3(บทนำ)
______________________________
ทั้ง2ร่างต่างขนาดแต่ส่วนสูงใกล้เคียงกันเล็กน้อยเดินเข้ามาในโรงอาหารของทหาร
มันถูกแยกกับโรงอาหารของพลเรือนทั่วไป แต่ในที่นี้ก็มีพลเรือนดังเช่นหน่อยสำรวจที่รับภารกิจออกไปด้านนอกค่ายเป็นกลุ่มเป็นก้อนไปแต่ไม่มาก
แม้จะมีพลังพิเศษแต่ก็ไม่ได้แข็งแกร่งอะไร วันสิ้นโลกพึ่งผ่านไปแค่2เดือนเศษเท่านั้น ผู้คนส่วนมากไม่ได้กล้าพอจะออกไปเสี่ยงแม้จะมีพลังหรือไม่มีก็ตาม
หน่อยสำรวจที่ไม่ใช่ทหารนั้นจึงน้อยมากเมื่อเทียบกับกำลังทหารที่ฟรานซิสมี
-ทหาร-
โอ้ะ ทำความเคารพท่านนายพล
[ฟรานซิส เคลย์]
อืม..//หน้านิ่ง
[ฟรานซิส เคลย์]
//ยกยิ้มบางเบา
-ทหาร-
สวัสดีครับคุณหนูเนล
[เนล มาริส]
คุณเนลเฉยๆไม่ได้หรอ
[เนล มาริส]
ทำไมต้องคุณหนูด้วย?!
-ทหาร-
เเหะ มันชินไปแล้วอ่ะครับ
[เนล มาริส]
//หายใจฮึดฮัดอย่างไม่พอใจ
[เนล มาริส]
//เดินเชิดหน้าไปรับจานอาหาร
รอบๆ เสียงหัวเราะเอ่ยแซวทั้งขำขันและเอ็นดูเพื่อนตัวเล็กของเจ้านายพวกเขา
จริงๆก็ไม่ได้ตัวเล็กเลย เขาสูงเกือบแตะ180เลยทีเดียว แต่ทหารที่มียศและติดตามฟรานซิสมานานและซื่อสัตย์นั้นได้รับการฝึกฝนอย่างหนักเวลาที่ไม่มีภารกิจและก่อนเกิดวันสิ้นโลกก็ฝึกฝนกันอย่างหนักทุกวันทานแต่ของมีประโยชน์ ร่างกายจึงสูงใหญ่กันทุกคน
เมื่อเทียบกับพวกเขาและฟรานซิส ตัวมาร์ติน(เนล)นั้นดูตัวเล็กไปเลย
[เนล มาริส]
[ช่วงนี้ไม่ค่อยมีภารกิจให้เขาต้องออกไปทำข้างนอกเลย]
[เนล มาริส]
[เบื่ออ่ะ บอกตามตรง เขาเบื่อมาก]
[เนล มาริส]
[แต่ที่เขาสงสัยที่สุดในตอนนี้ ทำไมเนกับฟรานซิสพบกันบ่อยจัง ทั้งบังเอิญและไม่บังเอิญ]
[เนล มาริส]
[ทำไมเขาไม่โชคดีแบบฟรานซิสบ้าง]
[เนล มาริส]
[คิดถึงเนโว้ยยยยยย]
[เนล มาริส]
[อยากเจออออออออ]
[เนล มาริส]
//เริ่มงอแงกับตัวเองในหัว
ชายหนุ่มมาหยุดยืนมองหน้าทางเข้าฟาร์มขนาดย่อม
ชะโงกหน้ามองไปทางโรงเรือนผักและผลไม้
[เนล มาริส]
[สงสัยไหมว่าเขามามองหาอะไรที่นี่]
[เนล มาริส]
[คนตัวเล็กนั้นมีพลังพฤกษา ที่ค่อนข้างแข็งแกร่งเลยทีเดียว มันทั้งควบคุมพืชให้เจริญเติบโตได้ไวขึ้นและปลอดสารพิษ]
[เนล มาริส]
[แล้วยังสามารถประยุกต์ใช้ในการต่อสู้ได้ด้วย แต่คนตัวเล็กขี้กลัวและรูปร่างบอบบางเช่นนั้นไม่มีใครต้องการให้ไปต่อสู้ แม้แต่เขาเองก็ด้วย]
[เนล มาริส]
(อ่า วันนี้ก็ไม่เห็นอีกแล้ว...)
[เนล มาริส]
(คลาดกันตลอดเลย นี่ฟ้าลิขิตให้รักแรกของผมไม่สมหวังหรือสาบแช่งผมอยู่?)
[เนล มาริส]
//เดินคอตกกลับไปทางเดิม
[เนล มาริส]
พวกนายอีกแล้ว //เบะปาก
[เนล มาริส]
จะเรียกอะไรก็เรียกไปเลย! ฮึย!
-ทหาร-
อารมณ์ไม่ดีหรอครับ?
-ทหาร-
ถ้าเป็นคุณเนวิสล่ะก็ไปพบท่านพลไม่ใช่หรอครับ
-ทหาร-
พวกคุณน่าจะสวนทางกันนะครับ
[เนล มาริส]
ทำไมเนถึงไปพบฟรานซิส? //กุมคางอย่างสงสัย
-ทหาร-
ไม่รู้เหมือนกันครับ
[เนล มาริส]
ไปลาดตระเวนต่อเถอะไป๊
ตึกกลาง ศูนย์กลางของฐานทัพ
[เนล มาริส]
//ยกมือ กำลังจะเคาะประตู
[ฟรานซิส เคลย์]
นาย พูดใหม่อีกครั้งสิ...
[เนล มาริส]
[เขาสงสัยกับเสียงสั่นๆแหบๆนั่นของฟรานซิสเล็กน้อย]
[เนล มาริส]
[เขาไม่รู้ว่าก่อนหน้านี้ทั้ง2คุยอะไรกัน แต่ฟรานซิสที่เงียบขึมและเก๊กนิ่งตลอดเวลานั่นถึงกับเสียอาการขนาดนี้]
[เนล มาริส]
[มันทำให้เขาอยากกินเผือกเล็กน้อย]
[เนล มาริส]
[แม้ว่าเขาจะรู้ว่ามันผิดและเสียมารยาท แต่ความสงสัยมันรอไม่ได้นี่นา]
[เนล มาริส]
//แนบหูกับประตู
[เนวิส พาเวล]
ผมชอบคุณครับ
[เนวิส พาเวล]
คุณฟรานซิส
[เนล มาริส]
//ชะงัก.นิ่ง
[ฟรานซิส เคลย์]
แล้วเนลล่ะ?
[เนวิส พาเวล]
เขาเป็นพี่ชายที่ดีมากคนนึงครับ
[ฟรานซิส เคลย์]
แค่นั้นหรอ
[เนวิส พาเวล]
อันที่จริง...
[เนวิส พาเวล]
ผมรำคาญเขานิดหน่อย
[เนล มาริส]
//ตัวสั่น.เผลอบิดลูกบิดประตู
แอ๊ด ประตูถูกแหง้มออกเบาๆเล็กน้อย
[เนล มาริส]
//ปิดปาก.ถอยห่างจากประตู
[ฟรานซิส เคลย์]
โอ้ งั้นหรอ
[ฟรานซิส เคลย์]
ทำไมล่ะ?
[ฟรานซิส เคลย์]
เขาออกจะชอบนายนี่
[เนวิส พาเวล]
//ขมวดคิ้ว
[เนวิส พาเวล]
เขาสวยเกินไปครับ
[เนวิส พาเวล]
ผมไม่ค่อยชอบเท่าไหร่
[เนวิส พาเวล]
คือผมเป็นเกย์ศูนย์บริสุทธิ์น่ะ
[ฟรานซิส เคลย์]
โอ้...//เลิกคิ้ว
[ฟรานซิส เคลย์]
เพราะว่าสาวกว่า สวยกว่า ก็เลยไม่ชอบหรอ?
[เนวิส พาเวล]
[ก็ถูกของเขา]
[เนวิส พาเวล]
[ถึงจะดูไร้สาระไปหน่อยแต่มันเป็นความจริงนี่]
[เนวิส พาเวล]
[มีเกย์รับที่ไหน เขาชอบเกย์ที่สวยกว่าตัวเองกัน อย่างน้อยก็เขาคนนึงแหล่ะ]
ฟรานซิสมองอีกคนด้วยดวงตาวาววับเป็นประกายบางอย่างที่ไม่สามารถแยกแยะได้
[เนวิส พาเวล]
[เขาเชื่อไปแล้วกว่าครึ่งว่าบางทีฟรานซิสก็อาจจะไม่ได้ดีไปกว่าเขาและกำลังสนใจกับคำตอบของเขา]
[เนวิส พาเวล]
[อันที่จริง ไม่ได้มีเพียงเหตุผลที่ว่าสวยกว่าหรอกนะที่เขาเกลียด]
[เนวิส พาเวล]
[แต่เพราะเนลนั้นบริสุทธิ์เกินไป นอกจากเวลาฆ่าสัตว์ล่าวัตถุดิบหรือฆ่าซอมบี้แล้ว]
[เนวิส พาเวล]
[เนลน่ะ เป็นคนดีและบริสุทธิ์เกินไป]
[เนวิส พาเวล]
[และอีกเหตุผลที่สำคัญ คือเขาที่กลับมาเกิดใหม่จากอีกโลกต้องการแก้แค้น เพราะงั้นเขาจึงต้องการพลังอำนาจ ดังเช่นคุณฟรานซิส]
[เนวิส พาเวล]
[คนใสซื่อบริสุทธิ์แบบนั้นน่ะ ไม่เหมาะกับเขาหรอก เขารู้ตัวดีว่าตัวเขาไม่ใช่คนดี อาจจะเข้าขั้นเลวด้วยซ้ำ ฟรานซิสที่เป็นถึงนายพลอายุน้อยแต่กุมอำนาจเบ็ดเสร็จ ก็คงไม่ต่างกับเขาหรอก]
[เนวิส พาเวล]
บางทีเขาก็ใสซื่อและเป็นคนดีจนน่าหมั่นใส้
[เนวิส พาเวล]
//รู้สึกตัว
[เนวิส พาเวล]
//ปิดปากตัวเอง
[เนวิส พาเวล]
//เหลือบมองอีกคน
[ฟรานซิส เคลย์]
...//หน้านิ่งไม่เปลี่ยน
[เนวิส พาเวล]
//สังเกตอย่างระมัดระวัง
[เนวิส พาเวล]
//ถอนหายใจ
[เนวิส พาเวล]
ก็ประมาณนั้นแหละครับ
[เนล มาริส]
อึก..//พยายามกลั้นเสียงสะอื้น.ถอยหลัง
[เนวิส พาเวล]
อันที่จริง
[เนวิส พาเวล]
ผมมีความลับอีก2อย่างที่อยากบอกคุณ
[ฟรานซิส เคลย์]
โอ้? //เลิกคิ้ว.มองอย่างนิ่งๆเหมือนเดิม
[เนวิส พาเวล]
//เดินอ้อมโต๊ะทำงานเข้าไปหา
[เนวิส พาเวล]
คืองี้ครับ //จับมือ.เอนตัวเข้าใกล้หูอีกคน
หลังของชายหนุ่มชนกับม้วนกระดาษแผนที่ขนาดใหญ่ที่แขวนอยู่บนผนังตรงข้ามประตูห้องทำงานของฟรานซิส
เสียงม้วนกระดาษขนาดใหญ่ตกลงบนพื้น กลิ้งไปชนประตูจนเปิดอ้าออกกว้างจนคนในห้องหันมอง
ตอนนี้สภาพคนในห้องที่คนตัวเล็กจับมือใหญ่ที่วางบนหน้าขาแกร่งเอาไว้ ใบหน้าเอนเข้าหากัน
[เนล มาริส]
[ภาพที่เขาเห็นเริ่มเลือนราง]
[เนล มาริส]
[เขาไม่สามารถทำอะไรได้ ไม่อยากยอมรับ สมองมันอื้ออึงไปหมด และทัศนียภาพก็พร่าเบลอ]
[เนล มาริส]
[รู้ตัวอีกทีเขาก็วิ่งออกมาจากตึกแล้ว]
[เนล มาริส]
[ได้ยินเสียงจากด้านหลังเล็กน้อยเพราะเขาไม่ได้สนใจ สมองมันมึนเบลอไปหมดจนไม่สามารถคิดวิเคราะห์อะไรได้ทั้งนั้น คล้ายคนขาดสติ]
[เนล มาริส]
[ได้ยินเสียงความวุ่นวายโดยรอบเล็กน้อย แต่เขาไม่ได้สนใจมันเลย]
[เนล มาริส]
[ในอกมันเจ็บไปหมด เขาไม่สามารถรับรู้อะไรได้ทั้งนั้น คล้ายกับคนตาบอดและหูหนวกไปพร้อมๆกัน]
[เนล มาริส]
[รู้แค่ว่าอยากจะหนีไปให้ไกล ไม่รู้ว่ากำลังวิ่งไปไหนแต่อยากวิ่งออกไปให้ไกล]
[เนล มาริส]
//หอบ+สะอื้น
[เนล มาริส]
//ทรุดตัวลงบนพื้น.ยกมือกุมอก.พยายามหายใจอย่างยากลำบาก
[เนล มาริส]
[ความจริงอันโหดร้ายจากปากรักแรกนั้นเจ็บมาก]
[เนล มาริส]
[แต่เรื่องของหัวใจคน เขาไม่สามารถบังคับใครได้ เขาไม่สามารถโทษใครได้]
[เนล มาริส]
[ไม่สามารถโทษได้แม้แต่โชคชะตา เขาเจ็บปวดเหลือเกิน]
[เนล มาริส]
[หากจะกล่าวโทษใครหรืออะไรสักอย่างก็คงต้องโทษตัวเองที่เผลอใจไปรักคนหลอกลวงที่ชอบเพื่อนเขา]
[เนล มาริส]
//ปาดน้ำตาออกลวกๆ.หันมองรอบๆ
[เนล มาริส]
(ท..ที้ไหนน่ะ?)
[เนล มาริส]
[ที่นี่คือป่า ไม่แน่ใจว่าอยู่ส่วนไหนของฐาน หรือบางที เขาอาจออกมาจากฐานโดยไม่รู้ตัว?]
[เนล มาริส]
//มองรอบๆอย่างหวาดระแวง
[เนล มาริส]
[บรรยากาศวังเวงมากบวกกับจิตใจที่บอบช้ำของเขา ในเวลานี้เขาช่างอ่อนแอเหลือเกิน]
[เนล มาริส]
[จากคนบริสุทธิ์ที่ยกดาบฟันคอซอมบี้เป็นพันๆตัว หรือแม้แต่ตอนฆ่าสัตว์กลายพันธุ์ ตอนนี้เขากลับอ่อนแอ หวาดระแวงและหวาดกลัวไปเสียทุกอย่าง]
[เนล มาริส]
! //สะดุ้ง.หันควับ
ที่พื้นนั้นมีก้อนขนสีขาวตัวเล็ก หูสองข้างเล็กๆที่ยาวขึ้นมากระดิกไปมา หางพวงกลมเล็กๆกระดิกรัวอย่างน่ารัก
[เนล มาริส]
กระต่ายหรอ..//พึมพัม.เสียงแหบ
[เนล มาริส]
ทำไมถึงมีกระต่ายอยู่ที่นี่?
[เนล มาริส]
ทำไมยังปกติอยู่ได้ต่างหากที่น่าสงสัย
[เนล มาริส]
วันสิ้นโลกผ่านไปกว่า3เดือนแล้วนี่
จมูกสีชมพูเล็กๆขยับนิดๆ มันกระโดดมาหาชายหนุ่ม
[เนล มาริส]
! /ตกใจ/ //ผละถอยหลัง
[เนล มาริส]
[เมื่อเห็นว่ามันดูปกติดีและไม่มีทีท่าจะแปลงร่างจึงเบาใจลงได้บ้าง จิตใจที่บอบช้ำนั้นส่งผลต่อเขามาก]
[เนล มาริส]
[กลัวแม้กระทั่งกระต่ายตัวเล็กๆ]
[เนล มาริส]
//ทรุดลงไปนั่งเหมือนเดิม
ก้อนขนสีขาวตัวเล็กขยับเข้าหาชายหนุ่มทีละน้อย
ทันใดนั้นกระต่ายที่ไม่มีพิษมีภัยอะไรกลับอ้าปากกว้างจนถึงขนาดสามารถสวบชายหนุ่มได้ทั้งตัวในคำเดียว ฟันแหลมคมเรียงตัวในปากของมันกว่า100ซีี่
[เนล มาริส]
[จิตใจเขาบอบช้ำ ร่างกายอ่อนเปลี้ยะ และความหวาดกลัวที่กลืนกินเขาจนแทบสิ้นสติ]
[เนล มาริส]
[ก่อนภาพทุกอย่างจะตัดไป เขาเห็นเลือดสีแดงและดำระเบิดออก จากนั้นสติของเขาก็ดับไปทันที]
[เนล มาริส]
[เขาตื่นมาในห้องพักของตน และไม่รู้ว่าเขากลับมาที่นี่ได้ยังไง]
[เนล มาริส]
//ยันตัวลุกขึ้นอย่างยากลำบาก
[เนล มาริส]
[ความคิดในหัวตีรวนกันไปหมด จนไม่ได้รู้ตัวถึงผู้ที่เปิดประตูเข้ามาในห้องเขาอย่างอาจหาญ]
[ฟรานซิส เคลย์]
ตื่นแล้วหรอ
[เนล มาริส]
! //สะดุ้ง.เงยหน้ามอง
[ฟรานซิส เคลย์]
[เขาจ้องมองผู้ที่ได้ชื่อว่าเป็นเพื่อนของเขาตั้งแต่3ปีก่อน]
[ฟรานซิส เคลย์]
[เด็กม.ต้นร่างบางในตอนนั้นกลายเป็นหนุ่มร่างสูงเกือบถึงคางของเขา แต่ใบหน้าสวยไร้ที่ติ]
[ฟรานซิส เคลย์]
[เส้นผมสีครามอ่อนเส้นเล็กหนุ่มราวกับแพรไหม ดวงตาดอกท้อสีฟ้าครามสวย ริมฝีปากบางสีชมพูพีชธรรมชาติ ไหนจะผิวสีขาวนวลเนียนน่าสัมผัส ราวกับตุ๊กตาที่มีชีวิต]
[ฟรานซิส เคลย์]
[พูดได้ว่า ยิ่งโตก็ยิ่งสวย เป็นความสวยที่บริสุทธิ์แต่อันตรายก็ตรงที่มันปลุกความชั่วในตัวผู้คนได้ดี โดยเฉพาะกับผู้ชายอย่างเขานี่ไง]
สภาพชายหนุ่มในเวลานี้นับว่าดูไม่ได้เลย ผมฟูกระเซอะกระเซิงไม่เป็นทรง เสื้อเชิ๊ตตัวหลวมใส่กระดุมไม่ครบจนมองเห็นไปถึงไหนต่อไหน
แต่มันก็แค่ในความคิดของเขาเท่านั้นแหละ
เขาคงไม่รู้ตัวว่าตัวเองมีเสน่ห์แค่ไหนในสภาพแบบนี้
[ฟรานซิส เคลย์]
//จ้องมองนิ่งๆ
[เนล มาริส]
[ผู้ที่เขายอมรับเป็นเพื่อนต่างวัยคนนี้ก็ดูนิ่งเหมือนทุกที แต่ทำไมเขากลับรู้สึกกลัวแปลกๆกับสายตาที่มองมากันนะ]
[ฟรานซิส เคลย์]
กินข้าวก่อนเถอะ
[ฟรานซิส เคลย์]
แล้วจะได้นอนพัก
[ฟรานซิส เคลย์]
//วางถ้วยโจ๊กไว้บนโต้ะ
[ฟรานซิส เคลย์]
//เดินเข้าไปหา
[ฟรานซิส เคลย์]
//ยื่นมือเข้าไปหา
[เนล มาริส]
//มองมืออีกคนที่ยื่นมา.ปัดมือ
[เนล มาริส]
[มองมือสากที่ค่อยๆเข้าใกล้เขาเรื่อยๆ ความกลัวที่อธิบายไม่ได้ทำให้เขาเผลอปัดมือนั่นทิ้ง]
[ฟรานซิส เคลย์]
ไม่เป็นไร
[ฟรานซิส เคลย์]
ฉันแค่จะช่วยจัดท่านั่ง
[ฟรานซิส เคลย์]
//นั่งลงข้างเตียง
[ฟรานซิส เคลย์]
ถึงฉันจะไปช่วยได้ทัน แต่เกิดเรื่องไม่คาดฝันที่ในเลือดของมันมีพิษ
[ฟรานซิส เคลย์]
แถมยังกระเด็นใส่นายเต็มๆอีก
[ฟรานซิส เคลย์]
นายไม่มีพลังและภูมิคุ้มกันยังถือว่าต่ำเมื่อเทียบกับคนธรรมดาคนอื่น
[ฟรานซิส เคลย์]
ฉันไม่แน่ใจว่าอนุภาคของพิษนั่นเป็นยังไงหรือร้ายแรงแค่ไหน
[ฟรานซิส เคลย์]
หมอกับผู้มีพลังรักษามาตรวจดูรอบนึงแล้วแต่ไม่พบอาการอะไร
[ฟรานซิส เคลย์]
ช่วงนี้ก็อยู่เฉยๆในห้องก่อน อย่าพึ่งเคลื่อนไหวอะไรมาก
[ฟรานซิส เคลย์]
รอดูอาการ
[เนล มาริส]
[มีอย่างหนึ่งที่เขาอยากแย้ง แต่ช่างมันเถอะ เขาเลือกที่จะไม่พูด ปล่อยให้เข้าใจผิดไปนั่นแหละดีแล้ว]
[เนล มาริส]
'หงึกๆ'//พยักหน้า
[ฟรานซิส เคลย์]
//มอง.ถอยหายใจ
[เนล มาริส]
?? //เอียงคอ
[ฟรานซิส เคลย์]
ช่างเถอะ
[ฟรานซิส เคลย์]
ตอนนี้กินข้าวได้แล้ว //ถือถ้วยโจ๊กด้วยมือซ้าย
[ฟรานซิส เคลย์]
//มือขวาตักขึ้นมาเป่าเบาๆแล้วเอาไปจ่อปากอีกคน
[เนล มาริส]
ฉันกินเองได้..
[เนล มาริส]
[มองเพื่อนต่างอายุที่โตกว่าเขาถึง8ปีคนนี้ ความรู้สึกแปลกที่ไม่ไว้ใจยิ่งมากขึ้น]
[เนล มาริส]
[เมื่อดวงตาคมมองมาแบบดุดันแบบนั้นทำให้เขากลัวเล็กน้อย ทั้งที่ปกติก็ได้รับสายตาดุๆจากอีกคนบ่อยแท้ๆ]
[เนล มาริส]
//ยอมอ้าปากกินข้าวที่อีกคนป้อนแต่โดยดี
[เนล มาริส]
//หันมองประตูอย่างสงสัย
[ฟรานซิส เคลย์]
//ขมวดคิ้ว
ตามเข้ามาด้วยร่างอรชรของชายหนุ่มร่างเล็ก หน้าตาน่ารัก ดวงตาเรียวสวยเบิกกว้างเมื่อมองอิริยาบถของคนทั้ง2ในห้องขณะนี้
แต่ก็เก็บสายตาและเปลี่ยนท่าทางได้อย่างรวดเร็ว
[เนล มาริส]
//มองคนมาใหม่อย่างอึ้งๆ
[เนล มาริส]
[ก็ดีใจอยู่หรอกที่เจอคนที่ชอบ และเป็นรักแรก แต่เพราะเป็นรักแรก เมื่อพบความผิดหวังมันจึงเจ็บปวดมากไง]
[เนล มาริส]
[ในเวลาเขาไม่สามารถทำใจมองหน้าอีกฝ่ายได้เลยจริงๆ มันทำให้นึกถึงคำพูดที่ทำร้ายจิตใจเขาจนอ่อนแออย่างไม่เป็นตัวของตัวเองเลยสักนิด]
[เนล มาริส]
//ปรายตามองแวบเดียว.หันมองนอกหน้าต่าง
[เนล มาริส]
อิ่มแล้ว//เสียงเรียบ
[ฟรานซิส เคลย์]
//ขมวดคิ้ว
[ฟรานซิส เคลย์]
แต่นายยังกินไม่ถึงครึ่งเลยนะ
[เนล มาริส]
[เขาพูดคำเดิมด้วยความราบเรียบเช่นเดิม และไม่หันมองใครเลยอย่างไม่แยแส แม้ในใจจะเจ็บปวดและไม่ได้นิ่งสงบอย่างที่แสดงออกมาเลยสักนิด]
[ฟรานซิส เคลย์]
(เนลคนเดิมกลับมาแล้วสินะ)
[ฟรานซิส เคลย์]
[แม้จะเป็นเวลาเพียง3ปีที่พวกเขารู้จักกัน แต่เพราะความนิ่งเฉย เรียบนิ่งที่เป็นบุคลิกของอีกคน ที่ไม่รู้ว่าในใจนั้นนิ่งเฉยเหมือนกันไหมหรือเก็บซ่อนความรู้สึกและความคิดเช่นไรไว้นั้นไม่สามารถล่วงรู้ได้เลย]
[ฟรานซิส เคลย์]
[ความคล้ายครึงนี้ทำให้เขากับเด็กหนุ่มนั้นเป็นเพื่อนกันได้ทั้งที่ความต่างของอายุนั้นค่อนข้าง...ห่างกันพอสมควรเลย]
[ฟรานซิส เคลย์]
[แต่ตั้งแต่ที่เจอคนตัวเล็กนั่นเพื่อนตัวขาวเขาก็เปลี่ยนไป ทั้งพูดมากขึ้น รอยยิ้มที่แสนหายากก็มากขึ้น แสดงให้เห็นว่าเพื่อนตัวขาวนั้นรักคนตัวเล็กมากแค่ไหน]
(การนิยามของฟรานซิส
เพื่อนตัวขาว=เนล(มาร์ติน)
คนตัวเล็กนั่น=เนวิส)
เผื่อใครงงนะ:ไรท์
[ฟรานซิส เคลย์]
[เจ้าตัวอาจจะต้องทนเจ็บปวดอยู่คนเดียวเงียบๆแน่ใช่ไหม? ก็รักแรกนี่]
[ฟรานซิส เคลย์]
[เมื่อมองคนตัวเล็กและเพื่อนตัวขาวที่แทบจะไม่หันมามองเลยสักนิด เขารู้สึกแปลกเล็กน้อย ไม่รู้ว่าจะทำยังไงดี]
[ฟรานซิส เคลย์]
(ในฐานะนายพลฉันกลับไม่สามารถจัดการกับเรื่องนี้และแม้แต่ความรู้สึกของตัวเองก็แยกไม่ออก)
[ฟรานซิส เคลย์]
(น่าสมเพช...)
[ฟรานซิส เคลย์]
//วางชามข้าวต้มลงบนโต๊ะ
[ฟรานซิส เคลย์]
//เทน้ำ.ยื่นแก้วน้ำให้คนบนเตียง
[เนล มาริส]
//รับมาดื่มนิดๆแล้วส่งแก้วคืน
[เนวิส พาเวล]
เอ่อคือ...
[เนวิส พาเวล]
ผมต้มโจ๊กมาให้ แต่ในเมื่อพี่เนลกินอิ่มแล้ว--
[เนวิส พาเวล]
ทะ ทำไมล่ะ?
[เนวิส พาเวล]
พี่บอกให้ผมเรียกเอง ตอนนี้มากลับคำหรอครับ?
[ฟรานซิส เคลย์]
//ถอยออกไปยืนมุมห้อง
[ฟรานซิส เคลย์]
อะแฮ่ม..ค่อยๆคุยกันไปนะ ฉัน...
[ฟรานซิส เคลย์]
//ขมวดคิ้ว.หันมองอย่างสงสัย
[เนล มาริส]
แปปเดียวก็จบแล้ว
[เนล มาริส]
ฉันจะคุยบางอย่างกับนายต่อ
[ฟรานซิส เคลย์]
โอ้..//ยืนเฉยๆ.นิ่ง
[เนล มาริส]
ฉันควรจะรู้สึกยังไงเมื่อคนที่เป็นรักแรกที่คนที่ฉันทุ่มเทหัวใจดูแลเอาใจใส่อย่างดีมาตลอดบอกว่าเกลียดฉันด้วยเหตุผมไร้สาระ
ชายหนุ่มขัดคำอีกฝ่าย ร่ายยาวออกมาด้วยความราบเรียบ และตรงไปตรงมา
[เนล มาริส]
ที่ผ่านมาขอโทษด้วยแล้วกัน
เขายังคงไม่มองนอกหน้าต่างอย่างนิ่งเฉย และรู้ว่าเขามองไปที่ไหน คำพูดของเขาไม่แยแสแม้จะเป็นประโยคขอโทษที่จริงใจ ความตรงไปตรงมาที่นิ่งเฉยเช่นนี้ เนวิสไม่เคยพบเจอและไม่เคยสัมผัสมันมาก่อน
[เนวิส พาเวล]
[หัวใจของเขาเต้นแรง]
[เนวิส พาเวล]
[ผู้ที่ไล่ตามเขาอย่างโง่งมและน่าขบขันมาตลอดในสายตาเขาเปลี่ยนไปโดยสิ้นเชิง นี่คือสิ่งที่เขาไม่เข้าใจ ทั้งสีหน้า ท่าทางและบรรยากาศรอบตัวมีแต่ความนิ่งเฉยและเย็นชา]
[เนวิส พาเวล]
[หรือนี่คือสิ่งที่อีกฝ่ายเป็นจริงๆ หรือบางทีเขาอาจตัดสินใจเร็วเกินไป แต่มันแก้ไขอะไรไม่ได้แล้ว ได้แค่เดินหน้าต่อเท่านั้น]
[เนวิส พาเวล]
[ในเมื่อเขาเลือกฟรานซิสแล้ว ก็จะทำให้มันชัดเจนไปซะ]
[เนวิส พาเวล]
คนที่ผมชอบคือฟรานซิสไม่ใช่คุณ ขอโทษที่ไม่สามารถให้ในสิ่งที่คุณมอบให้ได้
[เนวิส พาเวล]
ในเมื่อตอนนี้คุณตัดสินใจได้แล้วก็ดี
ชายหนุ่มร่างกายสั่นเล็กน้อยอย่างยากจะสังเกตุเห็น
มือบางที่ซ่อนใต้ผ้าห่มกำหมัดแน่น
[ฟรานซิส เคลย์]
[เมื่อถูกสารภาพรักก็ดีใจนะ และการยั่วยวนของคนตัวเล็กก่อนหน้านี้ทำให้เขารู้สึกสนใจและตื่นเต้น]
[ฟรานซิส เคลย์]
[แต่เมื่อมองไปที่เพื่อนตัวขาวที่เสียใจโดยไม่แสดงออก เขาก็ข่มความตื่นเต้นนั่นลงไป และตัดสินใจที่จะยืนอยู่เฉยๆ เป็นผู้ชมที่ดี ไม่ขัดไม่แทรก น่ะดีแล้ว]
[เนล มาริส]
งั้นก็ถือว่าจบไปก็แล้วกัน
[เนล มาริส]
ฉันจะไม่รบกวนเธออีก
[เนล มาริส]
หมดเรื่องก็ออกไปได้แล้ว
[เนวิส พาเวล]
//หันหลัง.กำลังจะออกไป
[เนวิส พาเวล]
//มองคนที่ยืนเงียบมาตลอด
[เนวิส พาเวล]
//หันมองคนบนเตียง
[เนวิส พาเวล]
//ขมวดคิ้ว
ชายหนุ่มก็หันกลับมามองเห็นการแสดงออกที่คลุมเคลือของอีกฝ่ายขณะมองเขาสลับกับเพื่อนของเขา
[เนล มาริส]
//มองฟรานซิส
[เนล มาริส]
//หันกลับไปมองเนวิส
[เนล มาริส]
ทั้งที่ยังไม่ได้เป็นอะไรกันเนี่ยนะ? //ยิ้มเยาะ
รอยยิ้มเยาะคล้ายไม่ยิ้มบนใบหน้างาม ทำให้อีกคนโกรธ แต่คำพูดตรงๆที่เจ็บแสบนั่นทำให้เด็กหนุ่มผมสีเทาน้ำตาลไม่พอใจและจดบัญชีแค้นไว้ในใจเงียบๆ บวกกับใบหน้าแสนงดงามนั่นไม่ว่าจะยิ้มหรือไม่ยิ้ม หรือมีรอยยิ้มที่แปลกยังไงแต่มันกลับยิ่งทำให้อีกคนดูงดงามมากขึ้น ผู้คนจะอดไม่ได้ที่จะทั้งรักและอิจฉา
[เนวิส พาเวล]
//เดินออกไป
[เนล มาริส]
//หุบยิ้ม.หน้านิ่ง
[ฟรานซิส เคลย์]
//ยืนนิ่ง
[ฟรานซิส เคลย์]
//เดินมาข้างเตียง
[ฟรานซิส เคลย์]
มีอะไรจะคุยกับฉันหรอ?
[เนล มาริส]
ฉันจะออกจากฐาน
[เนล มาริส]
ใช่ ออกจากฐาน
[ไรท์]
ว่าจะเอาบทนำให้จบในตอนที่3นี่แหละ
[ไรท์]
แต่มันยาวเกินไปแล้ว
[ไรท์]
เดี๋ยวจะอัพเดตช้า บางทีอาจกินเวลาไปเป็นวันหรือ2วัน
[ไรท์]
เดี๋ยวตอนหน้าจะย้อนเวลาแน่ๆอ่ะ
[ไรท์]
เริ่มเข้มข้นขึ้นแล้ว
![[ฟรานซิส เคลย์]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/4892313/avatar/19337200/1669551385671.jpeg-s200webp?sign=7acfacee6901f2561aa54088fee40f20&t=68004480)
![[เนล มาริส]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/4892313/avatar/19337200/1669558790202.jpeg-s200webp?sign=9116df8319ff7a5d5d5542d3122635d0&t=68004480)
![[เนวิส พาเวล]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/4892313/avatar/19337200/1669550657232.jpeg-s200webp?sign=088daf1600abdf14cd2009fc913b3204&t=68004480)
![[ไรท์]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/4892313/avatar/19337200/1653446602369.jpeg-s200webp?sign=2eed25a633a0444747c830985abe1794&t=68004480)
Comments
海底
อิจฉาแน่ๆเลย⋌༼ •̀ ⌂ •́ ༽⋋
2023-02-17
0
.เสือก .ควย .ไร . อี่🌼🖕🥺
อีนี้ตัวร้ายแน่ๆ
2022-12-08
3
✯✯𝑁𝑖𝑔ℎ𝑡✯✯
อิจฉาหรอ?
2022-12-04
2