Chapter 5

PAPRIKA,

lyon na lamang ang sangkap na hinahanap niya. Pero

kanina pa ikot nang ikot si Colyn ay hindi pa rin niya makita

ang hanap. Kinapa niya sa isip kung ano ba ang posibleng

itsura niyon. Lagi na'y ganoon siya kapag may gustong

maalala sa nakaraan. Pero lagi rin naman siyang nabibigo.

Parıs na lang ngayon. Hindi niya maalala kung ano ang

Itsura ng paprika. Nananangan lang siya kanina sa posibilidad

na makikita niya iyon sa pamamagitan ng label.

Naiiling na itinulak niyang palayo ang grocery cart.

Sasabihin na lang niya sa Inay niya na wala siyang makitang

paprika. Babayaran na niya sa counter ang nmga napamili at

uuwi na. Tantiya niya'y hindi naman kukulangin ang

dalawang daang pisong ipinadala sa kanya ni Mang Luis

para ipang-grocery.

Natutuwa siya sa mga magulang. Palibhasa nga'y hindi niya makapa sa memorya ang dating pakikipag-ugnayan sa

mga ito, pakiramndam niya'y para iang ding ang mga kapitbahay nila ang pinakikisamahan niya. Hindi niya alam

ang mga ugali, ang mga kilos, ang mga paniniwala. Ngayon

pa lang niya kikilalanin.

Ang Inay niya'y masipag sa bahay, hindi palakibo at

nagsasalita lamang kung kinakailangan. Kung ano ang linis

nito sa pamamahay ay siya ring linis sa katawan. Ang hindi

lang niya gusto sa ina, sobra itong mapag-alala kahit sa

mumunting bagay na tila ba siya'y isa pang bata na alaga

nitong pagsabihan.

Yang likod baka ka sipunin.

mo, Colyn, basa. Magpalit ka ng damit at

Huwag kang masyadong matapang magkape at gawin mong sa umaga

lamang. Bawal matulog nang basa ang buhok, etc, etc.

Ang Itay naman niya, simple lang. Nakamata lang sa mga

bagay-bagay. Pero hindi magdadalawang-isip na magsalita

kapag may hindi nagustuhan. Pero masipag din sa

hanapbuhay. Ang sabi ng Inay niya, senior accountant sa

isang bottling company ang Itay niya. Kaya nga diumano

Commerce din ang kinuha niya noon sa college ay

naimpluwensiyahan siya ng Itay niya.

Kung malinis sa sarili ang Inay niya, ganoon din ang Itay

niya. At mapag-alala rin pero hindi sa paraang paris sa Inay

niya. Ipinakikita iyon ni Mang Luis sa pamamagitan ng

mumunting bagay. Pagpapasalubong kahit siopao o donut

kung mga simpleng araw. Litsong manok o crispy pata kung

araw ng suweldo. Bestida o pabango kung may okasyon.

Paminsan-1minsang pagyayaya ng sine o pagkain sa labas.

Masaya na siya nang ganoon.

Kahit hanggang ngayon, malabo pa rin sa isip niya ang nakaraan.

At least, may namulatan siyang pamilya. Ang maganda

pa, ideyal ang mga magulang niya. Hindi nag-aaway. May

1sang batas na bagama't hindi nasusulat ay matapat namang

sinusunod ng kanyang ina.

Na sa bahay na iyon, ang kanyang ama ang may huling salita.

Paris na lang kaninang bago siya umalis. Ayaw ng Inay

niya na palakarin siyang mag-1Sa.

Para supermarket lang," pabale-walang sabi ni Mang

Luis. "Nariyan lang yon sa labasan, a.

"Kahit na," tutol pa rin si Aling Sofia. “Magdadalawang

buwan pa lang siyang nakalalabas ng ospital.

E, kelan mo pa siya pahahalubiluhin sa mundo? Kailan

pa niya uumpisahang pag-aralan ang mga ginagawa ng lSang

normal na tao?"

Ang Itay din niya ang nasunod.

Dala ang dalawang daang piso, lumakad siya para magtungo sa supermarket. Nang nag-iisa.

Kanina, ang pakiramdam niya ay tila isang paslit na

pinawalan sa isang banyagang lugar. Ramdam niya ang takot

ng pag-iisa. Nag-aalala siyang baka malimutan din niya ang

pagbalik sa kanila. Kahit pa sabihing hindi nga kalayuan ang

supermarket sa kinaroroonan ng inuupahan nilang aprtment.

Lalo pa't tingin niya kung bakit napakaraming taong naglisaw

sa loob at labas ng supermarket. Pero tinatagan na lamang

niya ang sarili. Naisip niyang hindi naman talaga gusto ng

Itay niya na pamilihin siya.! Ang gusto nito'y matuto siya.

Matandaan ang mga dating ginagawa.

At hindi niya dapat biguin ang Itay niya.

Pinag-aralan niya ang mga kilos ng ibang mamimili.

Ginaya niya ang mga iyon. Pumasok sa entrance ng super-market sa pamamagitan ng pagtutulak sa nikiladong bakal na

mistulang nagkukulong sa sino mang papasok doon ngunit

iyon pala'y itutulak mo lamang at ikot na.

So far, heto siya't nakapamili na nang maayos. İsa nga

lamang sa mga inilista ni Aling Sofia ang hindi niya nabili.

Paliko na siya sa isang pasilyo nang may makabunggovang cart niya. Hindi niya matiyak kung sino sa kanila ng lalaking may tulak ang nakabunggo niyang cart ang may

kasalanan kaya hindi siya agad humingi ng paumanhin.

"Sorry, miss," anang lalaki. "Hindi kita agad napansin.

Sa pagkakatitig sa mukha ng lalaki, nay memoryang agad

bumalik sa isip ni Colyn.

Me hinahanap kasi ako sa rack kaya

Natatandaan kita."

Patda at hindi halos humihinga, napatitig si Dave kay

Colyn.

Natatandaan siya?

Naalala na nito ang nakaraan?

***Download NovelToon to enjoy a better reading experience!***