เวฬารัตติกาล เวฬา 05

นิทาน

ธาริน..?

ธาริน

..//นั่งเหม่อ

นิทาน

ริน!

นิทาน

ไอ้ริน!!

ธาริน

ห่ะ..ห๊ะ!?//สะดุ้ง

นิทาน

เป็นอะไรพี่เรียกตั้งนานไม่ตอบ

ธาริน

ป่ะ..เปล่า ไม่มีอะไร//เหลือบไปมองนาฬิกา

06:45 น.

ธาริน

เชี่ย!?

นิทาน

!//ตกใจ

ธาริน

สายแล้วโว้ย!!//ลุกพรวด+วิ่งไปคว้าผ้าเช็ดตัวก่อนจะพุ่งเข้าห้องน้ำ

ปัง!

นิทาน

เอ้า..//มอง

นิทาน

อะไรของมัน//เกาหัว

ปานขวัญ

ริน..ค่อยๆกินก็ได้ลูก

ธาริน

วันนี้ผมมีพรีเซนต์ตอนเช้าที่โรงเรียนอะแม่

ธาริน

จะสายแล้ว!!//รีบกินข้าว

ปานขวัญ

เดี๋ยวก็ติดคอหรอก!//ดุ

นิทาน

//มองทั้ง2+สายหน้าไปมา

20 น. ต่อมา

ธาริน

แม่! ผมไปก่อนนะ//ยกมือไหว้

ปานขวัญ

อ่ะ..จ่ะๆ//รับไหว้

นิทาน

ไอ้ริน//โยนหมวกกันน็อคให้

ธาริน

อ่ะ!//รับ

ธาริน

เกือบลืมเลย แต๊ง!//รีบวิ่งออกจากบ้าน

นิทาน

เฮ้ออ~

ปานขวัญ

จริงๆเลยไอ้ลูกคนนี้//เท้าเอว+ส่ายหน้าไปมา

โรงเรียน

ห้องเรียน

ธาริน

//เดินเข้ามา

ปลายฟ้า

ริน!

ธาริน

//มองปลายฟ้า+เดินไปหา

ปลายฟ้า

กว่าจะมานะมึง

ปลายฟ้า

ใกล้8โมงแล้วเนี่ย

ธาริน

โทษทีว่ะ กูตื่นสาย

ปลายฟ้า

เฮ้อ~ จริงๆเลยมึงเนี่ย

ปลายฟ้า

เออๆ แต่ไม่เป็นไรหรอกคงจะจำบทจนนอนดึกสิท่า

ธาริน

บท!?

ธาริน

ชิบหายละ..

ปลายฟ้า

หือ? อะไรหายๆ

ธาริน

กู..กู

ปลายฟ้า

อะไรของมึงห๊ะไอ้ริน?

ธาริน

กู..ลืมจำบทมา👉🏻👈🏻

ปลายฟ้า

ว่าไงนะ! แล้วเมื่อคืนมึงทำอะไรอยู่!

ธาริน

ถ้ากูบอกมึง มึงจะเชื่อกูไหมละ!

ปลายฟ้า

เหอะ..เล่นเกมจนดึกอะดิ//กอด อก

ธาริน

ไม่ใช่..กูสาบานเลยถึงบ้านกูไม่ได้แตะอะไรเลย!

ธาริน

ไว้กูค่อยบอกมึงก็แล้วกัน..ตอนนี้กูขอจำสคริปต์กูก่อน

ปลายฟ้า

มึงจะทำทันหรอวะ พรีเซนต์8โมงนะเว้ย

ปลายฟ้า

นี่ก็7โมง45แล้ว

ธาริน

อาจจะยังทัน..อย่างน้อยก็ขอให้ได้สักนิดแหละวะ!

พักเที่ยง

ธาริน

//นั่งกินก๋วยเตี๋ยว

ปลายฟ้า

//+

เขตแดน

เมื่อเช้าไอ้รินแม่งโคตรเก่ง//เดินมา+วางอาหารบนโต๊ะ

โยธิน

จริง พูดเก่งจัด//+

ริสา

//วางอาหารบนโต๊ะ+นั่งลงข้างๆปลายฟ้า

ธาริน

แหะๆ ไม่ขนาดนั้นหรอกน่า

โยธิน

กูว่ามึงได้คะแนนเต็มแน่เลยว่ะ

ริสา

นั่นสิ ไอ้ฟ้าแทบไม่ได้พูดอะไรเลยกูอึ้งมาก

ปลายฟ้า

จริงมึง กูก็อึ้งมันเพิ่งจะมาจำตอน10นาทีสุดท้าย

ปลายฟ้า

แต่ทำไมเหมือนจำมาทั้งคืน

เขตแดน

มีทริคอะไรปะ บอกกูหน่อย

ธาริน

หึ..ไม่อะ

ธาริน

ไม่รู้สิ ตอนแรกกูก็ไม่คิดว่าจะได้ขนาดนั้น

ธาริน

แต่พอไปยืนหน้าห้องแล้วกูนึกออกทุกอย่างเลยว่ะ คำที่กูรีบอ่านหรืออ่านผ่านๆกูก็จำได้หมดเลย

โยธิน

ไปเก่งมาจากไหนวะเนี่ยเพื่อนกู~

โยธิน

แปลกมากเลยนะ กูว่าถ้าไอ้รินนั่งจำทั้งคืนจริงๆก็คงไม่ได้ถึงขั้นนี้หรอก

เพื่อนๆ:เออ จริงๆ

ธาริน

(มันก็จริง ทำไมอยู่ๆกูก็ทำได้ขึ้นมาทั้งๆที่เหมือนคืน..)//ยิ้มแห้ง

ริสา

แต่ก็เอาน่า อาจจะเป็นเพราะมันเก่งจริงๆก็ได้ อย่าไปสงสัยอะไรเยอะเลย

ปลายฟ้า

นั่นสิก็จริงอย่างที่ไอ้ริสาว่า

ปลายฟ้า

ว่าแต่นะ ไอ้รินไหนมึงบอกจะเล่าเรื่องเมื่อคืนให้กูฟังหนิ

เพื่อนๆ:หือ!?//หันมามองธาริน

ธาริน

อ่ะ..โห่ นึกว่าจะไม่สนใจซะแล้ว

ริสา

เรื่องอะไรหรอ?

เขตแดน

ฟังด้วยได้ปะ!

โยธิน

คนไทยครับคนไทย

ธาริน

เพื่อนกูแต่ละคน..

ธาริน

คือกูก็ไม่รู้หรอกนะว่าพวกมึงจะคิดยังไงจะไม่เชื่อกูก็แล้วแต่นะ

ธาริน

ก็คือว่าเมื่อคืนนี้กู..

ธารินเริ่มเล่าถึงเรื่องเมื่อวานตั้งแต่ออกจากคอนโดของปลายฟ้าไปจนถึงบ้านตัวเองอย่างละเอียด ซึ่งเรื่องราวที่ธารินเล่านั้นเพื่อนๆต่างพากันนั่งฟังอย่างใจจดใจจ่อ

ธาริน

เรื่องทั้งหมดก็เป็นแบบนี้

เขตแดน

จริงหรอวะ!?

ธาริน

ก็เออสิ กูมีหลักฐานนะเว้ย

ธาริน

หลังจากที่กูตื่นขึ้นมาพบว่าตัวเองกลับมาในห้องนอน

ธาริน

เสื้อผ้าที่กูใส่อยู่เป็นของเขา ตอนนี้เสื้อผ้านั้นยังอยู่ในตะกร้าผ้ากูอยู่เลย

เมื่อธารินพูดมาอย่างนั้นเพื่อนๆทุกคนก็ต่างพากันมองหน้ากันอย่างไม่ได้นัดหมาย

ริสา

หรือว่า..มันจะเป็นเพราะสร้อยคอที่มึงใส่วะ

โยธิน

นั่นดิกูก็คิดแบบเดียวกับไอ้ริสานะ

ธาริน

...//เงียบ

ธาริน

กูก็..ไม่รู้ว่ะ

ธาริน

แต่มันก็เป็นแค่สร้อยคอธรรมดานะ

ปลายฟ้า

สร้อยคอธรรมดาที่ไหนมันเลือกเจ้าของล่ะไอ้ริน!

เขตแดน

นั่นดิ..กูว่าที่ไอ้รินพรีเซนต์ดีแบบนั้นอาจจะเป็นเพราะสร้อยด้วยก็ได้นะ

เพื่อนๆ://หันมามองเขตแดน

เขตแดน

ก็พวกมึงดูมันดิ เอ๋อขนาดนี้ไม่น่าจะจำสคริปต์ได้ด้วยเวลาแค่10นาทีหรอก

เพื่อนๆ:เออ..ก็จริงที่มึงว่า

ธาริน

(เป็นเพราะสร้อยหรอ..)//จับสร้อยคอ

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ