ตอนที่1ปั๊กและโย

...ในมหาลัยชื่อดังที่ได้ฉายาว่า “มหาลัยน้ำแข็ง” เพราะเต็มไปด้วยคนเก่ง เย็นชา และแข่งขันสูง มี “ปั๊ก"รุ่นพี่วิศวะปี 4 ที่ขึ้นชื่อว่าเย็นชาที่สุดในคณะ ไม่เคยมีข่าวคบใครจริงจัง ทั้งๆ ที่มีคนตามจีบไม่ขาดสาย...

...จนวันหนึ่ง “โย"เด็กปี 1 แพทย์ศาสตร์ ย้ายมาเรียนที่นี่ด้วยความสดใสและจริงใจ ภายนอกอาจดูอ่อนโยน แต่กลับมีหัวใจที่เด็ดเดี่ยวกว่าที่ใครคิด การมาเจอกันทำให้โลกที่แข็งแกร่งและเย็นชาของปั๊กริ่มสั่นคลอน และน้ำแข็งในหัวใจที่ใครก็ละลายไม่ได้…กลับเริ่มละลายเพราะเด็กคนนี้...

เสียงนาฬิกาปลุกดังขึ้นตั้งแต่ตีห้า โยสะดุ้งลุกขึ้นมาด้วยหัวใจที่เต้นแรง ไม่ใช่เพราะง่วงนอน แต่เพราะวันนี้…คือวันแรกที่เขาจะได้ก้าวเข้าสู่ชีวิตในรั้วมหาวิทยาลัย

มหาวิทยาลัยชื่อดังที่ใครต่อใครต่างเรียกกันว่า “มหาลัยน้ำแข็ง” ไม่ใช่เพราะอากาศหนาว แต่เพราะผู้คนในที่นี่เต็มไปด้วยความทะเยอทะยาน แข่งขัน และ…เย็นชา

“สู้นะโย นายต้องไม่กลัว” เขาสูดหายใจลึกๆ ก่อนจะเดินเข้าไปในบริเวณมหาลัยที่กว้างใหญ่และสวยงาม

บรรยากาศเต็มไปด้วยนักศึกษาหน้าใหม่ เสียงหัวเราะคึกคัก แต่ก็แฝงไปด้วยสายตาจับจ้อง บางคนมองกันด้วยความเป็นมิตร บางคนกลับมองกันด้วยสายตาแข็งกร้าวราวกับวัดระดับ

และที่ท่ามกลางฝูงชน โยก็สะดุดตากับใครบางคน…

ร่างสูงในชุดนักศึกษาวิศวะสีขาวสะอาด เดินผ่านไปท่ามกลางความสนใจของผู้คนรอบข้าง ใบหน้าคมเฉยชา ไม่แม้แต่จะหันมามองใคร แต่กลับทำให้ทุกสายตาต้องหันตามอย่างไม่อาจละสายตาได้

...“นั่น…พี่ปั๊ก ปี 4 วิศวะ” เสียงกระซิบของรุ่นพี่ปี 2 ดังขึ้นใกล้หูโย “เย็นชาที่สุดในคณะ ไม่เคยยิ้มให้ใคร แต่ก็เก่งที่สุดเหมือนกัน”...

โยมองตามแผ่นหลังนั้นอย่างไม่รู้ตัว หัวใจเขาเต้นแรงโดยไร้เหตุผล…

...ทั้งๆ ที่เขาเพิ่งก้าวเข้ามา แต่ทำไมถึงรู้สึกเหมือนโลกของตัวเองเริ่มสั่นไหวเพราะผู้ชายคนนั้นแล้วนะ...

...ตอนบ่าย...

...โยเดินตามกลุ่มเพื่อนไปยังลานกิจกรรมของมหาวิทยาลัย ที่นั่นมีการปฐมนิเทศนักศึกษาใหม่ เสียงไมโครโฟนดังขึ้นประกาศเรียกรวมตัว แต่ท่ามกลางความวุ่นวาย โยกลับหลงออกจากแถวโดยไม่รู้ตัว...

...“เอ๊ะ…ทางไปลานกิจกรรมอยู่ไหนนะ” โยก้มมองแผนที่ในมือถือ แต่เพราะมัวแต่กังวล จึงเดินชนเข้ากับใครบางคนอย่างแรง...

...สมุดและปากกาที่โยถืออยู่หล่นกระจายไปบนพื้น เขารีบก้มลงเก็บด้วยความลนลาน ก่อนจะเงยหน้าขึ้น…แล้วก็พบเข้ากับสายตาคมกริบที่กำลังมองลงมา...

เป็นเขา…คนเมื่อเช้าที่ทุกคนพูดถึง

ปั๊ก รุ่นพี่ปี 4 วิศวะ

“เดินยังไงของนาย” น้ำเสียงเย็นเฉียบเอ่ยขึ้น สั้น กระชับ แต่กดดันอย่างบอกไม่ถูก

“ขะ…ขอโทษครับ ผมไม่ได้ตั้งใจ” โยก้มหัวรีบเก็บของจนแทบหายใจไม่ทัน

...ปั๊กก้มช่วยเก็บปากกาด้ามหนึ่งแล้ววางลงบนสมุดของโยโดยไม่พูดอะไรอีก จากนั้นก็ลุกขึ้นยืนเต็มความสูง เดินผ่านไปเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น ทิ้งไว้เพียงกลิ่นน้ำหอมอ่อนๆ และความรู้สึกที่หัวใจโยเต้นแรงจนแทบจะระเบิดออกมา...

...“ทำไม…ถึงดูน่ากลัวขนาดนั้น แต่ก็…” โยเผลอพึมพำกับตัวเอง พลางกอดสมุดแน่น ไม่เข้าใจว่าทำไมเพียงแค่สบตาไม่กี่วินาที เขาถึงรู้สึกเหมือนถูกสายตาเย็นชานั้นสะกดจนลืมหายใจ...

จบตอนที่1

ฝากติดตามด้วยนะ

พี่ปั๊กและน้องโย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***