ตอนที่ 5

เมื่อสองพ่อลูกกลับขึ้นไปบนรถ เด็กน้อยถามปะป๊าด้วยความสงสัย

“ปะป๊าคะ พี่เค้าเป็นหมออยู่ที่ไร่เราหรอคะ หมอรักษาสัตว์ใช่ไหมคะ แต่พี่เค้าทำแผลเบามากๆ เลย ไม่เหมือนกับปะป๊าแล้วก็นมสาย ทำแผลให้ธาราทีไร ธาราเจ็บมากๆ ทุกทีเลยค่ะ” หนูน้อยกล่าวออกไปด้วยความสดใส

“พี่เค้าเป็นสัตวแพทย์ครับ หมอรักษาสัตว์อยู่ที่ฟาร์มของเรา พี่เค้าถนัดงานเกี่ยวกับการผ่าตัดเลยน่าจะทำแผลเก่งนะ” พ่อเลี้ยงอธิบายให้ลูกสาวฟัง

เมื่อมาถึงบ้าน ธาราถูกพ่อเลี้ยงอุ้มเข้าบ้านไป

“นมสายค๊า ธารากลับมาแล้วค่ะ”

“โถว คุณหนู หนีนมสายไปเที่ยวไหนมาคะ นมสายหาแทบแย่ คราวหลังอย่าวิ่งออกไปข้างนอกคนเดียวอีกนะคะ ต้องรอนมสายไปด้วยทุกครั้งนะคะ” นมสายพูดด้วยความเป็นห่วง เพราะเธอเลี้ยงคุณหนูตั้งแต่เกิด ทั้งรักทั้งเอ็นดู

“นมสายไม่ต้องเป็นห่วงหรอกครับ ในไร่เราไม่มีอันตรายอะไรหรอก แต่ปะป๊าขอห้ามไม่ให้ธาราไปท้ายไร่โดยเด็ดขาดนะ ที่นั่นช่วงนี้ไม่ปลอดภัย” พ่อเลี้ยงพูดกับนมสายเสร็จก็หันไปกำชับลูกสาวแสนซนถึงสถานที่ต้องห้ามที่อาจจะเป็นอันตรายได้ถ้าไปคนเดียว

“รับทราบค่ะ ปะป๊า” ธาราตอบรับโดยไว

“นมสายครับช่วงนี้สุขภาพเป็นยังไงบ้างครับ ให้ผมหาผู้ช่วยมาคอยดูแลธาราไหมครับ ถ้านมสายไม่ไหว” ตอนนี้ธาราอยู่ในไวกำลังซน อาจจะต้องการคนดูแลเพิ่มเพราะนมสายมีอายุมากแล้ว

“นมสายยังไหวค่ะ ช่วงกลางวันนมสายดูแลได้ค่ะ แต่คุณหนูมักจะฝันร้ายตอนกลางคืนค่ะช่วงนี้ น่าจะเป็นเพราะฝนตกฟ้าร้องด้วยค่ะ ทำให้อาการของคุณหนูกำเริบ นมสายเลยต้องดูแลคุณหนูช่วงกลางคืนเป็นพิเศษค่ะ” นมสายบอกถึงเหตุผลที่ช่วงนี้ค่อนข้างมีอาการเพลีย เพราะต้องดูแลคุณหนูทั้งช่วงกลางวันและกลางคืน โดยปกติจะมีพ่อเลี้ยงคอยช่วยดูแลด้วย แต่เกิดปัญหาที่ไร่ทำให้พ่อเลี้ยงต้องกลับบ้านดึกมาเกือบสัปดาห์แล้ว

“ช่วงนี้ในไร่มีปัญหานะครับ เลยไม่ได้อยู่ช่วยนมสายดูธาราเลยครับ ถ้านมสายไม่ไหวนมสายบอกผมได้เลยนะครับ ผมก็เห็นนมสายเหมือนญาติผู้ใหญ่คนหนึ่ง ตั้งแต่พ่อกับแม่ผมเสียไปก็ได้นมสายคอยดูแลนี้แหละครับ” พ่อเลี้ยงเป็นห่วงเรื่องสุขภาพนมสายเป็นอย่างมากเพราะด้วยอายุมากแล้ว จะให้เด็กในบ้านมาดูแลธาราแทน ธาราก็ไม่เอา ร้องไห้งอแง มีแต่พ่อเลี้ยงกับนมสายที่พอจะปลอบคุณหนูตัวแสบได้เมื่อมีอาการกำเริบขึ้นมา

“นมสายไหวค่ะ พอเลี้ยงไม่ต้องกังวลใจไป ถ้านมสายไม่ไหว นมสายจะรีบบอกพ่อเลี้ยงเลยนะคะ ไปค่ะ คุณหนูเราไปดูการ์ตูนกันดีกว่าค่ะ” นมสายประคองคุณหนูไปนั่งดูการ์ตูนในห้องนั่งเล่น

พ่อเลี้ยงจึงปลีกตัวออกไปยังห้องทำงาน เค้ายังทำงานค้างไว้อยู่แต่พี่ฝนพนักงานต้อนรับของรีสอร์ตโทรมาก่อนทำให้เค้าต้องทิ้งงานเพื่อออกไปรับลูกสาวตัวน้อยในทันที

“เห้อ” เสียงถอนหายใจของพ่อเลี้ยงดังขึ้น บวกกับความเหนื่อยล้าที่ยังไม่ได้นอนตั้งแต่เมื่อคืน ทำให้พ่อเลี้ยงต้องเอนตัวบนเก้าอี้ทำงานเพื่อพักสายตา

“หรือจะหาพี่เลี้ยงไว้ดูแลธาราสักคนดี” พ่อเลี้ยงแอบคิดในใจ

“ช่างเถอะ ถ้านมสายไม่ไหวเดี๋ยวก็คงบอกเองแหละ”

“ว๊าย ปะป๊าคะ นมสายเป็นลมคะ ปะป๊า รีบลงมาเร็วค่ะ” เสียงของธาราดังขึ้น ทำให้พ่อเลี้ยงสะดุ้งด้วยความตกใจแล้วรีบลงไปชั้นล่างด้วยความรวดเร็ว

“นมสายครับ นมสาย เป็นยังไงบ้างครับ” พ่อเลี้ยงประคองนมสายเอาไว้

“ฮัลโหลนิน เอารถใหญ่ออกหน่อย นมสายเป็นลม เร็วๆ เลยนะเว้ย” พ่อเลี้ยงรีบติดต่อบอกชนินทร์ ผู้ช่วยที่ควบตำแหน่งเพื่อนสนิทเค้าด้วยความรวดเร็ว

“ธาราครับ หนูไปหยิบยาหอม ยาดม ในตะกร้าที่นมสายพกติดตัวไว้ตลอดให้ปะป๊าหน่อยครับ” พ่อเลี้ยงบอกลูกสาว

“มาแล้วครับพ่อเลี้ยง” คนขับรถของรีสอร์ตรีบวิ่งเข้ามาในบ้านด้วยความรวดเร็ว

“มา ช่วยประคองนมสายหน่อย คงต้องพาไปโรงพยาบาลในเมือง น่าจะต้องให้หมอตรวจให้ละเอียด แล้วไอนินละ ทำไมไม่มาด้วย” พ่อเลี้ยงถาม

“คุณนิน กำลังอาบน้ำอยู่ครับ หลังจากพ่อเลี้ยงโทรไปคุณนินก็รีบโทรติดต่อให้ผมเอารถรับก่อนครับ เดี๋ยวคุณนินจะตามไปทีหลังครับผม” คนขับรถรีบตอบโดยเร็ว

“งั้นไปกันได้เลยไม่ต้องรอ ธารา ไปกับปะป๊าเร็ว” ธาราเมื่อไปเอาตะกร้าของนมสายก็รีบเดินตามขึ้นรถไปด้วยความทุลักทุเล เพราะแผลของหนูหน่อยก็ยังเจ็บอยู่

***ดาวน์โหลด NovelToon เพื่อเพลิดเพลินไปกับประสบการณ์การอ่านที่ดียิ่งขึ้น!***