ซีซั่น1 วิกฤติเยือกแข็ง ตอนที่2 โคคุโยมิ มิคาเงะ (2/2)

ณ ในเมือง ที่ไม่ไกลจากบ้าน(ร้านคาเฟ่)ของโซมะชิ

โซมะชิ:"ไม่เป็นไรนะเซะซึนะ อีกไม่ไกลก็จะถึงบ้านของชั้นแล้วล่ะ เป็นร้านคาเฟ่น่ะ ถ้าถึงแล้ว ชั้นจะหาไวท์ช็อกโกแลตให้เธอกินนะ โอเคไหม เซะซึนะ"

เซะซึนะ:"โอเค"*เช็ดน้ำตา "ชอบใจนะ ลูกพี่โซมะ (พูดด้วยน้ำเสียงที่สั่น)

เบลช:"ว่าแต่ พวกมันบุกมาจริงๆ แล้วมันจะบุกมาที่ไหนล่ะ พวกมันไม่ได้รู้ที่อยู่ของโซมะ กับซึนะซะหน่อย"

เวอร์แดนท์:"ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ อ๋อ! ไม่แน่ พวกมันอาจจะมีเครื่องติดตามก็ได้นี่ครับ"

เบลช:*เอามือตบหัวเซอร์แดนท์

ตุบ!

เวอร์แดนท์:"โอ้ย! มันเจ็บนะ รุ่นพี่เบลช"

เบลช:*มองด้วยสายตาที่กดดัน "เพ้อเจ้อน่า! นายคิดว่าพวกนักฆ่าย้อนยุคพวกนั้น มันจะมีเทคโนโลยีล้ำสมัยขนาดนั้นได้ยังไงกัน อยากมากก็แค่ระเบิดกับปืนก็แค่นั้นแหละ" (พูดด้วยน้ำเสียงที่หงุดหงิด)

ไรจิน:"น่าๆ อะไรมันก็เกิดขึ้นได้นะ บนโลกนี้" *หันหน้าไปพึมพำกับตัวเอง "จาร์คิดว่าอย่างนั้นนะ"

มุกคนหยุดอยู่หน้าบ้าน(ร้านคาเฟ่)ของโซมะชิ

ณ ร้าน คาเฟ่ ยาสึรากิ

โซมะชิ:*เปิดประตูเข้าไป "ถึงแล้วล่ะ เซะซึนะ-"

???:"อ้าว~ มาแล้วเหรอ โซมะคุง" *เดินมาหาทุกคน "ส่วนน้องหูจิ้งจอกคนนี้ก็คือ กูมิโฮ เซะซึนะ สินะ

เซะซึนะ:"ใช่...ค่ะ" (เธอพูดพร้อมกับคอที่ตก)

???:"เอ ไปเจอเรื่องอะไรมาเหรอ หน้าตาดูไม่ร่าเริงเหมือนที่โซมะชิพูดเลย"

โซมะชิ:"พอดีเธอ..."

เซะซึนะ:"ก็แค่คิดถึงพวกรุ่นพี่กับอาจาร์ที่โรงเรียนเก่านิดหน่อยน่ะค่ะ" (เธอยังคงพูดด้วยน้ำเสียงที่สั่นและลำคอมี่ตกอยู่)

???:"ออ อย่างนี้นี่เอง อ้อจริงสิ ขอแนะนำตัวก่อนเลยละกัน ชั้นชื่อ คาวาโมโตะ ชินจิน่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะ"

เซะซึนะ:"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ" *หลังจากพูดจบ เธอก็ไปนั่งที่เก้าอี้ ก่อนจะเอาหน้าซุกไว้บนโต๊ะ

ทุกคนมองเซะซึนะด้วยควาสงสาร

โซมะชิ:"เอิ่ม คุณชินจอครับ ขอไวท์ช็อกโกแลตแท่งขนาดกลาง2ชิ้นนะครับ

ชินจิ:"เข้าใจแล้วล่ะ" *เดินไปในครัว

โซมะชิ: *ไปนั่งที่เก้าอี้ข้างๆเซะซึนะ "ชั้นรู้นะว่าเธอยังเศร้าและคิดถึงพวกรุ่นพี่กับอาจารย์ที่โรงเรียนเก่าอยู่ แต่ถ้าจะให้คืนชีพพวกเขากลับมามันก็เป็นไปไม่ได้ เอางี้ กินไวท์ช็อกโกแลตที่เธอชอบซัก2ชิ้นก็น่าจะอารมณ์ดีขึ้นแล้วแหละ โอเคไหม"

เซะซึนะ:"โอเค-"

ชินจิ:*เดินมาที่โต๊ะของเซะซึนะ "ไวท์ช็อกโกแลตขนาดกลาง2ชิ้น มาเสริฟแล้วคราบ~"

เซะซึนะ:*หยิบไวท์โกแลตขึ้นมากินก่อนจะมองไปที่โซมะชิ "ขอบคุณมากๆเลยนะลูกพี่" (เธอพูดพร้อมกับรอยยิ้มอ่อนและหางที่สายไปมาเล็กน้อย)

โซมะชิ;"แค่นี้เอง" *ลุกขึ้นก่อนจะไปหาชินจิ "ชั้นจะไปคุยกับคุณชินจิที่หละงร้านนะ เธอกินเสร็จแล้วไปหาชั้นด้วยนะ เดี๋ยวจะพาไปตลาด"

เซะซึนะ:"อื้อ ได้เลยลูกพี่"

โซมะชิ:(คิดในใจ) "ดูท่า จะอารมณ์ดีขึ้นแล้วสินะ"

ชินจิ:"มีอะไรเหรอ โซมะคุง"

โซมะชิ:*เอาปากไปไว้ที่หูของชินจิ แล้วกระซิบ "ไปหลังร้านกันก่อนครับ ผมมีอะไรอยากจะบอกคุณ"

ชินจิ:"โอเคได้เลย" *เดินไปประมาณ3-4ก้าวก่อนจะหันมาบอกเซะซึนะว่า "ไม่ต้องรีบนะ ซึนะจัง เดี๋ยวชั้น2คนกลับมา"

เซะซึนะ:*เคี้ยวไวท์ช็อกโกแลตอยู่ " "โอเคคะ"

โซมะชิ/ชินจิ *ไปกันที่หลังร้าน

โซมะชิ:"ผมมีอยู่3เรื่องที่อยากจะบอกคุณครับ"

ชินจิ:"ว่ามาเลย"

โซมะชิ:"เนื่องที่1 ผมจะให้เซะซึนะมาอยู่ด้วย เพราะเธอไม่มีที่ไปแล้วครับ เรื่องนี้ มีปัญหาอะไรหนือป่าวครับ"

ชินจิ:"โดยรวมแล้ว ซึนะจัง ถือว่าเป็นเด็กน่ารักนะ ถ้ามาอยู่ด้วยแล้ว คงไม่น่าสร้างปัญหาอะไรหรอกมั้ง เรื่องนี้ ชั้นอนุญาต แล้วเรื่องต่อไปละ"

โซมะชิ:"เรื่องที่2 ตั้งแต่วันนี้นับไปอีก7วัน จะมีศัตรูบุกมาเป็นกลุ่มใหญ่ แล้วมันจะแข็งแกร่งขึ้นเรื่อยๆ จนวันที่7 หัวหน้าของพวกมันจะมาเอง แล้วพวกมันใช้วิธีเดียวกัน กับที่ทำกับโรงเรียนของเซะซึนะ"

ชินจิ:"โอ้ว เรื่องใหญ่นะเนี่ย แล้วเธอจะทำยังไงล่ะ จะจัดการพวกมันด้วยตัวเองเหรอ"

โซมะชิ:"คงจะอย่างนั้นแหละครับ"

ชินจิ:"แล้วเรื่องที่3ล่ะ"

โซมะชิ:"เรื่องที่3 คุณรู้จัก โทคุโยมิ มิคาเงะ หรือป่าวครับ"

ชินจิ:"ใช่1ใน10 ภัยอันตรายระดับประเทศหรือป่าว รู้จักสิ ทำไมเหรอ"

โซมะชิ:"ผมเจอเค้าวันนี้ครับ แล้วเค้าบอกว่า ถ้าจัดการพวกที่จะบุกมาใน7วันนี้ได้ เค้าจะให้เงินพวกผมครับ

ชินจิ:"อย่างนี้เองหรอกหรอ"

โซมะชิ:"แต่ผมไม่รู้นะครับว่าพวกนั้นจะแข็งแกร่งขนาดไหน แล้วเงินที่ได้ จะเยอะไหม"

ชินจิ:"ถ้าเป็นเงินที่ได้จากการล่ากลุ่มหรือจัดการอาชญากรอะไนพวกนั้น ต้องได้เยอะแน่นอน..."

เซะซึนะ:*เดินมาหลังร้าน "ลูกพี่โซมะ คุณชินจิ หนูกินหมดแล้ว พร้อมจะไปตลาดแล้วค้า~"(เธอพูดด้วยน้ำเสียงและใบหน้าที่ร่าเริงขึ้น)

ชินจิ:"อ้าว~ กินเสร็จแล้วหรอ ซึนะจัง อ้าวนี่ โซมะคุง เงิน5000เยน เลือกซื้อของที่จะเอามาทำมื้อเย็นนี้ด้วยละ เหลือเงินแล้วเอามาคืนด้วยน"

โซมะชิ:"ไม่ เอ้ย ขอบคุณครับ" *รับเงินมา "ไปตลาดกันเถอะ เซะซึนะ(ถึงจะพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชา แต่เค้าก็ยิ้มอ่อนๆออกมา เพื่อให้เซะซึนะสบายใจ)

เซะซึนะ:*วิ่งเข้ามาเกาะแขนโซมะชิ "ไปตลาดกันเถอะ ลูกพี่" (เธอพูดพร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใส)

โซมะชิ:(คิดในใจ) "ดูท่า ยัยนี้จะกลับมาปกติแล้วแฮะ" "โอเค ไปกันเถอะ"

ณ ตลาด

ทุกคนกำลังเดินอย่ดูในตลาด

เวอร์แดนท์:"นี่~ ซึนะจัง กลับมาอารมณ์ดีแล้วหรอ ดูท่า จะชอบไวท์ช็อกโกแลตจริงๆแฮะ"

เบลช:"นายนี่มันน่ารำคาญจริงๆ เวอร์แดนท์"

ไรจิน:"เอาน่าๆ ซึนะจังกับมาปกติก็ดีแล้วไม่ใช่เหรอ ใช่ไหม โชซะจัง"

เซโชวะ:"ใช่...หนิ แล้วก็เลิกเรัยกชั้นว่า โชวะจังได้แล้ว คนเรามันมีขีดจำกัดความอดทนเหมือนกันนะ"

โซมะชิ:*มองไปตามแต่ละร้าน ว่ามีอะไรขายบ้าง (คิดในใจ) "ข้าวที่บ้านมีแล้ว ขาด ไข่ แครอท ผักชี ข้าวโพด เนื้ออะไรก็ได้ อ้อ จริงสิ" *หันไปหาเซะซึนะ "เซะซึนะ เธอชอบกินเนื้ออะไรเหรอ"

เซะซึนะ:" ชั้นชอบกินเนื้อปลา กุ้ง ปู ปลาหมึก แล้วก็หอยน่ะ" (เธอพูดพร้อมกับใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสและหางที่สายไปมา)

โซมะชิ:"ชอบกินอาหารทะเลสินะ" *เดินไปซื้อของ "เนื้อปลาถุงนึงครับ!"

เซะซึนะ:(คิดในใจ) "เย็นนี้ ลูกพี่โซมะจะทำอะไรให้กินน่า~"(ยังคงมีใบหน้าที่ยิ้มแย้มแจ่มใสและหางที่สายไปมา)

ณ ร้าน ฃคาเฟ่ ยาสึรากิ

เซะซึนะ:"โห้! นอกจากจะมีฝีมือการต่อสู้ที่ยอดเยี่ยม การรักษาบาดแผลที่สุดยอด ยังทำอาหารได้อร่อยอีกหรอเนี่ย"

เวอร์แดนท์:"ใช่แล้วล่ะ รุ่นพี่โซมะน่ะ เก่งแทบจะทุกเรื่องเลยล่ะ พวกเรายังไม่รู้เลยว่ารุ่นพี่โซมะ ทำอะไรไม่เก่งบ้าง"

ไรจิน:"ว่าแต่ มีใครรู้ไหมว่าโซมะชิจะทำมื้อเยผ้นเป็นอะไร"

เซโชวะ:"ไม่รู้สิ เห็นซื้อไข่ แครอท ข้าวโพด ผักชี แล้วก็พวกเนื้อทะเลมาน่ะ"

เซะซึนะ:"เอ? จะทำอะไรน่า~"

ตัดไปในครัว

โซมะชิ:"เอาข้าวกับไข่ ใส่กระทะ ก่อนที่จะโรยแครอท ข้าวโพด ผักชี แล้วก็เนื้อทะเลต่างไปลงไป หลังจากนั้นกผ้เยาะซอส แล้วใส่จาน7ใบ ก่อนที่จะนำไปเสริฟให้ทุกคน

ชินจิ;"ข้าวผัดเนื้อทะเลซินะ"

เซะซึนะ:"ว้าว! ข้าวผัดเนื้อทะเลเหรอ ของชอบชั้นเลย"

ทุกคน:"จะทานแล้วนะคราบ/ค่ะ"

ไรจิน:"เธอก็มากินด้วยกันสิ โซมะชิ"

โซมะชิ:"เข้าใจแล้วครับ" *เดินมานั่งเก้าอี้ ก่อนจะกินข้าวผัดที่ตัวเองทำๆปกับคนอื่นๆด้วย

เซโชวะ:"อร่อยไหมล่ะ โซมะคุง"

เวอร์แดนท์:"แหม่~ รุ่นพี่ทำเองกินเอง ก็ต้องอร่อยอยู่แล้วสิครับ จริงไหมล่ะ รุ่นพี่เบลช"

ดบลช:*สำลัก "ทำไมต้องโยงมาที่ชั้นด้วยฟ้ะ"

เซะซึนะ:*กำลังกินอย่างเอร็ดอร่อย

โซมะชิ:"ไม่ต้องรีบกินก็ได้ เซะซึนะ เกี่ยวสำลักเอา"

เซะซึนะ:"ค่า~ ลูกพี่"

หลังจากนั้นทุกคนก็กินข้าวผัดที่โซมะชอบทำ อย่างเอร็ดอร่อย

ณ เวลา 19:14

เซะซึนะ:"ได้เจอกันวันหลังน้า ทุกคน~

เซโชวะ:*ยื่นมองโซมะชิกับเซะซึนะด้วยความเป็นห่วง

ไรจิน:"เป็นอะไรไปเหรอ โชวะจัง เป็นห่วงโซมักับซึนะเหรอ

เซโชวะ:(ถอนหายใจ)"เฮ้ย ก็ใช่น่ะสิ ภ้าพวกกลุ่มFront Ledyaných Prizrakov อะไรนั้น มันบุกมา นายไม่เป็นห่วงเด็ก2คนนั้น หรือว่ายังไง"

ไรจิน:"เอาน่าๆ โซมะน่ะ แข็งแกร่งจะตาย ถ้าพวกมันมาจริงๆ คงจะจัดการได้อยู่หรอก"

เซโชวะ:"เอาเถอะ ชั้นก็คิดอย่างนั้นแหละ เรากละบกันเถอะ"

หลังจากทุกคนกลับหมดแล้ว

โซมะชิ:*ยื่นมองหน้าบ้านด้วยความไม่สบายใจ

เซะซึนะ:*เดินเข้ามาหา "เป็นอะไรไปเหรอ ลูกพี่โซมะ?"

โซมะชิ:"ชั้นแค่กำลังคิดว่าพวกนั้นจะบุกมาตอนไหน นี่ก็19:14แล้วนะ ได้ยินว่าพวกมันจะบุกมาตอนกลางคืน ชั้นเลยยังไม่กล้าไปอาบน้ำน่ะ"

เซะซึนะ:"อ๋อ อย่างนี้นี่เองสินะ *เดินเข้าบ้านไป "งั้นชั้นไปอาบน้ำก่อนนะ"

โซมะชิ:"โอเค"

เวลาต่อมา

โซมะชิ:*กำลังเดินลาดตระเวนที่หน้าบ้าน

เซะซึนะ:*จะโกนออกมาจากชั้น2 "ให้ตายสิ ไปห้างทั้งที ลืมชุดนอนได้ไง เอางี้ ชั้นขอใส่ชุดนอนลูพี่ไปก่อนนะ"

โซมะชิ:"เอิ่ม...ได้สิ..."(พูดพึมพำ)"ช่างเถอะ"

หลังจากนั้นเซะซึนะก็เดินออกมานอกบ้าน

เซะซึนะ:*กำลังวิ่งไปหากโซมะขิ

โซมะชิ:"หึ?"(สัมผัสได้ถึงอะไรบางอย่าง ก่อนจะรีบพุ่งไปรับบางอย่างที่กำลังพูดตรงเข้ามาหาเซะซึนะ)

ตูม!

โซมะชิ:*รับหมัดของใครบางคนไว้ได้ทันก่อนที่จะพูดด้วยน้ำเสียงที่เย็นชาพร้อมกับแววตาที่เฉียบคม "มาแล้วสินะ"

โปรดติดตามชม ตอนต่อไป

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***