Chapter 10: Oh no

...︵‿︵‿୨♡୧‿︵‿︵...

Author’s Note: I apologize because there’s some chapters that are short because I wrote them when I was sick but they'll get longer once I'm feeling well. Thank you for understanding <:

...︵‿︵‿୨♡୧‿︵‿︵...

That’s me, yung hindi kumakain pero gutom. Anyways, after I bought my snacks, kinain ko na at tumaas para puntahan room namin. Pagpasok ko sa room, sobrang init, pero nakajacket ako. Pag friday kasi bawal buksan ang aircon, para daw makatipid. Friday pa talaga walang aircon kung kailan maraming sport activities eh.

I drank water and headed downstairs na dala dala ang aking badminton racket. Sabi daw kasi nila Aina maglaro kami, so ayun, mag-pakitang gilas tayo, ay eme

Pagkababa ko ay nakita ko na silang naglalaro. Si Gem at Varia ang magkalaban, matinding laban toh, parehong magaling. Pinanood ko silang maglaro, mali atang makipaglaban sila, walang katapusan.

“Gusto ko ng maglaro…tagal naman nila” ang reklamo ni Aina na nakaupo sa lapag ng nakasimangot. I chuckled and agreed. Totoo nga naman, masyado na silang matagal, nangangati na rin ako maglaro.

“Paki bilisan naman oh, hindi naman toh tournament, ikalma niyo” Natigilan sila sa paglalaro at tumawa sa nasabi ko

“Ay sorry na” At sa wakas tinapos na nila ang laro kaya kami naman ni Aina

“Ataraxia ahhh hinay hinay lang”

“OPO!” We went to our positions and I was the one who will serve. Sa unang serve….okay naman, pero masyadong mataas hehe

Hinabol naman ni Aina yung shuttle pero dahil sa taas ng pag serve ko hindi niya nasalo

“May galit ka ata sakin eh!”

“Luh, sorry hindi ko na control” tumawa nalang ako na sinabayan niya rin

Nagpatuloy ang laban. It was going well when I saw Luan on the third floor on the balcony. Damn…Nawala ako sa focus, at nabatukan pa nga ni Aina.

“Aray ah!” umiling na lang siya habang kinakamot ko ang aking ulo. Hindi ko naman kasalanan na nawalan ako ng focus. Nandun kasi siya kaya ganun, kasalanan niya yun not mine!

After that, nakapaglaro na kami ng maayos na ikinapagod namin. Uminom ako ng tubig at umupo para magpahinga.

“Libre ko kaya kayo?” Ang wika ni Aina. Tumingin kaming tatlo sa kanya. Syempre pag nakarinig ng libre mapapatingin ka talaga.

“Basta libre” ang sabi naman  ni Gem habang ang mga ngiti ni Varia ay malawak, ganun din sakin.

“Kaya nga eh, paalam lang tayo kung pwede pumunta sa Alfa” Malapit lang kasi ang store na yun sa school kaya pwedeng puntahan, kung may permission kami

Pinayagan naman kami kaya lumabas kami para makapunta dun.

Nagkwentuhan kami tungkol sa mga bagay bagay bago makarating sa Alfa. Pagkarating namin ay nagsabi na si Aina na kumuha na kami ng gusto namin. Ako kasi drinks lang kaya dun ako pumunta. Tumingin ako sa mga yoghurt and milk, nakita ko ang isang bote na ang design ay si jigglypuff yung sa pokemon. Favorite character ko pa naman yun kaya ayun na lang kinuha ko. Yoghurt yun na ang flavor ay Sakura, yun kasi nakalagay dun eh.

Nakapili na rin sila kaya pumunta na kami sa counter. Habang inaayos yung mga binili namin, may nakita kami ni Gem sa mga shelves…chocolate ata? Nakalagay na pangalan is Naughty Chocolate, may strawberry flavor pa nga. Na confused kami ni Gem when realization hits. Tinakpan namin ang aming bibig para mapigilang tumawa. Kung alam niyo kung ano yun im very sorry pero kung hindi be thankful

Tumingin si Aina samin at nagtataka kung bakit tumatawa kami, ganun din si Varia.

“Aina..tingnan mo” Itinuro ng pasikreto ni Gem yung chocolate na ikinitawa ni Aina habang si Varia ay naguguluhan pa rin. Guess who is the innocent one in the four of us~

Lalo kaming natawa na lalong ikiniguluhan ni Varia. “Ba’t kayo natawa? Ano meron sa chocolate?”

“Mas mabuti ng di mo alam” Ang sabi ko before i pat her shoulder. Mas mainam nang maging inosente kesa sa hindi, kung ano ano na lang naiisip kapag may nakita eh, hindi ako yun ah…unti lang…

Pagkatapos ni Aina bayaran ang mga pinagbibili namin ay naglakad na kami pabalik.

“Ba’t kasi may ganun sa store?” Tawang tawa pa rin kami ni Aina ate Gem na ikinainis ni Varia. “Ano ba yan na leleft out ako!”

Lalong natawa si Aina, ang oa noh?

“Sorry Vars” Sabi namin saba’y tawa nung nakabalik na kami.

Nagpaalam na ako sa kanila dahil may kendo class pa ko. Sinuot ko na ang pangkendo ko at pumunta na sa auditorium. Nandun din pala ang isa kong pinsan na si Les, siya yung sinasabi kong crush ni Aina. Kami ni Les ay sobrang close, madami kasi kaming similarities kaya ayun.

Nang matapos ang training namin, hindi ko na ata kayang maglakad, sa sobrang sakit ng katawan ko. Lagi naman ganun kapag nag t-training kami. Hindi pa ako nasasanay kahit matagal nako nag kaklase ganun rin si Les kaya kanda hirap kaming bumaba.

Nagpalit na ako sa P.E ko ulit kasi ang init ng uniform namin sa Kendo pero ang cool tingnan, parang samurai ka o hashira, napunta sa demon slayer noh? Tagal kasi nila mag update ng season 4, ay sorry sa pagmamadali animators ng anime.

Kinuha ko na ang aking mga gamit para bumaba na rin para maghintay ng aking sundo. Katabi ko nga pala si Chav yung nagkakagusto kay Gem. Diba nasabi ko na lahat ng alam ko?  Pinipicturan ni Chav si Gem na sumasakay sa tricycle na sundo niya.

“Sus…”

“Manahimik ka nga” tumigil ako sa kakatawa ng nakita ko siyang nakaupo sa stand ng basketball hoop..why not if i….click…click…click

Nakailan nanaman akong picture niya, bakit kasi ang cute niya? Bakit pa fall siya? Haysss kotongan ko siya eh

Habang kinukuhanan ko siya ng litrato tumingin siya sa direksiyon ko..or dun sa lalaking nagbibike gamit bike niya…ABA MALAY KO!! EWAN KO NA LANG!!!

Bakit kasi apaka assuming ko at delusional? Hindi naman ako ganto dati ah, I was kinda emotionless in the past because of what happened but now? Why?

I was also listening to music on my airpods…tamang tama na naman yung kanta…But i gotta ask…How do you make me act like this oh no…Oh no talaga, nakakapanibago ang lahat…

...︵‿︵‿୨♡୧‿︵‿︵...

...Past…...

It’s been a while since Leo left without a proper explanation…Dahil sa kanya, I learned to not trust people easily, I have to be strong…that’s why i shut off my emotions…

Nagtataka ang best friend ko kung bakit parang lagi matalim ang mga tingin ko. Madami siyang tinanong kaso hindi ko na sinagot..I don’t have time for questions…I need to take my mind off things…

“4:54 am…” I cannot sleep…well sanay naman akong mag puyat but not in this kind of situation, I don't know why it affected me so much…although unlike before…after he left i felt nothing…i felt like okay lang na mawala siya even though my mind says that I still need him beside me…maybe thats how i shut off my emotions?..mga nararamdaman ko dati, hindi ko na maramdaman ngayon…I don’t want it to be open again…I don't want to be hurt…

Weeks went by, my smiles became fake, they aren’t the same anymore, I can’t feel what they’re feeling…I don’t know how to cry anymore unlike before when my parents scold at me for no valid reason, I will cry in those situations…But now, I don’t feel like crying, I feel sleepy always pero I can’t sleep well at night…

Every 12am I make poems about how I feel..how I'm alone in this world, where nobody understands me..

Kinuha ko ang aking lapis at notebook na mostly dun ko nilalagay ang aking mga poems…

Alone…

In the silence of the day

I sit and wonder what was said

The memories of the past

Haunt me and remind me I was left alone…

The silence is deafening

In my lonely mind I roam

Hoping to find my way,

To the place I call home.

The pain of being alone

Is one that won't leave my heart

It follows me, night and day

A never ending pain that will never part…

I closed my notebook and hid it somewhere no one could see…no one should read the poems I make, for it is like a diary where I rant about all my problems..

Napabuntong hininga ako at humiga na rin, kahit hindi makatulog…i really need to sleep…

To Be Continued•••

***Download NovelToon to enjoy a better reading experience!***