รักอันตรายของนาย(อาจารย์)มาเฟีย
ตอนที่ 2: เรื่องบังเอิญที่น่าสงสัย
[หน้าคณะวิศวะฯ, ไม่กี่นาทีต่อมา]
ปัณณ์
(วิ่งหน้าตื่นกลับมา) มายด์! มายด์! แกอยู่ไหนวะ?!
มายด์
(โผล่มาจากหลังเสา หน้ายังซีด) ปัณณ์! ฉันอยู่นี่! อาจารย์ว่าไงบ้าง?!
ปัณณ์
ช่างอาจารย์มันก่อน! แล้วพวกนั้นล่ะ? มันมายัง? แกเป็นไรรึเปล่า?!
มายด์
ยัง... ยังไม่มา... ฉันรอแกอยู่ตรงนี้ ไม่กล้าไปไหน...
ปัณณ์
ดีแล้ว! แม่งเอ๊ย! เกือบไปแล้วไหมล่ะ! จารย์ภาคินแม่ง...
(โทรศัพท์ของมายด์ดังขึ้น ทั้งคู่สะดุ้ง)
มายด์
(ตัวสั่น หยิบโทรศัพท์ขึ้นดู) เบอร์... เบอร์แปลก... ทำไงดีปัณณ์...
ปัณณ์
รับดิ! เปิดลำโพง! กูอยากรู้มันจะว่าไง!
มายด์
(มือสั่น กดรับ เปิดลำโพง) ฮัล... ฮัลโหล...
เสียงปลายสาย
ห้วนๆ: ใช่ มายด์รึเปล่า?
เสียงปลายสาย
เรื่องหนี้มึงอ่ะ... ไม่ต้องจ่ายแล้วนะ.
มายด์
คะ?! หมาย... หมายความว่าไงคะ?!
เสียงปลายสาย
ก็ตามนั้นแหละ! ถือว่าจบ! แล้วอย่าไปกู้ที่ไหนอีก! แค่นี้นะ! (วางสายทันที)
(ความเงียบเข้าปกคลุม มายด์อ้าปากค้าง ปัณณ์ขมวดคิ้วแน่น)
มายด์
ปัณณ์... แกได้ยินไหม... เขาบอก... เขาบอกว่าจบแล้ว... ไม่ต้องจ่ายแล้ว...
มายด์
น้ำตาไหล) จริงเหรอ... มันจบแล้วจริงๆ เหรอ... ฉัน... ฉันรอดแล้ว...
ปัณณ์
(ไม่ได้แสดงความดีใจ) มันง่ายไปป่ะวะ?
มายด์
(มองหน้าเพื่อน) หมายความว่าไง?
ปัณณ์
ก็พวกมันโหดจะตาย อยู่ๆ จะมายกหนี้ให้ง่ายๆ เนี่ยนะ? ทำบุญมาด้วยอะไรวะ?
มายด์
ก็... ก็อาจจะ... เขาอาจจะแค่ขู่รึเปล่า? พอเราไม่ไปตามนัดเลยเลิกยุ่ง...
ปัณณ์
ไม่ใช่แน่ๆ มายด์. พวกนี้มันกัดไม่ปล่อยหรอก.
ปัณณ์
(นึกถึงคำพูดของภาคิน) "เพื่อนคุณจะไม่เป็นอะไร. ถ้าคุณอยู่เฉยๆ."
มายด์
ปัณณ์? แกเป็นไรรึเปล่า? หน้าเครียดเชียว.
มายด์
อาจารย์เขาทำไมเหรอ? เขากักตัวแกไว้นานเลยสิ? เขาด่าแกรึเปล่า?
ปัณณ์
ไม่ใช่เว้ย... แต่... คำพูดเขามันแปลกๆ. แล้วพอฉันออกมา... หนี้แกก็หายไปเลยเนี่ยนะ? บังเอิญไปป่ะ?
มายด์
แกกำลังจะบอกว่า... อาจารย์ภาคิน... เกี่ยวข้องเหรอ? เป็นไปไม่ได้น่า! เขาเป็นอาจารย์นะ!
ปัณณ์
ตอนอยู่ในห้องนั้น... เขาไม่เหมือนอาจารย์เลยว่ะมายด์. เขาเหมือน... คนที่รู้ทุกอย่าง. คนที่คุมเกมอยู่.
มายด์
แกคิดมากไปรึเปล่าปัณณ์? อาจจะแค่เรื่องบังเอิญจริงๆ ก็ได้.
ปัณณ์
ไม่! กูไม่เชื่อเรื่องบังเอิญ! โดยเฉพาะกับผู้ชายคนนั้น! เขามีความลับ! เขาต้องไม่ใช่แค่อาจารย์ธรรมดาแน่ๆ!
มายด์
แล้ว... แล้วแกจะทำไงต่อ?
ปัณณ์
(แววตามุ่งมั่น) กูจะหาคำตอบให้ได้. อาจารย์ภาคินเป็นใครกันแน่... กูต้องรู้!
[ตัดฉาก: ในรถหรูที่จอดลับตาคนอยู่ไม่ไกลจากมหาวิทยาลัย]
(ภาคินนั่งอยู่ที่เบาะหลัง รับโทรศัพท์)
เสียงปลายสาย
ครับนาย. จัดการ 'เคลียร์' หนี้ให้เด็กคนนั้นแล้วครับ พวกมันไม่กล้ามายุ่งอีกแน่นอน.
ภาคิน
ดี. แล้วเด็กผู้หญิงคนนั้น... ปัณณ์...
เสียงปลายสาย
ยังตามอยู่ห่างๆ ครับนาย. ตอนนี้อยู่กับเพื่อนที่หน้าคณะ... ดูเหมือนกำลังสงสัยเรื่องที่เกิดขึ้น.
ภาคิน
(นิ่งไปนิด) ...อืม. ปล่อยไปก่อน. แค่จับตาดูไว้. อย่าให้เกิดเรื่องอีก.
(ภาคินวางสาย เอนหลังพิงเบาะ หลับตาลงช้าๆ ปลายนิ้วเคาะเบาๆ ที่ขมับ เหมือนกำลังครุ่นคิดอะไรบางอย่าง)
Comments