เวฬารัตติกาล เวฬา 04

หนึ่งนที

//ยืนอยู่หน้าห้องน้ำ+นุ่งแค่ผ้าเช็ดตัวผืนเดียว

หนึ่งนที

ยืนทำอะไรของมึง?//ขมวดคิ้วมอง

ธาริน

อ่ะ..เอ่อเปล่าๆ ไม่มีอะไร//วางปฏิทินไว้ที่เดิม

หนึ่งนที

อ่า..//จ้องเขม็ง

หนึ่งนที

กูจะนอนแล้วมึงรีบไปอาบน้ำไป

ธาริน

อ่ะ..อื้ม!

ธาริน

จริงสิ..แต่ผมไม่มีเสื้อผ้าเปลี่ยน

หนึ่งนที

โว๊ะ!! เอาเสื้อกูนี่แหละ!

ธาริน

อ่ะ..แหะๆโอเค//ยิ้มแห้ง

30 น. ผ่านไป

ธาริน

//เดินออกมาจากห้องน้ำ

หนึ่งนที

//อ่านหนังสืออยู่บนเตียง

ธาริน

นที~//ลากเสียง+เดินไปหา

หนึ่งนที

//หันไปมอง+หน้าบึ้งตึง

ธาริน

ทำไมชอบทำหน้าอมทุกข์อยู่ได้ ชีวิตนี้เคยยิ้มบ้างปะ

หนึ่งนที

เรื่องของกู//ปิดหนังสือ

ธาริน

อ่ะ..หึ๋ย!💢

หนึ่งนที

เฮ้อ..กูไม่อยากเสียเวลาเถียงกับคนอย่างมึง//ปิดไฟ

พรึ่บ!

ธาริน

เฮ้! จะทำอะไรไม่บอกกันเลยนะ!

หนึ่งนที

หุบปากแล้วนอนซะ!

ธาริน

พูดดีๆก็ได้ไม่เห็นต้องหยาบคายด้วยเลย!

หนึ่งนที

ไม่เสือก กูเป็นแบบนี้ของกูอยู่แล้ว

ธาริน

โอ๊ยย! ไม่เถียงด้วยแล้ว!//คลุมผ้าห่ม

หนึ่งนที

ใครอยากเถียงกับมึง//ดึงผ้าห่ม

ธาริน

นี่! อย่าดึงผมหนาวนะ!

หนึ่งนที

กูก็หนาว!

หนึ่งนที

อีกอย่างนี่เตียงกู มึงอย่ามาแย่งกู

ธาริน

ก็ผมหนาว มีน้ำใจหน่อยดิเฮ้ย

หนึ่งนที

มึงเป็นใคร? ทำไมกูต้องมีน้ำใจกับมึง

หนึ่งนที

แค่กูช่วยมึงนี่ก็บุญหัวมึงแล้วนะ

ธาริน

ถ้าคนช่วยจะปากหมาแบบนี้ยอมนอนในป่าให้ยุงแดกตายยังดีซะกว่า!

หนึ่งนที

อ้าว..มึงพูดเองนะ

หนึ่งนที

งั้นมึงก็ออกไปเลย!//ถีบธาริน

ธาริน

ตุบ!

ธาริน

โอ๊ย!!

ธาริน

นที!!

หนึ่งนที

//ห่มผ้า+นอนหันหลังให้

ธาริน

(นิสัยเสียชิบหาย)//จับก้น+นิ่วหน้าด้วยความเจ็บ

ธาริน

อ่ะ..โอ๊ย..เจ็บๆ//ค่อยๆลุก+ขึ้นเตียง

หนึ่งนที

ถ้ามึงดึงผ้าห่มกูอีกมึงโดนกูถีบอีกรอบแน่

ธาริน

เหอะ🙄//นอนลง+ห่มผ้า

เช้าวันต่อมา

06:20 น.

ตี๊ด..! ตี๊ด..!

ธาริน

อืมม์..//ใบหน้าหน้ายู่ยี่+เอื้อมมือไปปิดนาฬิกาปลุก

ธาริน

อ่า..จิ๊ เช้าแล้วหรอวะ

ธาวินพูดด้วยน้ำเสียงงัวเงียก่อนจะลืมตาหันไปมองคนข้างๆ แต่กลับพบว่าในตอนนี้เขากำลังนอนอยู่ในห้องตัวเอง

ธาริน

!?//ลุกพรวด+หันซ้ายหันขวา

ธาริน

กูกลับมาได้ไง!?

ธารินพยายามนึกไปถึงเรื่องเมื่อคืนเขาสงสัยว่าตอนที่หลับไปเขาไปโผล่อีกที่นึงได้ยังไง

แต่เขากลับจำอะไรไม่ได้เลย..

ธาริน

(หรือว่ากูแค่ฝันไป..)

ธาริน

//สำรวจตัวเอง

เมื่อก้มมองตัวเองธารินก็ต้องช็อคอีกครั้งเพราะเสื้อผ้าที่เขากำลังสวมใส่อยู่นั้นเป็นเสื้อผ้าของหนึ่งนที

ธาริน

อะไรวะเนี่ย!//จับเสื้อผ้า

ธาริน

เสื้อผ้านี้..กูไม่ได้ฝันไปหรอวะ

ธาริน

แต่ กูไปที่นั่นได้ไงแล้วกูกลับมาได้ไง

ธารินเริ่มสับสนกับสิ่งที่ตนกำลังเจออยู่ก่อนที่จะมีเสียงเปิดประตูเข้ามาดึงสติเขากลับคืนมา

แกร๊กก..!

ธาริน

!//สะดุ้ง+หันขวับ

ปานขวัญ

//เปิดประตูเข้ามา

นิทาน

//เดินตามปานขวัญ

ธาริน

ม่ะ..แม่ พี่

ปานขวัญ

ธาริน! ฟื้นแล้วหรอลูก//รีบเดินไปหา

นิทาน

//ตาม

ธาริน

เอ่อ..

นิทาน

เมื่อคืนแกเป็นอะไรทำไมถึงได้ไปนอนสลบอยู่หน้าระเบียงแบบนั้น

ปานขวัญ

นั่นสิลูก รู้ไหมพี่เขากับแม่เป็นห่วงแทบแย่

ธาริน

ผ่ะ..ผมจำอะไรไม่ได้เลย

ธาริน

พี่เมื่อคืนผมเป็นอะไรหรอ

นิทาน

ก็แกสลบไปน่ะสิ พี่เข้ามาตามไปกินข้าวก็เห็นแกนอนหมดสติอยู่แล้ว

ธาริน

ร่ะ..หรอ

ปานขวัญ

เฮ้อ..แม่ว่าต้องเกิดจากการที่ลูกพักผ่อนน้อยแน่เลย

ธาริน

อาจจะอย่างนั้นมั้งครับ..

ปานขวัญ

//ลูบหัวธาริน

ปานขวัญ

คืนนี้นอนให้ไวหน่อยก็แล้วกันนะ อย่าฝืนตัวเองมากเลย

ปานขวัญ

งานก็ทำเท่าที่ไหวก็พอ สุขภาพเราต้องมาก่อนนะ

ธาริน

ครับแม่..//พยักหน้า

ปานขวัญ

//ยิ้มอ่อนๆ

ปานขวัญ

ถ้าไม่มีอะไรแล้วงั้นแม่จะลงไปทำอาหารต่อ ลูกก็ไปอาบน้ำแล้วลงมาทานข้าวนะ

ธาริน

//พยักหน้า

ปานขวัญ

งั้นเราลงไปกันเถอะ//หันมาพูดกับนิทานก่อนจะลุกและเดินออกไป

นิทาน

ค่ะแม่//มองตาม

ธาริน

//มองชุดตัวเอง

นิทาน

//หันกลับมามองธาริน

นิทาน

เออนี่ ว่าแต่เดี๋ยวนี้หัดซื้อเครื่องประดับแล้วหรอ

ธาริน

หือ?//มองนิทาน

นิทาน

ก็ตอนที่แกสลบไปพี่เห็นสร้อยคอแกอะ

นิทาน

ซื้อมาจากไหนหรอสวยดีนะแถมเรืองแสงได้ด้วย

ธาริน

!?//คลำสร้อยคอ

ธาริน

สร้อย..//จับจี้ขึ้นมาดู

นิทาน

เมื่อคืนมันเรืองแสงด้วยแหละ ซื้อที่ไหนหรอเผื่อพี่จะได้ไปซื้อบ้าง

ธาริน

(มันก็เรืองแสงจริงๆนั่นแหละแต่เป็นเพราะอะไรล่ะ หรือว่า..)//นิ่งเงียบไม่ตอบ

ธาริน

(ไม่น่าจะเกี่ยวกับเรื่องเมื่อคืนหรอก..?)

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ