รักอันตรายของนาย(อาจารย์)มาเฟีย
ตอนที่ 1: เรื่องไม่เป็นเรื่อง
ขออนุญาตเจ้าของภาพไม่ได้ตั้งใจทำให้เสียหาย
[ใต้ตึกคณะวิศวะฯ, ตอนเย็น]
ปัณณ์
(โยนกระเป๋า) เออ! เบื่อชะมัด! โดยเฉพาะคาบจารย์ภาคิน!
เพื่อน2
แกก็ว่าไป อาจารย์เขาออกจะเท่.
ปัณณ์
เท่แต่น่าขนลุก! พูดน้อย ต่อย... เอ่อ ไม่ใช่ มองทีเย็นไปถึงกระดูก!
มายด์
(เสียงสั่น) ปัณณ์...
ปัณณ์
มายด์! เป็นไร? หน้าซีดเลย!
มายด์
พวก... พวกมัน... มันนัดเจอ... หกโมงเย็น... หลังมอ...
ปัณณ์
พวกทวงหนี้อีกแล้วเหรอ?
มายด์
(พยักหน้ารัวๆ) ฉันกลัว... มันบอกจะ...
ปัณณ์
ไม่ต้องกลัว! กูไปด้วย! พวกห่านี่มันจะแค่ไหนกันเชียว!
มายด์
ไม่เอาปัณณ์! อันตราย!
ปัณณ์
เรื่องของกู! กูไม่ปล่อยให้เพื่อนโดนรังแก! ไป!
(เสียงทุ้มเรียบดังขึ้น ทุกคนหันไปมอง อาจารย์ภาคินยืนอยู่)
ปัณณ์
คะ... อาจารย์? มีอะไรคะ?
ภาคิน
ตามผมมาที่ห้องพัก. ด่วน.
ปัณณ์
แต่หนูมีธุระ! สำคัญมาก!
ภาคิน
เรื่องของคุณ 'สำคัญ' กว่าเหรอ? ผมมีเรื่องต้องคุย.
ภาคิน
เรื่อง 'มารยาท' ของคุณ. เชิญ. (หันหลังเดินนำ)
ปัณณ์
(หันไปพูดเร็วๆ กับมายด์) แป๊บนะ! อย่าไปไหนคนเดียว! เดี๋ยวกูรีบมา! (วิ่งตามอาจารย์ไปอย่างหัวเสีย)
ปัณณ์
อาจารย์มีอะไรก็ว่ามาเลยค่ะ หนูรีบ!
ภาคิน
ทำไมต้องรีบ? มีอะไรสำคัญกว่าการคุยกับอาจารย์?
ปัณณ์
ก็เรื่องส่วนตัวไงคะ!
ภาคิน
เรื่องส่วนตัว... ที่ทำให้คุณหน้าตาตื่น ไม่มีสมาธิเรียน?
ปัณณ์
อาจารย์จะอยากรู้ไปทำไมคะ?!
ภาคิน
ผมเป็นห่วง. ในฐานะอาจารย์.
ปัณณ์
ไม่ต้องค่ะ! หนูดูแลตัวเองได้!
ภาคิน
แน่ใจ? การวิ่งไปหาเรื่องเดือดร้อน... ไม่ใช่การดูแลตัวเองที่ดีนะ.
ปัณณ์
(ชะงัก) นี่อาจารย์... รู้?
ปัณณ์
ก็เรื่อง... เรื่องที่หนูกำลังจะไปทำ! อาจารย์รู้ใช่ไหม?! อาจารย์แอบฟัง!
ภาคิน
ผมแค่สังเกต. และคาดเดา. คุณเป็นคนอ่านง่าย คุณปัณณ์.
ปัณณ์
ไม่จริง! อาจารย์ต้องรู้อะไรมากกว่านั้น! อาจารย์ถึงได้จงใจกักตัวหนูไว้ตอนนี้!
ภาคิน
ถ้าการกักตัวครั้งนี้... จะช่วยให้คุณรอดพ้นจากเรื่องโง่ๆ ได้... ผมก็ยินดีทำ.
ปัณณ์
เรื่องโง่ๆ? การช่วยเพื่อนไม่ใช่เรื่องโง่!
ภาคิน
วิธีที่คุณเลือก... มันโง่. และอันตราย.
ปัณณ์
ทำไมอาจารย์ต้องมายุ่งด้วย! อาจารย์เป็นใครกันแน่เนี่ย?!
ปัณณ์
แค่นั้นเหรอคะ?! ไม่เชื่อ! อาจารย์มีความลับ!
ภาคิน
กลับไปซะ. แล้วอย่าคิดจะไปทำอะไรบ้าๆ อีก.
ปัณณ์
ถ้าเพื่อนหนูเป็นอะไรไป มันเป็นความผิดอาจารย์!
ภาคิน
เพื่อนคุณจะไม่เป็นอะไร. ถ้าคุณอยู่เฉยๆ.
ปัณณ์
หมายความว่าไง?! อาจารย์จะทำอะไร?!
ภาคิน
ไม่ใช่เรื่องที่คุณควรรู้. ไปได้แล้ว.
ปัณณ์
(จ้องหน้าอย่างไม่ยอม) หนูไม่เลิกสงสัยอาจารย์แน่! คอยดู! (กระทืบเท้าออกไป)
ภาคิน
(หยิบมือถือ กดโทร) ...อืม. เด็กนั่นกลับไปแล้ว. จับตาดูไว้. ส่วนพวกขยะ... จัดการตามที่บอก. เงียบๆ.
(วางสาย นั่งนิ่ง มองออกไปนอกหน้าต่าง แววตาเย็นชา)
Comments