Chapter 2: Strange Feeling

...︵‿︵‿୨♡୧‿︵‿︵...

After our mass demo, the next team to perform was the Yellow Falcons. Pumunta na kami sa gilid para makapag sayaw sila. Hindi pa rin nawawala ang init ng aking mga pisngi sa nangyari kanina. Why did he tell me that? I know it's normal to be concerned about someone but..hindi naman kami masyadong close..

Nang natapos ang performance ng Yellow Team, nag announce na ang principal to eat first before moving on to the next part of the program. Habang palabas ako sa auditorium, nakita ko na naman siya. Kausap niya si Ate Kish at natawag din niya ako. “Galing niyo kanina ah!” He said to us. I was trying to remain calm. I was not like this before, I didn't get nervous around him yesterday…but now??

“Ay, red yung shoes ko oh! Team Red din ako!” ang patawa niyang sabi, natawa rin ako ng unti sa sinabi niya kaso hinila nako ng aking pinsan palabas ng auditorium para kumain. Si Ate Geli ang aking pinsan, since my parents won’t come, she would act as our guardian and taga video rin. Sinamahan ko siya papuntang canteen kasi nga nahihiya pa siya sa mga tao.

“Dami namang tao, nakakahiya!!” Ang bulong nito sakin. Napaka-oa niya na naman, ay eme. I just sighed and agreed bago ko siya samahan bumili ng pagkain.

Habang hinihintay niya ang kaniyang pagkain, nagulat siya nang may tumapik sa braso niya. “Ate, ang ganda niyo raw” ang sabi ng isang lalaki sabay turo sa isa pang lalaki, siguro tropa. Nagulat ako sa sinabi niya kay Ate Geli. “A-ay, thank you” Ate Geli said while smiling shyly. Nako nga naman! 

Pagkatapos niyang kinuha ang kaniyang pagkain, naghanap na kami ng mauupuan. Umupo na rin kami tas kumain. Habang nakain biglang nagsalita si Ate Geli. “Nakakagulat yun ah, hindi ko expect” sabay nguya niya ng pagkain. Tumango na lang ako sa kanyang mga sinasabi, halatang halata nga na kinikilig siya ng unti. Well I can’t blame her, sinong hindi kikiligin dun? 

After we ate, we went to the room where the art exhibit was being held. Hindi muna pinapasok si Ate Geli kasi aayusin pa namin yung loob. Syempre nandun din si Luan, inaayos yung mga drawings niya. Ang gwapo niya naman…Ay!! Ba’t ganto yung naiisip kooo!!! Naku naman self!!! Kalmaa!!

...︵‿︵‿୨♡୧‿︵‿︵...

Dumating na ang second day ng foundation day namin, puro sports ang gaganapin sa day nato kaya pumunta nako ng exhibit para mag-ayos. Again, bawal pa pumasok si Ate Geli dahil hindi pa ito tapos. Nakita ko uli siya na nag-aayos ng mga gamit dun. Nakatingin lang ako sa kanya habang nag-aayos siya. Napatingin siya sakin at ngumiti, naka mask man siya pero kitang kita na ngumiti siya. Cute mo naman par! Pumunta na ko sa part ko ng room tas inayos na rin ang mga drawings ko; nag help din. 

After maayos ang mga dapat ayusin, inopen na namin ang exhibit, which means pwede na nilang puntahan. Syempre naunang pumasok is si Ate Geli kasi atat na atat na eh. Pagpasok niya, she compliments all of the arts that are displayed there. Tiningnan ni Ate Geli yung sketchbook ni Luan na nasa table. 

“Wow naman” ang sabi ni Ate Geli, ifi-flip niya sana kaso biglang nagbago isip niya. Baka daw kasi bawal hawakan kasi nakalagay sa wall Do not touch. Nakita ito ni Luan. “Okay lang, sige iflip mo, pwede naman siya hawakan, just ask permission, hindi naman ako nangangagat” natawa kami ni Ate Geli sa kanyang biro. Naglagay din siya ng note malapit sa sketchbook niya para hindi magdalawang-isip ang titingin.

Habang nagsisi-pasukan ang mga tao, i took pictures of the exhibit. Right timing dumaan si Luan sa pinagkukunan ko ng picture kaya napicturan ko siya, nagpose rin siya, ay…may picture na siya sa gallery ko…haysss titingnan ko toh araw-araw, cutie niya talaga…

Makalipas ng ilang oras, walang masyadong ginagawa sa exhibit kaya dun sa nakadisplay na parang lights na pwedeng maging speaker, i connected my phone to that to play songs. I opened my spotify and played the song “Sway by Michael Bubbles”. Si Luan ay nakahiga lang sa sahig pero parang naririnig ko siyang kumakanta? Naku nga naman, ang deep ng boses ah…

Si Ate Jah which is isa rin sa kasama sa exhibit ay nakiki-kanta rin, yung speaker na ginagamit ay may ilaw diba, meron din itong isang feature na kapag nag clap ka mag babago ito ng kulay kaya ayun ang ginawa nila Ate Jah at Luan. Para silang bata na naglalaro ng laruan, ang cute naman nila.

May mga sports na nangyayari sa labas kaya nakisali kami sa cheering. We cheered for the green, blue and red team pero hindi sa yellow kasi di ko alam, hindi sila good terms sa lahat ng team lalo na ang team ko, Red Phoenix.

Pagkatapos ng mga ilang oras sa pagcheer, bumalik na ako sa loob ng exhibit. Gumuguhit lang ako sa aking sketch pad kasi walang magawa kaya eto. Hindi na rin tumutugtog yung phone ko dahil low battery na. Nakarinig na naman ako ng nakanta, deep na naman yung boses, kaya pag lingon ko sa likod nakita ko si Luan gumuguhit din. Grabeng boses yan…

Nakalipas ng tatlong oras, pinapunta ako sa auditorium para maging substitute sa badminton. Dapat dun lang ako sa exhibit kasi walang kasama si Luan, pero kailangan daw eh. Naging third place kami sa badminton doubles, gabi na rin nang matapos ang laro kaya ang nagsundo sa akin nun ay ang aking nanay.

Dumating ang last day ng aming foundation, last day rin ng exhibit. Nag announced na nga ng mga winners, ang nakakuha ng 3rd place was the Green team, 2nd place for Yellow, 1st place for us Red team, and the champion was the Blue team. Hindi man kami ang champion at least nakapag-enjoy ang lahat. After all of that, we ate in our team rooms, some roamed around to get other foods from other teams while we stayed.

That was the last day I saw him…damn..meron pa namang normal school days..sana makita ko pa rin siya….

To Be Continued•••

***Download NovelToon to enjoy a better reading experience!***