พี่ชายต่างแม่ของฉันหลงใหลในตัวฉัน
บทที่ 1. การแปรสภาพเป็นนวนิยาย 2/2
เฉิง ซ่งเอ๋อร์
“อย่าร้องไห้ ฉันเพิ่งพูดแรงไปหรือเปล่า ฉันขอโทษ”
ขนตาของเฉิง ชิงจื้อพลิ้วไหว มีร่องรอยของความสับสนปรากฏชัดในดวงตาที่เต็มไปด้วยน้ำตา ‘เฉิง ซ่งเอ๋อร์ไม่เคยพูดกับเขาด้วยน้ำเสียงอ่อนโยนเช่นนี้มาก่อน’
นางเกลียดชังเขามาตลอด รังเกียจเขา ทรมานเขาด้วยวิธีการที่โหดร้ายที่สุด แม้แต่คำพูดของนางก็เหมือนมีดเปื้อนเลือดที่ปรารถนาให้เขาตายในทันที
‘เฉิง ซ่งเอ๋อร์จะไม่ขอโทษเขาเด็ดขาด เธอเคยพูดว่าการดำรงอยู่ของเขาเป็นบาป เขาควรเป็นเหมือนพ่อของเขา โสเภณีชายที่ต่ำต้อยและน่ารังเกียจที่สุดในซ่องโสเภณีชั้นต่ำ เพื่อชดใช้หนี้ที่พ่อของเขามีต่อตระกูลเฉิง
นั่นคือเหตุผลว่าทำไมเธอถึงพาเขามาที่อาคารอี้หงวันนี้
แม้ว่าเขาจะไม่เข้าใจว่าทำไมเฉิง ซ่งเอ๋อร์ถึงเปลี่ยนใจกะทันหัน แต่เขาก็รู้ในใจว่าไม่ว่าจะเป็นในซ่องหรือในตระกูลเฉิง ก็ไม่มีที่สำหรับเขาในโลกนี้
เขาซ่อนมีดโกนอันคมกริบไว้ในแขนเสื้อ รอเพียงให้เฉิง ซ่งเอ๋อร์ขายเขาแลกกับเงิน เพื่อชำระหนี้ที่พ่อของเขาเป็นหนี้ตระกูลเฉิง แล้วเขาก็จะฆ่าตัวตาย
ขณะนี้ เฉิง ซ่งเอ๋อร์ไม่เข้าใจว่าเฉิง ชิงจื้อกำลังคิดอะไรอยู่ เธอรู้สึกว่าเนื่องจากตอนนี้เธออยู่ในร่างเดิมแล้ว คงจะดีถ้าจะเปิดเผยบางสิ่งบางอย่างออกไป
เธอช่วยเฉิง ชิงจื้อนั่งบนก้อนหินขนาดใหญ่ที่อยู่ใกล้ ๆ โดยคุกเข่าลงครึ่งหนึ่งตรงหน้าเขา และเงยหน้าขึ้นมองดวงตาที่หม่นหมองของเขา
เฉิง ซ่งเอ๋อร์
“พี่ชาย ฉันรู้ว่าฉันเคยทำเรื่องเลวร้ายมาเยอะแล้ว แต่หลังจากเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในวันนี้ ฉันได้ตัดสินใจที่จะเริ่มต้นใหม่ ฉันจะปฏิบัติต่อคุณอย่างดีแน่นอน... เราจะใช้ชีวิตที่ดีร่วมกันต่อไปได้ไหม?”
เฉิง ชิงจื้อตกตะลึงกะทันหัน จ้องมองเธออย่างว่างเปล่า
เฉิง ซ่งเอ๋อร์
เฉิง ซ่งเอ๋อร์ยิ้มเล็กน้อย “ทำไมคุณถึงมองอย่างว่างเปล่า ฉันถามคุณหน่อยว่า ไม่เป็นไรใช่ไหม”
เฉิง ชิงจื้อ
ดวงตาของเฉิง ชิงจื้อสั่นไหว คำพูดกลิ้งไปมาในลำคอ เสียงของเขาบางและอ่อนแรง: “โอเค”
เธอไม่รู้เลยว่าความรู้สึกไร้หนทางและความสิ้นหวังนั้นมีอยู่ในคำว่า 'โอเค' นั้นมากแค่ไหน
‘เฉิง ซ่งเอ๋อร์จะไม่มีวันปฏิรูปอย่างแท้จริง’
เธอจะหาทางใหม่ๆ เพื่อทรมานและทำให้เขาอับอายเท่านั้น การปฏิรูปที่เรียกว่านี้เป็นเพียงกลอุบายใหม่เพื่อเล่นกับเขาเพื่อความบันเทิงของเธอ
เฉิง ซ่งเอ๋อร์
“ดีแล้ว กลับบ้านกันเถอะ ฉันจะแบกเธอไว้บนหลัง”
ในขณะนี้ เฉิง ซ่งเอ๋อร์ยังคงเชื่ออย่างไร้เดียงสาว่าเฉิง ชิงจื้อไว้ใจเธอ
เฉิง ซ่งเอ๋อร์
เธอหันหลังให้เขา: “ขึ้นมาสิ”
ความประหลาดใจเล็กน้อยฉายแวบขึ้นในดวงตาของเฉิง ชิงจื้อ แม้แต่ตอนที่เฉิง ซ่งเอ๋อร์เคยแสร้งทำใจดีกับเขามาก่อน น้ำเสียงของเธอก็ไม่เคยดีเท่านี้มาก่อน ไม่ต้องพูดถึงการเสนอตัวอุ้มเขาด้วยซ้ำ
ครั้งหนึ่งเธอเคยทำให้เขาต้องคุกเข่าอยู่ในลานบ้านที่เต็มไปด้วยหิมะ โดยสวมเพียงเสื้อผ้าบางๆ ตลอดทั้งคืนในคืนที่อากาศหนาวจัด ขาของเขาแทบจะพังไปหมดแล้ว
แม้แต่สิ่งนั้นก็ไม่ทำให้เธอพอใจ ขาที่ถูกน้ำแข็งกัดนั้นแดง บวม และเต็มไปด้วยหนอง เธอพบกิ่งไม้ที่มีหนามปกคลุมจากที่ไหนสักแห่งและตีขาที่บวมเป่งของเขาอย่างโหดร้ายจนหนองไหลออกมาก่อนที่เธอจะพอใจ
ความเจ็บปวดนั้น ราวกับว่ากระดูกของเขากำลังถูกถอนออกอย่างสะอาด แต่ยังคงทำให้เขาสั่นสะท้านเมื่อคิดถึงเรื่องนั้น
เขามองดูทิวทัศน์รกร้างว่างเปล่ารอบตัวเขา ห่านป่ากำลังบินไปทางใต้ ฤดูหนาวกำลังมาเยือนอีกครั้ง เธอจะทรมานเขาอย่างไรคราวนี้
เฉิง ซ่งเอ๋อร์
เมื่อเห็นว่าเฉิง ชิงจื้อไม่ได้ขยับตัวมาเป็นเวลานาน เฉิง ซ่งเอ๋อร์จึงพูดว่า “รีบหน่อย พระอาทิตย์กำลังจะตกแล้ว”
เสียงนั้นดึงเฉิง ชิงจื้อให้หันกลับมาจากความทรงจำอันเจ็บปวดของเขา เมื่อเห็นเธอยังคงถือรองเท้าเก่าๆ ของเขาไว้ หัวใจของเขาก็เริ่มบีบรัด และเขาก็ค่อยๆ ปีนขึ้นไปบนหลังของเธอ
เฉิง ชิงจื้อผอมและเบามากเหมือนใบไม้แห้ง เธอสามารถอุ้มเขาได้อย่างง่ายดาย รู้สึกว่าแม้จะเดินอีกสิบไมล์ก็จะไม่เหนื่อย
นางเดินอย่างรวดเร็วไปยังหมู่บ้านตระกูลเฉิง โดยไม่รู้ว่าขณะนี้ เฉิงชิงจื้อที่อยู่ด้านหลังนางกำลังประหม่ามากจนฝ่ามือของเขาเต็มไปด้วยเหงื่อ
เขาหวาดกลัวเกินไป กลัวการสัมผัสทางกายกับร่างกายเดิม แม้แต่การสัมผัสเพียงครั้งเดียวก็ทำให้ความทรงจำอันเจ็บปวดกลับคืนมา
เฉิง ซ่งเอ๋อร์
“รองเท้าของคุณเก่าเกินไปแล้ว พรุ่งนี้ฉันจะไปทำงานพิเศษในเมือง ถ้าฉันหาเงินได้ ฉันจะซื้อรองเท้าคู่ใหม่ให้คุณ คุณชอบรองเท้าแบบไหน” เฉิง ซ่งเอ๋อร์พูดขึ้นอย่างกะทันหันในขณะที่เธออุ้มเฉิง ชิงจื้อ
เสียงที่เบาและแทบจะลอยได้ทำให้ร่างของเฉิง ชิงจื้อสั่นสะท้าน
‘อ่อนโยนเกินไป ดีเกินไป เธอกลับใจดีขึ้นมาได้อย่างไร ดีจนดูเหมือนไม่ได้เสแสร้งเลย’
หลังจากที่เกิดความสับสนชั่วขณะ จิตใจของเฉิง ชิงจื้อก็ตกอยู่ในความสับสนวุ่นวาย
‘…ความใจดีที่เกิดขึ้นอย่างกะทันหันของเธอสามารถหมายความได้เพียงสิ่งเดียวเท่านั้น นั่นก็คือ เธอกำลังวางแผนที่จะทรมานเขาด้วยวิธีที่โหดร้ายยิ่งกว่าเดิม’
เฉิง ชิงจื้อเกิดความกลัวมากจนหายใจถี่ขึ้นโดยไม่รู้ตัว
เฉิง ซ่งเอ๋อร์
เฉิง ซ่งเอ๋อร์ไม่ได้สังเกตเลย แถมยังเขย่าตัวเขาด้วย: "ฉันถามคุณคำถามหนึ่งเหรอ?"
เฉิง ชิงจื้อ
“สไตล์ไหนก็ได้”
เฉิง ชิงจื้อกล่าวอย่างรีบร้อน
เฉิง ซ่งเอ๋อร์
“จริงอยู่ ตอนนี้เราไม่มีเงิน เราจึงทำได้แค่ใช้สิ่งที่เรามี เมื่อฉันหาเงินได้มากกว่านี้ในอนาคต ฉันจะซื้อสิ่งที่ดีที่สุดให้กับคุณแน่นอน”
เฉิง ชิงจื้อกำหมัดแน่น ข้อนิ้วของเขาเริ่มซีด
ดวงอาทิตย์ที่กำลังตกส่องแสงลงมายังทั้งสองคน โดยแต่ละคนก็มีความคิดเป็นของตนเอง ขณะที่เงาของพวกเขาก็ยาวขึ้นเรื่อยๆ
viewLift [ผู้เขียน]
"พระเอกตกหลุมรักก่อน นางเอกเป็นคนใจเย็นและมีเหตุผล ส่วนพระเอกต้องทุกข์ใจอย่างมากเพราะนางเอกไม่ตอบสนองความรู้สึกของเขา"
viewLift [ผู้เขียน]
ฉันชอบแนวคิดนี้เป็นพิเศษ
viewLift [ผู้เขียน]
เบื่อที่จะอ่านเรื่องราวที่นางเอกมักจะโง่ อ่อนแอ อ่อนแอทั้งร่างกายและจิตใจ มักจะอยู่ในบทบาทที่ต่ำต้อยและถูกกดขี่ในสังคม เช่น สาวใช้ เลขานุการ สนม... หรือพูดอย่างตรงไปตรงมาก็คือ มักจะเป็นคนที่ต้องคอยรับใช้และเอาใจพระเอก มักจะต้องได้รับการปกป้องและช่วยเหลือจากพระเอกอยู่เสมอ ในขณะที่พระเอกมักถูกบรรยายว่ามีความสามารถ หล่อเหลา มีพลัง...
viewLift [ผู้เขียน]
ฉันได้รับแรงบันดาลใจอย่างลึกซึ้งจากผู้หญิงที่เข้มแข็ง อิสระ และมีเหตุผล ซึ่งมีอำนาจในการควบคุมชีวิตของตนเอง และฉันรู้สึกทึ่งกับวิธีการที่บทบาททางเพศของสังคมถูกสลับกันในประเภทนี้เมื่อเทียบกับชีวิตจริง
viewLift [ผู้เขียน]
ฉันจึงสร้างขึ้นด้วยจุดประสงค์อันสูงส่งในการส่งเสริมประเภทนวนิยายที่ผู้หญิงเป็นใหญ่ (FEDO)
viewLift [ผู้เขียน]
มีกวีหญิงที่มีชื่อเสียงในสมัยโบราณท่านหนึ่งซึ่งเขียนเกี่ยวกับชะตากรรมของผู้หญิงในยุคนั้นไว้ดังนี้:
viewLift [ผู้เขียน]
“ชีวิตที่ต้องแบ่งปันสามีนี่มันแย่จริงๆ
คนหนึ่งห่อหุ้มด้วยความอบอุ่น อีกคนหนึ่งถูกทิ้งไว้โดยความหนาวเย็น
ฉันขออยู่เป็นโสดตั้งแต่แรกดีกว่า
ดีกว่าต้องทนอยู่ในชีวิตที่ถูกทำลายเช่นนี้”
บางทีการที่ฉันชอบอ่านเรื่องราวที่มีผู้หญิงเป็นใหญ่ก็อาจเป็นเพราะฉันต่อต้านความเป็นจริงของชีวิตก็เป็นได้
![viewLift [ผู้เขียน]](https://up-pic.mangatoon.mobi/contribute/fiction/10553203/avatar/37271841/1744616644320.jpeg-s200webp?sign=6dc3738c5becc5cf815ebb73ab46dc69&t=681bf400)
Comments