ฮูหยินผู้นี้จะกลับมาแย่งสามีคืน
ตอนที่ 12
มู่เฉิน(นายเอก)
ข้าบอกให้ปล่อยไง//สบัดมือออก
เฟยหง(พระเอก)
นี่เจ้าเป็นกระไรกันแน่
เฟยหง(พระเอก)
บอกให้ข้าไปไกลๆ ไม่อยากพบหน้าข้าไม่พอ//คิ้วขมวด
เฟยหง(พระเอก)
ยังไปยืนใกล้ข้างชายอื่นอีกรึ!
มู่เฉิน(นายเอก)
ท่านหึงรึไง!
มู่เฉิน(นายเอก)
ข้าเคยบอกท่านไปแล้วหนิ
มู่เฉิน(นายเอก)
ว่าข้าหมดรักท่านแล้ว
มู่เฉิน(นายเอก)
ที่แต่ก่อนท่านไม่แม้แต่อยากจะแตะต้องตัวข้า//เสียงเข้ม
มู่เฉิน(นายเอก)
พอมาตอนนี้จะมาหึงหวงข้าเหรอ
เฟยหง(พระเอก)
(นี่ข้าหึงหรอกรึ)
เฟยหง(พระเอก)
//สับสนในตัวเอง
มู่เฉิน(นายเอก)
หนำซ้ำท่านยังไล่ข้าไปxายอีก
มู่เฉิน(นายเอก)
มันไม่แรงไปหน่อยเหรอ//น้ำตาคลอ
มู่เฉิน(นายเอก)
ข้าขอถามหน่อยเถอะ
มู่เฉิน(นายเอก)
ตั้งแต่ที่ข้าแต่งเข้ามา
มู่เฉิน(นายเอก)
ท่านเคยมองว่าข้าเป็นภรรยาท่านไหม//น้ำตาไหล
เฟยหง(พระเอก)
//จุก+ขมวดคิ้ว
มู่เฉิน(นายเอก)
(ร้องไห้ออกมาจนได้สินะเรา)
มู่เฉิน(นายเอก)
ก็จริงนั่นแหละ
มู่เฉิน(นายเอก)
ที่ท่านไม่อยากจะแต่งกับข้าเพราะข้าเป็นบุรุษ
มู่เฉิน(นายเอก)
เพราอายคนอื่นว่ามีฮูหยินเป็นบุรุษ
มู่เฉิน(นายเอก)
ชั่งน่าขันนัก
มู่เฉิน(นายเอก)
ไม่ต้องแก้ต้วอะไรแล้ว
มู่เฉิน(นายเอก)
ข้ารู้แล้ว
มู่เฉิน(นายเอก)
ท่านกลับไปหาพระสนมเอกกับพระสนมรองเถอะ
มู่เฉิน(นายเอก)
//เดินออกไป
เฟยหง(พระเอก)
//ทิ้งตัวนั่งบนเตียง
เฟยหง(พระเอก)
ทำให้นางเสียใจจนถึงขั้นนี้เลยรึ
เฟยหง(พระเอก)
//สับสน+รู้สึกผิด
มู่เฉิน(นายเอก)
//อมยิ้มเจ้าเล่ห์ออกมา
มู่เฉิน(นายเอก)
แบบนี้ก็ทำให้เฟยหงรู้สึกผิดไปอีกนานเลยล่ะสิ//ปาดน้ำตา
มู่เฉิน(นายเอก)
//เดินกลับตำหนัก
ถ้าไม่ว่าอะไร น้อลขออมยิ้มเจ้าเล่ห์อีกรอบ
ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)
กลับมาแล้วหรือเจ้าคะ//วิ่งเข้าไปหามู่เฉิน
ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)
เป็นอย่างไรบ้างเจ้าคะ//ดูรอบตัวมู่เฉิน
มู่เฉิน(นายเอก)
ข้าไม่เป็นไรมาก//เสียงแหบๆ
ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)
//สังเกตเห็นตาของมูาเฉินที่บวมจากการร้องไห้
ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)
คุณชาย//ใจหาย
ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)
ร้องไห้หรือเจ้าคะ
ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)
ไม่เป็นไรนะเจ้าคะ//จะร้องไห้
ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)
นั่งพักก่อนนะเจ้าคะ//ประคองมู่เฉินไปนั่งเก้าอี้
ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)
เดี๋ยวข้าจะไปต้มโสมให้เจ้าค่ะ
ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)
ใช่เจ้าค่ะ
ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)
โสมที่พระสนมเหมยให้มาน่ะเจ้าค่ะ
มู่เฉิน(นายเอก)
ไม่ต้องต้ม
ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)
ทำไมล่ะเจ้าคะ
มู่เฉิน(นายเอก)
มันเป็นโสมพิษ
ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)
ว๊าย//ตกใจ
มู่เฉิน(นายเอก)
หากใครกินจะมีอาการชัก เดินไม่ได้หรือพูดง่ายๆก็คือ อัมพาต
ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)
พระสนมเหมยนี่ร้ายกาจนักนะเจ้าคะ//เคือง
มู่เฉิน(นายเอก)
เจ้าต้องจำเอาไว้
มู่เฉิน(นายเอก)
ถ้าฝั่งนั้นฉลาดมากเท่าไหร่ เราก็ต้องตามเกมให้มันทัน ต้องฉลาดกว่ามัน
ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)
ฉีหนิงเข้าใจแล้วเจ้าค่ะ//จริงจัง
ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)
เดี๋ยวฉีหนิงขอไปทิ้งเจ้าโสมนี่ก่อนนะเจ้าคะ
ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)
//เก็บโสมใส่ผ้าขาว
มู่เฉิน(นายเอก)
ทิ้งดีๆล่ะ
มู่เฉิน(นายเอก)
อย่าให้ใครเห็นได้
ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)
รับทราบเจ้าค่ะ//จริงจัง
ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)
//เดินออกไป
มู่เฉิน(นายเอก)
ส่งโสมพิษมาถึงขนาดนี้
มู่เฉิน(นายเอก)
แล้วก็เรื่องเป่าประกาศว่าฉันความจำเสื่อมอีก
มู่เฉิน(นายเอก)
หัวสมองดีฉิบหาย
มู่เฉิน(นายเอก)
เดี๋ยวมึงเจอกู เหมยลี่!
เฟยหง(พระเอก)
//ฉุดคิดเรื่องนั้นขึ้นมาได้
เจียวจิ้น(องครักษ์เฟยหง)
ขอรับ
เฟยหง(พระเอก)
คนเราหึงหวงจะมีอาการอย่างไร
เจียวจิ้น(องครักษ์เฟยหง)
หือ
เจียวจิ้น(องครักษ์เฟยหง)
//แปลกใจ
เจียวจิ้น(องครักษ์เฟยหง)
ท่านมีคนที่หึงหวงด้วยหรือขอรับ
เจียวจิ้น(องครักษ์เฟยหง)
//สงสัย
เจียวจิ้น(องครักษ์เฟยหง)
ความเข้าใจของกระหม่อมคือ..
เจียวจิ้น(องครักษ์เฟยหง)
การที่ได้เห็นคนที่รักหรือชอบอยู่กับคนอื่น แล้วรู้สึกหวงขอรับ
เจียวจิ้น(องครักษ์เฟยหง)
อาจจะมากกว่านั้นขอรับ
เจียวจิ้น(องครักษ์เฟยหง)
เพราะว่ากระหม่อมไม่เคยมีคนที่ชอบก็เลยไม่ได้รู้ลึกถึงคำว่าหึงหวง
เฟยหง(พระเอก)
แล้วจะรู้ได้อย่างไรถ้าเรามีใจให้เขา
เจียวจิ้น(องครักษ์เฟยหง)
ตอบอยากอยู่นะขอรับ
เจียวจิ้น(องครักษ์เฟยหง)
ก็คงเป็นความชอบในลักษณะนิสัยของคนคนนั้นมั้งขอรับ
เฟยหง(พระเอก)
แล้วข้าจะรู้ได้อย่างไรถ้าเขาคนนั้นมีใจให้ข้า//ย.ช
เจียวจิ้น(องครักษ์เฟยหง)
อืม
เจียวจิ้น(องครักษ์เฟยหง)
ก็น่าจะเป็นดูแล เอาใจใส่ท่านมั้งขอรับ
เฟยหง(พระเอก)
ข้าพอจะเข้าใจแล้ว//ย.ช
หยุมหัวพระเอกมั้ยคะพรี่ๆ
เจียวจิ้น = เซฟโซนที่ดี
หยุมหัวพระเอกมั้ยคะพรี่ๆ
ขอบคุณสำหรับคนที่เข้ามาอ่านด้วยนะคะ🙏❤️
Comments
เดะมึงเจอลูกกู
รู้สึกเป็นกับเขาด้วยหรอเนี้ยย
2025-03-01
0
🌟✨จุ๊เม๊าะ🐣🐥
คือเรากลับมาอ่านใหม่น้ำตาคลอเบ้าเลยอะ
2025-02-11
1
ตอกก้านม่ะ🌚
ร้ายไม่เบา/Doge//Doge/
2024-12-28
0