แรงรัก
เสียงกระสุนแหวกอากาศกลางค่ำคืนเงียบสงัด เศษปูนจากเสาโกดังปลิวว่อนพร้อมกลิ่นดินปืนรุนแรง ร่างสูงในชุดสูทดำตวัดปืนขึ้นอย่างแม่นยำ ก่อนเหนี่ยวไกโดยไม่ลังเล ร่างของเป้าหมายล้มลงแน่นิ่ง เลือดสาดไปทั่วผนังเก่าๆ
“อย่าท้าทายฉันด้วยความโง่ของแก”
น้ำเสียงเย็นชาและเรียบนิ่งของ คิรินทร์ ทาวเวอร์ เจ้าพ่อมาเฟียผู้ครองเครือข่ายอาชญากรรมข้ามชาติ ทำเอาลูกน้องทั้งโกดังไม่กล้าหายใจแรง แม้จะชินกับความโหดเหี้ยมของเจ้านาย แต่ทุกครั้งที่เขาลงมือเอง มักไม่มีใครรอด
“ศพต่อไปล่ะครับ?” ลูกน้องถามเสียงสั่น
“เดี๋ยวก็มา” เขาตอบพลางหันหลังกลับ ราวกับรู้ว่าใครบางคนกำลังจะก้าวเข้ามา
เสียงส้นสูงกระทบพื้นซีเมนต์เป็นจังหวะสม่ำเสมอ ไม่เร่งรีบแต่หนักแน่น ร่างหญิงสาวในชุดหนังสีดำก้าวออกจากเงามืดอย่างไม่สะทกสะท้าน เธอถือดาบยาวเปื้อนเลือดไว้ในมือขวา
“ศพเมื่อกี้ของฉัน”
เสียงเรียบเย็นจากปาก ริวา เวสต์ มือสังหารอันดับหนึ่งของวงการใต้ดิน ทำเอาคนทั้งโกดังนิ่งเงียบ เธอไม่ใช่ผู้หญิงธรรมดา และที่แน่ๆ ไม่ใช่คนที่ควรมาขวาง
คิรินทร์หันกลับมา แววตาคมจ้องหญิงสาวตรงหน้า “เขาหักหลังฉันก่อน แค่ตายยังน้อยไป”
“ฉันยังไม่ทันถาม” ริวายิ้มบางๆ “ก็ฆ่าไปแล้ว ใจร้อนดีนี่”
คิรินทร์ยิ้มตอบแต่ดวงตาไม่ไหวติง “ถ้าเธอจะมาทวงศพ งั้นก็ฆ่าฉันสิ จะได้ไม่ขัดใจกัน”
เธอก้าวเข้ามาใกล้ จนดาบในมือสามารถเฉือนลำคอเขาได้ในพริบตา แต่เขากลับไม่ขยับหนีแม้แต่นิ้วเดียว
“ฉันไม่ฆ่าคนง่ายๆ ถ้าไม่จำเป็น”
“งั้นแปลว่าฉันยังมีค่า?”
“แปลว่า...ฉันยังไม่เล่นพอ”
แววตาท้าทายของทั้งสองปะทะกันอย่างรุนแรง ไม่มีความกลัว มีเพียงไฟที่ลุกโชนเงียบๆ ราวกับความรู้สึกที่กำลังก่อตัว...ในสนาม "รักแรง"
...กลางสนาม "รักแรง" ที่ทั้งสองไม่มีวันยอมแพ้
เสียงลมหายใจหนักๆ ดังแผ่วท่ามกลางความเงียบ ริวาเงยหน้าขึ้นเล็กน้อย สายตาไม่ลดละจากเขา แม้เพียงเศษเสี้ยววินาทีจะเปลี่ยนสมดุลแห่งอำนาจไปตลอดกาล
“ถ้าอยากเล่น” เธอพูดช้าๆ พลางหันดาบในมือแล้วเสียบกลับเข้าฝัก “ก็อย่าแพ้ซะก่อนล่ะ คิรินทร์”
เขาหลุดหัวเราะเบาๆ — เสียงหัวเราะแห้งแล้งที่ฟังดูอันตรายยิ่งกว่ากระสุน “เกมนี้มันไม่มีเส้นชัยหรอก ริวา มีแต่คนที่ถูกกลืนไปกับมัน...หรือไม่ก็ถูกหักหลังจนตาย”
“นั่นสินะ” เธอกล่าวอย่างครุ่นคิด “แต่ถ้าจะถูกหักหลัง...ฉันก็อยากให้เป็นนาย”
คิรินทร์เงียบไปเล็กน้อย สายตาคมกริบจ้องใบหน้าเย็นชานั่นราวกับต้องการอ่านใจ
“ไม่ใช่คำขู่สินะ?” เขาถามเสียงเรียบ
“ไม่ใช่คำสารภาพด้วย” เธอหันหลังให้เขาอย่างจงใจ “แค่บอกไว้...ในคืนที่ยังมีลมหายใจ”
คิรินทร์มองแผ่นหลังนั้นไกลออกไปทุกย่างก้าว แต่ในใจกลับรู้สึกว่าเธอกำลังก้าวเข้ามาใกล้เขา...มากกว่าทุกคนที่เคยมี
ในโกดังอันเงียบงันอีกครั้ง เสียงลมพัดผ่านเสาเก่า กับเศษเลือดบน
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments