พระรองโปรดอย่าต่อยนายเอก 6

[ไรท์]

ตอนนี้ก็ไม่มีอะไรมากนะ

[ไรท์]

เน้นสาระและประวัติตัวละครเยอะหน่อย

[ไรท์]

อาจจะออกทะเลบ่อยบ้าง

______________________________

ชายหนุ่ม2คนนั่งตรงข้ามกันโดยหัวโต้ะก็ถูกเว้นว่างไว้เหมือนเก้าอี้ตัวอื่นที่ไม่เคยถูกใช้งาน

โดยคนรับใช้ที่มีเพียง10คนในบ้านหลังนี้คอยอำนวยความสะดวกต่างๆและเสิร์ฟอาหาร

เสร็จแล้วพวกเธอบางส่วนก็เพียงยืนนิ่งอยู่มุมห้องเพื่อรอรับใช้และบางส่วนก็แยกไปทำงานของส่วนของตัวเอง

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

//กวาดตามอง

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

//พยักหน้าอย่างพึงพอใจ

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

[นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้เจอหน้าและพูดคุยกับคุณหนูของเขาที่ตัดสินใจออกมาใช้ชีวิตด้วยตัวเองข้างนอกตั้งแต่อายุ13]

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

[โดยพวกเราคัดสรรแม่บ้านรับจ้างอย่างรอบคอบเพื่อมาดูแลคุณหนูของพวกเขา]

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

[โดยไม่มีลูกน้องคอยดูแลอยู่ใกล้ๆ หากถูกพบเห็นคุณหนูจะไล่กลับประเทศITทันที]

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

[ดังนั้น ตลอดมาพวกเราจึงทำได้แค่คอยวนเวียนอยู่ไกลๆโดยไม่ให้รู้ตัวเท่านั้น ซึ่งเขาก็ไม่ค่อยเข้าใจเหมือนกันว่าทำไมคุณหนูถึงผลักใสพวกเรานัก สิ่งนี้ทำให้เรารู้สึกขมขื่น]

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

[อะแฮ่ม กลับมาเรื่องแม่บ้าน ดูเหมือนคนที่พวกเราเคร่งเครียดคัดสรรมาอย่างดีจะดูแลคุณหนูดีมากอย่างไม่ขาดตกบกพร่อง และพวกเธอก็มีการวางตัวที่ดี]

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

(ดีมาก..)

ก๊อก ก๊อก

[มาร์ติน ลูเซียโน]

//เคาะโต้ะเบาๆ

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

//หันมอง

[มาร์ติน ลูเซียโน]

คุณเหม่อ?

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

อ๋อ..

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

ผมแปลกใจนิดหน่อย

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

ที่คุณหนูไม่ผลักใสผมเหมือนทุกที

[มาร์ติน ลูเซียโน]

...

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

6ปี

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

ผมได้พบหน้าคุณหนูในรอบ6ปีและได้พูดคุยกันด้วย

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

อันที่จริง ผมกังวลมากก็เลยคิดว่าจะมาดูอาการคุณหนูเพื่อให้แน่ใจแล้วจะรีบออกไปทันที..แต่ว่า //ยิ้ม

[มาร์ติน ลูเซียโน]

...

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

คุณหนู--

[มาร์ติน ลูเซียโน]

โอเค ทานข้าวกันเถอะ

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

โอ้...ครับ

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[ไม่ได้มีแค่พ่อกับแม่ที่รู้สึกคุ้นเคยกับชาติก่อนๆ แต่รวมถึงพวกลูกน้องหลายคนที่ผลักดีด้วย]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

(จะว่าไปในความทรงจำที่ได้รับมา ทั้ง3ชาติที่มีกรณีคล้ายกันแบบนี้ พ่อแม่หายไปตั้งแต่เด็กและถูกดูแลโดยลูกน้องและผู้ใต้บังคับบัญชา)

[มาร์ติน ลูเซียโน]

(หลายคนก็คุ้ยเคยกับบุคคลในความทรงจำจากชาติทั้ง3หมดเลย...แปลก) //จ้องเขม็ง

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

//ตัวเกร็ง

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

มีอะไรหรือเปล่าครับ?

[มาร์ติน ลูเซียโน]

เปล่า

หลังกินข้าวเสร็จ

ทั้ง2ยืนอยู่หน้าบ้าน(คฤหาสน์)

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

คุณหนูไม่เป็นไรจริงๆแล้วใช่ไหมครับ?

[มาร์ติน ลูเซียโน]

อืม

[มาร์ติน ลูเซียโน]

กลับโรงพยาบาลไปเถอะน่า

[มาร์ติน ลูเซียโน]

มีงานเยอะไม่ใช่หรอ

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

งานไม่สำคัญเท่าคุณครับ

[มาร์ติน ลูเซียโน]

...

[มาร์ติน ลูเซียโน]

(จะว่าไป บอกเรื่องวันสิ้นโลกและเนื้อหาในนิยายดีไหมนะ?)

[มาร์ติน ลูเซียโน]

(ต่อให้ไม่เชื่อ แต่พวกเขาไม่มีทางหาว่าฉันบ้าแน่ๆ)

[มาร์ติน ลูเซียโน]

(อืม เหลือเวลาอีก6เดือน เอาไว้ก่อนแล้วกัน)

[มาร์ติน ลูเซียโน]

กลับไป

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

แต่..

หมอหนุ่มทำท่าจะงอแง

ชายหนุ่มจึงพูดซ้ำคำเดิมแต่จากเสียงราบเรียบกลายเป็นเย็นชา

[มาร์ติน ลูเซียโน]

กลับไป

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

...ครับ

หมอหนุ่มหันตัวเดินคอตกไปขึ้นรถคันหรูสีขาวของตัวเอง

ชายหนุ่มเหมือนจะเห็นหูและหางหมาทิพย์ที่ลู่ตกลง

[มาร์ติน ลูเซียโน]

//สะบัดหัวไล่ความคิดบ้าๆออกไป

[มาร์ติน ลูเซียโน]

(ทำไมคนรอบตัวถึงกลายเป็นลูกหมากันไปหมด)

[มาร์ติน ลูเซียโน]

(แม้แต่ชาติก่อนๆก็ด้วย)

[มาร์ติน ลูเซียโน]

(ดูเหมือนว่าความลับเกี่ยวกับตัวตนของเราจะลึกลับเกินไป ฉันต้องรู้ให้ได้)

[มาร์ติน ลูเซียโน]

(แต่เรื่องนั้นเอาไว้ก่อน)

[มาร์ติน ลูเซียโน]

//หันตัวเดินกลับเข้าบ้าน

[มาร์ติน ลูเซียโน]

(มีเวลาตั้ง6เดือน..)

[มาร์ติน ลูเซียโน]

(ในเมื่อกลับมาแล้วก็ขอใช้ชีวิตเที่ยวเล่นปกติสักวันก่อนจะเริ่มฟื้นพลังแล้วกัน)

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[อ้อใช่ ทุกคนคงสงสัยใช่มะ ว่าเขาย้อนเวลามาได้ยังไง ถึงไม่สงสัยก็จะบอกอยู่ดี]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[ฮิฮิ อย่าตกใจล่ะ]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[อันที่จริง มันเป็นเพราะการตื่นของพลังสายเลือด ขีดจำกัดทางสายเลือดประเภทมังกร มังกรแห่งกาลเวลา จากชาติแรกของเขา ซึ่งเป็นโลกแฟนตาซีชนิดนึงที่หนาแน่นไปด้วยพลังเวทย์มนตร์ธรรมชาติ เวทย์มนตร์เทวะ ที่ซึ่งเรียกได้ว่าเป็นดินแดนแห่งนักเวทย์ เทพ สัตว์อสูร สัตว์เวทย์ สัตว์เทพและการผจญภัย]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[มาถึงตรงนี้คงสงสัยใช่ไหมว่าชาติที่2และ3ของเขาเป็นยังไงอีก]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[หึหึ จะบอกให้ก็ได้นะ ยังไงพวกคุณก็ต้องรู้อยู่แล้วในสักวัน บอกๆไปเลยละกัน]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[ชาติที่2เป็นโลกที่เรียกได้ว่าเป็นดินแดนแห่งการบ่มเพราะ ดินแดนที่หนาแน่นไปด้วยพลังลมปรานฟ้าดินและปรานเทวะ ที่ซึ่งเป็นดินแดนแห่งการฝึกฝน ยุทธจักร ผจญภัยและความแข็งแกร่ง ที่นั่นเต็มไปด้วยนักยุทธ สัตว์อสูร เซียน และอีกมากมาย]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[ชาติที่3อาจจะดูธรรมดาเมื่อเทียบอีก2ชาติก่อนหน้า ซึ่งเป็นยุคระหว่างดวงดาว ที่ซึ่งวิทยาศาสตร์นั้นล้ำหน้าไปมากกว่าหลายแสนปี แต่ก็มีส่วนแฟนตาซีอยู่บ้างที่ประชากรจะถูกแยกประเภทตั้งแต่เกิด คือ เซนติเนล ไกค์ และคนธรรมดา โดยตัวเขาเป็นเซนติเนลซึ่งมีพลังระดับ2S เป็นขั้นพลังที่สูงที่สุดที่เคยเกิดขึ้น เป็นชายในอุดมคติของผู้คนมากมาย ทั้งฐานะ หน้าตาและพลัง แต่หน้าเศร้าที่การจะหาไกค์ที่มีระดับเดียวกันนั้นยากมาก วันนึงเขาเผลอใช้พลังมากไปกับการวิจัยจนครุ้มครั่งขึ้นมาและไม่มีไกค์คนไหนจะมีพลังพอทำให้เขาสงบ เขาจึงตกตายไปอย่างน่าเศร้า]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[อะแฮ่ม เรื่องราวชาติที่3เพลินไปหน่อยจนยาวมาก]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[เอาเป็นว่า นอกจากจะได้ความทรงจำจากอดีตชาติทั้ง3แล้ว พลังและความสามารถที่เคยมีจากอดีตชาติเหล่านั้นก็กลับตื่นขึ้นมาด้วย]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[เขาก็ไม่ค่อยแน่ใจว่ามันเป็นไปได้ยังไง]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[กระบวนการมันเหมือนกับว่า จากชาติก่อนๆตัวเขาไม่ได้ตายและเกิดใหม่ เพียงแต่เหมือนเขาถูกผนึกพลังและนาฬิกาชีวิตก็ย้อนกลับสู่จุดเริ่มต้นแห่งความเป็นเด็ก และเริ่มต้นที่โลกใหม่]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[ถ้าให้เข้าใจง่าย มันก็คล้ายกับการเกิดใหม่จากกองขี้เถ้าของนกฟินิกซ์ ที่ทุกอย่างยังเหมือนเดิม ทั้งรูปลักษณ์ ร่างกาย และพลัง]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[นั่นคือสิ่งที่เขาจะสื่อ]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[โอเคตอนนี้เขาได้เป้าหมายใหม่อันยิ่งใหญ่มาเพิ่มแล้ว]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[หลังจากหลุดออกจากบทพระรองในนิยายโง่เง่านี่ได้ จัดการตัวเอกทิ้ง หลังจากนั้นเขาจะต้องฟื้นพลังเดิมจากอดีตชาติคืนมา]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[1.ฟื้นพลังเดิมจากอดีตชาติให้กลับสู่ระดับสูงสูดที่เคยไปถึงทั้ง3สาย -พลังเวทย์ -พลังปราน -ขีดจำกัดทางสายเลือด 2.ตามหาพ่อแม่ 3.หาความจริงเกี่ยวกับตัวตนของตัวเอง]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[อ้อส่วนพลังในฐานะเซนติเนลของเขา มันเป็นพลังในรูปแบบที่ติดตัวตั้งแต่เกิดก็อยู่ในขั้นสูงสุดอยู่แล้ว ซึ่งอยู่ในรูปแบบของพลังจิตที่ทำได้หลายอย่าง]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[และนอกจากเนื้อหานิยายโง่เง่านั่นแล้ว ก็ตระหนักได้อีกว่า ในฐานะเซนติเนลเขาสามารถใช้พลังได้ปกติมากน้อยแค่ไหนก็ได้โดยไม่จำเป็นต้องมีไกค์!]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[สิ่งนี้ราวกับปฎิหารย์ เซนติเนลที่ไม่ต้องการไกค์เชียวนะ! ซึ่งมันดีมาก และเขาก็ไม่คิดหรอกว่าจะมีไกค์ในโลกที่กำลังจะเข้าสู่ยุคแห่งการล่มสลายแบบนี้หรอก]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[อะแฮ่ม ออกนอกลู่นอกทางมาพอแล้ว มากลับสู่เนื้อเรื่องกัน]

ระหว่างคิดอะไรเรื่อยเปลื่อยได้เป็นเรื่องเป็นราว

ตัวชายหนุ่มก็เดินกลับขึ้นห้องมาเปลี่ยนเสื้อผ้าเตรียมออกไปข้างนอกเรียบร้อย

[มาร์ติน ลูเซียโน]

//มองตัวเองในกระจกอย่างพึงพอใจ

[มาร์ติน ลูเซียโน]

(เนื้อหาในนิยายช่วงเริ่มต้น นายเอกตัดผมให้พระรองเพราะมันดูสวยเกินไปหวังให้เขากลายเป็นชายหนุ่มไมโครเวฟในอุดมคติทั่วไป)

[มาร์ติน ลูเซียโน]

(เหอะ ฝันไปเถอะ)

[มาร์ติน ลูเซียโน]

(นายอยากให้ฉันตัดผมมากนักใช่ไหม งั้นครั้งนี้ฉันจะไม่ตัด)

[มาร์ติน ลูเซียโน]

(กังวลว่าฉันสวยกว่าหรอ?)

[มาร์ติน ลูเซียโน]

(งั้นครั้งนี้ฉันหมั่นบำรุงผิวดีๆจะสวยกว่านายมากกว่านี้)

[มาร์ติน ลูเซียโน]

(ชอบฟรานซิสหรอ?)

[มาร์ติน ลูเซียโน]

(ฉันจะอ่อยเขาให้หลงจนโงหัวไม่ขึ้นแล้วค่อยสะบัดทิ้งซะ)

อันที่จริง เจ้าตัวไม่ได้ใส่ใจในรูปลักษณ์ของตัวเองเลย ที่ไว้ผมยาวก็แค่คำขอของพวกลูกน้อง แต่จากนี้ไป หากผิวสวยๆกับผมสวยๆนั่นได้รับการดูแลที่ดีขึ้นมาจากแต่เดิมที่แทบถูกปล่อยเมินมาตลอดล่ะ?

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[เพราะตระหนักรู้เนื้อหาในนิยายนั่นแล้ว เขาจึงรู้จักนิสัยใจคอและความคิดของตัวละครดี รู้แล้วว่าการแสดงออกต่อเขาเหล่านั้นภายใต้ความคิดและแผนการอะไรบ้าง]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[ซึ่งครั้งนึง ไอ้พระเอกมันเคยคิดเรื่อง"แบบนั้น" กับร่างกายของเขา]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

(ต้องยอมรับเลยว่านักเขียนชั่งจับคู่ตัวละครเอกได้ดี เป็นคู่สร้างคู่สมโดยแท้)

[มาร์ติน ลูเซียโน]

(สารเลวกันทั้งคู่)

[มาร์ติน ลูเซียโน]

(ไม่เป็นไร เป็นคนดีมา4ชาติเศษแล้ว จากนี้ไปพระรองคนนี้ก็จะขอเลวบ้างแล้วกัน)

[มาร์ติน ลูเซียโน]

หึ! //ยกยิ้ม