พระรองโปรดอย่าต่อยนายเอก 4(บทนำ)

______________________________

[ฟรานซิส เคลย์]

ว่าไงนะ

[ฟรานซิส เคลย์]

จะออกจากฐานหรอ

[เนล มาริส]

อือ

[ฟรานซิส เคลย์]

ทำไม

[ฟรานซิส เคลย์]

ไม่สิ

[ฟรานซิส เคลย์]

นายจะไปไหน

[เนล มาริส]

ก็กลับบ้านสิ

[เนล มาริส]

คนมีบ้านให้กลับ จะอยู่ทำไม

[ฟรานซิส เคลย์]

แต่บ้านนาย...

[ฟรานซิส เคลย์]

แม้ว่าวิชาดาบ การต่อสู้และอาวุธของนายจะเก่ง

[ฟรานซิส เคลย์]

แต่วันสิ้นโลกผ่านไปกว่า3เดือนแล้ว

[ฟรานซิส เคลย์]

ทั้งพืชกลายพันธุ์ สัตว์กลายพันธุ์และซอมบี้ก็เริ่มวิวัฒนาการแล้ว

[ฟรานซิส เคลย์]

แต่นายไม่มีพลังด้วยซ้ำ

[ฟรานซิส เคลย์]

แล้วกลับไปนายจะอยู่คนเดียวหรอ นายคิดว่านายจะสามารถอยู่บ้านหลังนั้นคนเดียวได้หรอ

[ฟรานซิส เคลย์]

สิ่งที่อันตรายไม่ใช่แค่พวกมัน

[ฟรานซิส เคลย์]

แต่เป็นมนุษย์ด้วย

[เนล มาริส]

//ขมวดคิ้ว

[เนล มาริส]

//ยกมือห้าม

[เนล มาริส]

ฉันบอกว่าจะออกจากฐาน

[เนล มาริส]

จะกลับบ้าน

[เนล มาริส]

แต่ฉันยังไม่ได้พูดเลยว่าจะกลับไปบ้านหลังนั้นสักหน่อย

[เนล มาริส]

คฤหาสน์นั่นก็แค่บ้านพัก

[ฟรานซิส เคลย์]

หมายความว่าไง //ขมวดคิ้ว

[เนล มาริส]

//ยิ้ม

[เนล มาริส]

แม้ว่านายจะเป็นเพื่อนที่นับว่าสนิทมากที่สุดของฉัน

[เนล มาริส]

3ปีที่เรารู้จักกัน

[เนล มาริส]

แต่นายไม่เคยรู้ความจริงเกี่ยวกับครอบครัวของฉัน

[เนล มาริส]

ฉันไม่ใช่เด็กกำพร้าที่ร่ำรวย

[เนล มาริส]

พ่อแม่ไม่ได้ตาย

[ฟรานซิส เคลย์]

อะไรนะ!?

[เนล มาริส]

หึ

[เนล มาริส]

ฉันมีบ้านให้กลับ

[เนล มาริส]

บ้านที่แท้จริงกับครอบครัวที่แท้จริง

[ฟรานซิส เคลย์]

นาย...

[ฟรานซิส เคลย์]

[เขาพูดไม่ออก เพื่อนตัวขาวคนนี้มีอะไรให้เขาตกใจเล่นตลอด แท้ที่จริง ครอบครัวที่ร่ำรวยของเขาไม่ได้ล้มละลาย พ่อแม่เขายังไม่ตายและยังมีบ้านอยู่ที่อื่น]

[ฟรานซิส เคลย์]

[ประวัตินั่นเป็นของปลอม!]

[เนล มาริส]

[เขารู้ว่าอีกฝ่ายจะต้องตกใจแค่ไหน แต่เขาไม่คิดจะเว้นช่องว่างให้อีกฝ่ายตั้งสติ พูดต่อทันที]

[เนล มาริส]

นายมีแผนจะบุกยึดโรงงานอุตสาหกรรมและไฟฟ้าเร็วๆนี้

[เนล มาริส]

เมื่อถึงตอนนั้นฉันจะติดต่อที่บ้านของฉัน

[เนล มาริส]

พวกเขาจะส่งคนมารับ

[ฟรานซิส เคลย์]

...

[ฟรานซิส เคลย์]

นี่นาย

[ฟรานซิส เคลย์]

เป็นใครกันแน่?

[เนล มาริส]

สงสัยหรอ?

[ฟรานซิส เคลย์]

อืม

[เนล มาริส]

ไม่บอก

[ฟรานซิส เคลย์]

...

[เนล มาริส]

...

[ฟรานซิส เคลย์]

มีใครเคยบอกไหมว่านายเป็นเด็กนิสัยไม่ดี

[เนล มาริส]

ไม่เคย

[ฟรานซิส เคลย์]

...

[เนล มาริส]

เพราะพวกเขาไม่กล้าหรอก

[ฟรานซิส เคลย์]

...

[ฟรานซิส เคลย์]

คำถามสุดท้าย

[เนล มาริส]

? //เลิกคิ้ว

[ฟรานซิส เคลย์]

วันสิ้นโลกผ่านไปกว่า3เดือนแล้ว

[ฟรานซิส เคลย์]

นายคิดว่าครอบครัวของนายยังมีชีวิตอยู่หรอ?

[เนล มาริส]

//ถอนหายใจ

[เนล มาริส]

ฉันก็เคยพูดแล้วนะว่านายมันไม่เคยรู้อะไรเกี่ยวกับครอบครัวของฉันเลย

[เนล มาริส]

นายคิดว่าพ่อแม่ฉันเป็นคนธรรมดาสามัญที่จะตกใจกลัวกับอีแค่ศพคืนชีพขึ้นมาไล่กัดคนหรอ?

[ฟรานซิส เคลย์]

หมายความว่าไง

[ฟรานซิส เคลย์]

พ่อแม่ของนาย?

[เนล มาริส]

//ยักไหล่

[เนล มาริส]

[เขาเลี่ยงที่จะไม่ตอบ]

[เนล มาริส]

[ดูท่าทางอีกฝ่ายตกใจมากพอแล้ว แม้ว่าใบหน้าคนโตกว่าจะยังคงนิ่งเหมือนเดิม แต่เขามองออกได้อย่างง่ายดาย ก็บุคลิกของพวกเขาค่อนข้างคล้ายกันนี่]

[เนล มาริส]

[อันที่จริง ที่พูดออกไปเมื่อครู่เขาโกหกส่วนนึง]

[ฟรานซิส เคลย์]

[เขาได้แต่เก็บความสงสัยมากมายเอาไว้ เพราะดูท่าอีกคนไม่ยอมพูดแน่ เกี่ยวกับพ่อแม่ของตัวเอง และเขาไม่สามารถบังคับได้]

. .

3วันต่อมาฟรานซิสได้นำกองกำลังทหารและผู้มีพลังพิเศษที่เริ่มปรากฏมากขึ้นไปบุกยึดโรงงานอุตสาหกรรมและโรงไฟฟ้า กวาดล้างซอมบี้และสัตว์กลายพันธุ์

ถึงจะลำบากหน่อยที่ตอนสู้กับซอมบี้ระดับ2 แต่ทหารของเขาเองก็อัพเกรดขึ้นมาระดับ2บ้างแล้วเหมือนกัน

และซอมบี้ระดับ3ที่ฟรานซิสต้องสู้คนเดียวเพราะคนอื่นไม่กล้าแทรกแซงกลัวจะเป็นตัวถ่วง

เขาเกือบพลาดท่าแต่ก็ได้เพื่อนตัวขาวที่ทำหน้าที่เป็นมือสไนเปอร์คอยยิงสกัดช่วยบ้าง เบาแรงลงไปได้เยอะเลย

แต่ปัญหาก็เกิดขึ้น

ที่ซอมบี้นั่นหันหลังหนีฟรานซิสด้วยความรวดเร็วและตรงไปยังทิศทางที่เพื่อนตัวขาวอยู่ทันที เดาจากวิถีกระสุน

[ฟรานซิส เคลย์]

!!!

-ทหาร-

ว้าว มันฉลาด

-ทหาร-

แต่เราต้องหยุดมัน!

-ทหาร-

อย่าให้ไปถึงตัวคุณหนูเนลเด็ดขาด!

[ฟรานซิส เคลย์]

แกจะหนีไปไหน!

ฟรานซิสใช้พลังสายฟ้าและกายภาพเสริมที่ขาและเท้าเพื่อเร่งความเร็วตามซอมบี้วิวัฒน์ระดับ3ให้ทัน

ด้านชายหนุ่มเองก็ไม่อยู่เฉย

จากเลนส์กล้องของปืนไรเฟิล M110 เขาสามารถมองเห็นสถานการณ์ฝั่งนั้นคร่าวๆ เมื่อเห็นเจ้าซอมบี้ระดับ3นั่นมุ่งหน้ามาหาเขา

[เนล มาริส]

//เบิกตากว้าง

[เนล มาริส]

//รีบลุกขึ้น

[เนล มาริส]

//ถอดชิ้นส่วนปืนใส่กระเป๋า

[เนล มาริส]

//หันหลัง.กำลังจะหนี

[เนล มาริส]

! //ชะงัก

[เนล มาริส]

(บ้าน่า ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่)

ตรงหน้าเขา

ร่างที่ไม่คิดว่าจะออกมาจากฐานกลับมาปรากฏอยู่ตรงหน้าเขา

จุดที่เขามาประจำตำแหน่งนั้นเป็นดาดฟ้าตึกๆนึงที่สูงถึง11ชั้นและห่างออกมาจากโรงงานไฟฟ้ากว่า7ช่วงตึกเลยทีเดียว

ตึกนี้ไม่มีซอมบี้แล้ว เขาสามารถอยู่ประจำตำแหน่งคนเดียวได้โดยไม่ต้องมีคนคุ้มกัน แต่

[เนล มาริส]

[แล้วคนตัวเล็กมาอยู่ที่นี่ได้ยังไง? แอบตามมาหรือ? ตั้งแต่เมื่อไหร่กัน?]

[เนล มาริส]

ทำไมถึงมาอยู่ที่นี่

[เนวิส พาเวล]

ทำไม?

[เนวิส พาเวล]

คิดไม่ถึงหรอ? //เดินเข้าไปหา

[เนล มาริส]

//ขมวดคิ้ว

[เนล มาริส]

รีบออกไปซะ

[เนล มาริส]

มันอันตราย

[เนวิส พาเวล]

เฮอะ

[เนวิส พาเวล]

ไม่ต้องเป็นห่วงผมหรอก

[เนล มาริส]

//ขมวดคิ้ว

[เนล มาริส]

รีบออกไปซะ

[เนล มาริส]

ซอมบี้ระดับ3กำลังมาที่นี่

[เนวิส พาเวล]

แน่นอน ผมรู้

[เนวิส พาเวล]

ก็ในเมื่อผมเป็นคนล่อมันมาเอง

[เนล มาริส]

อะไรนะ?

[เนล มาริส]

[เขาคิดว่าเขาอาจฟังอะไรผิดไปหรือหูเขามีปัญหา]

[เนวิส พาเวล]

ไม่ใช่แค่ซอมบี้วิวัฒน์ระดับ3นะ

[เนวิส พาเวล]

แต่ซอมบี้ในระแวกนี้ทั้งหมดก็มาที่นี่แล้ว

[เนล มาริส]

//ขมวดคิ้วหนัก

ร่างเล็กของเด็กหนุ่มใบหน้าน่ารักก้าวเดินมาหาชายหนุ่มร่างสูงที่แบกกระเป๋าอุปกรณ์ปืนด้วยไหล่ข้างเดียว เขายืนอยู่เกือบขอบตึก

[เนล มาริส]

//มองลงไปด้านล่าง

[เนล มาริส]

!! //เบิกตากว้าง

[เนล มาริส]

(เชี่ย กี่ตัววะเนี่ย)

[เนล มาริส]

(7พัน?8พัน? ไม่สิ มากกว่าหมื่นตัวแน่ๆ!)

ตึกนี้เคยเป็นคอนโดมิเนียมที่แพงมาก

จึงมีพื้นที่โดยรอบตัวตึกกว้างขวาง

ตอนนี้

ฝูงซอมบี้กว่าหมื่นตัวมารวมตัวเบียดเสียดกันอยู่ด้านล่างตึกนี้

ราวกับถูกล่อลวงมาโดยอะไรบางอย่าง

[เนล มาริส]

'ควับ'//หันมองอีกคนอย่างตื่นๆ

[เนวิส พาเวล]

//แสยะยิ้ม

[เนวิส พาเวล]

ตกใจหรอ

[เนล มาริส]

ทำไม..

[เนวิส พาเวล]

นั่นสิ ทำไมนะ..//ยิ้ม

[เนวิส พาเวล]

อันที่จริง ตอนที่มาถึงฐาน ผมกับฟรานซิสมีความสัมพันธ์กันหลายครั้ง

[เนวิส พาเวล]

แม้ว่าคุณจะไล่ตามผมอย่างน่าขบขัน

[เนวิส พาเวล]

แต่ในฐานะเพื่อนของเขาคุณกลับน่ารำคาญกวนใจผมไม่เปลี่ยน

[เนล มาริส]

กวนใจ?

[เนล มาริส]

ฉันเนี่ยนะ?

[เนล มาริส]

[ประกายเรียบนิ่งในแววตาเขาวูปไหว ก่อนจะรีบหลุบตาลงเพื่อปิดซ่อนความเสียใจนั่นลงไป]

เสียงระเบิดและเสียงการต่อสู้อันดุเดือดจากอีกฝั่งนั้นดังมาถึงพวกเขาเป็นระยะ และการเบียดเสียดซอมบี้ด้านล่างก็ทำให้ตึกที่สภาพเละเทะอยู่แล้วยิ่งเละหนักกว่าเดิม

ตึกทั้งตึกถึงกับสั่นสะเทือนจากการสั่นเล็กๆก็เริ่มรุนแรงขึ้น

แต่คนทั้ง2ที่ยืนโดดเด่นบนตึกนั้นไม่ได้สนใจเลย

[เนวิส พาเวล]

อันที่จริง

[เนวิส พาเวล]

ก่อนวันบ้าๆนี่จะเกิดขึ้น ชื่อเสียงของคุณในโรงเรียนและในเมืองนั้นดังมาก

[เนวิส พาเวล]

ผมเฝ้ามองคุณมาตลอด

[เนวิส พาเวล]

ไล่ตามคุณ มองดูคุณ

[เนวิส พาเวล]

คอยสังเกตอย่างละเอียด

[เนวิส พาเวล]

แนะนั่นทำให้ผมเริ่มเข้าใจในตัวคุณขึ้นมาบ้าง

[เนวิส พาเวล]

คุณเป็นคนดีและบริสุทธิ์ เป็นที่รักของคนรอบข้างแม้ว่าใบหน้าคุณจะนิ่งและท่าทางที่ไม่แยแส

[เนวิส พาเวล]

แต่คุณไม่เคยปฎิเสธความช่วยเหลือคนอื่น

[เนวิส พาเวล]

ชีวิตของคุณมีความสุขเสมอจนน่าหมั่นใส้

[เนล มาริส]

...

[เนวิส พาเวล]

ในช่วงแรกของวันสิ้นโลก

[เนวิส พาเวล]

ผมรู้ว่าคุณอยู่ที่นั่น

[เนวิส พาเวล]

และรู้ว่าคุณจะต้องช่วยผม

[เนวิส พาเวล]

แน่นอนว่าผมเข้าหาคุณเพื่อผลประโยชน์

[เนวิส พาเวล]

และตอนที่คุณหมดประโยชน์ คุณกลับน่ารำคาญและกวนใจผมไม่เลิก

[เนล มาริส]

...

ดวงตาดอกท้อสวยหลุบลงมองเท้าของตัวเองโดยไม่ก้มหน้า

ขนตางอนยาวสีครามสวยเริ่มเปียกชื้น

ร่างกายสูงโปร่งสง่างามสั่นเบาๆ

แต่อีกคนไม่ได้สังเกตุเห็นมัน

ยังคงก้าวเข้ามาและพูดพล่ามต่อไป

จนกระทั่งมาหยุดลงตรงหน้าชายหนุ่ม

ร่างเล็กที่สูงเพียงอกของของชายหนุ่มเงยหน้าขึ้น นั่นทำให้เห็นม่านน้ำตาที่คลอหน่วยในดวงตาสวยนั่นอย่างชัดเจน

คำพูดที่กำลังจะพูดติดอยู่ในลำคอ

[เนวิส พาเวล]

...//ยืนนิ่ง

ราวกับว่าเขาพึ่งจะหาเสียงของตัวเองเจอ

ตึกทั้งตึกก็สั่นสะเทือนอย่างรุนแรงในระดับที่อันตรายมาก

เสียงการต่อสู้ของพลังพิเศษระหว่างซอมบี้ระดับ3กับฟรานซิสที่เป็นผู้มีพลังระดับ3ก็เข้ามาใกล้มากขึ้น

[เนล มาริส]

พอเถอะ..

[เนล มาริส]

พอได้แล้ว..ฉันยอมแพ้

เสียงแหบพร่าของเขาสั่นไหวเบาๆ

[เนวิส พาเวล]

/อึ้ง/

[เนวิส พาเวล]

[เขาไม่คิดว่าอีกฝ่ายจะพูดคำนั้นออกมา ซึ่งเหนือความคาดหมายมาก]

[เนล มาริส]

ไม่ต้องห่วงว่าฉันจะกวนใจเธออีก

[เนล มาริส]

หลังจบเรื่องนี้

[เนล มาริส]

ฉันก็จะไปแล้ว

[เนล มาริส]

กลับบ้านของฉัน

[เนวิส พาเวล]

[อยู่ๆเขาก็รู้สึกโกรธเคืองขึ้นมา อีกฝ่ายยังโลกสวยคิดว่ามันจะจบง่ายๆหรอ]

[เนวิส พาเวล]

คุณคิดว่าสถานการณ์ตอนนี้ยังจะรอดชีวิตไปไหนอีกหรอ?

[เนวิส พาเวล]

ผมเป็นคนล่อพวกมันมาเอง

[เนวิส พาเวล]

และใช่ ผมไม่ได้มีแค่พลังเดียว

[เนวิส พาเวล]

และตอนนี้กลิ่นที่ใช้ล่อพวกมันได้ดีก็ตามติดตัวคุณแล้ว

[เนวิส พาเวล]

คุณหนีไปไหนไม่ได้อีกแล้ว

[เนล มาริส]

ห้ะ..

[เนวิส พาเวล]

//แสยะยิ้ม

[เนวิส พาเวล]

//ผลักอีกคนออกไป

พละกำลังของคนตัวเล็กนั้นน่าเหลือเชื่อ เพียงผลักเขาเบาๆชายหนุ่มร่างสูงก็กระเด็นออกมาจนพ้นระยะขอบตึก

ชั่วระยะเวลานั้น ใบหน้าเล็กน่ารักยับยู่ด้วยความสะใจและรอยยิ้มแสยะเหี้ยมโหดนั้นมอบให้เขา

ก่อนจะตกลงไปสู้ฝูงเยลลี่ซอมบี้เป็นหมื่น

เสื้อผ้าฉีกกระชาก เนื้อตัวถูกรุมกัดกินอย่างไม่ปราณี

อันที่จริงหากเขาตั้งสติและใช้พลังพิเศษที่ไม่เคยใช้นั่นเขาสามารถรอดได้ ไม่สิ สามาถกำจัดพวกมันเป็นหมื่นทิ้งได้อย่างง่ายดาย แต่เขาทั้งเจ็บใจและสิ้นหวังเกินกว่าจะขัดขืน การรุมกัดแทะของฝูงคนตายกินเนื้อพวกนี้

. .

แพขนตาสีเดียวกับสีผมขยับพริ้วดวงตาดอกท้อสวยเปิดขึ้นช้าๆ เผยนัยน์ตากลมสวยสีครามม่วง

ชายหนุ่มตื่นขึ้นมาในตอนที่แสงแดดสาดส่องเข้ามาจากหน้าต่าง

มองดูเพดานห้องที่คุ้นเคย