คริสตัลแห่งสายหมอก
ท้องฟ้ายามเช้าคลุมเครือไปด้วยสายหมอกสีเทา
หนากว่าทุกวันที่ผ่านมา
มินตรา เด็กสาววัยสิบหก ก้าวออกจากกระท่อมไม้เล็กๆ ของเธอ สูดหายใจลึก รู้สึกได้ถึงความเย็นเยียบแปลกประหลาดที่เกาะติดตามผิวหนัง
ราวกับว่ามีบางสิ่งในหมอกที่ไม่อาจมองเห็นได้
"ทำไมหมอกวันนี้มันหนาแบบนี้นะ..." มินตรา
พึมพำกับตัวเอง
ขณะที่เธอเดินผ่านลานกลางหมูบ้าน เธอเห็นชาวบ้านนั่งรวมกัน สีหน้าเต็มไปด้วยความวังวล
หลายคนไออย่างรุ่นแรง เด็กนอนซมอยู่ในอ้อมแขนแม่ของพวกเขา
"คุณตาเกิด..." มินตรารีบวิ่งไปหาหัวหน้าหมู่บ้าน
"เกิดอะไรขึ้นคะ"
ชายชราผู้เคร่งขรึมถอนหายใจยาว ก่อนจะพูดเสียงแผ่วว่า
"หมอกนี้...มันไม่ใช่หมอกธรรมดา
มันคือ'หมอกปีศาจ' ตามตำนานเก่า... ใครที่สูด
มันเข้าไปนานๆ จะป่วย...แล้วก็..."ตาเกิดชะงัก
ไป ดวงตาเศร้าสร้อย "แล้วก็อะไรคะ? "มินตราถามเสียงสั่น
"แล้วก็หลับไป...และไม่มีวันตื่นขึ้นมาอีก"
คำพูดของตาเหมือนหินหนังทับลงกลางอกมินตรา
"แต่..ต้องมีวิธีแก้ไขสิคะ!" มินตราพูดเสียงสั่น
เธอกำมือแน่น
คืนนั้น หลังจากดูแลแม่ที่เริ่มมีอาการไอไม่หยุด
มินตราเดินเขาไปในห้องเก็บของเก่า
เธอค้นหาหนังสือตำราที่คุณยายเคยทิ้งไว้
จนกระทั่งพบสมุดปกหนังเก่าๆ เล่มหนึ่ง
ฝุ่นจับหนาแน่นจนต้องปัดออก เธอเปิดมันออก
มือสั่นเล็กน้อยเมื่ออ่านเจอข้อความ
ด้วยหมึกซีดจาง :
|" หากหมอกปีศาจคืนชีพ จงตามหาคริสตัลแห่ง
สายหมอก
คริสตัลเพียงหนึ่งเดียว จะขับไล่ความมืดมิด
จากดินแดน..."
ใต้ข้อความมีแผ่นที่เก่าๆ วาดด้วยมือ เส้นทางพาดผ่านป่าลึก ลำธาร และภูเขาสูงชัน
ก่อนจะหยุดที่ "หุบเขาลืมเลือน"- สถานที่ที่ไม่มีใครอยากไป
เสียงไอหนักๆ ของแม่ดังลอดมาอีกครั้งจกห้องข้างๆ มินตรากำหนังสือแน่น น้ำตาซึมที่หางตา
"หนูจะไม่ยอมแพ้..." เธอกระซิบกับตัวเอง "หนูจะ
ต้องช่วยทุกคนให้ได้ "
รุ่งสางวันถัดมา มินตราเตรียมกระเป๋าเป้ใบเล็ก
บรรจุน้ำ ขนมปังแห้ง และผ้าคลุมหันฝน
เธอสวมสร้อยหินหยกที่ยายเคยให้ไว้
สัญลักษณ์ของความกล้าหาญ
ก่อนออกจากบ้าน มินตรายืนมองท้องฟ้าอีกครั้ง
หมอกยังหนาทึบ และดูเหมือนจะเข้มขึ้นเรื่อยๆ
เธอสูดหายใจลึก แล้วก้าวสู่เส้นทางที่เต็มไปด้วยความไม่แน่นอน
เสียงลมพัดผ่าน ปลายผ้าคลุมของเธอสะบัดเบาๆ เบื้องหน้าคือป่าใหญ่ที่มืดมน ราวกับ
ปากของสัตว์ร้ายกำลังอ้ารอ
การเดินทางไกลได้เริ่มต้นขึ้นแล้ว
***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***
Comments