เสียงลมหายใจของเขากลายเป็นจังหวะเดียวกับฝีเท้าที่แน่นหนักในความเงียบของเช้าเมืองหลวง คิรินทร์เดินผ่านตรอกซอกซอยที่เคยใช้หลบหนี... บัดนี้มันกลับกลายเป็นเส้นทางล่า
โทรศัพท์เครื่องเล็กสั่นเบาๆ ในกระเป๋า — ไม่มีชื่อ ไม่มีเบอร์ขึ้น หน้าจอขึ้นแค่ข้อความเดียว
> “เขารู้แล้ว”
ไม่มีคำลงชื่อ ไม่มีคำอธิบายเพิ่มเติม แต่คิรินทร์เข้าใจดีว่า “เขา” หมายถึงใคร
สุเมธคงรู้ว่าไฟล์ถูกเปิดแล้ว
และตอนนี้…มันไม่ใช่แค่การลบหลักฐาน แต่เป็นการไล่ล่าล้างบาง
เขารู้ว่าเขากำลังถูกตามล่า
และเขาก็รู้ว่า…ริวาอาจจะตกอยู่ในอันตราย
เสียงความคิดในหัวเงียบลงเมื่อเขาขึ้นรถมอเตอร์ไซค์ที่จอดรออยู่ในซอกมืดใต้สะพานลอย
ปลายทางไม่ใช่ที่หลบซ่อนอีกต่อไป — แต่เป็น ที่เปิดโปง
ปลายอีกด้านของเมือง…
หญิงสาวในเสื้อฮู้ดสีเข้มก้มหน้าภายใต้แสงจอมือถือ สายตากระตุกเล็กน้อยเมื่อข้อความเข้า
> “เขารู้แล้ว”
เธอลุกขึ้นจากม้านั่งไม้หน้าสวนสาธารณะ ดึงเป้ขึ้นไหล่ แล้วเดินหายไปในกลุ่มฝูงชนที่กำลังเร่งรีบตามวิถีชีวิตในเมือง
ทุกย่างก้าวของเธอหนักแน่น ไม่ใช่เพราะความกลัว
แต่เพราะความแน่วแน่
ริวาไม่ใช่เหยื่อ
และเธอไม่ใช่เพียงคนเดียวที่รอดมาได้
คิรินทร์จอดมอเตอร์ไซค์หน้าตึกเก่าแห่งหนึ่งที่ดูร้างแต่ซ่อนเครือข่ายใต้ดินของอดีตสายลับ อดีตนักข่าว และผู้ที่เคย “หายไป” จากโลก
เขายื่นแฟลชไดรฟ์ให้ชายเฒ่าผู้หนึ่งหลังม่านเหล็ก ชายคนนั้นไม่พูดอะไรนอกจากพยักหน้า ก่อนจะหายไปหลังประตูเหล็ก
นี่คือขั้นตอนแรกของการเปิดเผย — ไม่ใช่แค่บนหน้าข่าว
แต่ บนเวทีโลก
ในทำเนียบแห่งอำนาจ
พลเอกสุเมธมองจอรายงานที่แสดงใบหน้าของคิรินทร์ ริวา และ...อีกหลายคนที่ “ควรจะตายไป
คิรินทร์ยืนอยู่หน้าแผนที่ขนาดใหญ่ที่ติดบนผนังห้องใต้ดิน ไฟหลอดนีออนกระพริบเบาๆ เหนือหัว เขาจดจ้องจุดหมุดสีแดงที่กระจายอยู่บนแผ่นกระดาษเก่า
“เป้าหมายเบื้องต้นสามจุด—ศูนย์ข้อมูลกลางของกองทัพ บริษัทบลูอาร์ค และตึกบัญชาการฝ่ายยุทธศาสตร์”
เสียงของหญิงสาวดังขึ้นจากด้านหลัง เขาหันไปเห็นริวาเดินเข้ามาพร้อมแฟ้มเอกสารหนาในมือ
“ฉันนึกว่าเธอจะไม่กลับมา”
คิรินทร์พูดเรียบๆ ดวงตาเขายังคงแข็งกร้าว แต่ในแววตามีบางอย่างที่ต่างออกไป — ความโล่งใจ? ความรู้สึกผิด?
“ฉันไม่มีทางปล่อยให้นายจัดการเรื่องนี้คนเดียว” ริวาตอบ ขณะวางแฟ้มลงบนโต๊ะ
“นี่คือทุกอย่างที่เรามีเกี่ยวกับ ‘อัลฟ่าไนท์’ และคนที่อยู่เบื้องหลัง…ไม่ใช่แค่สุเมธ”
คิรินทร์เปิดแฟ้ม ภาพถ่ายของชายหญิงในเครื่องแบบ ชุดสูท และเอกสารลับระดับสูงปรากฏขึ้น บางคนเขารู้จัก บางคน…ไม่คิดว่าจะเกี่ยวข้อง
“มันลึกกว่าที่เราคิด…” เขาพึมพำ
“มันไม่ใช่แค่โครงการควบคุมข้อมูลข่าวสาร” ริวาวางแท็บเล็ตลงบนโต๊ะ เปิดภาพโฮโลกราฟิกจำลองแผนการขนาดใหญ่
“มันคือการคัดกรอง ‘มนุษย์’ ทั้งประเทศ — ใครควรอยู่ ใครควรถูกลบ ใครควรจำ หรือใครควรถูกลืม”
คิรินทร์นิ่งงัน มือเขากำแน่นกับขอบโต๊ะ
“แล้วใครอยู่เบื้องหลัง?” เขาถามเสียงต่ำ
“รหัสเรียกเขาว่า ‘ไฮดรา’ ไม่มีภาพ ไม่มีชื่อ แต่เขาคือผู้ควบคุมเครือข่ายทั้งหมด...รวมถึงสุเมธด้วย”
ขณะเดียวกันในอีกซีกหนึ่งของเมือง...
ชายวัยกลางคนในชุดสูทสีเทาเข้มนั่งนิ่งในห้องที่มืดสนิท หน้าจอเดียวตรงหน้าเขาฉายภาพจากกล้องแอบถ่ายในห้องใต้ดินของคิรินทร์และริวา
เขายิ้มบาง ๆ ขณะพึมพำกับตัวเองเบาๆ
“ในที่สุดก็ถึงเวลา...ให้พวกเขาเลือกว่าจะเป็นฮีโร่ หรือศัตรูของระบบ”
เขากดปุ่มหนึ่งบนรีโมต
เสียงสัญญาณดังขึ้นสั้นๆ ก่อนที่ชายในชุดคอมมานโดเจ็ดคนจะรับคำสั่งและแยกย้ายกันออกไปจากตึกที่ไม่มีชื่อ — พร้อมกับเป้าหมายใหม่
เวลาเหลือน้อยลงเรื่อยๆ
คิรินทร์หันมาหาริวา “เราต้องเผยแพร่มันให้ถึงสื่ออิสระก่อนพวกมันจะมาถ
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
กกาวน์โหลดทันที
ชอบผลงานนี้ไหม? ดาวน์โหลดแอพ บันทึกการอ่านของคุณจะไม่สูญหาย
Comments