ตอนที่ 2 : หลังเลิกปฐมนิเทศ
งานปฐมนิเทศดำเนินไปจนถึงเย็น เสียงพิธีกรปิดท้ายดังขึ้นพร้อมเสียงปรบมือ นักศึกษาปีหนึ่งทยอยแยกย้ายกันกลับหอพัก
“ วันนี้เหนื่อยจริงๆ” โยบ่นกับเพื่อนข้างกาย แต่แล้วก็ต้องขมวดคิ้วเมื่อรู้สึกได้ว่า…กระเป๋าสะพายที่ควรจะมีสมุดเลกเชอร์เล่มหนึ่งกลับหายไป
“ไม่นะ…สมุดเล่มนั้นมีทั้งตารางเรียนกับบันทึกสำคัญเลย!”
เขารีบเดินย้อนกลับไปยังลานกิจกรรมที่ตอนนี้แทบไม่มีใครอยู่แล้ว ท้องฟ้าเริ่มเปลี่ยนเป็นสีส้มอ่อนๆ ของยามเย็น ลมพัดเย็นเฉียดผ่าน
และที่มุมหนึ่งของลาน โยก็เห็นร่างสูงคุ้นตากำลังนั่งอยู่บนม้านั่งเหล็ก ในนั้น…ในมือของคนนั้น ก็คือสมุดของเขา
ปั๊ก.
“เอ่อ…นั่นของผมครับ” โยรวบรวมความกล้าเอ่ยขึ้น
ปั๊กเงยหน้าขึ้นช้าๆ ดวงตาคมกริบสบกับดวงตาของโยอีกครั้ง สายตาที่เย็นชาเหมือนเคย แต่แฝงไว้ด้วยแววบางอย่างที่อ่านไม่ออก
“ของนายเหรอ” ปั๊กพูดสั้นๆ พลิกสมุดเล่มนั้นเหมือนเช็กความแน่ใจ ก่อนจะยื่นคืนให้
โยรีบรับมาด้วยมือที่สั่นเล็กน้อย “ขอบคุณครับพี่…เอ่อ พี่ปั๊กใช่ไหมครับ”
ปั๊กไม่ตอบในทันที เขาเพียงแค่ยืนขึ้นเต็มความสูง มองโยด้วยสายตาเฉยชา “กลับหอได้แล้ว มืดแล้ว”
พูดจบ เขาก็เดินผ่านไปเหมือนครั้งก่อน ทิ้งโยยืนอยู่กับสมุดในมือและหัวใจที่เต้นแรงรัวเหมือนเดิม
“คนบ้า…พูดน้อยชะมัด แต่ทำไมรู้สึกว่าอยากเจออีกก็ไม่รู้” โยยกยิ้มบางๆ โดยไม่รู้ตัว
"โย"กลับหอพักดีกว่า
“รุ่นพี่คนนี้… ทำไมถึงดูเย็นชา แต่ทำให้ใจผมเต้นแบบนี้นะ”
“รุ่นพี่เย็นชา… แต่ทำไมทำให้ผมคิดถึงตลอดเวลาแบบนี้นะ”
คืนนี้ โยนอนหลับไปพร้อมความคิดถึงรุ่นพี่ปี 4 ทั้งที่เย็นชา
เช้าวันรุ่งขึ้นที่คณะ
แดดเช้าอ่อน ๆ สาดเข้ามาที่ลานหน้าคณะ นักศึกษาปีหนึ่งทยอยเดินเข้ามาเพื่อเตรียมตัวเรียนวันแรก
โยเดินมาถึงหน้าตึกตามเวลาที่"พิม"บอก
"มาแล้วสินะ" พิมพูดขึ้นมา
"โย"พิมมาเช้าจังเลย ตอบกลับด้วยความตื่นเต้น
พิมก้าวนำไปยังห้องอาจารย์ที่ปรึกษา
"วันนี้ฉันจะพาไปแนะนำอาจารย์… ตามมา"
โยเดินตามอย่างสงบ
โย"พิมรู้จักห้องด้วยหรอ
"พิมพ์"ฉันรู้สิ เคยมาบ่อยครั้ง
โย"อ่อ
ถึงห้องอาจารย์ พิมพ์เปิดประตูให้"โย"เข้าก่อน
"โย"นั่งลงด้วยความประหม่า
พิมพ์นั่งลงข้างๆ
ภีมนั่งอยู่ในห้องเรียนวันแรก สายตายังไม่ค่อยคุ้นชินกับบรรยากาศรอบตัว
อาจารย์เริ่มกิจกรรมให้เพื่อน ๆ ในห้องแนะนำตัว
"เริ่มจากชื่อและคณะนะครับ"
เพื่อนคนแรกยกมือขึ้นพูดชื่อเสียงดัง และทุกคนพยักหน้าเป็นมิตร
ต่อมาถึงคิวโย เขาลุกขึ้น เดินไปยืนหน้าห้องด้วยความประหม่า
"ผม…โยครับ คณะแพทยศาสตร์ครับ"
เสียงของเขาสั่นเล็กน้อย แต่มีความตั้งใจชัดเจน
เพื่อน ๆ ยิ้มและทักทาย
"สวัสดีจ้า โย!"
โยพยักหน้าแล้วนั่งลง
หลังจากเพื่อนทุกคนแนะนำตัวจบ
พิมพ์"โยนายไม่สบายหรอ ดูสีหน้าซิงๆ
โย"ก็ตื่นเต้นนี่หน่า
บรรยากาศในห้องเรียนเต็มไปด้วยเสียงหัวเราะและมิตรภาพ
จบตอนที่2
ฝากเอ็งดูน้องโยด้วยน่ะ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments