เวฬารัตติกาล เวฬา 01

ณ คอนโดหรูกลางเมือง

ห้อง 412

ธาริน

//กัดปากกา

ปลายฟ้า

มึงจะกัดปากกาเล่นทำไมเนี่ยสกปรก!//ปัดมือธาริน

ธาริน

กูกำลังเครียดเนี่ย!

ธาริน

แม่ง..โครงงานนี้กูไม่ผ่านแน่เลยว่ะฟ้า

ปลายฟ้า

มึงทำได้แน่ริน//จับไหล่เพื่อน

ปลายฟ้า

แต่ก่อนอื่นเลยมึงควรพักก่อน มึงนั่งทำสไลด์นี้อยู่4ชั่วโมงแล้วนะ

ปลายฟ้า

หยุดกินข้าวสักแป๊บก็ดี มาม่าที่ฝากกูต้มอืดหมดแล้วเนี่ย

ธาริน

...//หันไปมองถ้วยมาม่า

ธาริน

เฮ้ออ~ เออๆหยุดก่อนก็ได้วะ//วางปากกา

ธาริน

//นั่งกินมาม่า

ปลายฟ้า

//มองนาฬิกา

22:15 น.

ปลายฟ้า

4ทุ่มแล้วหรอวะโคตรไวเลย//พึมพัม

ปลายฟ้า

เอ้อ..ไอ้ริน

ธาริน

หือ..!?//สูดเส้นมาม่า+มองปลายฟ้า

ปลายฟ้า

4ทุ่มแล้ว มึงจะกลับก่อนปะ

ธาริน

แต่กูยังทำสไลด์ไม่เสร็จเลยนะ//วางถ้วยมาม่า

ปลายฟ้า

เออน่าๆ ไม่เป็นไรเดี๋ยวกูทำต่อเอง

ปลายฟ้า

มึงกลับก่อนก็ได้ยิ่งดึกไปมากกว่านี้มันยิ่งจะอันตราย

ธาริน

โห่..กูแทบไม่ได้ทำอะไรเลยนะ

ธาริน

กูอยากช่วยหนิ นี่ก็งานของกูกับมึง มึงทำเยอะแล้วนะฟ้า

ปลายฟ้า

เอออ!//ลากเสียง

ปลายฟ้า

กูทำได้ ที่มึงทำไว้ก็ดีอยู่แล้วกูแค่ตกแต่งกับใส่ข้อมูลเพิ่มอีกนิดหน่อยก็น่าจะเสร็จแล้ว

ธาริน

อือๆ ถ้ามึงว่าแบบนั้น..กูกลับก็ได้

ล็อบบี้

ปลายฟ้า

มาส่งแค่นี้นะ

ธาริน

อืม เจอกันพรุ่งนี้

สิ้นเสียงประโยคธารินก็เดินออกจากล็อบบี้ไป

เขาเดินไปหารถของตัวเองก่อนจะขึ้นคร่อมและสตาทขับออกไปทันที

🔴

ธาริน

(ไฟแดงอีกละ)//เบื่อหน่าย+จอด

ธารินบ่นงึมงัมในใจพลางมองไปรอบๆ

บังเอิญสายตาของเขาดันไปสะดุดเข้ากับร้านร้านหนึ่งเข้า

ธาริน

(เห้ย..ร้านอะไรวะน่ะ)//หรี่ตา

ธาริน

(ไม่เคยเห็นเลยแฮะ แต่ดูแปลกตาจังขายอะไรนะ)

ธาริน

(ลองไปดูสักหน่อยก็แล้วกัน)

🟢

ธาริน

อ่ะ..ไฟเขียวพอดี//เลี้ยวไปทางร้านที่ตนเห็น

ธาริน

//จอดรถ+มองหน้าร้าน

ธาริน

(ย้อนยุคจัดเลย)//ลงจากรถ+เดินผลักประตูเข้าไปในร้าน

กริ้งง..!

เมื่อเปิดประตูเข้ามาเสียงกระดิ่งที่ติดอยู่บนประตูก็สั่นดังขึ้นทันที

หญิงสาวท่าทางดูใจดีที่กำลังเช็ดเคาน์เตอร์อยู่นั้นเมื่อได้ยินเสียงลูกค้าเข้ามาจึงหันมาหาธารินทันที

วิฬา

อ่ะ..สวัสดีค่ะ//ยิ้มแย้ม

ธาริน

เอ่อ..สวัสดีครับ//มองไปรอบๆ

วิฬา

ไม่ทราบว่าอยากให้ฉันช่วยอะไรรึเปล่าคะ?

ธาริน

พอดีว่าผมไม่เคยเห็นร้านนี้น่ะครับ เลยลองเข้ามาดูว่ามันเป็นร้านอะไร

วิฬา

อย่างนั้นเองหรอคะ

วิฬา

เดิมทีแล้วที่ตรงนี้เป็นบ้านร้างค่ะ

วิฬา

ฉันรู้สึกชอบบ้านหลังนี้ เลยมารีโนเวทบ้านหลังนี้ให้กลายเป็นร้านค้าอย่างที่เห็นนี่แหละค่ะ

ธาริน

โห..

ธาริน

ร้านของคุณขายพวกกำไลสินะครับเนี่ย

วิฬา

ใช่แล้วค่ะ

วิฬา

เรื่องประดับต่างๆ หรือจะเป็นพวกกำไล สร้อยคอ มงคลก็มีนะคะ

วิฬา

สายมูฉันก็มี หรือจะดูดวงก็ได้นะคะ^^

ธาริน

(อื้อหือ..มาครบเลย)

ธาริน

(แต่เครื่องประดับพวกนี้ก็ดูสวยดีแฮะ อยากได้สักอันจังราคาแรงมั้ยนะ)

วิฬา

ถ้าหากคุณสนใจ ราคาของทุกชิ้นเริ่มต้นที่500บาท

วิฬา

แต่น้องเป็นคนแรกที่เดินเข้ามาฉันจะลดราคาให้นะคะ^^

ธาริน

(แม่งเหมือนอ่านใจกูได้อะ..)

ธาริน

เอ่อ..แต่ผมไม่รู้จะเลือกอันไหนดีสิครับมันสวยทุกแบบเลย

คำตอบของธารินทำเอาหญิงสาวหัวเราะออกมาเบาๆ

วิฬา

งั้นให้ฉันเลือกให้ดีไหมคะ?

ธาริน

แบบนั้นก็ได้ครับ

วิฬา

งั้นเดินเข้ามาใกล้ๆสิคะ

ธารินยืนนิ่งอยู่ครู่นึงก่อนจะตัดสินใจเดินเข้าไปหาวิฬา

หญิงสาวยิ้มให้เขาอีกครั้งก่อนจะหยิบสร้อยคอเส้นนึงขึ้นมา

วิฬา

ฉันว่าน้องเหมาะกับสร้อยคอเส้นนี้นะคะ

ธาริน

(สวยดีแฮะ..)//มอง

วิฬา

สร้อยเส้นนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนจะเป็นเจ้าของได้ ต้องเป็นคนที่เหมาะสมกับมันจริงๆเท่านั้น

วิฬา

หันหลังสิ..เดี๋ยวฉันจะใส่ให้

ธาริน

เอ่อ..//หันหลัง

วิฬา

//ใส่สร้อยคอให้

วิฬา

ฉันรู้สึกได้ตั้งแต่น้องเดินเข้ามาแล้ว..

เมื่อสร้อยคออยู่บนตัวของธารินแล้ว จี้สีน้ำเงินเข้มก็เปล่งประกายขึ้นก่อนจะกลับมาเป็นจี้ธรรมดาอย่างเดิม

ธาริน

เอ๋..?//จับจี้ขึ้นมาดู

ธาริน

(ทำไมเมื่อกี้มันสว่างขึ้น..? หรือเราตาฝาดไป)

วิฬา

เห็นไหม..มันเลือกน้อง//ยิ้ม

ธาริน

อ่ะ..//หันกลับมามองวิฬา

วิฬา

ว่ายังไง น้องสนใจสร้อยเส้นนี้รึเปล่า

วิฬา

พี่ไม่ได้บังคับให้ซื้อนะ แต่สร้อยเส้นนี้ไม่ใช่ใครที่ไหนจะครอบครองมันได้

วิฬา

น้องเป็นผู้ถูกเลือกนะ

คำพูดของวิฬาทำธารินลังเลอยู่ไม่น้อย

ธาริน

(เอาก็เอาวะ..)

ธาริน

แล้วมันราคาเท่าไหร่ล่ะครับ

วิฬา

ปกติถ้าคนที่ไม่ใช่ผู้ถูกเลือกแต่ต้องการมันจริงๆฉันจะขายให้ในราคา2หมื่นบาท

วิฬา

แต่ถ้าเป็นผู้ถูกเลือกแล้ว..เอาเถอะค่ะฉันให้ฟรี

ธาริน

อ่ะ..เอ๋! อย่างนี้ก็ได้หรอครับ!?

วิฬา

//ยิ้มบาง

วิฬา

ค่ะ..มีหลายคนที่อยากได้สร้อยเส้นนี้ บางคนถึงขั้นขายทุกอย่างเพื่อเอาเงินมาซื้อ

วิฬา

แต่ไม่มีใครเลยสักคนที่จะครอบครองมันไว้ได้ ไม่เกิน3วันก็นำกลับมาคืนทุกคน

วิฬา

น้องโชคดีมากเลยนะรู้ไหม..//ยิ้ม

ธาริน

...//จับสร้อยคอ

ธาริน

(แปลกจนน่าขนลุก..)

ธาริน

(เส้นเป็นหมื่นแต่ให้ฟรีเนี่ยนะ)

วิฬา

ว่ายังไง//มอง

ธาริน

เอ่อ..ผมเอาครับ

วิฬา

อื้ม..เป็นความคิดที่ดีมากเลย//ยิ้ม

วิฬา

ขอแค่ใส่มันตลอดเวลา น้องจะมีแต่โชคดีและความสุข มันเลือกเจ้าของแล้วน้องไม่มีทางผิดหวังแน่นอน

ธาริน

ครับ..ขอบคุณนะครับ

ธาริน

ยังไงก็..นี่ก็ดึกมากแล้วผมคงต้องกลับก่อนแล้วล่ะครับ

วิฬา

//พยักหน้า

วิฬา

เดินทางกลับบ้านอย่างปลอดภัยค่ะ

ธาริน

//ยิ้มอ่อนๆก่อนจะหันหลังและผลักประตูออกไป

กริ๊งง..

วิฬา

//มองแผ่นหลังธาริน

วิฬา

(ในที่สุดก็เจอคนที่คู่ควร..)

วิฬา

(ฉันเชื่อว่าเขาต้องทำได้ดีเลยล่ะ)//ยิ้ม+กลับไปเช็ดเคาน์เตอร์ตามเดิม

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ