ซีซั่น1 วิกฤติเยือกแข็ง ตอนที่3 ฝูงหมาป่าน้ำแข็ง และ อะนีซา เว็ตโตรวา (1/2)

Ashes of Redemption

เถ้าถ่าน แห่งการไถ่บาป

ซีซั่น1วิกฤติเยือกแข็ง Cryo Crisis

ตอนที่3 ฝูงหมาป่าน้ำแข็ง และ อะนีชา เว็ตโตรวา

ณ เวลา 19:49

โซมะชิ:*รับหมัดของศัตรูไว้ได้ทันก่อนที่จะถึงตัวเซะซึนะ ก่อนจะจับศัตรูเหวี่ยงไปไกล

ศัตรู(1):*ตั้งหลักก่อนที่จะล้ม "หึ" *มองด้วยสายตาที่เฉียบคม "ไหวพริบเร็วดีหนิ เอาล่ะ รีบๆออกมาได้แล้ว ฝูงหมาป่าแห่งกลุ่มFront Ledyaných Prizrakov

หลังจากนั้น ก็ได้มีกองทัพของศัตรูในจำนวนที่ค่อนข้างเยอะ โผล่มาจากทุกที ไม่ว่าจะเป็นบนตึกหรือในซอยมืดๆ โดยลักษณะของพวกมันจะเป็นคนที่มีหูและหางแบบหมาป่าสีฟ้าเข้ม และใส่เสื้อกันหนาวสีดำทุกคน

โซมะชิ:*หันไปมองศัตรู "ไม่ว่าจะเกิดอะไรขึ้น อยู่ข้างหลังชั้นเอาไว้นะ เซะซึนะ

เซะซึนะ:"อื้อ!" (ตัวสั่นเล็กน้อยและคิดในใจ) "มากันเยอะมากเลย แต่ลูกพี่น่าจะสู้ไหวแหละ-"

ศัตรู(1)':*พุ่งมาอย่างไว

เซะซึนะ:(คิดในใจ) "ว่ะ...หวังว่าจะเป็นอย่างนั้นนะ"

ศัตรู(1):*ใช้กรงเล็บฟันมาที่โซมะชิ

ฟืบ!

โซมะชิ:*หลบอย่างรวดเร็ว

ศัตรู(1):*เตะเสยขึ้นมา

โซมะชิ:"*จับขาของศัตรูและเหวี่ยงลงพื้นอย่างแรง

ตู่ม!

โซมะชิ:*ง้างหมัด แต่

ศัตรู(2):*วิ่งมาจับหมัดเอาไว้และใช้กรงเล็บข่วนใส่หน้าโซมะชิ

ฉึก!

เซะซึนะ:(คิดในใจ) "เวรแล้วไง!"

โซมะชิ:*เซไปเล็กน้อยก่อนจะใช้มืออีกข้างจับศัตรูคนนั้นทุ่มลงไปที่พื้น

ตึ่ง!

ศัตรู(2):"หึๆ"

โซมะชิ:*สร้างไฟสีน้ำเงินที่มือข้างที่จับศัตรูอยู่

ศัตรู(2):"อ้ากก!"(กรีดร้องออกมาอย่างทรมาน)

ทันใดนั้น

ศัตรู(1):*หมุนตัวเตะโซมะชิ

โซมะชิ:*กระเด็นไปกระแทกกับตึก

โซมะชิ:*เซมาข้างหน้า ก่อนจะใช้มือทั้ง2ข้างชาร์จลูกไฟอะไรบางอย่าง แต่

ด้านบนตึกที่อยู่ข้างหลังโซมะชิ มีศัตรูคนนึงยืนอยู่ด้านบนตึก

ศัตรู(3):*สร้างก้อนน้ำแข็งอะไรบางอย่าง ก่อนจะกระโดดลงมาแล้วใช้น้ำแข็งฟาดลงมาใส่หัวโซมะชิ

เป้งง!

โซมะชิ:*ลงไปขุดเข่ากับพื้น

ศัตรู(3):*พุ่งมาเตะเสยใส่โซมะชิ

โซมะชิ:*ใช้มือรับลูกเตะนั้นไว้ได้ แต่

ศัตรู(1):*ใช้ขาอีกข้างหมุนตัวเตะใส่โซมะชิ แต่รอบนี้โซมะชิ รับลูกเตะนี้ไว้ไม่ทัน

ตุบ!

โซมะชิ:*กระเด็นไปไกล (มีเสียงฝีเท้ามาจากข้างขวา)

ศัตรู(4):*วิ่งเข้ามาและใช้กรงเล็บข่วนข้างใส่โซมะชิ

โซมะชิ:*ใช้แขนกันไว้ได้ จนเกิดแผลที่แขนขวา "บ้าเอ้ย" (คิดไนใจ) "แบบนี้ พวกมันได้เปรียบแน่ งั้นก็..." *ลุกขึ้นมา

ศัตรู(1/2/3):*วิ่งเข้ามาพร้อมกัน และข่วนใส่พร้อมกัน แต่

โซมะชิ:"อาณาเขตสายฟ้าวิญญาณ!"

ทั้นใดนั้น

ศัตรู(1/2/3/4):"อึก!/อ้า!" *ลงไปนอนดิ้นกับพื้น

ศัตรู(1):"นี่มันบ้าอะไรกัน นี่มันไม่ได้ต่างจากการถูกไฟช็อตเลย! แต่ว่า อึก! มันเหมือนถูกช็อตจากด้านใน"

ศัตรู(2):ไม่ใช่ว่าหมอนี่ อ้า! ใช้ธาตุไฟหรอกหรอ

โซมะชิ:"ดูเหมือนว่าพวกแก " *เดินมาดูศัตรู "จะรู้จักชั้นน้อยไปสินะ" *หันไปมองศัตรูที่เหลือ "ไหน ใครยังไม่ได้เข้ามาอีก" เริ่มมองด้วยสายตาที่เฉียบคมกว่าเดิม "เข้ามาตอนนี้เลยสิ ถ้าอยากโดนเหมือนไอ้ 4 คนนี้" *รวบรวมสายฟ้าวิญญาณไว้ที่มือกับเท้า

ศัตรู(5):"เอิ่ม ดูท่า..."

ศัตรู(6):"จะไปกลัวมันทำไมวะ มันมาแค่คนเดียวเอง แค่เข้าไปพร้อมกันแค่นี้ก็จบเรื่อง" *พุ่งไปอย่างเร็ว "เอาล่ะ เข้าไปพร้อมกันเลย ทุกคน"

แต่ต่อให้บุกเข้าไปครั้งละ 2 คน 3 หรือมากกว่านั้นก็ไม่สามารถสร้างบาดแผลเพิ่มเติมให้โซมะชิได้เลย โซมะชิทั้งหลบ ทั้งต่อย ทั้งเตะ ด้วยมือและเท้าที่เคลือบไปด้วยสายฟ้าวิญญาณ

เซะซึนะ:ยืนมองด้วยสายตาที่เปล่งประกาย (คิดในใจ) "ว้าว! นอกจากจะใช้ธาตุไฟได้แล้ว ยังใช้ธาตุสายฟ้าได้อีกหรอเนี่ย ลูกพี่โซมะนี่สุดยอดจริงๆ!"

โซมะชิ:*เตะศัตรูคนนึงไปไกล ก่อนจะยืนพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา "ถ้ารู้สึกว่าเริ่มเสียเปรียบแล้ว ก็รีบๆหนีไปสักที ไอพวกเวรตะไล"

ศัตรู(1):*ลุกขึ้นมา "บ้าเอ้ย! เอ้า! เร็วเข้า ไอพวกเวร ใครที่ยังมีแรงอยู่ ก็รีบๆแบกคนที่ไม่มีแรงไปซะสิ"

ศัตรู(3):*ลุกขึ้นมาและแบกร่างเพื่อน "นายนี่มันหนักเป็นบ้าเลย! อักส์! ยังโดนช็อตอยู่เลย

โซมะชิ:"เร็วเข้า รีบๆไปได้แล้วน่า"

เซะซึนะ:*วิ่งเข้ามาหา "กะไว้อยู่แล้วว่าลูกพี่ต้องไม่เป็นอะไรมาก"

โซมะชิ:"ดูเหมือนว่าจะไปกันหมดแล้วสินะ"

เซะซึนะ:*ทำหน้าเหวอเล็กน้อย(คิดในใจ) "เมื่อกี้ลูกพี่ฟังใด้ที่เราพูดบ้างหรือเปล่านะ"

แปะๆๆ(เสียงปรบมือ)

โซมะชิ/เซะซึนะ:*หันหน้าไปมองแล้วเห็นคุณชินจิกำลังปรบมือให้โซมะชิ

ชินจิ:"ให้ตายสิ ฝีมือยังสุดยอดเหมือนเดิมเลยนะ โซมะตุง แต่มีแผลนิดหน่อยนี่นา เข้ามาทำแผลก่อนไหม"

โซมะชิ:"โอเคครับ"

เซะซึนะ:"รอด้วยสิ ลูกพี่!"

ข้างในบ้าน(ร้านคาเฟ่ ยาสึรากิ)

ชินจิ:"ให้ตายสิ พวกนั้นก็มีฝีมืออยู่เหมือนกันนะเนี่ย ก็ดีนะที่โซมะตุงมีฝีมือที่สูงอยู่แล้ว เลยไม่เป็นอะไรมาก (พูดไปทำแผลให้โซมะชิไป)

เซะซึนะ:"นั่นสิคุณชินจิ ตอนแรกเหมือนจะเสียท่า แต่ไปๆมาๆ ลูกพี่โซมะดันพลิกเกมได้เฉยเลย สมแล้วล่ะที่เป็นลูกพี่โซมะ"

ชินจิ:"แต่ก็ยังอุตส่าห์ได้แผลมาอีกนะเนี่ย แต่คงไม่เจ็บหรอก ใช่ไหม?"

โซมะชิ:"ครับ แผลแต่นี้เอง"

ชินจิ:"ทำแผลเสร็จแล้วก็อย่าลืมไปอาบน้ำแปรงฟันด้วยล่ะ เข้าใจใช่ไหม"

โซมะชิ:"ผมไม่ลืมอยู่แล้วครับ"

ขณะที่โซมะชิกำลังอาบน้ำ โซมะชิได้เอามือจับหน้าตัวเองที่โดนข่วน ก่อนจะพูดว่า

โซมะชิ:"พวกนั้น มีฝีมือที่สูงกว่าที่คิดไว้เยอะเลยแฮะ แล้วหัวหน้าของพวกมัน จะขนาดไหนกันเชียว"

หลังจากที่โซมะชิอาบน้ำเสร็จ

เซะซึนะ:*เดินเข้ามาหา วันนี้ชั้นนอนบนโซฟาเอง ลูกพี่นอนที่เตียงเลย"

โซมะชิ:",แต่ว่าเธอเป็นแขกนะ"

เซะซึนะ:"แขกอะไรเล่า~ คนกันเอง คืนนี้ลูกพี่นอนเตียง เดี่ยวพรุ่งนี้ฉันนอนเตียงเอง โอเคไหม"

โซมะชิ:"ตามใจเธอเถอะ (พูดพร้อมกับมองไปทางอื่น"

ณ เวลา 21:03

โซมะชิ:"ฝันดีนะเซะซึนะ"

เซะซึนะ:"ฝันดีเช่นกัน ลูกพี่"

โซมะชิ:*นอนลงบนเตียงก่อนจะพูดในใจ "หวังว่าคืนนี้จะไม่ฝันร้ายอะไรนะ"

วันต่อมา ณ ตอนเช้า เวลา 7:44

"ลูกพี่! ลูกพี่โซมะ! โซมะชิ โซมะ โซมะคุง!! ตื่นได้แล้วน่า!"

โซมะชิ:*ลืมตา เห็นเซะซึนะกำลังค่อมตัวเองอยู๋ โดยที่เธอนั้นใส่กางเกงขาสั้นถึงน่องสีดำ กับเสื้อแขนสั้นสีน้ำเงิน

เซะซึนะ'"ตื่นแล้วเหรอ ลูกพี่โซมะ"

โซมะชิ:"ดะ...เดี๋ยวนะ ทำไมวันนี้เธอต้องใส่ชุดนี้ด้วยล่ะ"

เซะซึนะ:"ไม่เห็นเป็นไรเลย ก็ฉันอยากใส่นี่นา รีบๆลุกได้แล้วน่าลูกพี่!"

โซมะชิ:"ถ้างั้นก็ช่วยลุกไปทีสิ ฉันลุกไม่ได้นะ"

เซะซึนะ:"โอเค" *ลุกออกจากเตียง

โซมะชิ:*ลุกขึ้นมายืดเส้นยืดสายก่อนจะไปเข้าห้องน้ำ

ณ ชั้นล่าง

โซมะชิ:"ลงมาเตรียมหยิบของบางอย่าง

เซะซึนะ:"เฮ้ ลูกพี่ ชั้นทำขนมปังใส่แยมไว้ให้แล้ว มากินได้เลยนะ"

โซมะชิ:(พูดพึงหำกับตัวเอง)"ขนมปัง ที่เซะซึนะทำ งั้นเหรอ?"

เซะซึนะ:"แต่นแต้น! เป็นขนมปังใส่แยมช็อกโกแลตกับไวท์ช็อก(โกแลต)น่ะ ลองกินดูสิ ชั้นตั้งใจทำมากเลยนะ!"

โซมะชิ:"หยิบขนมปังที่ค่อนข้างเละ ขึ้นมากิน (คิดในใจ) "สภาพมันดูเละนิดหน่อยแฮะ แต่ถ้าไม่กิน คงจะทำให้ยัยนี่เสียใจ งั้นก็..." *กินขนมปังใส่แยมเข้าไป "อื้อ! ก็อร่อยดีนะ ถึงหน้าตาจะดูเละนิดหน่อยก็เถอะ"

เซะซึนะ:"เห็นไหมล่ะ ฉันบอกแล้ว เฮะๆ"(เธอพูดด้วยใบหน้าที่สดใสกับหางที่ส่ายไปมา)

โซมะชิ:"เธอชอบกินนมใส่อะไร"

เซะซึนะ:"นมใส่แก้วเหรอ ชอบกินนมที่ใส่น้ำตาลนิดหน่อยน่ะ" (หันหน้าไปพึมพำกับตัวเอง) เป็นไปได้อยากให้ใส่ไวท์ช็อกโกแลตด้วย"

โซมะชิ:"หึ?! โอเค" เดินไปที่ตู้เย็นแล้วหยิบบางอย่างออกมา

เซะซึนะ:"เอ้ะ?! เดี๋ยวนะ ลูกพี่จะทำอะไรน่ะ"

โซมะชิ:"ก็เธอบอกว่าชอบกินแบบใส่ไวท์ช็อกโกแลตไม่ใช่เหรอ"

เซะซึนะ:"คะ...คือชั้นแค่พูดลอยๆน่ะ ยังไม่เคยกินแบบนั้นเลย-"

โซมะชิ:*เอาไวท์ช็อกโกแลตใส่นม แล้วเอาแก้วที่ใส่นม ใส่ไมโครเวฟ กดอุ่น ตี๊ด!

เซะซึนะ:"เอ้! จะเอาจริงเหรอ?!"

โซมะชิ:"มือเปื้อนแยมขนมปังหนิ ไปล้างมือด้วยนะ"

เซะซึนะ:"อะ...โิอเค *ลูกไปล้างมือ ก่อนจะกลับมานั่งที่เดิม

โซมะชิ:*ดึงกระดาษทิชชูมา แล้วเช็ดมือให้เซะซึนะ

เซะซึนะ:"มะ...ไม่ต้องทำถึงขนาดนั้นก็ได้มั้ง"

ตี๊ดๆ(เสียงไมโครเวฟ)

โซมะชิ:"หยิบแก้วที่ใส่นมออกมา แล้วใช้ช้อนคนแล้วยื่นแก้วให้เซะซึนะ "ลองดูก่อนว่าร้อนไหม ถ้าร้อน เดี๋ยวใส่น้ำแข็งให้"

เซะซึนะ:*ลองชิมดูก่อนจะพบว่าร้อนแล้วเอามือจับปากตัวเอง "ร้อน!"

โซมะชิ:*ไปหาน้ำแข็งในตู้เย็นแล้วเอามาใส่ให้2-3ก้อน แล้วคนนิดหน่อย "ลองดูว่ารอบนี้ร้อนไหม" *ยื่นแก้วให้เซะซึนะ

เซะซึนะ:*รับแก้วแล้วชิมพบว่ามันอุ่นๆกำลังพอดีจนกินได้และกินต่ออย่างเอร็ดอร่อยห่อนจะหันหน้ามามองโซมะชิ "ขอบคุณนะ ลูกพี่โซมะ"

โซมะชิ:"แค่นี้เอง กินนมเยอะๆซะ ตัวจะได้สูงๆ"

เซะซึนะ:"คะ" *กระดกนมขนหมดแก้ว

โซมะชิ:"เธอล้างแก้วเองเป็นใช่ไหม แบบ ไม่ทำแก้วแตกอะนะ"

ดซะซึนะ:"เป็นสิ"

โซมะชิ:"เดี๋ยวชั้นล้างจานเอง จะได้เสร็จไวๆ"

เซะซึนะ:"โอเคคะ ลูกพี่"

ระหว่างที่ทั้งคู่กำลังล้างจานกับแก้ว

โซมะชิ:"เธอติดว่าเธอจะอยู่ที่นี่ใช่ไหม"

เซะซึนะ:"ใช่"

โซมะชิ:"ตอนนี้ชั้นเรียนอยู่ที่โรงเรียนเซย์เรียวคุ กาคุเอ็น กำลังคิดว่าไหนๆเธอไม่มีที่จะไปแล้ว จะให้เธอมาอยู่ที่โรงเรียนชั้น เพราะดูท่าโรงเรียนเธอน่าจะไม่สามารถกลับไปเรียนได้แล้ว โอเคไหม"

เซะซึนะ:*เก็บแก้ว "ว้าว จะได้เรียนโรงเรียนเดียวกันกับลูกพี่โซมะเหรอ เย้ๆ เอาสิๆ"

โซมะชิ:*เก็บจาน งั้นตอน12:00 ชั้นจะออกไปหาคุณมิคาเงะอะไรนั้น ชั้นคิดว่าชั้นสนใจงานนั้นน่ะ"

เซะซึนะ:"งั้นเหรอ โอเคๆ

หลังจากทั้งคู่ล้างจาน/แก้วเสร็จ

โซมะชิ:"วันนี้ไม่ค่อยมีลูกค้าอีกแล้วสินะครับ คุณชินจิ"

ชินจิ:"นั้นสิ มีอะไรเหรอ"

โซมะชิ:"พอดีผมจะพาเซะซึนะไปซื้ชุดเพิ่มน่ะ เป็นชุดนอนกับชุดนักเรียนของเธอ พอจะมีเงินให้ยืม ซัก3000เบนไหมครับ"

ชินจิ:"มีสิ จริงคือให้เลยก็ได้นะ เอ้านี่ เอาไปสิ" *ยื่นเงิน3000เยนให้โซมะชิ

โซมะชิ:"ขอบคุณครับ" *หันหน้าไปหาเซะซึนะ เซะซึนะ เดี๋ยวตอน12:00 เราออกไปหาอะไรกินกันเถอะ"

เซะซึนะ:"โอเค ลูกพี่"

ณ เวลา 12;00 น.

โซมะชื/เซะซึนะ*ออกมาเดินหาอะไรกินข้างนอก

เซะซึนะ:"ลูกพี่จะพาชั้นมากินอะไรเหรอ"

โซมะชิ,:"กำลังจะถามเธอว่า เธอจะเลือกอะไรระหว่าง ก๋วยเตี๋ยว ราเมง หรือว่าบะหมี่"

เซะซึนะ:"เอ? เลือกยากแฮะ...งั้นเอา...ก๋วยเตี๋ยวละกัน"

โซมะชิ:"โอเค แล้วจะเอาก๋วยเตี๋ยวอะไร"

เซะซึนะ:"เส้นเล็กลูกชิ้นละกัน เอาลูกชิ้นปลานะ"

โซมะชิ:"โอเค" *เกินไปที่ร้านก๋วยเตี๋ยว (ตะโกนเล็กน้อย) "เย็นตาโฟ1 เส้นเล็กใส่ลูกชิ้นปลา1 กินที่นี่ครับ"

คนขายก๋วยเตี๋ยว:"ได้เลยครับ รอซักครู่นะครับ"

เวลาต่อมา ไม่นานนัก

คนขายก๋วยเตี๋ยว:"เย็นตาโฟ1 เส้นเล็กใส่ลูกชิ้นปลา1 มาเสริฟ แล้วครับ" *นำก๋วยเตี๋ยวทั้ง2จานมาวาง

โซมะชิ/เซะซึนะ:"จะทานแล้วนะครับ/ค่ะ!"

โซมะชิ:*เติมพริก2ช้อน

เซะซึนะ:*คอยเขี่ยผักและกินก๋วยเตี๋ยว

โซมะชิ:"กินผักบ้างสิ"

เซะซึนะ:"ไม่เอาอะ มันขม"

โซมะชิ:"ผักชีมันไม่ขมหรอกนะ" *พูดไปด้วยกินก๋วยเตี๋ยวไปด้วย

เซะซึนะ:"ฉันจะพยายาม" *ใช้ส้อมตักก๋วยเตี๋ยวเข้าปาก

โซมะชิ:"เดี๋ยวนะ นี่เธอใช้กระเกียบไม่เป็นหรอ"

เซะซึนะ:"ใช่ พยายามจะลองฝึกใช้แล้วนะ แต่ก็ใช้ไม่เป็นอยู่ดี เลยใช้ส้อมแทนน่ะ"

โซมะชิ:งั้นเหรอ โอเค เอาที่ถนัดเลย" *กินก๋วยเตี๋ยวต่อ

เซะซึนะ:"ว่าแต่ ลูกพี่ใส่พริกไปเยอะขนาดนั้นไม่เผ็ดเหรอ"

โซมะชิ:"นิดหน่อยน่ะ แต่ก็อร่อยดี เธอก็หัดหินเผ็ดบ้างนะ จะได้กินได้หลายอย่าง"

เซะซึนะ:"ฉันจะลองพยายามดูนะ" *กินก๋วยเตี๋ยวต่อเช่นกัน "แล้วถ้ากินเสร็จ ลูกพี่จะไปไหนเหรอ"

โซมะชิ:"กะว่าจะรอให้ถึง13:00 ก็จะไปหาคุณมิตาเงะอะไรนั้นน่ะ ชั้นแค่สนใจงานนิดหน่อยก็แค่นั้นเอง"

เซะซึนะ:"งานหรือดงินกันแน่นะ" *พูดพร้อมกับหางที่สายไปมาเชิงกวนๆ

โซมะชิ:"นี่เธอหมายความว่าอะไร" (พูดพร้อมกับแววตาที่ดูกดดัน)

เซะซึนะ:"แหม่ ฉันแค่หยอกลูกพี่เล่นก็แค่นั้นเอง ไม่เห็นต้องทำตาน่ากลัวแบบนั้นเลยนี่นา" *(ตัวสั่นเล็กน้อย)

โซมะชิ:"(ถอนหายใจ)"เฮ้ย" (คิดในใจ) "แต่มันก็จริงอย้างที่ยะยนี่พูดนั้นแหละ"

(ดสียงที่คุ้นเคย):"อ้าว!? รุ่นพี่โซมะ มากินก๋วยเตี๋ยวข้าวนอกหรอกหรอครับ"

โซมะชิ:*หันหลังไปดู เจอเวอร์แดนท์ กับเบลช ในชุดทั่วไป มาด้วยกัน "อ้าว เวอร์แดนท์ เบลช มาทำอะไรข้างนอกเนี่ย...หรือว่า..."

เวอร์แดนท์:"ใช่แล้วครับ กะก็จะมารับงานกับคุณคาเงะเหมือนกัน นั้นแหละครับ"

ดบลช:"มิคาเงะต่างหากล่ะ"

เวอร์แดนท์:"ก็กลิ้นเงินมันหอมนี่นา คิดเหมือนกันไหมล่ะรุ่นพี่โซมะ"

โซทะชิ:"รู้ได้ไงฟ้ะ"

เซะซึนะ:"ฉันเดาถูกจริงด้วย" (พูดด้วยสิหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสและหางที่ส่ายไปมา)

โซมะชิ:"ให้ตายสิ" (ถอนหายใจ) "เฮ้ย ช่างเถอะ แต่วันนี้ชั้นออกมาข้างนอก ก็เพราะมี 2 เรื่องนะ"

เวอร์แดนท์/เซะซึนะ:"อะไรเหรอ"

โซมะชิ:"เรื่องที่1 ชั้นจะพาเซะซึนะไปซื้ชุดนักเรียนแล้วก็ของนิดหน่อยน่ะ ก็คือ เซะซึนะ จะมาเรียนที่เราเรียนอยู่"

เบลช/เวอร์แดนท์:"อย่างนี้นี่เอง*

เวอร์แดนท์:"แล้วเรื่องที่ 2 ล่ะ"

โซมะชิ:"ก็นั่นแหละ ฉันจะไปหาคุณมิคาเงะอะไรนั้นแหละ"

ดวอร์แดนท์:"โอเค เข้าใจแล้วครับ"

โซมะชิ:*หันหน้ากลับมากินก๋วยเตี๋ยวต่อ "พวกนาย2คนจะไปด้วยไหมล่ะ

เบลช/เวอร์แดนท์:"ไปสิ"

ณ ห้างสรรพสินค้า

โซมะชิ:"พวกนาย2คนรออยู่นี่ก่อนนะ เดี๋ยวพวกฉันกลับมา เข้าใจไหม"

เบลช/เวอร์แดนท์:"เข้าใจ"

โซมะชิ/เซะซึนะ:*ไปที่ร้านขายเสื้อนักเรียน

โซมะชิ:"มาซื้อชุดนักเรียนหญิงโรงเรียนเซร์เรัยวคุ กาคุณเอ็น หน่อยครับ คนใส่คนนี้เลยครับ นักเรียน4 พละ1ครับ"

เซะซึนะ:"ดีคะ"

พนักงานร้านขายเสื้อผ้านักเรียน:"น้องคนนี้หรอคะ โอเคคะ *พาเซะซึนะไปห้องแต่งตัว

เวลาต่อมา ไม่นานนัก

พนักงานร้านขายเสื้อผ้านักเรียน:*เดินออกมาพร้อมกับเซะซึนะในชุดเดิม

พนักงานร้านขายเสื้อผ้านักเรียน:

"เสร็จแล้วคะ ทั้งหมด 1‚450 เยนคะ"

โซมะชิ:"โอเคครับ" *ยื่นเงินให้พนักงาน ก่อนจะพาเซะซึนะเดินอกจากร้าน และพาด.ะซึนะไปซื้อชุดนอน

เซะซึนะ:"ทำไมไม่บอกไปตรงๆล่ะ ว่าจะพาชั้นไปซื้อชุดนอน~"

โซมะชิ:"ไม่เอาอะ"

ณ ร้านขายชุดนอน หมอน และผ้าห่ม

โซมะชิ:"มีชุดนอนสำหรับเด็กคนนี้ไหมครับ"

พนักงานร้านขายชุดนอน หมอน และผ้าห่ม:"โอเคคะ"

เซะซึนะ:*ทำสีหน้าไม่พอใจ "หนิ ชั้นไม่เด็กแล้วนะ"

โซมะชิ:"ไปเลือกซื้อชุดนอนเน็วเข้าสิ"

เซะซึนะ:"ฟังที่ชั้นพูดบ้างซี้"

เวลาต่อมา

พนักงานร้านขายชุดนอน ฯลฯ:"ทั้งหมดราคา 500เยน ครับ

โซมะชิ:*ยื่นเงินให้พนักงาน ก่อนจะพาเซะซึนะเกินออกจากร้าน "นี่ก็12:53 แล้วแฮะ เรารับไปหา2คนนั้น แล้วไปรอคุณมิคาเงะกันดีกว่า"

เซะซึนะ:"โอเค" *เดินไปกับโซมะชิแล้วเจอเบลชกับเวอร์แดนท์ แล้วออกไปรอข้างนอก

ณ หน้าห้างสรรพสินค้า

เบลช:"ไอหมอนั้นมันจะมาทันเวลาจริงๆเหรอ นี่ก็12:59 แล้วนะ ยังไม่เห็นวี่แววเลย

จน5วิสุดท้ายก่อนจะ13:00 น. ก็ได้มีควันมืดปริศนาโผล่มาที่เบื่องหน้าของพวกโซมะชิ

ทุกคน:?!

*ควันมืดหายไป

มิคาเงะ:"(ถอนหายใจ) "เฮ้ย เกือบอบไปแล้วไหมล่ะเมื่อกี้ ช่างเถอะ *หันหน้ามามองพวกโซมะชิ "อ้าว มากันแล้วเหรอพวกเธอ เอายังไง สนใจงานของฉันใช่ไหมล่ะ"

โซมะชิ:"ครับ พวกผมทุกคน พน้อมรับงานนี้ครับ"

มิคาเงะ:"ดี งั้นนี่ บัตรเครดิต ข้างในนี้มีเงินทั้งหมด10‚000เยน ก็จะได้คนละ2‚500 เยน-"

โซมะชิ:"เดี๋ยวนะ!...นี่ค่าอะไรหรอครับ พวกผมยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะครับ"

มิคาเงะ:"ก็ค่าที่พวกเธอรอดจากการบุกโจมตีของเมื่อวานนี้ได้ยังไงล่ะ"

ดบลช:"เดี๋ยวนะพวกผม2คนไม่เกี่ยวนะ แล้วเราก็สมัครงานวันนี้ด้วย จะได้เลยเนี่ยนะ"

มิคาเงะ:"ไม่เป็นไรน่า ถือว่าเป็นโบนัสแล้วกัน"

โซมะชิ:"..."

มิคาเงะ:"แล้วเมื่อคืนนี้เป็นไงบ้างล่ะ จัดการศัตรูยากไหม โซมะชิ"

โซมะชิ"ก็...ยากอยู่นะครั-",

เซะซึนะ:"ไม่ยากเท่าไหร่คะ ลูกพี่โซมะของหนู จัดการได้ สบายๆเลยคะ (พูดพร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสและหางที่ส่ายไปมา)

โซมะชิ:"เอิ่ม...เซะซึนะ...คือว่า..."

มิคาเงะ:"ดีเลย นี่แค่วันแรก ยังไม่ยากมากหรอก แต่วันนี้ หรือวันพรุ่งนี้และวันต่อๆไปเนี่ยสิ หวังว่าจะรับมือไหวนะ"

โซมะชิ:"ว่าแต่ ผมไม่ได้ฆ่าหรือนำตัวพวกมันมาส่งให้คุณ ก็ได้เงินแล้วหรอครับ"

มิคาเงะ"ถูกต้องแล้วล่ะ ขอแค่รอดจากบุกนั้นได้ ก็ได้เงินแล้วล่ะ เป็นไง ง่ายใช่ไหมล่ะ"

ทุกคน:"..."

มิคาเงะ:*ยื่นบัตรเครดิตให้โซมะชิ "เอ้านี่ บัตรเครดิต"

โซมะชิ:*รับบัตรเครดิต

มิคาเงะ:,"ใช้เงินให้สนุกล่ะ ถ้าไม่มีอะไรแล้วงั้น ชั้นไปล่ะนะ" สร้างควันมืด

โซมะชิ:"ดะ...เดี๋ยวก่อน (ไอ) แคกๆๆ ไปซะละ (ถอนหายใจ) เฮ้ย โชคดีหน่อยที่มาเป็นบัตรเครดิต แต่ก็ต้องเอาไปแลกอยู่ดี"

เบลช:"จะดีเหรอ พวกชั้นยังไม่ได้ทำอะไรเลยนะ"

โซมะชิ:"ไม่เป็นไรหรอกน่า ถือว่าให้ในฐานะเพื่อนกัน เอาเถอะ เราไปแลกตังค์กันเถอะ"

เลข:"เอาไงเอากันวะ"

ณ ธนาคาร

พนักงานธนาคาร:"เงินทั้งหมด 10,000เยน คะ"

โซมะชิ:"ขอบคุณครับ *หันหน้าไปหาทุกคนแล้วแบ่งเงินให้ "เอ้านี่ คนละ2‚500 เยน"

เวอร์แดนท์:*รับเงิน"ขอบคุณครับรุ่นพี่โซมะ"

เซะซึนะ:*รับเงิน"ขอบคุณค่ะลูกพี่โซมะ"

ดบลช:*รับเงิน "แต่ชั้นก็ยังเกรงใจอยู่นะ กับการที่ได้เงินตั้ง2‚500เยน มาโดยที่ไม่ได้ทำอะไรน่ะ"

โซมะชิ:"ชั้นก็เกรงใจเหมือนกัน แค่รอดตายจากพวกนั้นแต่กลับได้เงินมา มันรู้สึกยังไงไม่รู้ แต่จะให้ทำไงได้ล่ะ ก็ชั้นรับงานนี้มาแล้วน่ะสิ"

เวอร์แดนท์:"ถ้ารุ่นพี่ 2 คนไม่เอา งั้นผมเอาเอ-"

เบลช:*ทุบหัวเวอร์แดนท์

ตูบ!

เวอร์แดนท์:"โอ๊ย มันเจ็บนะรุ่นพี่เบลช"

เบลช"เจ็บให้จำไงเล้า ว่าอย่าพูดอะไรไม่เข้าเรื่อง!"

เวอร์แดนท์:*เอามือจับหัวตัวเองที่โดนทุบ "เจ็บเป็นบ้า รุ่นพี่เบลชใจร้าย!"

โซมะชิ:"วันนี้ยังเหลือเวลาอีกตั้งเยอะ ชั้นจะพาเซะซึนะไปซื้หนังสือสมุด แล้วก็สมัครเข้าโรงเรียนของเรา โอเคไหม เซะซึนะ"

เซะซึนะ:"โอเคค่า ลูกพี่"

13 ชั่วโมง ก่อนหน้านี้

หัวหน้าศัตรูระดับกลาง: "คุณโมรอชคะ คุณคิดว่าพวกนั้น จะกลับมาในสภาพแบบไหนเหรอคะ บาดเจ็บเล็กน้อย บาดเจ็บสาหัส พิการ หรือว่าปางตายคะ?" (พูดด้วยน้ำเสียงที่ฟังแล้วรู้สึกสงบแต่ก็ฟังดูน่าขนลุก)

โมรอช:"คิดว่า น่าจะไม่สาหัส ก็ปางตายนะ เพราะดูท่า ไอหมอนั้น มันก็น่าจะแข็งแกร่งไม่เบา แต่ดูท่า มันคงไม่เล่นจนถึงพิการหรอก"

หัวหน้าศัตรูระดับกลาง:"อย่างงั้นเหรอคะ?"

ทันใดนั้น

ศัตรู(1):"หัวหน้าครับ!" *วิ่งมาพร้อมแบกร่างเพื่อน

หัวหน้าศัตรูระดับกลาง:"มาแล้วสินะคะ"

ศัตรู(3):(หอบอย่างหนักขณะแบกร่างเพื่อน ก่อนจะทิ้งลงที่พื้น) ตุบ! "แหะๆๆ หัวหน้าครับ ไอหมอนี่ ไม่ธรรมดาจริงๆด้วยครับ"

ศัตรู(5):"ใช่ครับ มันเล่นพวกเราซะเละเลย"

ศัตรู(1):"เท่านั้นยังไม่พอนะครับ นอกจากมันจะใช้ธาตุไฟได้แล้ว มันยังใช้ธาตุสายฟ้าได้อีก!"

ศัตรู(3)"ใช่ครับหัวหน้า มันเป็นตัวอะไรกันแน่"

หัวหน้าศัตรูระดับกลาง:(พูดพึงพำ) "ใช้ได้มากกว่า1ธาตุ งั้นเหรอ?" *หันหน้าไปมองโมรอช"บนโลกเรา มีอะไรแบบนี้ด้วยเหรอคะ คุณโมรอช?"

โมรอช:"มีสิ! แถมเคยสู้กับไอพวกแบบนี้มาแล้วอีกด้วย ค่อนข้างน่ารำคาญเลยล่ะ แต่ก็ไม่ได้หมายความว่าชั้นจะแพ้นะ ฮ่าๆๆๆๆ (ขำแบบสะใจ)

หัวหน้าศัตรูระดับกลาง:*มองด้วยความสงสัย ก่อนจะจับด้ามดาบตัวเอง หมับ! ต่อไป คืนของวันนี้ ก็ถึงตาที่ดิชั้นจะต้องไปบุกบ้างแล้ว" เปิดตากว้าง "สินะคะ"

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***