พระชายา(หลงยุค) ความเย็นยะเยือกของวัง

ทันทีที่กลับเข้าถึงประตูวัง ยังไม่ทันที่จะเดินไปทิ้งพระตำหนัก ก็มีคำสั่งของแต่อัยยิกาให้เข้าเฝ้าด่วน

ตัวประกอบ

พระชายาเพคะ พระอัยยิกาทรงมีรับสั่งหากพระองค์เสด็จกลับเข้าวังแล้วรีบไปเข้าเฝ้าด่วนเพคะ

อดีตพระชายา

มองไปที่ซังกุง

อดีตพระชายา

นะนำทาง

ตัวประกอบ

เพคะ

ตำหนักพระอัยยิกา

อดีตพระชายา

นั่งลง

อดีตพระชายา

พระอัยยิกาทรงเรียกพะ(ยังพูดไม่ทันจบ)

พระอัยยิกา

ใช่ข้าเรียกเจ้าเอง (มองไปที่พระชายา)

พระอัยยิกา

ข้าจะเรียกพบเจ้าไม่ได้เลยหรือ

อดีตพระชายา

เออมะไม่ใช่อย่างนั้นเพคะ(ตื่นตูมเล็กน้อย)

อดีตพระชายา

เออ ....คือหม่อมฉันหมายถึงว่าพระอัยยิกามีเรื่องอะไรจะถามหม่อมฉันหรือเปล่า ไม่ใช่เรียกพบหม่อมฉันไม่ได้เพคะ(ก้มหน้าพูดด้วยความประหม่าอย่างมาก)

พระอัยยิกา

พระชายา!...วันนี้ออกจากวังตั้งแต่ฟ้าสาง กลับมาตอนตะวันจะลับขอบเขา มิใช่เวลาเหมาะสมของสตรีในตำแหน่งอย่างเจ้า!

อดีตพระชายา

ขอประทานอภัยเพคะ(ก้มหน้า)

พระอัยยิกา

เจ้าคิดว่าตำแหน่งพระชายารัชทายาท เป็นรัลวัลปลอบใจ หรืออย่างไร

อดีตพระชายา

ก้มหน้าอย่างประหม่าและกลัว

พระอัยยิกา

เจ้าเห็นตำแหน่งพระชายาเป็นสิ่งใดกัน กยองกึน...เป็นสิ่งที่ให้เจ้าใช้ตามอำเภอใจ! หรือเพียงข้ออ้างให้เจ้ากลับบ้านตามสบาย(มองไปที่พระชายาด้วยสายตาที่นิ่งน้ำเสียงก็นิ่งเรียบเช่นกัน)

อดีตพระชายา

หม่อม หม่อมฉันมิได้คิดเช่นนั้นเลยเพคะ หม่อมฉันเพียง...คิดถึงครอบครัว จึงอยากไปเพียงชั่วครู่

พระอัยยิกา

คิดถึงครอบครัว เฮ้อ(หัวเราะ) แล้วเจ้าเคยคิดถึงราชวงศ์หรือไม่!! (เสียงเริ่มกดต่ำ) “ผ่านมาเกือบสามปีแล้ว...ในตำหนักของรัชทายาทยังคงเงียบงัน ไม่มีเสียงร่ำไห้ของทารก ไม่มีข่าวคราวของรัชทายาทน้อยสักคน” (เว้นจังหวะมองตรง) “เจ้าจะให้อาณาจักรนี้ว่างเปล่าเช่นหัวใจของเจ้าหรืออย่างไร

อดีตพระชายา

หม่อมฉัน...พยายามแล้วเพคะ แต่...รัชทายาททรง...เสด็จมาเยี่ยมไบ่อยนัก หม่อมฉันมิอาจ... (เสียงสั่นเล็กน้อยประหม่าขั้นสุด)

พระอัยยิกา

ก็แค่ขอแก้ตัว! เจ้าคือพระชายา หน้าที่เจ้าคือสร้างรากฐานแห่งราชบัลลังก์ ไม่ใช่ใช้ตำแหน่งสูงส่งเพื่ออิงแอบความอบอุ่นจากเรือนเดิม!

พระอัยยิกา

เงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนพูดเสียงเรียบแต่แรง

พระอัยยิกา

เจ้าอาจงาม อ่อนโยน เรียบร้อยตามแบบสตรีตระกูลสูงก็จริง... แต่สิ่งเหล่านั้นใช้ไม่ได้หากเจ้าไม่มีโอรส

อดีตพระชายา

หม่อมฉัน...เข้าใจแล้วเพคะ...หม่อมฉันจะ...จะไม่ออกจากวังอีก และจะตั้งใจให้มากขึ้น...

พระอัยยิกา

ข้าไม่ได้ต้องการคำสัญญา ข้าต้องการผลลัพธ์

พระอัยยิกา

จงทำให้ตำแหน่งพระชายานั้นคู่ควรกับเจ้าจริงๆ...ก่อนที่คนอื่นจะมาแทนที่เจ้า

อดีตพระชายา

มองไปที่พระอัยยิกาด้วยความหวั่นใจ และกลัว

อดีตพระชายา

เพคะ

พระอัยยิกา

กุมขมับของตัวเอง

พระอัยยิกา

เจ้าออกไปได้แล้ว อยู่กับเจ้าแล้วปวดหัว เห้อ(ทำสีหน้าไม่ค่อยดี)

อดีตพระชายา

หม่อมฉันทุนลาเพคะ

ย้อนกลับไปเมื่อหลายปีก่อน... ในคืนเข้าหอที่ถูกกำหนดเอาไว้พระชายาถูกประทินโฉม พระชายากยองอึนนั่งนิ่งอยู่ในห้องเข้าหอ มือที่เย็นเฉียบกำอีกครั้งไว้แน่น แม้ภายนอกจะดูสง่างามอย่างไร แต่ภายในใจกลับเต็มไปด้วยคำถามมากที่ทับทมเข้ามา

พระชายาก็ได้แต่นั่งรอรัชทายาท จนแทบจะล่วงเลยเวลาเข้าหอไปแล้ว

ในห้องที่เงียบสงัด จู่ๆก็มีเสียงเปิดประตู

อดีตพระชายา

รีบหันหน้าไปมอง แต่กลับได้รับความผิดหวัง

ตัวประกอบ

เออ....พระชายาเพคะคืนนี้ องค์รัชทายาททรงเป็นไข้หวัดกะทันหันเพคะ จึงไม่เสร็จสามารถเสด็จมาได้....

ตัวประกอบ

รัชทายาทมีรับสั่งให้พระองค์เข้านอนก่อนได้เลยเพคะ

อดีตพระชายา

อีกแล้วหรอ😔 (พูดด้วยน้ำเสียงที่เบา)

ตัวประกอบ

เอ๋.....เมื่อกี้ทรงรับสั่งอะไรนะเพคะ

อดีตพระชายา

เปล่าหรอกไม่มีอะไร.....ข้าเข้าใจแล้ว

อดีตพระชายา

แล้วองค์รัชทายาททรงพระอาการเป็นอย่างไรบ้าง

ตัวประกอบ

ตอนนี้อาการทุเลาลงบ้างแล้วเพคะหมอหลวงพึ่งสั่งยาให้องค์รัชทายาทดื่มไปเพคะ

อดีตพระชายา

เจ้าออกไปเถอะ

หลังจากที่ซังกุงออกไป น้ำตาของพระชายาก็ค่อยๆรินไหลออกมาจนอาบแก้ม

อดีตพระชายา

(ยิ้ม) ข้าคิดเอาไว้อยู่แล้วว่าวันนี้ต้องเป็นเช่นนี้ เฮ้อ น่าสมเพชจริงๆเลย(ปาดน้ำตาของตัวเอง)

อดีตพระชายา

คิดย้อนไป ถึงการเข้าหอครั้งก่อนๆ

ห้องหอ

ตัวประกอบ

ขอประธานอภัยพะยะค่ะ...รัชทายาททรงหายตัวไป...

อดีตพระชายา

หายตัว!....

ตัวประกอบ

ขอประทานอภัยคะ....องค์รัชทายาททรงบาดเจ็บจากการฝึกศิลปะการต่อสู้ จึงเสด็จมาไม่ได้เพคะ

อดีตพระชายา

ข้ารู้แล้ว(มองไปที่ซังกุง ถอนหายใจ)

ตัวประกอบ

โปรดประทานอภัยพะยะค่ะ........องค์รัชทายาททรงประชวรเล็กน้อย จึงไม่สามารถเสด็จมาได้พะยะค่ะ...เออ..พระองค์ทรงตรัสว่าไม่เป็นะไรมากพระชายาไม่ต้องเป็นห่วง...และ..และไม่ต้องเสด็จไปเยี่ยม พ่ะย่ะค่ะ

อดีตพระชายา

อีกแล้วหรอ

ตัวประกอบ

พระชายาโปรดประทานยะ......(พูดไม่ทันจบ)

อดีตพระชายา

อืมข้าคิดไว้แล้วหล่ะ(ดึงผ้าห่มแล้วเข้านอน)

ตัวประกอบ

รีบเดินเข้ามาในห้อง

อดีตพระชายา

ครานี้องค์รัชทายาททรงเป็นอะไรอีก พระประชวร บาดเจ็บ หนีออกไปนอกวัง หรือว่า ทรงไปคุยราชกิจแบบกระทันหันอีกหล่ะ

ข้ออ้างเหล่านี้ถูกนำมาปรนเปรอเธอครั้งแล้วครั้งเล่า ทว่าไม่เคยมีคำใดเอื้อนเอ่ยว่า “ข้าไม่รักเจ้า” ตรง ๆ เลยสักครั้ง... แม้ไม่ต้องเอ่ย นางก็รู้ดี นางคือหุ่นเชิดของการเมือง หญิงที่ตระกูลสูงส่งถูกใช้เป็นเครื่องมือในการผูกอำนาจแห่งวังหลวง หากแม้จะได้รับตำแหน่งสูงส่ง ก็ไม่อาจคว้าหัวใจของชายผู้นั้นได้เลย ความกดดันจากราชสำนัก แรงกดดันจากตระกูล ความเงียบเย็นของตำหนัก และความว่างเปล่าในหัวใจ ค่อย ๆ กัดกินนางทีละน้อย

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ