวหน้าบอดี้การ์ด : เลขาของหัวหน้า บอดี้การ์ดส่วนตัว ชื่อ:ชัย

ลูกน้องคนที่1 : แดง

ลูกน้องคนที่2 : ดำ

กลุ่มบอดี้การ์ดของคาเทียร์

หัวหน้าบอดี้การ์:พี่แคน(ดี้)candy

ลูกน้องคนที่1 : พร้อม

ลูกน้องคนที่2 : คิว

ขออภัยในเรื่องคำผิดด้วยงับ

ภาพธงของคลื่นหมาป่าเราออกแบบเองงับแต่รูปประกอบมาจากพินเอามาตัดเเปะกัน ขอบคุณที่อ่านงับ

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***