“เรื่องมันนานแล้ว”
“แต่ถ้านายอยากฟัง ฉันจะเล่า”
เพชรพยักหน้า — และตอนนั้นเอง อินก็เริ่มพูด
ช้า ๆ
เงียบ ๆ
แต่จริงทุกคำ
“ปีที่แล้ว…ที่โรงเรียนเก่า ฉันมีเพื่อนสนิทคนหนึ่ง”
“เราอยู่ด้วยกันแทบทุกวัน จนคนลือว่าเราคบกัน”
“แต่เขากลัว… กลัวว่าคนจะรู้ว่าเขาเป็นแบบนั้น”
“วันหนึ่ง…เขาโดนคนแกล้ง แล้วโยนความผิดมาที่ฉัน”
“บอกว่าฉันชอบยุ่งกับผู้ชาย แถมยังล่วงเกินเขาในห้องน้ำ”
เพชรเบิกตากว้าง
คำว่า “ล่วงเกิน” ทำให้เขาชะงัก
“ฉันปฏิเสธ…แต่ไม่มีใครเชื่อ”
“พ่อแม่เขาใหญ่โต ครูไม่กล้ายุ่ง”
“สุดท้ายฉันโดนพักการเรียน… ถูกตราหน้าว่า ‘ผิด’ โดยไม่มีโอกาสอธิบาย”
เสียงอินเบาลงเรื่อย ๆ จนแทบฟังไม่ออก
แต่เพชรกลับได้ยินทุกคำชัดเจน
“ฉันไม่โกรธที่เขาโกหก”
“ฉันแค่…เสียใจ ที่เขาเลือกปกป้องตัวเองด้วยการทำร้ายฉัน”
อินมองออกไปนอกหน้าต่าง
แสงแดดเย็นส่องสะท้อนกระจกในดวงตาเขา
แต่เพชรมองเห็นบางอย่างที่ส่องแสงมากกว่า
น้ำตา
“นายเชื่อไหม ว่าฉันไม่เคยทำแบบนั้นกับใคร…”
เพชรไม่พูดอะไร
เขาเพียงแค่เอื้อมมือไปจับมืออินเบา ๆ
อินสะดุ้งเล็กน้อย แต่ไม่ดึงกลับ
“ฉันเชื่อนาย” เพชรพูดเสียงแน่น
“และฉันขอโทษ…ที่ไปค้นอดีตนายโดยไม่บอก”
“แต่อิน…”
“ตั้งแต่วันแรกที่นายยิ้มให้ฉัน ฉันก็รู้แล้วว่า…”
“นายไม่ใช่คนที่ควรถูกตัดสินจากอดีต”
“แต่นายคือคนที่ควรได้รับโอกาสใหม่”
ความเงียบเข้ามาอีกครั้ง
แต่คราวนี้มันอุ่น… ไม่ใช่เย็น
อินหลุบตาลง มุมปากเขาโค้งขึ้นเล็กน้อย
“…ขอบใจนะ”
มือของเขายังคงกุมมือเพชรไว้
ไม่แน่น
ไม่เบา
แต่พอดี
และเพียงเท่านั้น —
หัวใจของทั้งคู่ก็เหมือนได้เริ่มต้นใหม่อีกครั้ง
หลังจากวันนั้น บรรยากาศระหว่างอินกับเพชรเปลี่ยนไปอย่างชัดเจน
ไม่ได้เป็นแค่ “เพื่อนกินข้าว” หรือ “เพื่อนนั่งเล่นกับแมว” อีกต่อไป
แต่ก็ยังไม่ใช่คำว่าอะไรที่ชัดเจนกว่า
⸻
ช่วงเช้าของวันจันทร์ในห้องเรียน 5/3
เพชรหยิบสมุดโน้ตขึ้นมาเขียนอะไรบางอย่าง ขณะที่อินนั่งมองออกไปนอกหน้าต่าง
สายตาของเพชรเหลือบไปเห็นอินที่ดูเหมือนจะเหม่อลอย
จึงวางสมุดลง และเบา ๆ ถาม
“นายคิดอะไรอยู่?”
อินหันมามอง แล้วยิ้มบาง ๆ
“แค่คิดว่า…ถ้าเราจะเริ่มต้นใหม่
นายจะยังอยู่ข้าง ๆ ฉันไหม?”
เพชรยิ้มตอบทันที
“อยู่สิ ใครจะไปทิ้งนายล่ะ?”
สายตาทั้งสองสบกันนิ่งนานก่อนที่อินจะค่อย ๆ โน้มตัวเข้ามาใกล้
ใบหน้าของเขาใกล้มากจนเห็นรอยยิ้มและแววตาสดใส
แต่ยังไม่ถึงกับสัมผัสกัน
“ฉันไม่ค่อยเก่งเรื่องแบบนี้” อินพูดเสียงเบา
“แต่ถ้านายไม่ว่า… ฉันอยากลอง”
เพชรใจเต้นแรง
เขาไม่รู้ว่าควรจะก้าวไปข้างหน้าหรือรอให้อินเป็นฝ่ายทำก่อน
“ลองไปด้วยกันนะ…” เพชรกระซิบ
⸻
เวลาต่อมา ตอนพักกลางวัน
เพชรและอินเดินออกมานอกโรงเรียน
ไปยังสวนเล็ก ๆ ที่มีต้นไม้ใหญ่และที่นั่งสนาม
เพชรหยิบมือของอินขึ้นเบา ๆ
“รู้ไหม…”
“เราเคยกลัวว่าถ้าพูดออกไปแล้ว…ทุกอย่างอาจจะเปลี่ยน”
อินพยักหน้าเล็ก ๆ
“แต่ถ้าไม่พูด…”
“ก็ไม่มีอะไรเปลี่ยนเลย”
“งั้น…เราเริ่มจากตรงนี้นะ” เพชรบอกก่อนจะค่อย ๆ กดมือเขาลงกับมือของตัวเอง
อินหลับตา
ยิ้มบาง ๆ แล้วหันหน้ามาหาเพชร
“ขอบใจที่อยู่ตรงนี้…และไม่ทิ้งฉันไป”
เพชรยิ้มตอบ
“จะอยู่…และไม่ไปไหนแน่นอน”
⸻
แต่ทันใดนั้น เสียงโทรศัพท์ของเพชรก็ดังขึ้น
ข้อความจากหมายเลขไม่รู้จัก
“ฉันรู้ว่าคุณอยู่กับเด็กคนนั้น”
“หยุดยุ่งกับเขา ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป”
เพชรมองข้อความนั้นด้วยความตกใจ
แต่ไม่ได้บอกอินทันที
เขารู้ดีว่า…เรื่องราวยังไม่ได้จบง่าย ๆ แบบนี้แน่
⸻
ความรักเริ่มก่อตัวขึ้น ท่ามกลางความลับที่ยังปกคลุม
หลังจากได้รับข้อความนั้น เพชรนั่งนิ่งไปพักใหญ่
ใจเขาสับสนมากเกินกว่าจะบอกอินทันที
อินที่เห็นท่าทางเปลี่ยนไปก็ถามด้วยความเป็นห่วง
“เพชร…มีอะไรเหรอ?”
เพชรสูดลมหายใจลึก ๆ ก่อนตอบ
“ไม่มีอะไรหรอก…แค่เรื่องเก่า ๆ ที่ยังไม่จบ”
แต่ในใจเขารู้ดีว่าเรื่องนี้ไม่ใช่เรื่องธรรมดา
และมันจะส่งผลกับทั้งตัวเขาและอินแน่นอน
⸻
กลางคืนวันนั้น
เพชรเปิดโทรศัพท์อ่านข้อความที่ถูกส่งมาอีกครั้ง
“หยุดยุ่งกับเขา ก่อนที่ทุกอย่างจะสายเกินไป”
ไม่มีเบอร์โทร ไม่มีชื่อ ไม่มีคำใบ้ใด ๆ เพิ่มเติม
แค่คำเตือนที่เต็มไปด้วยความคุกคาม
⸻
เช้าวันต่อมา
เพชรตัดสินใจเล่าเรื่องนี้ให้อินฟัง
“อิน…มีคนส่งข้อความมาขู่ฉันว่าอย่ายุ่งกับนาย”
“ฉันไม่รู้ว่าเขาเป็นใคร แต่…ฉันจะปกป้องนายเอง”
อินสบตาเพชรนิ่ง
ก่อนจะพูดด้วยน้ำเสียงมั่นใจ
“ไม่ต้องห่วง ฉันไม่กลัวเรื่องแบบนั้น”
เพชรยิ้มอย่างโล่งใจ
“ดีแล้ว…เราต้องเข้มแข็งด้วยกัน”
⸻
ในขณะเดียวกัน
ใครบางคนกำลังยืนอยู่มุมมืดของโรงเรียน
มองไปที่อินและเพชรผ่านหน้าต่างอย่างเย็นชา
“ยังไงก็ต้องแยกพวกมันให้ได้…” เสียงกระซิบเบา ๆ
⸻
ความรักของเพชรและอิน เริ่มถูกทดสอบด้วยเงามืดในอดีต
เช้าวันจันทร์ที่โรงเรียน
บรรยากาศเต็มไปด้วยความเงียบงันไม่เหมือนเคย
เพราะเรื่องข้อความขู่ยังวนเวียนอยู่ในหัวของเพชร
เขาเดินเข้าโรงเรียนด้วยใจที่หนักอึ้ง
ไม่อยากให้ใครรู้เรื่องนี้…โดยเฉพาะอิน
แต่โชคชะตากลับเล่นตลก
เมื่อเพชรเดินผ่านทางเดินแคบ ๆ ของโรงเรียน
เขาก็เจอกับชายคนหนึ่งที่ทำให้หัวใจเขาหยุดเต้นชั่วขณะ
“…” ชายคนนั้นยืนตัวตรง ใบหน้าเย็นชา มองเพชรอย่างไม่มีความรู้สึก
เพชรรู้ทันทีว่า “เขา” คือใคร
คนที่ส่งข้อความมาเมื่อวันก่อน
ชายคนนั้นเพียงยิ้มเย็นเยียบ แล้วพูดเสียงต่ำ
“ยังไงก็ขอให้คิดดี ๆ ก่อนจะเข้าไปยุ่งกับเด็กคนนั้น”
คำพูดเหมือนมีหนามแทงใจเพชรอย่างแรง
แต่เขาไม่ได้ถอย ไม่ได้หวาดกลัว
“ผมจะไม่ยอมให้ใครมาทำร้ายนายเพชรได้”
เสียงที่หลุดออกมาจากปากเขาแข็งแรงและแน่วแน่
⸻
หลังจากเหตุการณ์นั้น เพชรรีบเดินไปห้องเรียน
พบว่าอินนั่งอยู่ที่มุมห้อง เงียบ ๆ และดูเหมือนจะมีอะไรในใจ
เพชรเดินไปนั่งข้าง ๆ
“อิน…ฉันเจอคนที่ส่งข้อความมาแล้ว”
“เขามาขู่และพยายามให้ฉันถอยห่างจากนาย”
อินถอนหายใจหนัก ๆ
“ฉันก็รู้เรื่องนี้แล้ว…และไม่กลัว”
“ทำไมไม่บอกฉันก่อน?” เพชรถามอย่างเป็นห่วง
“ไม่อยากให้นายต้องเดือดร้อน” อินตอบเสียงอ่อน
“แต่ตอนนี้…ฉันไม่อยากให้เรื่องนี้มากวนใจเราอีก”
เพชรมองตาอินอย่างจริงจัง
“เราจะผ่านมันไปด้วยกันนะ”
“ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น”
อินยิ้มบาง ๆ แต่สายตาเต็มไปด้วยความอบอุ่น
“ขอบใจ…ที่อยู่ตรงนี้”
⸻
บ่ายวันเดียวกัน
เพชรและอินนั่งเล่นอยู่ใต้ต้นไม้ใหญ่ในสนามโรงเรียน
ลูกแมวที่เพชรเลี้ยงอยู่ด้วยกันก็กระโดดขึ้นตักอิน
“แมวนี่ก็เหมือนเรา” อินพูด
“โดนคนมองต่างไป…แต่เรายังยืนหยัดได้”
เพชรพยักหน้าอย่างเข้าใจ
“ใช่…เราต้องเข้มแข็งเหมือนแมวตัวนี้”
อินเงยหน้ามองเพชร
“เพชร…นายคิดยังไงกับฉันจริง ๆ?”
คำถามนั้นทำให้เพชรนิ่งไปเล็กน้อย
ก่อนจะสบตาอินตรง ๆ และพูดด้วยน้ำเสียงหนักแน่น
“ฉัน…ชอบนายมากกว่าคำว่าเพื่อน”
อินยิ้มอย่างอบอุ่น
“ฉันก็เหมือนกัน”
สองคนกุมมือกันอย่างมั่นคง
รู้ดีว่านี่คือจุดเริ่มต้นของบางอย่างที่สวยงาม
⸻
แต่เรื่องราวยังไม่จบแค่นั้น
คืนหนึ่งที่บ้านเพชร
เขาได้รับโทรศัพท์ลึกลับอีกครั้ง
“อยากเตือน…อย่าลืมว่า ‘อดีต’ จะตามล่าเสมอ”
เพชรหยิบโทรศัพท์แน่นด้วยมือที่สั่นเล็กน้อย
ใจเขารู้สึกหนักขึ้นอีกหลายเท่า
วันรุ่งขึ้นหลังจากเหตุการณ์ที่ชายลึกลับข่มขู่เพชร
บรรยากาศในโรงเรียนดูตึงเครียดกว่าปกติ
เพชรเดินไปห้องเรียนอย่างระมัดระวัง
อินซึ่งนั่งรออยู่ก็เห็นสีหน้าของเพชรแล้วถามด้วยความกังวล
“เป็นอะไรหรือเปล่า?”
เพชรส่ายหน้า
“แค่…เหนื่อยกับเรื่องเก่า ๆ ที่ยังตามหลอกหลอน”
อินยิ้มบาง ๆ พร้อมจับมือเพชรแน่นขึ้น
“ถ้านายต้องการกำลังใจ ฉันอยู่ตรงนี้นะ”
⸻
ช่วงพักเที่ยง
ทั้งสองนั่งกินข้าวใต้ร่มไม้
เพชรเอ่ยขึ้นอย่างไม่ค่อยมั่นใจ
“อิน…นายเคยคิดไหม ว่าถ้าเราไม่ใช่แค่เพื่อน…แต่เป็นมากกว่านั้น…มันจะเป็นยังไง?”
อินมองตาเพชรนิ่ง
“ฉันก็คิดแบบนั้นเหมือนกัน”
“แต่ฉันกลัว…กลัวว่าอดีตของนายจะทำให้ทุกอย่างพังลง”
เพชรพูดเสียงอ่อน
อินบีบมือเพชรเบา ๆ
“เราไม่สามารถหนีอดีตได้ แต่เราสามารถเลือกที่จะเดินไปข้างหน้าด้วยกัน”
⸻
เย็นวันนั้น
เพชรได้รับข้อความใหม่
“คืนนี้…เจอกันที่หลังโรงเรียน”
ข้อความไม่มีชื่อส่งมาอีกครั้ง
แต่คราวนี้ความรู้สึกของเพชรไม่เหมือนเดิม
⸻
เวลาผ่านไปจนถึงตอนเย็น
เพชรเดินไปที่หลังโรงเรียนด้วยความระมัดระวัง
อินเดินตามมาไม่ห่าง
“นายจะไปไหน?”
“ต้องไปเจอคนส่งข้อความ…” เพชรตอบเสียงนิ่ง
⸻
เมื่อไปถึงที่นัดหมาย
มีเพียงเงามืดที่ยืนรออยู่
เสียงทุ้มต่ำพูดออกมา
“เพชร…นายคิดว่าการปกป้องเด็กคนนั้นมันง่ายเหรอ?”
เพชรก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่หวั่นไหว
“ฉันจะไม่ยอมให้ใครทำร้ายนายอินอีก”
เงามืดหัวเราะเยาะ
“นายไม่รู้จริง ๆ ใช่ไหม…ว่า ‘อิน’ นั่นมีอะไรซ่อนอยู่มากกว่าที่เห็น”
เพชรตะลึง
“อะไร?”
⸻
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
อัพเดทถึงตอนที่ 6
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments