บทที่2 ความไว้วางใจ

ความไว้วางใจ

มาลิคได้นำทางราเชลจนมาถึงบ้านของเขาที่ตอนนี้ไม่มีใครอยู่และบรรยากาศเงียบเหงาเสียจริง

"โอโหวว บ้านท่านใหญ่มากๆ"

ราเชลที่ไม่ค่อยได้เห็นบ้านใหญ่ๆแบบนี้มากนานก็อุทานออกมาด้วยความอึ้ง

ความจริงที่เก่าของราเชลมันใหญ่มาก แต่บ้านของหมาป่าตรงหน้ามันใหญ่กว่านั้นหลายเท่า

บรรยากาศสงบหิมะที่กำลังตกและบ้านหลังใหญ่ในป่าลึก ทั้งหมดนี้มันคือความฝันของราเชลชัดๆ

"เจ้าเข้าไปนอนได้ แต่ห้องมีแค่ห้องเดียว"

"ละท่านให้ข้านอนที่ใด"

"ห้องเดียวกับข้า"

"ท่านจะบ้ารึเปล่า บ้านท่านตั้งใหญ่โตมีแค่ห้องนอนห้องเดียวเนี่ยนะ"

ราเชลมองคนร่างใหญ่ที่สูงหนึ่งร้อยเก้าสิบเซนด้วยความมึนงง แล้วจะข้าไปนอนตรงไหน อย่าบอกว่าเตียงเดียวกันข้าไม่เอาหรอ

"ห้องที่เหลือลูกสมุนข้านอนกันหมดแล้ว"

"ถ้าเจ้าอยากนอนเตียงนุ่มๆสบายๆคงมีแค่ห้องข้าห้องเดียวล่ะมั้งที่ว่าง หึๆ"

ความจริงหมาป่าเจ้าเลห์ก็คือหมาป่าเจ้าเลห์อยู่วันยันค่ำ ก็ขึ้นชื่อเรื่องนี้อ่ะเนอะ

"...เฮ้อ ก็ได้"

ราเชลตอบไปด้วยการทำหน้าเหนื่อยใจ

ความจริงการสนิทกับหมาป่าก็ไม่ได้แย่อย่างที่คิด ชีวิตนี้ไม่เคยมีเพื่อนก็มีเพื่อนเป็นหมาป่าก็ดี

หารู้ไม่หมาป่าเจ้าเล่ห์ตรงหน้าไม่ได้คิดกับราเชลไว้แค่เพื่อน หมาป่าตนนี้มันคิดแผนการมากมาย มีเหยื่อมาถึงตรงหน้า

เหตุใดเค้าจะไม่งับไว้ล่ะ :)

เอี๊ยด เสียงปิดประตูดังขึ้น

ตอนนี้ราเชลและคนร่างใหญ่ได้อยู่ในห้องเดียวกันแล้ว

ห้องของหมาป่าเจ้าเลห์ค่อนข้างที่จะอบอุ่นและสบายราเชลที่เห็นแบบนั้นก็รู้สึกอบอุ่นขึ้นมาจากที่ต้องไปนอนบนหิมะหนาวๆ ถ้าไม่มีหมาป่าตัวนี้พามานอนที่บ้านคงหนาวตายไปซะแล้ว

"ข้านอนที่พื้นก็ได้ ขอแค่เครื่องห่มกับหมอนก็พอ"

"งั้นรึ แต่บังเอิญจังห้องข้ามีแค่ผ้าห่มผืนเดียวและหมอนอันเดียว"

คนร่างใหญ่ตอบกลับไปด้วยรอยยิ้มที่แสนจะ.....

"เจ้าคงต้องนอนเตียงเดียวกับข้าแล้วล่ะ:)"

อ่าา รอยยิ้มแบบนี้ราเชลเห็นแล้วไม่ไว้วางใจสุดๆ คำพูดที่ชวนให้คิดมากนั้นก็ด้วย

ราเชลที่แม้จะสู้คนแต่ก็แพ้ทางให้กับหมาป่าตัวนึง เธอรู้ว่าตนได้ติดกับดักเข้าแล้ว

"..."

"ว่าไงล่ะราเชล:)"

"ขะ..ข้าว่าข้าขอไปนอนที่เดิมล่ะกันนะ

ขอบใจท่านมากที่ชวนให้ข้ามาพัก"

"....."

"ข้าลาล่ะ"

กึก ราเชลที่พยายามจะเปิดประตูหารู้มั้ยว่าหมาป่าเจ้าเลห์นั้นได้ลงล็อกไว้เรียบร้อย:)

คนร่างสูงที่กำลังจ้องมองราเชลด้วยสายตาเจ้าเล่ห์นั้น ได้เดินมาซ้อนหลังของราเชลและจับมือของราเชลที่พยายามเปิดประตู

พรางก้มกระซิบข้างหูว่า

"เจ้ารู้มั้ยราเชล คนที่จะเข้ามาในห้องนี้ได้

มีแค่ข้าและ...."

ราเชลสะดุ้งเฮือกด้วยความใจเสีย

"ละ..และอะไร"

"หึๆ คนที่มีสถานะเป็น'เมีย'ข้าเท่านั้น"

พูดจบราเชลก็ผลักคนร่างสูงออกไปด้วยแรงทั้งหมดที่มี แต่ก็นะแรงของหญิงสาวตัวเล็กคนนึงมันจะสู้หนุ่มร่างใหญ่ยังไงล่ะ

"ปล่อยข้าออกไป!!"

"หึๆ.."

ราเชลโดนรวบเอวไว้ ร่างเธอถูกยกขึ้นเหนือพื้นด้วยกำลังแขนของคนร่างใหญ่ข้างหน้า

อ่า ราเชลช่างน่ารักซะจริง ตัวแค่นี้ข้าอุ้มมือเดียวก็ไม่หนัก

"ปล่อย!!!"

ราเชลทั้งทุบทั้งหยิกคนตัวใหญ่ แต่ถึงทำยังไงก็ไม่สะทกสะท้าน ทั้งพยายามขอความช่วยเหลือจากคนอื่นๆ

"ช่วยด้วย!!!ช่วยข้าด้วย!!"

"หึๆ ฮ่าๆ น่ารักซะจริงเลยนะราเชล เจ้าคิดรึว่าบ้านข้ามีคนอื่นอยู่น่ะ"

หลังคนตัวสูงพูดจบราเชลได้รู้ทันทีว่า ตนเองได้ใสซื่อขนาดไหน

หมาป่าตรงหน้ามันคิดแผนการตั้งแต่เจอเธอครั้งแรก

"ทำไมท่านต้องหลอกข้า..ท่านต้องการอะไร"

ราเชลที่หยุดการกระทำลงและเริ่มพูดเสียงอ่อนแรงเต็มทนกับการรับมือต่อคนร่างใหญ่

"เจ้าน่ะ..หน้าตาจิ้มลิ้มซะข้าอยากได้เป็นเมีย ตัวเล็กน่ารักนิสัยที่ห้าวหาญ ข้าเห็นแล้วอยากปราบซะจริง"

"นี่น่ะหรือ..นิสัยของหมาป่า ข้าก็ว่าทำไมถึงแตกแยกกับเผ่ามนุษย์เราได้...ก็เพราะพวกหมาป่ามันเหี้ยแบบนี้ไง!!!"

ราเชลตะโกนออกไปสุดเสียงโดยที่ไม่ได้กลัวอะไร แต่หารู้ไม่นิสัยความห้าวหาญของตนเองนั้น มันไม่ควรเอามาใช้กับหมาป่าตนนี้

"งั้นรึ...ถ้าอย่างนั้นเจ้าก็ดูให้เต็มตาละกัน ว่าข้ามันเหี้ยแค่ไหน:)"

หลังคนร่างใหญ่พูดจบ นรกของราเชลก็เริ่มขึ้น

คนตัวใหญ่ได้อุ้มราเชลและโยนลงที่เตียงใหญ่ ราเชลปวดมากปวดมากจริงๆกับแรงที่ส่งมาของชายร่างใหญ่

คนร่างใหญ่เริ่มไซร์ซอกคอราเชลโดยที่เธอนั้นพยายามผลักและขอร้องสุดชีวิต

"ฮึก...ฮือ..ข้าข้อร้องท่านล่ะ"

คนร่างสูงได้ยินก็ชะงักเล็กน้อยและขึ้นจากซอกคอหอม มาที่ปากจิ้มลิ้มแทน

"อื้ออ...."

ราเชลถูกป้อนจูบอย่างดูดดื่มในขณะที่ยังร้องไห้อยู่ จูบแรกของเธอช่างไม่มีความอ่อนโยน มีแต่ความป่าเถื่อน

"แฮ่กๆ...ท่านหยุดเถอะ..ฮือ"

ปากจิ้มลิ้มถึงจะโดนจูบจนมีแผลแต่ก็ยังไม่หยุดที่จะร้องไห้

ที่ตอนปากดีไม่เห็นเป็นแบบนี้เลยนะราเชล หึ

"อ่า...หยุดตอนนี้มันไม่ทันแล้วล่ะ ราเชลที่รักของข้า:)"

ว่าจบคนร่างสูงก็เริ่มฉีกเสื้อผ้าหญิงสาวออกเป็นชิ้นๆ ความสวยงามได้ปรากฏสู่สายตาของเขา

"ราเชลที่รักของข้าร่างกายเจ้าช่างสวยงามยิ่งนัก"

From nanami

ขออนุญาติพูดนิดนึงค่ะเนื่องจากว่าเรื่องนี้ไรท์จะกำหนดให้เป็นเรื่องสั้นเนื้อเรื่องมันก็เลยเดินไวนิดหน่อย แล้วก็ถ้ารุนแรงเกินไปสามารถคอมเม้นบอกได้นะคะ ไรท์ไม่แน่ใจว่าแอพนี้มันลงเนื้อหาแบบนี้ได้ไหมแต่ถ้าไม่ได้จะขอย้ายไปแอพอื่นค่า

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***