เงาเเห่งเวทมนตร์

*1️⃣3️⃣🔆🔅🔥☄️*ตอนที่ 13 – นักล่าแห่งเงาและแสง

“ในเงามืดมีแสง… และในแสงก็มีเงา — คนที่เข้าใจทั้งสองคือผู้ที่อันตรายที่สุด”

⸻

เสียงกระซิบจากอตีด

หลังจากผนึกพลังของเนอร์ซารอสไว้ในฝ่ามือ

อรัณย์รู้สึกได้ถึง “เสียงกระซิบ” เล็ก ๆ ที่แทรกเข้ามาในความคิด

เสียงนั้นไม่ได้คุกคามเหมือนเคย

แต่มันเตือนเขาถึง “บางสิ่ง” ที่กำลังใกล้เข้ามา — เงาที่คุ้นเคย แต่ก็แปลกแยก

ระหว่างที่อรัณย์กลับมาฝึกในหอค่ายเวท

อาจารย์อัลดริช ผู้เงียบขรึมแต่มีอำนาจ เรียกเขาไปพบ

“มีบางสิ่งหลุดเข้ามาในเขตแดนเวทของโรงเรียนเมื่อคืน…”

“มันผ่านกับดักเวท 7 ชั้นได้โดยไม่ทิ้งร่องรอยใดเลย”

และในมือของอาจารย์… มี “ตราเงา” — เครื่องหมายของกลุ่มต้องห้ามจากสงครามพันปีก่อน

⸻

นักล่าเงา—อาจารย์เก่า

ค่ำคืนถัดมา อรัณย์กับอีเรนถูกเรียกเข้าร่วมหน่วย “เวรยามเงา”

กลุ่มนักเรียนฝึกเวทชั้นสูงที่ออกลาดตระเวนรอบโรงเรียนทุกคืน

แต่ในคืนนั้น… พวกเขาเจอบางอย่างผิดปกติ

เงาร่างหนึ่งยืนอยู่กลางทุ่งเวทหิมะ

เขาสวมผ้าคลุมดำ ท่าทางนิ่ง… แต่พลังเวทที่แผ่ออกมานั้นมหาศาล

เมื่ออรัณย์เข้าไปใกล้ ชายคนนั้นก็หันมา

ใบหน้าภายใต้ฮู้ดเผยให้เห็นชายวัยกลางคน ดวงตาซ้ายส่องแสงสีทอง

และคำพูดที่ทำให้อรัณย์แทบล้มทั้งยืน…

“เจ้าคือเลือดของแอราธอสจริง ๆ…”

“นั่นหมายความว่าเจ้า… คือลูกของศิษย์ข้า”

⸻

การต่อสู้แห่งเงาและแสง

ชายผู้นั้นชื่อว่า คีราน

อดีตศิษย์อาวุโสของวาเลธิราน

ผู้ทรยศและหายสาบสูญไปในช่วงสงครามเงาเมื่อ 20 ปีก่อน

“ข้าไม่ได้มาเพื่อต่อสู้… ข้ามาเพื่อ ‘เตือน’”

“เจ้ากำลังถือพลังที่โลกนี้ไม่เข้าใจ และพวกเขาจะหันหลังให้เจ้าเมื่อเวลามาถึง”

“แต่ข้าเข้าใจ… เพราะข้าเองก็แบกรับพลังแบบเดียวกัน”

อรัณย์ไม่เชื่อ — เขาสร้างวงเวทแสงทันที

แต่เมื่อเวทปล่อยออกไป ร่างของคีรานก็แยกออกเป็นเงานับร้อย ล้อมเขาไว้

การต่อสู้เริ่มต้นขึ้น

เวทแสงของอรัณย์ปะทะกับเวทเงาระดับสูงที่บิดเบือนกฎแห่งพลัง

ในขณะที่ดูเหมือนว่าคีรานจะเหนือกว่า

อรัณย์กลับปลุก “ตราเงา” ในมือให้แปรเปลี่ยนเป็นแส้เวทสายฟ้า

ตีสวนเข้าไปกลางเงา จนร่างจริงของคีรานเผยตัว

⸻

คำเตือนสุดท้าย

คีรานหัวเราะเบา ๆ แม้บาดเจ็บ

เขาโยนบางสิ่งให้กับอรัณย์ — เศษแผ่นจารึกเวทมนตร์โบราณ

บนมันมีชื่อที่อรัณย์ไม่เคยเห็น… แต่กลับรู้สึก “เหมือนรู้จัก”

“คำตอบทั้งหมดอยู่ที่ ‘วาเลธิรานชั้นล่างสุด’”

“ก่อนที่ ‘แสงเทียม’ จะลบความจริงออกจากโลก…”

จากนั้น คีรานก็หายวับไปกับเงา

ปล่อยให้อรัณย์ยืนอยู่กับคำถาม… และคำเตือนที่ยังไม่เข้าใจ

*🕯️ 1️⃣4️⃣*ตอนที่ 14 – ห้องสมุดลับใต้แสงเทียม

“ความจริงบางอย่างถูกฝังไว้ในความมืด… แต่บางครั้งแสงเทียมก็ปกปิดความมืดยิ่งกว่าเงาเสียอีก”

⸻

รอยแยกใต้หอสมุด

คืนถัดมา อรัณย์นั่งพิจารณา เศษจารึกเวท ที่คีรานให้ไว้

มันเป็นแผ่นหินดำมีอักษรโบราณเรืองแสงจาง ๆ ที่เปลี่ยนรูปร่างตลอดเวลา

ไม่ใช่ด้วยเวททั่วไป แต่ด้วยพลัง คล้ายกับของเขาเอง

เขานำจารึกไปห้องสมุดใหญ่ของวาเลธิราน

สถานที่ห้ามนักเรียนปีหนึ่งเข้าเกินชั้น 3 — แต่เขาไม่มีทางเลือก

“ข้ารู้ว่าคำตอบอยู่ที่นี่… ไม่ใช่แค่เรื่องของข้า แต่เกี่ยวกับทุกอย่างที่โรงเรียนนี้ซ่อนอยู่”

⸻

หนังสือที่ไม่ควรมีอยู่

ภายในชั้นลึกสุดของห้องสมุด อรัณย์พบ “ห้องลับ”

ซ่อนอยู่หลังผนังภาพวาด “สงครามแสงกับเงา”

เขาเปิดมันด้วยพลังจากตราเงา

แสงจากเศษจารึกเวทส่องไปที่ภาพ ทำให้ผนังหายไปเหมือนหมอกจาง

เบื้องหลัง…

คือห้องเก็บหนังสือที่ไม่มีในทะเบียนของโรงเรียน

มีกลิ่นเก่า แสงสลัว และพลังเวทโบราณที่เหมือนกับ “ลมหายใจของอดีต”

เขาหยิบหนังสือเล่มหนึ่งที่มีชื่อเพียงว่า:

“บันทึกของแอราธอส”

ชื่อของบิดาเขา…

⸻

คำโกหกจากผู้ก่อตั้ง

ในบันทึกนั้น อรัณย์พบความจริงที่บิดาเขาเคยเขียนไว้ด้วยมือของตนเอง

มันไม่ใช่ตำราเวท แต่คือ บันทึกการหลบหนี จากสิ่งที่เรียกว่า “แสงเทียม”

“พวกเขาไม่ใช่นักเวทแห่งแสง แต่คือผู้ควบคุมมัน”

“แสงที่เราเคยเชื่อว่าบริสุทธิ์… ถูกสร้างขึ้นโดยผู้ก่อตั้งวาเลธิรานเพื่อกดพลังเงา”

“เพราะกลัวมันจะกลืนแสง… ทั้งที่จริงแล้ว มันควรจะเป็นสมดุล”

แอราธอสบันทึกไว้ว่าตนเองไม่ได้ตายตามบันทึกของโรงเรียน

แต่ถูก ล่าจากภายใน เพราะค้นพบว่าพลังของอรัณย์ตอนเด็ก…

คือ “ต้นกำเนิดแห่งเวทเงาแท้จริง” ที่พวกเขาหวาดกลัว

⸻

เสียงฝีเท้าในเงา

ก่อนที่อรัณย์จะได้อ่านต่อ

เขาได้ยินเสียงฝีเท้าลอบเดินเข้ามาใกล้… ไม่ใช่เสียงของอาจารย์…

แต่เป็นของ “อีเรน” —

เธอเดินออกจากเงา สีหน้าเคร่งเครียด พร้อมถือหนังสืออีกเล่มหนึ่งในมือ

“อรัณย์… ข้ารู้แล้วว่าทำไมพวกเขาถึงจับตาดูเจ้า”

“และเจ้าต้องรีบหนี ก่อนที่ ‘แสงเทียม’ จะลงมือจริงๆ”

🌘 1️⃣5️⃣ตอนที่ 15 – เงาสะท้อนในแสง

“ความจริงบางอย่าง… จะเผยตัวก็ต่อเมื่อเรากล้าส่องกระจกมองตัวเองในความมืด”

⸻

ความลับของอีเรน

อรัณย์จ้องมองอีเรนตรงหน้า — เพื่อนสนิทที่เขาไว้ใจ

แต่ในแสงจางของห้องสมุดลับ สีหน้าและแววตาของเธอเปลี่ยนไป

ไม่ใช่ความกลัว… แต่เป็นความเสียใจปนลังเล

“เจ้ารู้จักข้าในฐานะอีเรน… แต่นั่นไม่ใช่ชื่อจริงของข้า”

เธอหยิบสร้อยจากใต้เสื้อ — จี้คริสตัลรูปดวงตาครึ่งหนึ่ง

อีกครึ่งหนึ่ง… อรัณย์มีอยู่กับตัวเอง มันเป็นของแม่เขา

อีเรนคือ บุตรของผู้คุ้มแสงเทียม — ผู้ที่คอยตรวจสอบเวทเงาไม่ให้หลุดรอด

เธอถูกส่งมา “จับตา” เขาตั้งแต่วันแรกที่เข้าเรียน

แต่เธอเลือกที่จะอยู่ข้างเขา… เพราะเธอ “เห็น” สิ่งที่คนอื่นไม่เคยเห็น

“เจ้าไม่ใช่สัตว์ประหลาด… เจ้าเป็นกุญแจของสมดุล”

“และข้าจะไม่ยอมให้ใครทำร้ายเจ้า — ไม่แม้แต่พ่อข้าเอง”

⸻

นักล่าแห่งแสงเทียม

ก่อนที่ทั้งคู่จะได้พูดอะไรต่อ

ลำแสงสีขาวสะท้อนเข้ามาทะลุผนังห้องสมุด —

มันไม่ใช่แสงแดด แต่มาจากเวทแสงระดับสูง!

“ผู้คุมแสงเทียม” ปรากฏตัวพร้อมชุดคลุมทองล้วน

ใบหน้าปิดด้วยหน้ากากแก้ว ขนาบข้างด้วยนักเวทติดตราประทับแห่งวาเลธิราน

“พลังของเงา… ถูกปลุกตื่นแล้ว”

“เรามาเพื่อกักขัง ‘บุตรของแอราธอส’ ก่อนที่สายเกินไป”

อีเรนสร้างม่านเวทลวงตา ดึงอรัณย์ออกทางลับ

ขณะที่แสงจากนักล่าแผดเผาทุกสิ่งในห้องสมุดลับนั้น

หนังสือ บันทึก และจารึก… ละลายกลายเป็นผงเวททองเรืองแสง

⸻

ทางเลือกในความมืด

ขณะวิ่งผ่านอุโมงค์เวทใต้ดิน

อรัณย์เริ่มตั้งคำถามในใจ

“เราเชื่อวาเลธิราน… แต่ถ้ามันกลัวความจริง… เราควรเชื่อมันหรือไม่?”

“พลังของข้า… อาจไม่ใช่คำสาป แต่มันเป็นคำตอบ?”

เมื่อขึ้นมาสู่หอคอยร้างนอกกำแพงโรงเรียน

อีเรนหยุดและหันมา สายตาแน่วแน่

“จากนี้… เจ้าต้องเลือกแล้วว่าอยากเป็น ‘ผู้หลบหนี’ หรือ ‘ผู้เปิดเผย’”

“และถ้าเจ้าเลือกทางที่สอง… ข้าจะอยู่ข้างเจ้า”

อรัณย์กำหมัดแน่น — เงาใต้เท้าสั่นสะเทือน

ตราเงาบนฝ่ามือเรืองแสงสลับดำทอง… พร้อมปลดผนึกขั้นต่อไป

🌑 1️⃣6️⃣ตอนที่ 16 – ต้นกำเนิดแห่งสมดุล

“ในความมืดลึกสุด… มีแสงเล็ก ๆ ที่ไม่ใช่แสงทั่วไป แต่มันคือ ‘เจตจำนง’”

⸻

หอคอยร้างนอกวาเลธิราน

อรัณย์และอีเรนหนีมายังหอคอยร้างที่ตั้งอยู่นอกกำแพงโรงเรียน

ที่แห่งนี้ไม่มีใครกล้าย่างกรายเข้าใกล้ เพราะเชื่อกันว่าเป็น “เขตต้องห้าม”

แต่ความจริงคือ… ที่นี่คือ “หอแห่งเงาดั้งเดิม”

สถานที่ที่ผู้ใช้เวทเงารุ่นแรกใช้ในการฝึกฝนและซ่อนตัวจากสายตาของแสงเทียม

กำแพงภายในมีลวดลายเวทเก่าแก่ รูปร่างคล้ายเงาสัตว์ประหลาด

แต่เมื่ออรัณย์สัมผัสพื้นกลางห้อง — ตราบนฝ่ามือของเขาก็ส่องสว่าง

กระตุ้นให้เงาบนผนัง เคลื่อนไหวอย่างมีชีวิต

⸻

การปลุกตื่นของพลังเงา

อรัณย์เห็นภาพนิมิต —

ตัวเขาตอนเด็ก ๆ อยู่ในอ้อมแขนแม่ที่ยิ้มให้ พร้อมพ่อที่วางมือบนหัวเขาอย่างอ่อนโยน

เสียงของบิดาดังขึ้นในหัว:

“เงาไม่ได้เกิดจากแสง… แต่มันอยู่มาก่อนทุกสิ่ง”

“เจ้าคือ ‘ผู้สืบสายตรง’ จากเจตจำนงแห่งสมดุล”

“เมื่อเจ้าตื่นขึ้น… โลกจะไม่มีทางเหมือนเดิมอีก”

และแล้ว… เงาทั้งหอคอยก็ก่อตัวขึ้นรอบตัวอรัณย์

ลอยขึ้น ช้า ๆ … พันรอบแขน ขา ลำตัว และตา

มันไม่กลืนกินเขา แต่ “รวมตัวเป็นหนึ่งเดียวกับเขา”

เขาไม่รู้สึกกลัวอีกต่อไป

“นี่คือ… พลังของข้า” – อรัณย์กระซิบ

⸻

เงาที่มีชีวิต

เมื่อพลังเข้าสู่ร่างเต็มที่

อรัณย์สามารถเรียกใช้ “เงามีชีวิต” ได้ — มันคือสิ่งมีชีวิตจากเงาของเขา

มีรูปร่างคล้ายหมาป่าสีดำ สายตาสีแดงเพลิง

มันคำรามโดยไม่มีเสียง แต่สั่นสะเทือนทุกสรรพสิ่งในหอคอย

“นี่คือ ‘วาชต์’… เงาผู้พิทักษ์ของเจ้าตัวจริง” – อีเรนกล่าว

เธอเดินเข้าใกล้แล้วจับมือเขาไว้แน่น

“เจ้าตื่นแล้ว อรัณย์… เจ้าพร้อมแล้ว”

⸻

คำเตือนจากเวทเงา

จู่ ๆ ลำแสงสีทองสว่างเจิดจ้าปรากฏเหนือยอดหอคอย

เสียงของอาจารย์คนหนึ่งจากวาเลธิรานดังลงมาจากเวทสื่อสารทางไกล:

“อรัณย์… เจ้าได้เลือกเส้นทางแล้ว”

“จงเตรียมรับผลของการฝ่าฝืนเจตจำนงของแสงเทียม”

“เราจะมา… พร้อมคำพิพากษา”

อรัณย์เงยหน้ามองแสงนั้น — ไม่หวั่นไหว

เขาหันหลังกลับไปมองอีเรนและ “วาชต์”

ก่อนกล่าวเพียงประโยคเดียว:

“ก็มาเลย… ถ้าแสงเทียมกลัวเงา ข้าจะทำให้มันสั่นสะเทือน”

⸻

✨ 🚨🚨🚨🚨🚨🚨🚨🚨จบบทที่ 16

ตอนต่อไป: ตอนที่ 17 – ศึกเปิดฉากในคืนไร้จันทร์

• วาเลธิรานส่งหน่วยล่าเวทมาปิดล้อมเขตหอคอย

• อรัณย์จะต้องต่อสู้กับอดีตอาจารย์ของตนเอง

• ความจริงเกี่ยวกับ “จุดเริ่มต้นของสงครามเวท” กำลังจะเปิดเผย

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***