ตอนที่ 4

⸻

อินเงียบไป

ก่อนจะพูดด้วยเสียงเย็นเฉียบ

“ส่งเขาคืนมา ฉันจะไม่เตือนอีก”

ชายคนนั้นตบมือเบา ๆ

“คำสั่งจากเบื้องบนคือ—ถ้าอินกลับมาไม่ได้ด้วยใจ ก็ต้องให้เขากลับมาด้วยความแค้น”

อินกัดฟัน

“พวกนายยังเหมือนเดิม…ใช้คนอื่นเป็นเครื่องมือตลอด”

⸻

ทันใดนั้น เสียงปืนดังขึ้น!

อินพุ่งตัวหลบแทบไม่ทัน

ลูกกระสุนเฉียดไหล่ไปเพียงไม่กี่นิ้ว

เขาหมุนตัวกลับพร้อมชักปืนออกมาทันที

ปัง! ปัง!

เสียงปืนดังสนั่นไปทั่วโกดัง

อินพยายามบุกเข้าไปในส่วนลึก

ทุกฝีก้าวเต็มไปด้วยอันตราย

แต่เขาไม่ลังเลแม้แต่น้อย เพราะทุกอย่างคือ…เพื่อเพชร

⸻

ด้านในสุดของโกดัง

เพชรถูกมัดมือไว้กับเก้าอี้

แม้จะมีรอยฟกช้ำ แต่ดวงตาของเขายังคงเข้มแข็ง

เขาพูดกับชายที่ยืนคุมอยู่

“นายจะไม่มีวันได้อินกลับไป…เพราะเขาไม่ใช่ของพวกนายอีกต่อไป”

ชายคนนั้นหัวเราะ

“เขาเป็นของพวกเราเสมอมา แกต่างหากที่มาแย่งเขาไปจากเรา”

เพชรจ้องกลับด้วยความไม่กลัว

“อินไม่ใช่ของใครทั้งนั้น…เขาเลือกเองได้”

⸻

เสียงฝีเท้าเร่งเข้ามา

อินพุ่งเข้ามาในห้อง พร้อมเล็งปืนใส่ชายตรงหน้าเพชร

“ถอยออกไปจากเขา”

ชายคนนั้นหันมา

ยกมือขึ้นช้า ๆ

“อิน…ในที่สุดแกก็กลับมา”

อินเดินเข้าไป

สีหน้าแข็งกระด้าง

“ฉันกลับมา…เพื่อจบทุกอย่าง”

⸻

อินยิงปืนขึ้นฟ้าเป็นสัญญาณ

ทันใดนั้น…เสียงไซเรนของตำรวจดังขึ้นรอบโกดัง

อินหันไปมองเพชรแล้วรีบเข้าไปแก้มัด

“นายโอเคไหม?”

เพชรพยักหน้า น้ำตาคลอเบ้า

“นายมาจริง ๆ…”

อินยิ้มจาง ๆ

“ฉันสัญญาไว้ ว่าจะไม่ปล่อยนายไว้คนเดียว”

⸻

ทั้งสองวิ่งหนีออกจากโกดังก่อนที่การจับกุมจะเริ่มต้น

ทันทีที่พ้นเขตอันตราย

เพชรกอดอินแน่น…แน่นที่สุดเท่าที่เคย

“อิน…ขอบคุณที่ไม่หันหลังให้ฉัน”

อินกอดตอบ

“ขอบคุณที่ไม่ทิ้งฉันไป…แม้จะรู้จักด้านมืดของฉันแล้ว”

⸻

คืนวันนั้น ทั้งสองนั่งอยู่ริมแม่น้ำ

ปล่อยให้ลมเย็นพัดผ่านใบหน้า

ใต้แสงดาว พวกเขาต่างเงียบ…แต่หัวใจกลับแนบกันอย่างแน่นแฟ้น

“ต่อจากนี้…เราจะเดินไปด้วยกันใช่ไหม”

เพชรถามเบา ๆ

อินพยักหน้า

“ใช่…ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”

เสียงไซเรนจางหายไปพร้อมกับแสงไฟจากรถตำรวจ

อินกับเพชรเดินออกมาจากความมืดของโกดัง

แผลที่ร่างกายมีแค่ถลอก แต่แผลในใจกำลังสั่นสะเทือน

อินหยุดเดิน

มองมือของตัวเองที่เปื้อนฝุ่นและเลือด

“ฉันไม่เคยคิดว่าจะต้องกลับมาใช้ชีวิตแบบนี้อีก…”

เพชรเดินเข้ามาใกล้

“แต่นายก็ทำไปเพื่อช่วยฉัน”

อินหันมามอง สายตาเต็มไปด้วยความรู้สึก

“มันไม่ควรเป็นนายเลยเพชร…นายไม่ควรมาเจอเรื่องแบบนี้เพราะฉัน”

เพชรยิ้มบาง ๆ

“แต่ถ้านั่นคือทางเดียวที่เราจะได้เจอกัน ฉันก็ไม่เสียใจเลย”

⸻

คืนนั้น อินพาเพชรกลับมาที่ห้องพักของเขา

ห้องเล็ก ๆ ที่ไม่เคยมีใครอื่นก้าวเข้ามาก่อน

อินหาผ้าก๊อซกับยามาทำแผลให้เพชรเงียบ ๆ

เพชรจ้องหน้าคนที่กำลังนั่งอยู่ตรงหน้า

เงาของอดีตที่เคยโหดเหี้ยม…ตอนนี้กำลังประคบแผลให้เขาด้วยมือที่สั่น

“อิน…”

“นายกลัวไหม?”

อินชะงักไป

“กลัวสิ…ฉันกลัวว่าสักวันหนึ่งฉันจะกลายเป็นคนที่นายไม่รู้จักอีกแล้ว”

เพชรจับมือตรงหน้าไว้แน่น

“งั้นฉันจะคอยเตือนให้นายจำไว้ ว่านายคือใคร”

⸻

เช้าวันถัดมา

อินถูกเรียกตัวไปยังหน่วยสอบสวนพิเศษที่ตั้งขึ้นเพื่อสืบเกี่ยวกับแก๊ง Orcus

เขาเผชิญหน้ากับชายชุดดำคนหนึ่งในห้องสอบสวน

ที่น่าตกใจคือ…ชายคนนั้นคืออดีตหัวหน้าฝ่ายข่าวกรองของรัฐ

“เด็กคนนั้นที่นายช่วยออกมา…สำคัญมากใช่ไหม?”

ชายคนนั้นถาม

“แต่เราต้องการมากกว่านั้น”

อินขมวดคิ้ว

“ต้องการอะไร?”

ชายคนนั้นโยนแฟ้มเอกสารหนึ่งลงตรงหน้า

ข้างในคือข้อมูลของบุคคลที่ชื่อว่า “Ares”

บุคคลระดับสูงในเงาของ Orcus ผู้ยังไม่เคยมีใครเห็นหน้า

“เรารู้ว่านายเคยเจอเขา”

“และเขาคือผู้ที่วางแผนทั้งหมด”

อินกำมือแน่น

“ฉันเคยคิดว่าเขาตายไปแล้ว…”

ชายคนนั้นหัวเราะ

“ถ้าเขาตาย งั้นใครกันที่ส่งข้อความไปลักพาตัวคนที่นายรัก?”

⸻

ในขณะเดียวกัน เพชรที่พักอยู่ในห้องของอิน

พบเอกสารบางอย่างในลิ้นชักโต๊ะทำงาน

รูปถ่ายเก่า ๆ ของอินในชุดสูทดำ รอยสักเด่นชัด

ใบหน้าของเขาในวันนั้น…เย็นชา และไม่ใช่คนเดียวกับที่เพชรรู้จักในวันนี้

เสียงเปิดประตูดังขึ้น

เพชรหันไปมอง อินยืนอยู่ที่ประตู สีหน้าเคร่งเครียด

“นายเห็นแล้วสินะ”

เพชรวางรูปลงช้า ๆ

“ฉันไม่ตกใจหรอก แค่เศร้า…ที่นายต้องโตมาในโลกแบบนั้น”

อินเดินเข้ามาใกล้

“ฉันอยากให้ความจริงของฉัน…ไม่ทำร้ายใจนาย”

เพชรส่ายหน้า

“มันไม่ทำร้าย…มันแค่ทำให้ฉันอยากอยู่ข้างนายมากขึ้น”

⸻

คืนนั้น อินฝันอีกครั้ง

ฝันถึงวันที่เขาอยู่กับกลุ่ม Orcus

ฝันถึงเสียงปืน เสียงระเบิด และเสียงเด็กคนหนึ่งร้องไห้…

เด็กที่เขาเคยพลาดยิงไป

เด็กคนนั้น…คือตัวเขาเอง

อินสะดุ้งตื่น

เหงื่อเต็มหน้าผาก

เขาหันไปมองเพชรที่ยังหลับอยู่ข้าง ๆ

อินยื่นมือออกไปแตะมือเพชรเบา ๆ

“ฉันจะไม่ให้ใคร…พรากนายไปอีกแล้ว”

ภายในห้องสอบสวนลับ

อินนั่งอยู่ตรงข้ามกับชายในชุดสูทเทา

ไฟในห้องสลัว บรรยากาศตึงเครียดจนน่าอึดอัด

“นายเป็นคนเดียวที่เคยเข้าไปถึงระดับหัวใจของ Orcus”

ชายคนนั้นพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น

“และถ้านายไม่ช่วยเรา…เราจะไม่มีวันเข้าถึงตัว ‘Ares’ ได้เลย”

อินเงียบไปครู่หนึ่ง

ก่อนจะตอบเสียงเรียบ

“ฉันเลิกยุ่งกับ Orcus มาแล้ว”

“แต่ Orcusยังไม่เลิกยุ่งกับนาย”

ชายในสูทหยิบภาพถ่ายหลายใบโยนลงโต๊ะ

เป็นภาพเพชรถูกจับ ภาพอินต่อสู้ในโกดัง และภาพเงาสีดำในกล้องวงจรปิด

“เราเชื่อว่า ‘Ares’ ตั้งใจเจาะเป้าหมายที่เกี่ยวกับนายโดยเฉพาะ”

“และถ้านายยังเงียบ เพชรอาจจะไม่รอดในครั้งหน้า”

⸻

อินกำมือแน่น

“แล้วต้องการให้ฉันทำอะไร”

ชายคนนั้นยื่นซองแฟ้มอีกซองให้เขา

“เราต้องการแทรกซึมเข้าไปในโครงการใหม่ของ Orcus ที่ชื่อว่า ‘Project Rebirth’”

“มันคือโครงการสร้าง ‘นักฆ่าจิตสะอาด’ คนรุ่นใหม่”

“และเบาะแสของโครงการนี้…อยู่ในมหาวิทยาลัยเอกชนแห่งหนึ่ง”

อินเลิกคิ้ว

ชายคนนั้นยิ้มเจ้าเล่ห์

“ใช่…ที่เดียวกับที่เพชรกำลังเรียนอยู่ตอนนี้”

⸻

ฉากตัดมาที่เพชร

เขาเดินอยู่ในรั้วมหาวิทยาลัย รอยช้ำยังไม่หายดี

แต่ใจของเขาหนักแน่นกว่าเดิม

เพราะรู้ว่าข้างนอก อินกำลังสู้เพื่อตัวเขา

เขาหยิบโทรศัพท์ออกมา

อ่านข้อความแชทสุดท้ายจากอิน

“ถ้ามีใครแปลกหน้าเข้าใกล้ อย่าไว้ใจใครเด็ดขาด”

ในขณะเดียวกัน เด็กหนุ่มคนหนึ่งในชุดนิสิตเดินสวนผ่านเพชร

ดวงตาคมกริบ จ้องเขาเพียงชั่ววินาที

ก่อนจะยิ้มบาง ๆ แล้วหายไปในฝูงคน

⸻

คืนนั้น อินกลับมาถึงห้อง

เพชรนั่งรออยู่บนโซฟา

เขาลุกขึ้นทันทีเมื่อเห็นอินเข้ามา

“นายหายไปทั้งวัน…”

“เกิดอะไรขึ้น?”

อินเดินเข้ามาใกล้

“ฉัน…ต้องกลับเข้าไป”

เพชรขมวดคิ้ว

“หมายความว่ายังไง?”

“ฉันต้องเข้าไปสืบข้อมูลในมหา’ลัย”

“และฉันอาจจะต้องแกล้งทำเป็นไม่รู้จักนายต่อหน้าคนอื่น…”

เพชรนิ่งไป

หัวใจเหมือนถูกกระชากลงพื้น

“งั้น…เรากลับมาเป็นแค่คนแปลกหน้าอีกแล้วเหรอ?”

อินจับไหล่เพชรเบา ๆ

“ไม่ใช่คนแปลกหน้า แต่เป็นคนที่ฉันต้องปกป้องในเงามืด”

⸻

เพชรน้ำตาคลอ

“มันยากนะ ที่ต้องทำเป็นไม่รู้จักคนที่เรารัก…ทั้งที่ยืนอยู่ใกล้กันขนาดนี้”

อินกอดเขาแน่น

“แต่เราจะรอดไปด้วยกัน…ฉันสัญญา”

⸻

และในเงามืด ณ อาคารเก่าหลังหนึ่งในมหาวิทยาลัย

เด็กหนุ่มที่เคยสวนกับเพชร ยืนคุยกับใครบางคนผ่านเสียงสนทนาในอุปกรณ์ไร้สาย

“เป้าหมายอยู่ในข่ายควบคุมแล้วครับ”

“แต่มีบางอย่างผิดไปจากแผน”

เสียงตอบกลับผ่านลำโพง

แหบพร่าราวกับปีศาจในเงามืด

“ไม่เป็นไร…แค่จงจำไว้ว่า อินต้องเห็นเพชร ‘เสียใจ’ ให้มากพอ จึงจะกลับมาเป็นอาวุธของเราได้อีกครั้ง”

มหาวิทยาลัย S แห่งนี้ ดูเงียบสงบในสายตาคนนอก

แต่สำหรับอิน มันคือสนามรบที่เต็มไปด้วยกับดัก

เขาก้าวเข้ามาในฐานะ อาจารย์พิเศษคนใหม่ในภาควิชาจิตวิทยาอาชญากรรม

ด้วยชื่อปลอมว่า “อาจารย์ภาคย์”

มีสายตาหลายคู่หันมามอง…โดยเฉพาะสายตาคู่หนึ่งที่คุ้นเคย

เพชร

เขานั่งอยู่ท้ายห้อง พยายามเบือนหน้าหลบตา

แต่เพียงแค่อินก้าวเข้ามา

หัวใจก็เต้นแรงจนเกือบหลุดออกจากอก

“วันนี้เราจะเริ่มจากหัวข้อ ‘จิตวิทยาอาชญากรในกลุ่มเยาวชน’”

เสียงอินฟังดูนิ่งเฉียบ มือขีดกระดานอย่างคล่องแคล่ว

แต่ใจของเขากำลังต่อสู้กับแรงปรารถนาที่อยากเดินไปหาเพชร

แค่…ยื่นมือไปแตะก็พอ

แต่เขาทำไม่ได้

⸻

ในขณะที่เพชรจดเลคเชอร์เงียบ ๆ

เสียงกระซิบของเพื่อนในห้องดังขึ้น

“อาจารย์ใหม่โคตรหล่อว่ะ”

“แต่ทำไมสายตาเขาดูเศร้า ๆ เหมือนมีปมอะไรสักอย่าง”

เพชรได้ยินทุกคำ

เขาเงยหน้ามองอินอย่างแอบ ๆ

ดวงตาคู่นั้น…ยังเป็นของคนเดิม

แต่เต็มไปด้วยความอดกลั้น

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***