บทที่ 2 — เวทมนตร์แรก และความรู้สึกที่ไม่สามารถปฏิเสธได้

แสงจันทร์ยามค่ำคืนทาบทอผ่านหน้าต่างสูงของปราสาทฮอกวอตส์ ม่านหมอกบางคลุ้งอยู่ทั่วผืนป่าต้องห้าม ที่แม้ชื่อจะเต็มไปด้วยคำเตือน แต่ในคืนนี้ กลุ่มนักเรียนชั้นปีหนึ่งกำลังเดินลึกเข้าไปในนั้น—ด้วยเหตุผลที่แปลกประหลาดกว่าทุกคืนที่ผ่านมา

> “คืนนี้พวกเธอจะได้สัมผัสเวทมนตร์จริงจังเป็นครั้งแรก”

เสียงของศาสตราจารย์สเปราต์เอ่ยขึ้น ขณะนำกลุ่มนักเรียนกริฟฟินดอร์และสลิธีรินฝ่าแนวต้นไม้

แฮร์รี่ พอตเตอร์ เด็กชายตาสีมรกต ผู้ยังไม่เข้าใจโลกใบนี้ดีนัก เดินเงียบๆ อยู่ท้ายแถว

เขาไม่คุ้นเคยกับป่า ไม่คุ้นเคยกับเสียงสัตว์แปลกประหลาด หรือกลิ่นอับของใบไม้เน่า

แต่สิ่งที่เขาคุ้นเคยดีคือ—สายตาดูถูกจาก เดรโก มัลฟอย ที่เหล่มาไม่ห่าง

> “หวังว่าเจ้าทาสจะไม่ร้องไห้กลางทางหรอกนะ” เดรโกกระซิบ

“ถ้าเจอกระต่ายในป่า คงคิดว่าเป็นสัตว์ร้ายแน่ๆ”

คำพูดนั้นเรียกเสียงหัวเราะจาก แครบ และ กอยล์ ได้ทันที

แฮร์รี่ไม่ตอบ เขาแค่ก้มหน้า… และยิ้มเล็กน้อยกับตัวเอง

> ‘ถ้ากระต่ายกัดเขาบ้าง จะหัวเราะได้ขนาดนั้นมั้ยนะ’

---

❖ เงาในป่า...และเสียงคำราม

เมื่อทุกคนเดินถึงลานโล่งกลางป่า ศาสตราจารย์เริ่มสาธิตคาถาระดับพื้นฐาน—Lumos, Alohomora, Revelio

นักเรียนแต่ละคนทดลองกันอย่างตื่นเต้น

ทันใดนั้น...

เสียง คำรามต่ำ ดังมาจากพุ่มไม้ฝั่งหนึ่ง ใบไม้ไหวแรงราวกับมีสิ่งขนาดใหญ่ซ่อนตัวอยู่

> "เงียบ!" ศาสตราจารย์สเปราต์ชูมือ

"ถอยหลังรวมกลุ่ม!"

แต่ไม่ทันขาดคำ—สัตว์รูปร่างคล้ายหมาป่าเวทมนตร์ตัวยักษ์สีดำทะมึนกระโจนออกมา มันไม่ใช่สัตว์ที่ควรอยู่ในพื้นที่ฝึกซ้อม

และมันกำลังพุ่งตรงไปที่... เดรโก มัลฟอย

---

❖ เวทมนตร์แรก...ของหัวใจที่ไม่เคยใช้

มัลฟอยยืนนิ่ง—เขาตกใจเกินกว่าจะขยับ

ไม่มีใครทันตอบสนอง

เว้นแต่คนเดียว...

> "Protego!"

เสียงตะโกนดังขึ้นจากปีกซ้ายของกลุ่ม

คาถาป้องกันแผ่พลังออกเป็นโล่แสง พุ่งเข้าขวางทางของหมาป่าทันเวลา มันถูกผลักกระเด็นและหายเข้าไปในความมืดอีกครั้ง

แฮร์รี่ ยืนหอบ หยดเหงื่อเกาะข้างขมับ แต่สายตาไม่ละไปจากมัลฟอย

เดรโกยืนเงียบ... ไม่พูดอะไร

เขากัดฟันแน่น ทั้งอาย... ทั้งแค้น... และทั้งงงงันในใจ

> "ฉันไม่ต้องการความช่วยเหลือจากทาสอย่างนาย" เขาพูดเสียงเบา...

แต่เบาพอแค่แฮร์รี่จะได้ยิน

แฮร์รี่ไม่ตอบ

เขาแค่ยิ้มบางๆ ก่อนจะเดินผ่านไปโดยไม่มองกลับ

---

❖ ห้องโถงใหญ่...ค่ำคืนของคะแนนและความเงียบ

คืนนั้น ห้องโถงใหญ่ของฮอกวอตส์เต็มไปด้วยเสียงคุยและเสียงหัวเราะ

จนกระทั่ง ศาสตราจารย์ดัมเบิลดอร์ลุกขึ้นจากเก้าอี้

> "วันนี้ นักเรียนคนหนึ่งได้ใช้เวทมนตร์ป้องกันอย่างถูกต้องและกล้าหาญ..."

"เพื่อปกป้องเพื่อนร่วมชั้น...และสัตว์ในป่าต้องห้าม"

> "ขอมอบ 50 คะแนน ให้แก่บ้านกริฟฟินดอร์ สำหรับ... มิสเตอร์แฮร์รี่ พอตเตอร์"

เสียงปรบมือและเสียงตะโกนยินดีจากโต๊ะกริฟฟินดอร์ดังลั่น

รอนกับเฮอร์ไมโอนี่หันมาทุบหลังแฮร์รี่เบาๆ

แต่ที่โต๊ะสลิธีริน...

แครบ และ กอยล์ ทุบโต๊ะอย่างหัวเสีย

เดรโกนั่งนิ่ง เขาไม่ได้ร่วมแสดงความโกรธ

เขาแค่จ้องมองไปที่โต๊ะฝั่งตรงข้าม

เงียบ... แต่ในใจ—ราวกับมีอะไรบางอย่างเริ่มขยับ

> ‘เขาช่วยเราไว้...แต่ไม่เคยขออะไรตอบแทน’

‘แล้วทำไมเราถึงรู้สึก...อุ่นวาบแบบนี้ในอก?’

---

จบบทที่ 2

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***