พระรองโปรดอย่าต่อยนายเอก 5(การย้อนกลับ+การระลึก​)​

______________________________

[มาร์ติน ลูเซียโน]

//หันมองนอกหน้าต่าง

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[หลังจากถูกกัดกินจนตายเขาก็ย้อนกลับมาก่อนเกิดวันบ้าๆนั่น]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[เขาฟื้นขึ้นมาเมื่อวานและได้รับความทรงจำในอดีตชาติทั้งหมด3ชาติภพในคราวเดียวทำให้เขาสลบไปอีกครั้ง]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[และเขายังตระหนักได้ว่าตัวเขาเป็นพระรองกึ่งตัวร้ายในนิยายเซตติ้งวันสิ้นโลกเรื่องนึงเท่านั้น]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[แล้วก็ทำให้เขารู้เนื้อเรื่องในนิยายอีกด้วย นายเอกคนนั้นช่างเป็นลูกรักนักเขียนโดยแท้]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[สร้างพระรองที่สวยกว่านายเอกอย่างเขามา ทำให้นายเอกว้าวุ่นใจและทำให้พระเอกไม่ชัดเจนในความรู้สึกของตัวเอง สุดท้ายเป็นความหมั่นใส้หรืออย่างไรถึงทำให้เขาดูเป็นตัวร้ายไปเสียงั้น ทำให้พระรองดูแย่ผ่านมุมมองของนายเอก นักเขียนคนนี้ช่างชักจูงผู้คนได้เก่งเสียจริง]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[ทั้งที่ตัวเขาทั้งซื่อสัตย์และไม่ได้รู้เรื่องอะไรเลยแท้ๆ]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[แต่ก็นั่นแหละ การรู้เนื้อเรื่องในนิยายผ่านมุมมองความทรงจำของชาติที่3ของเขาก็ทำให้เข้าใจในตัวละครอื่น ทั้งความคิด นิสัยและพลัง]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[และพลังของนายเอกในนิยายนั่นอย่างเนวิสก็เหนือสามัญสำนึกมาก]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[ด้วยความรู้และความทรงจำจากทั้ง3ชาติภพรวมชาตินี้ก็เป็นชาติที่4 เขามีความมั่นใจมากพอว่าสามารถเอาชนะตัวหลักในนิยายได้]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[ช่องโหว่ของนักเขียนคนนี้คือการที่บรรยายประวัติและเรื่องราวของเขาไม่ชัดเจน บอกแค่ว่าเป็นเด็กกำพร้าที่ร่ำรวย หรือก็คือการที่พ่อแม่ตายโดยยังมีสมบัติทิ้งไว้ให้เขามากมาย และการมีสถานะเป็นเพื่อนต่างอายุของพระเอก]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[แต่แท้ที่จริง เขาก็แค่ยังอายุน้อยเกินกว่าจะเข้าควบคุมบริหารกิจการทั้งหมดจากทั่วทั้งโลกด้วยตัวเอง แม้ว่าจะไม่มีใครคัดค้านในตัวเขา แต่เขาเลือกที่จะออกมาใช้ชีวิตข้างนอกด้วยตัวเองจนกว่าจะบรรลุนิติภาวะ ตามกำหนดที่เขาได้ขอคุณมือขวาเอาไว้]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[เขาไม่รู้ว่าพ่อแม่ในชาตินี้หายไปไหน ตั้งแต่เด็ก ความทรงจำวัยเด็กไม่ค่อยชัดเจนเท่าไหร่ รู้ตัวอีกทีทั้งพ่อกับแม่ก็หายตัวไปอย่างไร้ร่องรอย]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[ซึ่งแปลกมากที่คนอื่นๆกลับไม่ได้แสดงท่าทางน่าสงสัยอะไรเลย ราวกับเป็นเรื่องปกติหรือพวกเขาสามารถเข้าใจได้]

[มาร์ติน ลูเซียโน]

[และเป็นเรื่องน่าแปลกอีกอย่างคือ ทั้ง3ชาติภพก่อนหน้า พ่อแม่เขาดูเป็นคนๆเดียวกันทั้งหมดเลย ทั้งหน้าตา นิสัยและบุคลิก คุณสมบัติทุกอย่าง ทั้งที่แต่ล่ะโลกมันออกจะต่างกันมากแท้ๆ]

ก๊อกๆๆๆ

[มาร์ติน ลูเซียโน]

//หลุดจากภวังค์

-คนรับใช้-

ขออนุญาตค่ะ

[มาร์ติน ลูเซียโน]

เข้ามา

แกร๊ก

-คนรับใช้-

คุณหมออองเดรมาถึงแล้วค่ะ

-คนรับใช้-

อยู่ๆเมื่อวานคุณชายก็กรีดร้องและสลบไป

-คนรับใช้-

ดิฉันก็เลยตามคุณหมอมาในวันนี้

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

//เดินตามเข้ามาในห้อง

[มาร์ติน ลูเซียโน]

ออกไปก่อน

-คนรับใช้-

ค่ะ //ก้มหัว.เดินออกไป

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

เป็นอะไรไหมครับ? //เดินเข้าไปยืนข้างเตียง

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

//มองสำรวจอีกคนอย่างเป็นห่วง

[มาร์ติน ลูเซียโน]

//หลุดยิ้ม

[มาร์ติน ลูเซียโน]

ไม่เป็นไร

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

แม่บ้านบอกผมแล้ว

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

คุณปวดหัวและสลบไป

[มาร์ติน ลูเซียโน]

ตอนนี้ไม่ปวดแล้ว

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

จริงๆนะครับ

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

บาดเจ็บตรงไหนหรือเปล่าครับ?

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

ไปโรงพยาบาลกันไหม?

[มาร์ติน ลูเซียโน]

ไม่เป็นไร

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

แต่..

[มาร์ติน ลูเซียโน]

//จับมือ

[มาร์ติน ลูเซียโน]

ฉันแข็งแรงดี โอเคไหม? //เพิ่มแรงบีบพอประมาณ

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

[มองมือเรียวสวยนุ่มๆที่บีบมือเขาเพื่อแสดงให้เห็นว่าตัวเองแข็งแรงดีเขาก็หลุดยิ้มออกมาอย่างอ่อนโยน]

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

ครับ

[มาร์ติน ลูเซียโน]

ยังไม่ได้ทานข้าวเช้าใช่ไหม?

[มาร์ติน ลูเซียโน]

เดี๋ยวรอทานข้าวพร้อมกันเลย

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

แต่..

[มาร์ติน ลูเซียโน]

ห้ามปฎิเสธ

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

ครับ

[มาร์ติน ลูเซียโน]

มีใครอยู่ข้างนอกไหม!

แกร๊ก

-คนรับใช้-

ค่ะคุณชาย

[มาร์ติน ลูเซียโน]

เตรียมอาหารสำหรับ2คน

[มาร์ติน ลูเซียโน]

เดี๋ยวฉันลงไป

-คนรับใช้-

ได้ค่ะ

ปัง..

[มาร์ติน ลูเซียโน]

นี่

[มาร์ติน ลูเซียโน]

ฉันมีเรื่องสงสัย

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

ครับ?

[มาร์ติน ลูเซียโน]

คุณแด๊ดกับมัมหายไปไหน?

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

//ชะงัก

[มาร์ติน ลูเซียโน]

ตั้งแต่เด็กก็ยังเห็นอยู่แต่รู้ตัวอีกทีฉันก็ไม่เคยเจอพวกเขาอีกเลย

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

//ตัวแข็งทื่อ

[มาร์ติน ลูเซียโน]

ทำไมทุกคนถึงยังทำตัวปกติกันอยู่ได้ราวกับว่าเป็นเรื่องปกติงั้นหรอ?

[มาร์ติน ลูเซียโน]

คุณรู้ไหม? //หันมอง

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

...

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

//เหงื่อแตกพลั่ก

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

(ฮือ ทำไมอยู่ๆคุณหนูก็สงสัยเรื่องนี้ขึ้นมาล่ะ)

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

(นายท่านนายหญิงผมควรทำยังไงดี)

[มาร์ติน ลูเซียโน]

//หรี่ตามองอย่างจับผิด

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

ผม ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

บางทีฟิวส์อาจจะรู้

[มาร์ติน ลูเซียโน]

คุณมือขวาหรอ?

[มาร์ติน ลูเซียโน]

ช่างเถอะ

[มาร์ติน ลูเซียโน]

ฉันจะไปอาบน้ำก่อน //ลงจากเตียง

[มาร์ติน ลูเซียโน]

//เดินไปเข้าห้องน้ำ

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

ครับ //ยืนนิ่ง

แม้แต่ตอนที่เขาออกมาจากห้องน้ำ ก็ยังคงเห็นอีกคนยังยืนนิ่งอยู่ที่เดิม

[มาร์ติน ลูเซียโน]

นี่ //เดินไปเคาะอก

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

//ก้มมอง

[มาร์ติน ลูเซียโน]

...

[มาร์ติน ลูเซียโน]

(ทำไมฉันไม่มีกว้ามเนื้อแน่นๆเหมือนพวกเขาบ้าง ทั้งที่ฉันก็ออกกำลังกายและฝึกแบบเดียวกันแท้ๆ)

[มาร์ติน ลูเซียโน]

(หรือเพราะห่างหายจากการฝึกไปนาน?)

[มาร์ติน ลูเซียโน]

(ตอนวันสิ้นโลกวิ่งไปเสียบหัวซอมบี้ทุกวันส่วนสูงฉันก็แตะ180 แต่ตอนนี้กลับมาตัวเท่าเดิม คือ172 ฮืออ)

[มาร์ติน ลูเซียโน]

(น่าหงุดหงิดจริงๆ รอบตัวมีแต่คนตัวสูง)

[มาร์ติน ลูเซียโน]

ไปกันได้แล้ว

[มาร์ติน ลูเซียโน]

แม่บ้านคงเตรียมอาหารเสร็จแล้ว

[อองเดร] (ลูเซียนมาเฟีย)

ครับ //เดินตาม

______________________________

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ

5(การย้อนกลับ+การระลึก​)​

5(การย้อนกลับ+การระลึก)