พี่ชายต่างแม่ของฉันหลงใหลในตัวฉัน บทที่ 1. การแปรสภาพเป็นนวนิยาย 1/2

“ฉันเชื่ออย่างยิ่งว่า สำหรับผู้หญิงแล้ว ไม่มีอะไรมีค่าไปกว่าอิสรภาพ ไม่ว่าจะเป็นด้านจิตใจ อารมณ์ และการเงิน ฉันจะต่อสู้ด้วยทรัพยากรทั้งหมดที่ฉันมี เพื่อเผยแพร่ข้อความนี้ไปยังเด็กผู้หญิงและผู้หญิง แม้กระทั่งในมุมที่ห่างไกลที่สุดของโลกเข้าร่วมกับฉันได้ที่นี่”

. . .

ชายแก่วัยกลางคน [ตัวประกอบ]

“สี่สิบห้าแท่งเป็นราคาสูงสุดแล้ว เฉิง ซ่งเอ๋อร์ บอกหน่อยว่าคุณจะขายผู้ชายคนนี้หรือไม่!”

เสียงแหลมและแหบของชายวัยกลางคนดังอยู่ในหูของเธอ ทำให้หูของเฉิง ซ่งเอ๋อร์แทบจะอื้อ

นางมองไปรอบๆ อย่างเกร็งๆ เบื้องหน้าของนางคืออาคารปักผ้าแบบโบราณ มีม่านสีม่วงและสีชมพูผูกติดกับราวบันได พลิ้วไหวไปตามสายลม ท่ามกลางกลิ่นแป้งที่แรงและฉุนเฉียว นางเงยหน้าขึ้นช้าๆ และเห็นอักษรสามตัวเขียนไว้อย่างเด่นชัดบนป้ายของอาคาร

-อาคารอี้หง-

เฉิง ซ่งเอ๋อร์ตกตะลึง

นายหญิง [ตัวประกอบ]

“ฉันขอถามคุณหน่อยเถอะ ทำไมคุณถึงเงียบไป!”

หญิงชราผู้มีใบหน้าเจ้าเล่ห์จิ้มแขนของเธอด้วยเล็บที่ทาสีแดงสด

เฉิง ซ่งเอ๋อร์ตัวสั่นและถอยหลังไปครึ่งก้าว สมองของเธอที่แข็งค้างไปบ้างก็เริ่มทำงานเล็กน้อย

นางเริ่มตระหนักว่านางได้ถูกส่งตัวไปเกิดใหม่ และร่างเดิมที่นางได้ถูกส่งตัวไปนั้นก็ถูกเรียกว่าเฉิงซ่งเอ๋อร์เช่นกัน

นายหญิง [ตัวประกอบ]

“ว่าแต่ว่าอย่างนี้ดีไหม ในเมื่อผู้ชายที่คุณขายนั้นหล่อมาก ฉันจะเพิ่มเงินอีกห้าแท่ง ห้าสิบแท่ง หรือมากกว่านั้นอีกนิดหน่อย! แม้แต่โสเภณีชั้นนำของตึกอี๋หงของเราก็ราคาแค่สามสิบแท่งเท่านั้นตอนที่เราซื้อเขามา คุณโชคดีมากแล้ว!”

หญิงชราโบกผ้าเช็ดหน้าสีชมพูในมือของเธอ ดวงตาที่เหี่ยวย่นของเธอจ้องไปที่เฉิงชิงจื้อที่ยืนอยู่ข้างๆ เธออย่างตั้งใจ

‘เธอไม่เคยคาดคิดว่าเฉิง ซ่งเอ๋อร์ ไอ้ขี้เกียจไร้ค่าคนนั้น จะมีชายหนุ่มรูปหล่อและอ่อนโยนขนาดนี้ที่บ้าน!’

‘นี่เป็นการค้นพบที่หายากจริงๆ!’

ใบหน้าอันขาวผ่องของเขาราวกับผ้าไหมสีขาวบริสุทธิ์ที่เพิ่งดึงออกมาจากน้ำ อาจจะบอบบางมากจนแม้แต่สัมผัสเบาๆ ก็สามารถทิ้งรอยไว้ได้ ดวงตาฟีนิกซ์ที่ใสแจ๋วพร้อมขนตาหนาโดดเด่น และโดยเฉพาะไฝหยดน้ำเล็กๆ ที่หางตา ทำให้เขาดูเจ้าชู้เล็กน้อย

ถ้าเป็นแค่ความน่ารักอย่างเดียวก็คงจะดี แต่ใบหน้าของเขาดูไร้เดียงสามาก ความแตกต่างอย่างเด่นชัดทำให้เฉิงชิงจื้อเหมือนเชอร์รี่สุกครึ่งลูก ส่งกลิ่นหอมเย้ายวนดึงดูดผีเสื้อและผึ้งนับไม่ถ้วน เพียงแค่กัดคำเดียวก็สัมผัสได้ถึงความเปรี้ยวและความหวานผสมผสานกัน พร้อมกับน้ำลายที่ไหลริน

นายหญิงรู้สึกดีใจมาก สำหรับสิ่งหายากเช่นนี้ คืนแรกของเขาอาจทำเงินได้มากถึงร้อยแท่งเลยทีเดียว!

น่าเสียดายที่เขาผอมเกินไปเล็กน้อย เหมือนกับไม้ไผ่ที่อ่อนแอที่พลิ้วไหวไปตามลมฤดูใบไม้ร่วงที่รกร้าง แรงเพียงเล็กน้อยอาจหักเขาออกเป็นสองท่อนได้ เขาดูชัดเจนว่าถูกทารุณกรรมและถูกปฏิบัติอย่างไม่ดีมาโดยตลอด

ในขณะนี้ เฉิง ชิงจื้อ ยืนอยู่ข้างๆ เฉิง ซ่งเอ๋อร์ ด้วยสายตาที่ก้มลง

เมื่อรู้ว่าตนเองกำลังจะถูกขาย สีหน้าของเขาจึงเศร้าโศกและสิ้นหวัง แม้แต่ไฝที่หางตาก็ดูเหมือนจะจางลงพร้อมกับหัวใจที่กำลังจะตายของเขา

นายหญิงยิ้ม ผู้ชายที่ถูกขายไปกี่คนที่เต็มใจจริงๆ

หลังจากฝึกฝนมาหลายวัน ไม่ว่าเขาจะบริสุทธิ์และชอบธรรมเพียงใดก็ตาม เขาก็ยังต้องต้อนรับแขกอย่างเชื่อฟัง

เมื่อเห็นว่าเฉิง ซ่งเอ๋อไม่ได้พูดอะไร นายหญิงจึงยัดเงินห้าสิบแท่งใส่มือของเฉิง ซ่งเอ๋อทันที

เฉิง ซ่งเอ๋อร์ชั่งน้ำหนักเงินก้อนโตในมืออย่างงุนงง

ในที่สุดเธอก็ตระหนักว่าเธอได้กลายมาเป็นนิยายโดยน่าเสียดาย

เมื่อคืนเธอนอนอยู่บนเตียงในหอพักและพลิกอ่านนิยายที่ผู้หญิงเป็นใหญ่เพื่อฆ่าเวลา เนื่องจากชื่อของตัวละครหญิงที่คุกคามพระเอกในหนังสือเป็นชื่อเดียวกับเธอ จึงทำให้เธอประทับใจอย่างมาก

อย่างที่ทุกคนทราบกันดีว่า หากคุณพบตัวเอกหรือตัวประกอบในนวนิยายที่มีชื่อเดียวกับคุณ คุณจะต้องอ่านและท่องบททั้งหมด

นวนิยายต้นฉบับกล่าวถึงเฉิง ซ่งเอ๋อ เพียงสั้น ๆ ในไม่กี่ประโยค

ประการแรก: ครอบครัวของเฉิง ซ่งเอ๋อร์ เคยเป็นครอบครัวที่ร่ำรวย แต่โชคไม่ดี หลังจากที่แม่ของเธอเสียชีวิต พ่อเลี้ยงของเธอและนายหญิงของเขาได้วิ่งหนีออกไปพร้อมกับเงินทั้งหมด ทิ้งเฉิง ชิงจื้อ พี่ชายต่างแม่ที่ไม่มีญาติทางสายเลือดไว้เบื้องหลัง ซึ่งพวกเขาไม่มีเวลาพาไปด้วย

ประการที่สอง: หลังจากพ่อเลี้ยงของเธอหนีเอาเงินไป เฉิง ซ่งเอ๋อร์ก็เลิกใช้ชีวิตโดยใช้ชีวิตอย่างไร้จุดหมายในเมืองใหญ่ โดยเล่นการพนันหรือไปซ่องโสเภณี เธอถึงกับแสดงความเกลียดชังต่อพ่อเลี้ยงของเธอไปที่เฉิง ชิงจื้อ โดยทุบตีหรือดุเขา และต่อมายังขายเขาเพื่อเอาเงินอีกด้วย

หลังจากเฉิง ชิงจื้อเข้าไปในซ่อง เขาก็ฆ่าตัวตายในคืนนั้นเอง

เฉิง ซ่งเอ๋อร์ เดิมทีเดินเตร่ไปทั่วเมืองพร้อมกับเงินห้าสิบแท่งที่ได้จากการขายเขา ไม่กี่วันต่อมา เธอได้พบกับพระเอก คุกคามเขา และนางเอกที่มาถึงที่เกิดเหตุก็จัดการเธอทันที

‘อา— อารมณ์ของเฉิง ซ่งเอ๋อร์ ซับซ้อนไปชั่วขณะหนึ่ง’

นายหญิง [ตัวประกอบ]

“ห้าสิบแท่งก็ได้” ใบหน้าของนางเบิกบานด้วยความสุขขณะที่นางจับเฉิง ชิงจื้อที่หน้าซีดราวกับความตาย มุ่งหน้าสู่ซ่องโสเภณี

เฉิง ซ่งเอ๋อร์

“อ่า รอก่อน—”

เมื่อเห็นว่าเฉิงชิงจื้อกำลังจะเข้าไปในถ้ำแห่งความชั่วร้าย เฉิง ซ่งเอ๋อร์ซึ่งไม่มีเวลาจะรู้สึกเศร้าก็คว้าข้อมือของเขาไว้และขวางทางของนาง

เฉิง ซ่งเอ๋อร์

“ใครบอกว่าฉันเห็นด้วย?”

เฉิง ซ่งเอ๋อร์เป็นนักเลงฉาวโฉ่ในเมืองเฉิงหยาง มักทะเลาะวิวาท ก่อเรื่อง กินดื่ม ค้าประเวณี และพนัน นอกจากนี้ เธอยังไม่เคยแพ้การต่อสู้เลยสักครั้ง

ขณะที่เธอแสดงกิริยาอันน่าเกรงขามเล็กน้อย นายหญิงก็ไม่กล้าที่จะฝืนพูด

นายหญิง [ตัวประกอบ]

เธอชี้ไปที่ถุงเงินหนักๆ ในมือของเฉิง ซ่งเอ๋อร์ แล้วพูดด้วยน้ำเสียงประชดประชัน “คุณรับเงินมาแต่ไม่ยอมขายคนให้เหรอ เฉิง ซ่งเอ๋อร์ คุณกำลังพยายามได้อะไรมาฟรีๆ อยู่เหรอ”

เฉิง ซ่งเอ๋อร์มองดูเฉิง ชิงจื้อ เขานิ่งเงียบไปชั่วขณะ ดวงตาของเขาพร่ามัวจนมองไม่เห็นแสงแม้แต่น้อย แม้ว่าเขาจะเป็นคนมีชีวิต แต่ในขณะนี้ เขากลับดูเหมือนวัตถุที่ไม่มีชีวิต ไร้ซึ่งความมีชีวิตชีวาใดๆ

เฉิง ซ่งเอ๋อร์ไม่เคยตัดสินใจเรื่องชีวิตและความตายในชีวิตของเธอเลย แต่เธอก็รู้ว่าถ้าเธอปล่อยให้เฉิง ชิงจื้อเข้าไปในซ่องตอนนี้ เขาจะต้องตายในคืนนั้นโดยไม่สามารถทนต่อความอับอายนี้ได้ หลังจากตาย ร่างของเขาจะถูกห่อด้วยเสื่ออย่างไม่ใส่ใจและโยนลงในหลุมศพหมู่โดยไร้ซึ่งความว่างเปล่า

นางรีบยัดถุงเงินกลับเข้าไปในมือของนายหญิงทันที

เฉิง ซ่งเอ๋อร์

“ใครบอกว่าฉันรับเงินของคุณ เอาคืนมา ฉันไม่ได้ขายเขา!”

นายหญิง [ตัวประกอบ]

“คุณ—”

นายหญิงรู้สึกประหลาดใจอย่างมาก เฉิง ชิงจื้อเองก็เงยหน้าขึ้นมองเธอด้วยสีหน้าเศร้าโศก ดวงตาของเขากระพริบถี่ๆ หลายครั้ง

นายหญิง [ตัวประกอบ]

“เฉิง ซ่งเอ๋อร์ คิดให้ดี เงินห้าสิบแท่งนี้พอให้คุณใช้จ่ายจนถึงปีหน้าได้ ตอนนี้คุณจนมากจนแทบจะหาเงินเลี้ยงชีพไม่ได้ด้วยเหรียญทองแดงในกระเป๋าแค่สองเหรียญ แม้ว่าคุณจะขายพี่ชายของคุณไม่ได้ คุณและเขาจะผ่านพ้นฤดูหนาวนี้ไปได้หรือไม่ ฉันกลัวว่าพวกคุณทั้งสองจะอดตายกันหมด!” นางโบกผ้าเช็ดหน้าอย่างเยาะเย้ย

เฉิง ซ่งเอ๋อร์เกลียดที่สุดเมื่อมีคนพูดจาเสียดสี เธอจ้องเขม็งไปที่นายหญิง ดึงเฉิง ชิงจื้อที่อ่อนแอมายืนข้างเธออย่างแข็งขัน แล้วพูดอย่างเย็นชาว่า

เฉิง ซ่งเอ๋อร์

“เรื่องของเราไม่ใช่เรื่องของคุณ พี่ชาย กลับบ้านกันเถอะ!”

เมื่อพูดจบเธอก็จับมือเฉิงชิงจื้อแล้วจากไปโดยไม่หันกลับมามอง

นายหญิง [ตัวประกอบ]

นายหญิงกำผ้าเช็ดหน้าแน่น กัดฟันขณะมองดูร่างของเฉิง ซ่งเอ๋อร์ที่กำลังจากไป “การจับที่ดีเช่นนี้หลุดลอยไปแบบนั้นแหละ หึ— เฉิง ซ่งเอ๋อร์ ฉันอยากจะเห็นว่าอันธพาลตัวน้อยไร้ความสามารถอย่างเธอจะทนได้นานแค่ไหน!”

*******************

เฉิง ซ่งเอ๋อร์จับมือเฉิง ชิงจื้อ แล้วเดินต่อไปเรื่อยๆ

นางได้ข้ามมิติมาสู่ร่างของเฉิงซ่งเอ๋อร์และได้ความทรงจำดั้งเดิมมาโดยธรรมชาติ บ้านของพวกเขาไม่ได้อยู่ในเมืองเฉิงหยาง แต่ในหมู่บ้านตระกูลเฉิง ซึ่งอยู่ห่างออกไปกว่าสิบไมล์

กาลครั้งหนึ่ง ครอบครัวของเฉิง ซ่งเอ๋อร์ เป็นชาวนาผู้มั่งคั่งและมีชื่อเสียงในหมู่บ้าน หลังจากพ่อเลี้ยงของเธอหนีเอาเงินไปขายทุ่งนา บ่อเลี้ยงปลา และแม้แต่ร้านค้าที่เพิ่งซื้อมาใหม่ในเมือง เหลือเพียงบ้านเก่าทรุดโทรมหลังหนึ่งเท่านั้น

แม้ว่าเฉิง ซ่งเอ๋อร์จะคิดว่าตนโชคร้าย แต่ก็โล่งใจเล็กน้อยเมื่อได้ย้ายถิ่นฐานมาอย่างอธิบายไม่ถูก

‘ทั้งเธอและเฉิง ชิงจื้อต่างก็เป็นตัวละครเล็กๆ ธรรมดาในนิยายต้นฉบับ โดยไม่มีการวางแผนหรือความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนใดๆ ตราบใดที่พวกเขาใช้ชีวิตอย่างระมัดระวังและหลีกเลี่ยงตัวเอกชายและหญิง พวกเขาก็สามารถใช้ชีวิตอย่างสงบสุขได้’

ขณะที่เฉิงซ่งเอ๋อร์กำลังคิดเรื่องนี้ เธอก็รู้สึกถึงมือของคนที่อยู่หลังอ่างล้างหน้าของเธอทันที

เธอหันกลับไปมองเห็นเฉิง ชิงจื้อล้มลงบนพื้น

จากนั้นเธอจึงตระหนักว่า ‘ตอนนี้เธออยู่ในโลกที่ผู้หญิงเป็นใหญ่ ซึ่งความแข็งแกร่งทางกายของผู้หญิงนั้นเหนือกว่าผู้ชายมาก และแม้แต่ก้าวเดินก็ยังใหญ่กว่าผู้ชาย เฉิงชิงจื้อมีปัญหาในการตามให้ทัน และในช่วงเวลาแห่งความประมาท เขาสะดุดล้ม’

เฉิง ซ่งเอ๋อร์

“คุณไม่เป็นไรใช่ไหม”

เฉิงซ่งเอ๋อร์คุกเข่าลงและถามด้วยความเป็นห่วง

เฉิง ชิงจื้อ

“…ฉันสบายดี”

เฉิง ชิงจื้อส่ายหัวช้าๆ ผมสีดำของเขาหลุดจากไหล่

นี่เป็นครั้งแรกที่เฉิง ซ่งเอ๋อร์ได้ยินเฉิง ชิงจื้อพูด น้ำเสียงของเขาฟังดูเย็นชาในตอนแรก แต่ในความเป็นจริง มันซ่อนความกลัวที่เขามีต่อเธอเอาไว้

เฉิง ซ่งเอ๋อร์ขยับเข้ามาใกล้ แสงอาทิตย์ที่ส่องลงมาอย่างอบอุ่นสาดแสงสีทองอ่อนๆ ลงมายังทั้งสองคน

ก่อนหน้านี้ ความสนใจของเธอจดจ่ออยู่ที่นายหญิง นี่เป็นครั้งแรกที่เธอสังเกตเฉิง ชิงจื้ออย่างระมัดระวัง เขาหล่อมาก ถือว่าเป็นหนุ่มหล่อในยุคปัจจุบันอย่างแน่นอน แต่เมื่อมองดูใกล้ๆ ก็พบว่ามีลายนิ้วมือจางๆ บนแก้มขาวๆ ของเขา

สายตาของเฉิง ซ่งเอ๋อร์เริ่มซับซ้อนขึ้นเมื่อเธอมองลงมา

บนคอที่เปิดออกด้านในปลอกคอของเขา มีรอยสีม่วงแดงที่ชัดเจนและสดใส ราวกับว่ามีใครบางคนรัดคอเขาอย่างโหดร้ายด้วยเชือก

ถัดลงไปข้อมือของเขาเต็มไปด้วยรอยที่เกิดจากการถูกกิ่งไม้ที่มีหนามตี

อาจกล่าวได้ว่าร่างกายของเฉิง ชิงจื้อทุกส่วนได้รับการทรมานอย่างรุนแรง ยกเว้นใบหน้าซึ่งดีขึ้นเล็กน้อย

ดวงตาของเฉิง ซ่งเอ๋อร์กะพริบ เธอสืบทอดทุกอย่างมาจากต้นฉบับ ซึ่งรวมถึงความทรงจำจากการทำร้ายเฉิง ชิงจื้อด้วย

‘มันเป็นเรื่องที่…ทนไม่ได้จริงๆ ที่ได้เห็นสิ่งนี้’

ไม่เพียงแต่ต้นฉบับจะตีและดุเฉิง ชิงจื้อบ่อยครั้ง แต่เธอยังมีทักษะในการควบคุมจิตใจอีกด้วย

‘เธอมีความชำนาญในเทคนิคการจัดการทางจิตวิทยา โดยอ้างข้ออ้างที่ว่าพ่อของเขาเป็นหนี้ครอบครัวเพื่อควบคุมเฉิง ชิงจื้ออยู่ตลอดเวลา ทำให้เขาต้องทนทุกข์ทรมานอย่างโหดร้าย แม้ว่าเขาต้องการตาย เขาก็ต้องทำเช่นนั้นด้วยความยินยอมของต้นฉบับ โดยขายตัวเองให้ได้ราคาดีก่อนจะตาย’

‘นี่คือสาเหตุที่เฉิง ชิงจื้อต้องทนทุกข์ทรมานอย่างไม่สิ้นสุดโดยไม่วิ่งหนีหรือแสวงหาความตาย’

เฉิง ซ่งเอ๋อร์

//ถอนหายใจ—

เนื่องจากเธอได้เข้าสิงร่างเดิมไปแล้ว เฉิง ซ่งเอ๋อร์จึงอยากจะใจดีกับชายหนุ่มที่ถูกทรมานคนนี้มากกว่านี้

เฉิง ซ่งเอ๋อร์

“คุณพลิกข้อเท้าหรือเปล่า” เธอถามอย่างอ่อนโยน

เฉิง ชิงจื้อก้มหน้าลงตลอดเวลา ไม่กล้าที่จะมองดูเธอ ความพยายามของเฉิง ซ่งเอ๋อร์ที่จะพูดเสียงอ่อนโยนกลับทำให้เขาหวาดกลัวมากขึ้น

เฉิง ซ่งเอ๋อร์

เฉิง ซ่งเอ๋อร์ ถอนหายใจและเอื้อมมือไปจับข้อเท้าของเขา: “ขอฉันดูหน่อย”

ดวงตาฟีนิกซ์ของเฉิง ชิงจื้อเบิกกว้างขึ้นอย่างกะทันหัน เต็มไปด้วยความกลัว

‘ผู้หญิงจะตรวจเท้าผู้ชายแบบผ่านๆ ได้อย่างไร?’

แม้จะกลัว แต่เฉิง ชิงจื้อก็ไม่กล้าที่จะก้าวก่าย เพราะกลัวจะต้องเผชิญกับการทารุณกรรมอีกครั้งจากเฉิง ซ่งเอ๋อร์ผู้ไม่สามารถคาดเดาได้

เขาเฝ้าดูอย่างช่วยอะไรไม่ได้ในขณะที่เฉิง ซ่งเอ๋อร์จับข้อเท้าของเขาไว้ ขณะที่ความเจ็บปวดรุนแรงแล่นผ่านตัวเขา ดวงตาของเฉิง ชิงจื้อสั่นเทา เขาจึงปิดตาแน่นเพื่อเตรียมรับมือกับความอับอายที่จะเกิดขึ้นในขณะที่น้ำตาไหลอาบแก้มของเขา

เฉิง ซ่งเอ๋อร์

“คุณ… มีเลือดออก ทำไมคุณไม่พูดอะไรเลย” เฉิง ซ่งเอ๋อร์ยกเสื้อผ้าขึ้นและพบว่ารองเท้าของเขาสึกไปบ้างแล้ว เขาต้องทนอยู่บนถนนบนภูเขาขรุขระยาวสิบไมล์โดยไม่พูดอะไรสักคำ เท้าของเขามีรอยฟกช้ำและเปื้อนเลือด เลือดไหลซึมออกมาจากถุงเท้า เนื้อและเลือดติดกันเป็นก้อน

เฉิง ซ่งเอ๋อร์

“ดูสิ เท้าของคุณฉีกขาดหมดแล้ว”

มีเค้าลางของการตำหนิอยู่ในน้ำเสียงของเธอขณะที่เธอมองไปที่เฉิงชิงจื้อ

แต่เธอกลับเห็นริมฝีปากของเฉิง ชิงจื้อสั่นเทา ใบหน้าของเขาซีดเผือกและไม่มีเลือด น้ำตาไหลนองหน้า

‘เฉิงซ่งเอ๋อร์ตกใจ เขาร้องไห้ทำไม เขาร้องไห้ทำไม เธอไม่ได้ทำอะไรใช่ไหมล่ะ?’ แม้ว่าจิตใจของเธอจะเต็มไปด้วยคำถาม แต่เธอก็รู้ว่าผู้ชายยังคงต้องการการปลอบโยนอยู่

เธอใช้แขนเสื้อเช็ดน้ำตาออกจากหางตาของเขาอย่างระมัดระวัง รู้สึกสับสนเล็กน้อย

เฉิง ซ่งเอ๋อร์

“อย่าร้องไห้ ฉันเพิ่งพูดแรงไปหรือเปล่า ฉันขอโทษ”

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ