เงาเเห่งเวทมนตร์

🌑 1️⃣7️⃣ตอนที่ 17 – ศึกเปิดฉากในคืนไร้จันทร์

“เมื่อแสงไม่อาจส่องถึง… เงาจะเปิดเผยสิ่งที่ถูกซ่อน”

⸻

การปิดล้อมหอคอยเงา

ค่ำคืนนั้น… ไม่มีดวงจันทร์บนท้องฟ้า — เหลือเพียงความเงียบงันและกลิ่นอายของพายุเวทที่กำลังก่อตัว

แสงเทียมจากวาเลธิรานฉายลงเป็นวงกลมเหนือหอคอยเงา

หน่วย “นักล่าผู้เบี่ยงแสง” ทั้งเจ็ดนาย ล้อมรอบ

แต่ละคนเป็นจอมเวทระดับสูงที่สามารถตัดเวทเงาได้ด้วยคาถาศักดิ์สิทธิ์โบราณ

“พวกมันมาแล้ว…” – อีเรนพูดเบา ๆ ขณะมองออกหน้าต่าง

อรัณย์ยืนนิ่งกลางหอคอย ดวงตาทั้งสองไม่ใช่สีดำอีกต่อไป แต่เปล่งแสงสีเงินสะท้อนเงา

“วาชต์” เงาหมาป่าผู้พิทักษ์ เงยหน้าคำรามอย่างไร้เสียง

และอรัณย์กล่าวกับมันว่า:

“เราจะไม่หนีอีกต่อไป… ถึงเวลาที่พวกเขาต้องฟังความจริงจากเงาเสียที”

⸻

ศึกแรก – สายลมแห่งแสง

เมื่อประตูหอคอยเปิดออก

ผู้ที่เดินเข้ามาคนแรก… คืออาจารย์อัลเซรัส

ผู้เคยเป็นครูผู้ให้คำปรึกษาของอรัณย์ในปีแรก — และเป็นผู้ฝึกเวทแสงอันดับหนึ่ง

“เจ้าเปลี่ยนไปมาก อรัณย์”

“น่าเสียดาย… ถ้าเจ้าเลือกจะร่วมมือกับเงา ข้าก็ไม่มีทางเลือก”

อัลเซรัสเรียกเวท “ลูมินัสวาโย”

แสงในรูปของกระแสลมหมุนวน ปะทะเข้าใส่หอคอยจนสั่นสะเทือน

แต่ทันใดนั้น… เงาจากหอคอยก็ไหลรวมตัว กลายเป็นกำแพงเงาป้องกันทันที

อรัณย์เรียก “เงากระจก” — คาถาสะท้อนเวทแสง

คลื่นแสงของอัลเซรัสจึงสะท้อนกลับ กระแทกพื้นจนเวทสนามล่ม

“ข้าไม่ใช่ศิษย์ของเจ้าอีกต่อไป” – เขาพูดด้วยน้ำเสียงแน่วแน่

⸻

การแยกฝ่ายในเงา

ระหว่างการต่อสู้

อีเรนพาเด็กเวทอีกสองคนหนีออกไป — ทั้งคู่เป็นคนที่เคยถูกรังแกเพราะมีเวท “ไม่บริสุทธิ์”

เมื่อได้ยินเรื่องของอรัณย์ พวกเขาเริ่มสงสัยในระบบของวาเลธิราน

“บางที… โลกเวทมนตร์ต้องมีเงาอยู่เคียงข้าง” – หนึ่งในเด็กเวทกล่าว

ข่าวการ “ตื่นขึ้นของผู้สืบสายเงา” เริ่มแพร่กระจายไปทั่วโรงเรียน

นักเรียนหลายคนเริ่มแอบหนีออกมาเพื่อดูด้วยตาตนเอง

บางคนแม้จะกลัว แต่บางคนกลับรู้สึก… หวัง

⸻

ประกาศจากเบื้องบน

ขณะอรัณย์กำลังจะโจมตีสวนกลับ

วงเวทขนาดใหญ่ก็ถูกฉายจากฟ้า — เป็นภาพจำลองของ “ผู้อำนวยการวาเลธิราน”

ชายชราในชุดคลุมเงินที่ไม่เคยเปิดเผยตัวมานานหลายปี

“ผู้ใดให้ที่พักพิงกับเงา… คือศัตรูของแสงเทียม”

“ผู้ใดเลือกจะร่วมมือกับ ‘บุตรแห่งเงา’ จงเตรียมรับโทษ”

จากนั้นเสียงนั้นก็ดับลง เหลือเพียงเงียบงัน… และความโกรธในดวงตาของอรัณย์

“ถ้าโลกนี้ไม่ยอมรับความจริง ข้าจะสร้างโลกใหม่จากเงาเอง”

🌑 1️⃣8️⃣ตอนที่ 18 – เมืองต้องห้ามแห่งเอราทอส

“สถานที่ที่แม้แสงยังไม่กล้าส่องเข้าไป… นั่นคือที่ที่ความจริงถูกเก็บซ่อน”

⸻

หลบหนีจากวาเลธิราน

หลังจากการปะทะที่หอคอยเงาจบลง

อรัณย์, อีเรน และเด็กเวทสองคนที่ร่วมอุดมการณ์ หลบหนีออกจากวาเลธิรานในยามรุ่งเช้า

เงาของวาชต์ล้อมรอบพวกเขาเป็นม่านพราง

แม้สายตาของเวทแสงจะสามารถตรวจจับพลังได้ แต่ไม่สามารถจับเงาอันเก่าแก่ได้

“พวกเราจะไปที่ ‘เอราทอส’… เมืองที่เคยเป็นจุดเริ่มต้นของเวทมนตร์ทั้งหมด” – อีเรนเอ่ยขึ้นเบา ๆ

“ที่นั่น… ข้าอาจได้พบคำตอบเกี่ยวกับแม่” – อรัณย์กล่าวพร้อมกำดาบเงาแน่น

⸻

เอราทอส – ซากเมืองกลางหุบเขาเงา

หลังจากเดินทางฝ่าพายุเวทและภูเขาหินสีดำ

กลุ่มของอรัณย์ก็มาถึงหน้าประตูเมืองเก่าแก่ซึ่งไม่มีชื่ออยู่บนแผนที่ใด ๆ

ประตูนั้นสูงชัน มีสัญลักษณ์เวทโบราณสลักไว้ว่า:

“ที่ใดไม่มีแสง สัจจะจะเปิดเผย”

เมื่ออรัณย์วางมือลงบนบานประตู — เงาของเขายืดยาวออก

แล้วสลายกลายเป็นคีย์เวทที่เปิดทางเข้าสู่เมือง

⸻

เมืองแห่งอดีตกาล

เอราทอส เป็นเมืองลับที่เวททุกสายถือกำเนิด

ที่นี่ไม่มีแสงประดิษฐ์ ไม่มีคาถาควบคุม ไม่มีการแบ่งแยกเวท “บริสุทธิ์” หรือ “ต้องห้าม”

มันเป็นสถานที่ที่เวท “มีชีวิต”

สิ่งปลูกสร้างลอยอยู่กลางอากาศตามแรงของธาตุ

ต้นไม้เรืองแสงด้วยพลังชีวิตดั้งเดิม

และศิลาโบราณลอยรอบตัวผู้ถือเงา

เมื่ออรัณย์เหยียบเข้าไปในศูนย์กลางเมือง

เขาเห็น “ซากรูปปั้น” หญิงผู้หนึ่งที่คุ้นตา — ดวงหน้าคือแม่ของเขา

พร้อมจารึกที่ว่า:

“อารีย์แห่งเงา ผู้ปกป้องความสมดุล”

“แม่…?” – อรัณย์ตะโกนออกมาเบา ๆ

⸻

เงาที่จารึกอดีต

จู่ ๆ เงารอบเมืองก็เคลื่อนไหว

รวมตัวกันเป็นภาพจำลองอดีต — เป็นภาพของหญิงสาวในชุดคลุมดำ

เธอกำลังใช้เวทเงาในการปกป้องเมืองจากเปลวแสงที่ทำลายทุกสิ่ง

“หากเจ้าเห็นข้าในเงานี้ อรัณย์… แปลว่าโลกถึงเวลาเปลี่ยนแปลง”

“เจ้า… คือบุตรแห่งสมดุล ไม่ใช่แค่ของข้า แต่ของทั้งสองโลก”

อรัณย์ยืนแน่นิ่ง — ดวงตาของเขาเริ่มแปรเปลี่ยนอีกครั้ง

เงาที่เคยเป็นสีดำสนิท บัดนี้กลับมีประกายเงินสะท้อนออกมา

⸻

คำเชิญจากเวทแห่งกลางคืน

ขณะทุกคนยังตกตะลึง

เสียงหนึ่งดังก้องจากกึ่งกลางเมือง — เสียงแหบพร่าจากชายชราในผ้าคลุมสีเทา:

“ในที่สุด… เจ้าก็มาถึง”

“ข้าคือ ‘ซัลวา’ ผู้เฝ้าเงาแห่งเอราทอส”

“และเจ้าคือผู้ถูกเลือก ให้ตัดสินว่า… สมดุลควรอยู่ต่อไป หรือปล่อยให้ถูกทำลายโดยแสงเทียม”

อรัณย์ตอบกลับด้วยสายตาแน่วแน่:

“ข้าจะรักษาเงาไว้ ไม่ใช่เพื่อทำลายแสง… แต่เพื่อให้ทั้งสองอยู่ร่วมกันได้”

“ไม่มีใครควรถูกตัดสินจากเวทที่เขาเกิดมา”

ทันทีที่ประตูโบราณเปิดออก เงามืดก็แผ่ซ่านออกมาราวกับมีชีวิต

ภายในเมืองเอราทอสคือเงาเงียบงันของอดีต…

ตึกรามหินสีดำ สลักด้วยอักขระที่ไม่มีในตำราใด เสียงลมพัดผ่านราวกระซิบของผู้คนในอดีตกาล

เมืองนี้ไม่มีแสง ไม่มีเสียงนก ไม่มีแม้แต่เงาของแสงจันทร์

มีเพียงความมืดและเศษซากความรุ่งเรือง

“มัน…เหมือนมีบางอย่างจ้องมองเราอยู่ตลอดเวลา” เด็กเวทหญิงกระซิบเสียงสั่น

“มันไม่ใช่แค่ความมืดธรรมดา” อีเรนก้มลงแตะพื้นหิน “มันคือเงาของความทรงจำ…ที่ยังไม่จากไป”

อรัณย์มองไปรอบ ๆ สัมผัสได้ถึงแรงดึงดูดบางอย่าง

เหมือนมีเงาใต้ฝ่าเท้าเขา…กำลังพยายามพูดอะไรบางอย่าง

⸻

หอคำสัตย์

พวกเขาเดินทางลึกเข้ามาถึงจัตุรัสกลางเมือง

ที่นั่นมีหอคอยสูงโดดเด่นชื่อว่า “หอคำสัตย์”

ปลายยอดเป็นแท่งหินดำที่ดูเหมือนถูกแทงลงมาจากฟากฟ้า

บนกำแพงมีข้อความสลักว่า:

“ผู้ใดยอมรับความจริงแห่งเงา ผู้นั้นจะไม่หวั่นเกรงแสง”

อีเรนสะดุดกับสัญลักษณ์หน้าประตู “นี่คืออักขระของตระกูลข้า…แต่นี่มันโบราณเกินไป”

“นั่นหมายความว่าเจ้ามีสายเลือดจากเมืองนี้” อรัณย์พึมพำ

เด็กเวทชายอีกคนพูดขึ้น “ข้าได้ยินเสียง…เหมือนใครกำลังสวดมนตร์”

พวกเขาผลักประตูหอคำสัตย์เข้าไป —

ทันใดนั้น ประตูปิดดัง ปัง! แสงสลัวส่องลงจากปล่องกลางหอคอย

ภาพนิมิตปรากฏกลางอากาศ เป็นภาพการล่มสลายของเอราทอสในอดีต

“ข้า…ข้ารู้จักเธอในภาพนั้น” อีเรนพูดเบา ๆ

หญิงในภาพมีผมยาวสีเงิน นัยน์ตาสีฟ้าราวกับคริสตัล

“นั่นคือแม่ของข้า…แต่ทำไมเธออยู่ที่นี่?”

เสียงหนึ่งดังขึ้น — ทุ้มต่ำ มาจากเงาของเสาหิน

“นางคือหนึ่งในผู้สาบานกับเงา…ผู้ยอมเสียแสงเพื่อปกป้องความจริง”

เงาเริ่มเคลื่อนไหว — รวมตัวกันกลายเป็น ร่างของผู้พิทักษ์แห่งเงา

คล้ายอัศวินในเกราะดำ ไม่มีหน้า มีเพียงดวงตาสีขาวเรืองแสง

“เพื่อก้าวผ่านเอราทอส…เจ้าต้องพิสูจน์ว่าเงาของเจ้าบริสุทธิ์”

“ต่อหน้าสัจจะ เงาจะเปิดเผยใจแท้จริงของผู้ถือเวท”

ทันใดนั้น เงาของอรัณย์และพวกพ้องก็เริ่มแยกตัวออกจากร่าง —

กลายเป็น ร่างเงาจำแลง ของตัวพวกเขาเอง…

และเริ่มจู่โจม!

“มันคือบททดสอบของเงา… พวกเราต้องต่อสู้กับความกลัวของตัวเอง!” อรัณย์ตะโกน

🌑 ตอนที่ 19 – การต่อสู้ระหว่างเงากับใจ

“ผู้ใดยังมีสิ่งที่ปกปิด เงานั้นจะกลืนกินเขา”

⸻

เสียงดาบกระทบกันก้องกังวานทั่วหอคำสัตย์

อรัณย์ ปะทะกับเงาของตน — เงาที่ถือดาบเงาเช่นเดียวกับเขา แต่รุกเร้าเร็วกว่า หนักแน่นกว่า

“ข้าไม่ใช่เจ้า… แต่ข้าคือสิ่งที่เจ้าพยายามลืม”

เงาพูดด้วยเสียงเดียวกับอรัณย์ ทว่าก้องลึกเหมือนมีอีกวิญญาณซ้อนอยู่

ฉัวะ! ดาบของเงาฟาดใส่อรัณย์ เขาตั้งรับทันแต่เริ่มถอยร่น

ขณะเดียวกัน อีเรน กำลังเผชิญกับเงาของตนเอง —

ร่างนั้นมีดวงตาสีฟ้าสว่างเรืองผิดธรรมชาติ กลิ่นอายคล้ายมารดาเธอในภาพนิมิต

“เจ้าหนีความจริง… เจ้ากลัวว่าจะกลายเป็นเหมือนนาง”

เงากล่าว ก่อนจะร่ายเวทวงแหวนแสงสีดำ รุกเข้าใส่

ตู้ม!

เวทระเบิดเสียงดังจนพื้นสะเทือน

อีเรนกัดฟันแน่น ใช้เวทสายลมต้านไว้สุดแรง

“ข้าไม่ได้หนี… ข้าแค่ยังไม่เข้าใจ”

ขณะนั้น เด็กเวททั้งสองคนต่างก็ล้มลงแล้ว เงาของตนเองกลืนร่างจนสลบ

เหลือเพียงอรัณย์กับอีเรนที่ยังยืนหยัด

⸻

การยอมรับ

ในช่วงที่เงากำลังจู่โจมหนักขึ้น

อรัณย์เงยหน้าขึ้นสูดลมหายใจลึก ก่อนพูดเสียงหนักแน่น:

“ข้ายอมรับว่า…ข้ากลัว…”

“กลัวจะสูญเสียทุกคนเหมือนที่เสียครอบครัว…”

“แต่ข้าจะไม่หนีอีกต่อไป — เพราะถ้าข้ายังยืนอยู่ นั่นแปลว่ายังมีสิ่งที่ต้องปกป้อง!”

ทันใดนั้น เงาของเขาก็ชะงัก

ดาบในมือมันสั่น แล้วค่อย ๆ แตกเป็นเศษแสงสีดำ ลอยหายไปในอากาศ

“เจ้า…ผ่านแล้ว” เสียงของผู้พิทักษ์เงาก้องขึ้นอีกครั้ง

ทางฝั่งอีเรน เธอหลับตาลงก่อนกระซิบกับเงาของตนเอง:

“ถ้าแม่ข้าเลือกเส้นทางแห่งเงา ข้าจะไม่ปฏิเสธมัน… ข้าจะเข้าใจมัน เพื่อเปลี่ยนมันให้เป็นแสง”

เวทที่พุ่งมาหาเธอหยุดกลางอากาศ เงารอบตัวสลายกลายเป็นละอองวิญญาณสีเงินที่โอบล้อมร่างเธอไว้

⸻

มรดกแห่งเอราทอส

เมื่อทั้งสองผ่านบททดสอบ

หอคำสัตย์ก็เผยบันไดเวททอดลงไปยังเบื้องล่าง — สู่ “ห้องแห่งรากฐาน”

ณ ใจกลางของห้องนั้น มีแท่นศิลาโบราณ ที่วาง ตำราแห่งเอราทอส

ซึ่งว่ากันว่า เป็นบันทึกเวทโบราณล้วน ๆ ที่ไม่มีคำพูดของมนุษย์

แต่เป็นการจารึกของ “จิตแห่งเงา” แท้จริง

อีเรนยื่นมือไปแตะตำรา

ทันใดนั้น…วิสัยทัศน์ของเธอเปิดออก — เธอเห็นโลกที่แสงและเงาอยู่ร่วมกันโดยไม่ขัดแย้ง

และเห็นมารดาของตนยืนอยู่กลางลานเมืองเอราทอส…ก่อนเมืองจะพังทลาย

“แม่… ท่านไม่ได้หายไป…”

เธอพึมพำทั้งน้ำตา

ขณะที่อรัณย์ยืนข้าง ๆ มือกำดาบเงาแน่น

ในหัวใจของเขา เงาไม่ได้เป็นสิ่งน่ากลัวอีกต่อไป แต่มันคือพลังที่ต้องเข้าใจและควบคุมแต่ก่อนที่พวกเขาจะได้พูดอะไรกันต่อ —

แผ่นดินก็สั่นไหว… และเสียงคำรามจากใต้ผืนเงาก็ดังก้อง

มันตื่นขึ้นเเล้ว

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***