ยุอย่างงั้น

1.

เสียงออดดังขึ้นหลังจากพักเที่ยง นักเรียนเริ่มทยอยเดินเข้าห้องเรียนใหม่ ห้อง ม.6/8 ที่เพิ่งถูกจัดกลุ่มใหม่หลังเปิดเทอม

“ห้องใหม่แม่งโคตรแปลกหน้าเลยว่ะ” เสียงผู้ชายคนหนึ่งบ่นขณะโยนกระเป๋าลงโต๊ะด้านหลัง เขาคือ ภูผา — ไอ้ผู้ชายหน้าตาดีที่เย็นชาจนสาวทั้งโรงเรียนอยากได้ แต่ไม่มีใครกล้าเข้าใกล้

“เออ กูเห็นด้วย คนแม่งมองแต่พวกเราว่ะ”

ติวเตอร์ พูดขึ้นเสียงเรียบแต่สายตากวาดมองไปรอบ ๆ ตามด้วย ต้นกล้า ที่กำลังเคี้ยวหมากฝรั่งอยู่

“ปล่อยมันมองไปเหอะ ม.6/8 นี่ห้องรวมพวกเกรดดีแต่ปากจัดทั้งนั้น” ต้นกล้าหัวเราะในลำคอ ก่อนจะโดนภูผามองนิ่ง ๆ เป็นสัญญาณให้เงียบ

อีกฝั่งหนึ่งของห้อง เสียงหัวเราะเบา ๆ ดังขึ้นจากมุมขวา

“นานิ โต๊ะเรานั่งตรงนี้ได้ป่ะ” เสียงใส ๆ ของ มิน เอ่ยขึ้นขณะวางกระเป๋า เธอเป็นเด็กสาวขี้อาย แต่รอยยิ้มของเธอทำให้ใครหลายคนมองตาม

“ได้ดิ เดี๋ยวโมนานั่งข้าง ๆ นี่ละ” นานิ ตอบพลางเรียกเพื่อนอีกคน

“กูมาละ ๆ แม่ง ชั้นสามนี่เมื่อยขาเหี้ย ๆ” โมนา บ่นขณะวางกระเป๋าเสียงดังจนนักเรียนบางคนหันมามอง

ไม่นาน ครูประจำชั้นเดินเข้ามา “เงียบหน่อยนักเรียน!”

เสียงเงียบลงแทบจะทันที ครูยืนถือรายชื่อพร้อมรอยยิ้ม

“ปีนี้ห้อง 6/8 จะอยู่ด้วยกันไปทั้งปีนะ ใครยังไม่รู้จักกันก็ทำความรู้จักไว้ด้วย จะได้ไม่มีปัญหาเวลาเรียนกลุ่ม”

นักเรียนเริ่มหันซ้ายหันขวา ครูอ่านชื่อทีละคนให้ทุกคนขานรับ

จนกระทั่ง…

“มิน ธันวารัตน์”

“ค่ะ!” เสียงใสนั้นดังขึ้น มินยกมือตอบก่อนจะยิ้มเล็กน้อย

ภูผาเหลือบตามอง แต่เพียงเสี้ยววินาทีเท่านั้น ก่อนจะก้มหน้ากลับเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น

“ทีนี้ครูจะจัดที่นั่งใหม่นะ — มิน ไปนั่งกับ ภูผา”

“ห้ะ!?” เสียงนานิกับโมนาอุทานพร้อมกัน

มินหน้าเหวอทันที ส่วนภูผาแค่พยักหน้าเบา ๆ แล้วขยับของออกจากโต๊ะด้านหลังสุดให้เธอนั่ง

มินค่อย ๆ เดินไปนั่งข้างเขาอย่างเกร็ง ๆ

“ส-สวัสดี...นะ” เธอพูดเสียงเบา

“อืม” เสียงตอบสั้น ๆ แต่เย็นเฉียบจนบรรยากาศแทบแข็ง

นานิหันไปกระซิบโมนา “มึงดูดิ เย็นชาชิบหาย กูนึกว่าหล่อแต่พูดดีซะอีก”

โมนาหัวเราะ “เออ กูว่ามันหล่อแบบอันตรายอะ”

หลังจากนั้นครูก็เริ่มสอนเนื้อหาเบื้องต้นเกี่ยวกับวิชาเลือกใหม่ เสียงชอล์กขีดไปบนกระดาน แต่ในหัวของมินกลับไม่รับรู้อะไรเลย เพราะเธอรู้สึกเหมือนมีออร่าความเย็นชาจากคนข้าง ๆ แผ่ออกมาทั้งคาบ

จนกระทั่งหมดคาบเรียน…

“เออ มึง ๆ” นานิรีบเดินมาหามินทันที “เป็นไงบ้างวะ ได้นั่งกับไอ้ภูผา หล่อปะ”

มินหัวเราะเบา ๆ “ก็...หล่อนะ แต่พูดน้อยจัง”

“น้อยเหี้ยอะไร นั่นคือไม่พูดเลยต่างหาก!” โมนาแทรกขึ้น

ทั้งสามคนหัวเราะ แล้วหยิบมือถือออกมาแลกไอจีกัน

@min.mii, @nani_ny, @monaaa — เพื่อนใหม่สามคนเริ่มสนิทกันเล็กน้อย

และในมุมหลังห้อง ภูผาเหลือบตามองกลุ่มนั้นแวบหนึ่ง ก่อนจะหันไปพูดกับติวเตอร์เสียงเบา

“พวกนั้นดูเสียงดังดีนะ”

ติวเตอร์ยิ้มมุมปาก “เสียงดังแต่ดูจริงใจดีว่ะ”

“อืม...” ภูผาแค่พยักหน้า ก่อนจะหยิบหูฟังขึ้นมาสวม ปิดทุกเสียงรอบข้างเหมือนเดิม

แต่...สายตาเขายังแอบเหลือบไปทางมินเป็นระยะ — แม้จะไม่มีใครทันเห็นก็ตาม

---