NovelToon NovelToon
MENIKAHI ANAK BOS ANEH

MENIKAHI ANAK BOS ANEH

Status: sedang berlangsung
Genre:Cintapertama
Popularitas:3.3k
Nilai: 5
Nama Author: Tri 2001

Rara, gadis 20 tahun yang polos, kerja di PT. Nganjuk Sejahtera Group. Bosnya, Pak Samingan, super disiplin tapi eksentrik. Suatu hari, Rara terpaksa tinggal di rumah bos untuk mengurus anak tunggalnya - Arifbol - cowok tampan tapi bertingkah seperti anak kecil karena kondisi epilepsi yang dideritanya. Meski begitu, Arifbol ternyata punya sisi religius, perhatian, dan secara tak terduga... bikin Rara jatuh cinta.

Karya ini diterbitkan atas izin NovelToon Tri 2001, isi konten hanyalah pandangan pribadi pembuatnya, tidak mewakili NovelToon sendiri

Istri Siaga di Kantor

Pagi itu Rara wes siap sejak jam setengah tujuh.

Rambut dicepol rapi, pakai kemeja biru muda, celana kain hitam, tas selempang kecil, wangi semerbak.

Pokoknya gayane udah kayak pegawai kantor sungguhan, padahal niat asline cuma nemenin Arifbol kerja.

“Ra, arep lungo nang endi to?” tanya Bu Neneng heran liat anaknya dandan rapi banget.

“Nang kantor, Buk. Mas Arif pengen aku melok. Omonge Yo ben aku ngerti kerjaane piye,” jawab Rara sambil ngoles lip balm.

“Lha, ngono ae kok koyok arep rapat Bupati wae dandane!”

Rara cengengesan, “Lho, yo kudu tampil apik tho Buk. Mosok bojone bos besar dandane kucel.”

Mobil putih berhenti depan kontrakan. Arifbol nyetir sendiri, wajahnya sumringah.

“Ayo, Ra, cepet. Kudu tekan kantor jam wolu.”

“Iyo, Mas, sabar to, iki sepatuku durung tak pasang tali.”

Sampai kantor, suasanane langsung rame.

Beberapa staf cewek langsung bisik-bisik.

“Eh, iku lho, Bu Rara teko…”

“Duh, bojone Pak Arif saiki melu kerjo to?”

“Waduh, siap-siap, ra iso genit-genit maneh!”

Fitri sing lagi nyapu depan ruang kerja cuma nyengir.

“Wah, iki kantorku wes ganti howo… howo asmara!”

Rara masuk ke ruangan Arifbol sambil bawa termos kecil.

“Mas, iki kopimu tak gawake. Tak tambahi madu sak ithik Yo Ben seger.”

“Lho, Ra, aku iso gawe kopi dewe, lho.”

“Lha piye tho, Mas, aku kan bojomu. Nggak enak nek ora ngopiin bojone dhewe.”

Arifbol mesem tipis, “Yo wes, nek ngono. Tapi ojo sering-sering nggodha karyawan ya.”

Rara cemberut, “Sopo sing nggodo? Wong aku cuma nyapa ramah!”

Jam sepuluh, suasana kantor tambah rame.

Rara mondar-mandir bantu staf. Kadang nge-print, kadang ngetik, kadang malah ngawur.

“Bu Rara, iki laporan keuangan mau tak kirim, tapi kolomne ra muat.”

“Ya wes, gedein ae kertase, gampang.”

“Tapi Bu… iki Excel, bukan kertas biasa…”

“Oh… ngono to, yo wes, tak tinggal wae. Aku gak paham ngene iki, hehe.” 😂

Satu kantor ngakak.

Fitri sampek nepok jidat, “Astaghfirullah, Bu Rara iki pancen ora onok duane.”

Pas makan siang, Rara buka bekal di ruang kerja Arifbol.

“Mas, ayo mangan bareng. Iki ayam kecap masakanku.”

“Wah, pantesan wangi. Kowe masak jam piro?”

“Jam limo subuh. Kan pengen Mas Arif mangan enak.”

“Waduh, bojoku iki perhatian tenan.”

Rara nyuapin suaminya pelan.

“Cepet, Mas, disuap. Engko keburu dingin.”

“Iki kantor, Ra…”

“Lha terus napo? Kantor yo butuh kasih sayang to, Mas.”

Arifbol nyengir malu, sementara Fitri di luar nahan ketawa,

“Ya Allah, wong loro iki wes ora iso diatur. Kantor dadi koyok sinetron wae!”

Sore, sebelum pulang, Rara duduk di taman belakang kantor, ngelap keringat.

Fitri dateng, duduk di sebelahnya.

“Capek, Ra?”

“Yo capek, Fit. Tapi seneng. Aku iso bareng Mas Arif, ngerti kerjane piye. Aku bangga banget.”

“Kowe beruntung, Ra. Ora kabeh wong iso ngancani wong sing disayang saben dino.”

Rara senyum tipis, “Aku mung pengen Mas Arif sehat terus. Nek saiki wes pulih, aku janji ora bakal adoh-adoh maneh.”

Fitri melirik langit, terus nyeletuk pelan, “Kadang, Ra, wong sing tulus kudu kuat. Soale ora gampang ngadepi rasa cinta sing diadu karo kenyataan.”

Rara nyengir, “Lho, kowe ngomong opo to Fit? Kok koyok curhat wae?”

Fitri langsung ngakak, “Ora, aku cuma ngomong wae. Kenek angin senja mungkin, hehe.”

Angin sore berhembus pelan, bawa bau kopi dari pantry,

sementara dua perempuan itu cuma duduk — satu ngerasa menang, satu ngerasa kalah tapi ikhlas. 🌅

Jam udah nunjukin hampir jam empat sore.

Kantor mulai sepi, beberapa karyawan udah siap-siap beresin meja, mau pulang.

Rara masih di ruang kerja Arifbol, duduk di kursi sebelah sambil main HP.

“Mas, aku boleh bikin grup WA kantor gak?” tanya Rara sambil nyengir.

“Heh? Grup opo maneh?”

“Grup khusus karyawan, Yo ben komunikasine cepet. Kan aku juga pengen bantu ngatur dikit.”

Arifbol melirik, “Yo wes, asal ojo spam hal aneh-aneh yo.”

“Iyo to, Mas. Aku kan profesional sak iki.”

Rara langsung buat grup: “Tim Kantor Arifbol 💼🔥”

Dia masukin semua staf, termasuk Fitri, bahkan Arifbol juga.

Begitu grup jadi, dia kirim pesan pertama:

“Halo semuanya, aku Rara, mulai saiki aku bantu Mas Arif neng kantor. Kerjo sing semangat yo, tak traktir es teh nek target tembus! 💪😄”

Grup rame langsung.

“Siap Bu Rara!”

“Wah mantap, semangat!”

“Asal beneran ditraktir loh!”

Rara seneng, sambil nyeruput teh hangat.

Tapi beberapa menit kemudian, entah kenapa, pikirannya malah melayang ke wajah Arifbol yang duduk di sebelahnya, fokus di depan laptop.

Wajahnya serius, tapi adem banget diliat.

Rara senyum-senyum sendiri.

“Mas…”

“Hm?”

“Kowe ganteng banget nek kerjo ngono.”

“Ra, ojo nggodo to, aku lagi fokus…”

Rara cengar-cengir, lalu buka HP lagi, ngetik pesan manis.

Tujuannya sih pengen dikirim cuma ke Arifbol.

Tapi, nasib berkata lain.

Pesannya terkirim ke… grup kantor. 😭

Isi pesannya:

“Mas Arif, aku bangga banget dadi bojomu. Tadi siang pas kowe disuap aku kelingan pas pertama ketemu. Aku sayang kowe, Mas ❤️”

Beberapa detik hening.

Lalu...

“Ting!”

Notifikasi grup meledak.

“Eh… kok dadi curhat?”

“Waduh, Bu Rara, iki grup kantor lho 😅”

“Romantis tenan, pengen juga disayang ngono 😭”

“Pak Arif, mantap bos! 😎”

Rara panik, mukanya langsung merah padam.

“Ya Allah Gusti… kok iso salah kirim!!”

Dia langsung nunduk, tangannya gemetaran, mau hapus tapi udah telat.

Arifbol liat layar HP-nya, terus ngakak kecil.

“Ra, Ra… iki kok malah dikirim neng grup kantor?”

“Aku pikir iku chat pribadi, Mas! Sumpah aku gak sengojo!”

“Hehehe, ya wes, malah lucu. Kantor dadi rame goro-goro kowe.”

Rara ngambek, “Aku isin, Mas! Gimana coba, kabeh anak buahmu moco…”

“Lha, Yo Ben ngerti nek bosku disayang tenanan,” jawab Arifbol santai sambil ngelus kepala Rara.

“Mas Arif, serius iki? Aku pengen ngilang wae…”

“Ora usah ngilang, Ra. Wong kowe iku kebanggaanku. Nek aku iso kerjo tenang, yo gara-gara enek kowe.”

Rara langsung diam.

Mukanya memerah, matanya berkaca.

“Mas…”

“Iyo?”

“Nek ngomong ngono terus, aku tambah sayang…”

Arifbol mesem, “Yo syukur. Tapi janji yo, nek ngetik pesan manis, dicek sek tujuane.”

Rara ngakak, “Yo wes, wes kapok aku, Mas. Ora tak ulangi maneh. Tapi jujur, seneng to, diwoco kabeh?”

“Heh, wes, ojo digudo maneh, wong kantor iki lho…”

Sementara itu, di meja sebelah, Fitri cuma geleng kepala sambil senyum kecil.

Dalam hatinya, dia mikir, “Wong loro iki pancen cocok. Aku kudu legowo, nek tresnaku kudu tak simpen.”

Sore itu kantor NGANJUK SEJAHTERA GROUP tutup dengan tawa.

Dan Rara?

Meski salah kirim pesan, justru hari itu bikin semua orang sadar — cinta yang tulus kadang gak perlu disembunyikan, meski lewat grup WA 😆💬

1
NovelToon
Novel sejumlah besar sedang menunggu Anda baca! Juga ada komik, buku audio, dan konten lain untuk dipilih~
Semua konten GRATIS! Klik di bawah untuk download!