ฮูหยินผู้นี้จะกลับมาแย่งสามีคืน ตอนที่ 11

มู่เฉิน(นายเอก)

ฉีหนิง

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

หืม เจ้าคะ?

มู่เฉิน(นายเอก)

นี่ข้าก็เดินมานานแล้วนะ

มู่เฉิน(นายเอก)

เจ้ามีที่ให้นั่งพักผ่อนไหม

มู่เฉิน(นายเอก)

ที่เที่ยวก็ได้

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

มีเจ้าค่ะ

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

แถวๆวังหลังเจ้าค่ะ

มู่เฉิน(นายเอก)

อื้มดีเลย

มู่เฉิน(นายเอก)

พาข้าไปหน่อยสิ

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

ได้เจ้าค่ะ

สวนดอกเหมย

มู่เฉิน(นายเอก)

สวยมากเลย//ยิ้ม

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

คุณชายยังจำได้ไหมเจ้าคะ

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

ว่าเมื่อก่อนคุณชายชอบมานั่งเล่นที่นี่

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

ฉีหนิงก็มาด้วยนะเจ้าคะ

มู่เฉิน(นายเอก)

เหรอ

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

ใช่เลยเจ้าค่ะ

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

เมื่อก่อนคุณชายชอบบ่นเรื่องเศร้าๆให้ฉีหนิงฟังบ่อยมากเจ้าค่ะ

มู่เฉิน(นายเอก)

ขนาดนั้นเลยเหรอ

มู่เฉิน(นายเอก)

เมื่อก่อนข้าเป็นคนเศร้าขนาดนั้นเลยเหรอ

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

ก็...

มู่เฉิน(นายเอก)

พูดมาเถอะ

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

ก็ประมาณนึงเจ้าค่ะ

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

ตลอดหลายปีที่ผ่านมา ท่านไม่ค่อยมีความสุขเลย

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

ฉีหนิงเพิ่งเห็นท่านยิ้มเยอะก็ครานี้แหละเจ้าค่ะ//อมยิ้ม

มู่เฉิน(นายเอก)

//อมยิ้มออกมา

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

เอ๊ะ!!

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

ถ้าจำไม่ผิด

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

แถวนี้จะมีต้นพีชอยู่ แต่ไม่รู้ออกผลหรือยัง

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

ถ้าออกผลแล้ว ข้าจะเอามาให้นะเจ้าคะ

มู่เฉิน(นายเอก)

ได้//ยิ้ม

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

//เดินไปเก็บลูกพีช

เมื่อก่อน มู่เฉินไม่ค่อยได้รับความรักจากเฟยหงสักเท่าไหร่ คอยพยายามจะโหยหาแต่ก็ไม่เป็นผล ส่วนมากพระสนมรองจะได้รับความรักมากกว่า จนมู่เฉินต้องอยู่โดดเดี่ยว

มู่เฉิน(นายเอก)

ทำไมถึงจำอะไรไม่ได้เลยนะ

มู่เฉิน(นายเอก)

หลังจากนี้ฉันจะไม่อยู่โดดเดี่ยวแน่นอน

มู่เฉิน(นายเอก)

(คอยดูเถอะ ใครทำไรไว้เดี๋ยวกูจะเหยียบให้มิดเลย)

กึก กึก!!!

มู่เฉิน(นายเอก)

ใคร!

มู่เฉิน(นายเอก)

//มองหา

ข้าเองๆ

สวีเหอ(พี่ชายสวีจาง)

//ออกมาจากหลังต้นไม้

สวีเหอ(พี่ชายสวีจาง)

ไม่เจอกันนานเลยนะ

สวีเหอ(พี่ชายสวีจาง)

มู่เฉิน

มู่เฉิน(นายเอก)

(สวีเหอ!!)

มู่เฉิน(นายเอก)

(ต้องแกล้งความจำเสื่อมไปก่อน)

มู่เฉิน(นายเอก)

เอ่ออ...

มู่เฉิน(นายเอก)

ท่านคือใคร.....

สวีเหอ(พี่ชายสวีจาง)

หึ

สวีเหอ(พี่ชายสวีจาง)

เป็นอย่างที่คนอื่นเขาเล่าลือกันมาจริงๆสินะ

มู่เฉิน(นายเอก)

เล่าลือ? เรื่องอะไร

สวีเหอ(พี่ชายสวีจาง)

เจ้าความจำเสื่อมรึ//เดินเข้ามา

มู่เฉิน(นายเอก)

//ถอยหลัง

มู่เฉิน(นายเอก)

ข้าเหรอ ความจำเสื่อม//ไม่รู้ไม่ชี้

มู่เฉิน(นายเอก)

ข้าไม่ได้ความจำเสื่อมนะ!!

สวีเหอ(พี่ชายสวีจาง)

หึ//หัวเราะเบาๆ

มู่เฉิน(นายเอก)

(ไม่ได้ละ อย่าเข้ามาๆ!!!)

สวีเหอ(พี่ชายสวีจาง)

ถ้าเจ้าบอกว่าเจ้าไม่ได้ความจำเสื่อม

สวีเหอ(พี่ชายสวีจาง)

บอกได้หรือไม่

สวีเหอ(พี่ชายสวีจาง)

ว่าข้ามีนามว่ากระไร

มู่เฉิน(นายเอก)

(ฉิบหาย บอกไปมีหวังแผนพังแน่)

มู่เฉิน(นายเอก)

ข้าจะไปรู้ได้ยังไง

มู่เฉิน(นายเอก)

ทั้งที่ท่านกับข้าเพิ่งรู้จักกันแท้ๆ//อ่อนแอ

สวีเหอ(พี่ชายสวีจาง)

ข้าไม่แกล้งเจ้าแล้ว

มู่เฉิน(นายเอก)

นี่ท่าน!!

สวีเหอ(พี่ชายสวีจาง)

//จับมือมู่เฉิน

มู่เฉิน(นายเอก)

//สดุ้ง

สวีเหอ(พี่ชายสวีจาง)

ข้ามีนามว่า สวีเหอ เมื่อก่อนเจ้ารู้จักดี

สวีเหอ(พี่ชายสวีจาง)

เมื่อก่อนข้าเห็นเจ้ามานั่งที่นี่บ่อยๆ

สวีเหอ(พี่ชายสวีจาง)

ยังไม่ต้องรีบร้อน

สวีเหอ(พี่ชายสวีจาง)

เจ้าความจำเสื่อม ค่อยทำความรู้จักกันไปก่อนก็ได้

มู่เฉิน(นายเอก)

//อมยิ้ม

มู่เฉิน(นายเอก)

ท่านปล่อยมือข้าก่อนได้ไหม

สวีเหอ(พี่ชายสวีจาง)

อะ..

สวีเหอ(พี่ชายสวีจาง)

ขออภัย//ปล่อย

สวีเหอ(พี่ชายสวีจาง)

ทั้งที่ข้ารู้อยู่แก่ใจว่าเจ้าเป็นถึงฮูหยิน

สวีเหอ(พี่ชายสวีจาง)

ข้าก็ยังคงทำกิริยาเหมือนแต่ก่อน

มู่เฉิน(นายเอก)

ไม่เป็นไรๆ

มู่เฉิน(นายเอก)

ถ้าไม่ถือโทษโกรธอะไร

รู้ว่าสวีเหอแอบรักมู่เฉินมาตั้งแต่ยังไม่ทันได้แต่งงาน แต่คนที่ใช่ไม่ต้องพยายามมันก็ใช่อยู่ดีนั่นแหละ....

มู่เฉิน(นายเอก)

//เห็นเฟยหงกับต้าหนิงเดินมา

มู่เฉิน(นายเอก)

(โลกกลมจริงๆ)

เฟยหง(พระเอก)

//มองจ้องมู่เฉิน

เฟยหง(พระเอก)

(มู่เฉินมาทำกระไรที่นี่ แล้วนั่นใคร เหตุใดตัวถึงติดกันเช่นนั้น)

เฟยหง(พระเอก)

//มีน้ำโห

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

มาแล้วเจ้าค่ะ//ถือลูกพีชมา+วิ่ง

มู่เฉิน(นายเอก)

(จังหวะนี้แหละ)

มู่เฉิน(นายเอก)

โอ้ย!!//กุมขมับ

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

ว้าย!!คุณชาย//ทิ้งลูกพีชไปดูมู่เฉิน

สวีเหอ(พี่ชายสวีจาง)

เจ้าเป็นกระไรมากหรือไม่//ประคอง

มู่เฉิน(นายเอก)

ข้าปวดหน้าอกมาก//แกล้งกุมหน้าอก

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

คุณชาย มิเป็นไรนะเจ้าคะ//กระวนกระวาย

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

แย่แล้ว!

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

โรคหัวใจคุณชายกำเริบอีกแล้ว!!

มู่เฉิน(นายเอก)

//เหลือบมองเฟยหง

เฟยหง(พระเอก)

//จะเดินเข้ามา

ต้าหนิง(พระสนมเอก+นางสนมเก่า)

//จับแขนเฟยหงเอาไว้

ต้าหนิง(พระสนมเอก+นางสนมเก่า)

จะไปไหนรึเจ้าคะ

เฟยหง(พระเอก)

เดี๋ยวข้ามา

เฟยหง(พระเอก)

เจ้ารออยู่ตรงนี้ไปก่อน

เฟยหง(พระเอก)

//เดินไป+หน้าจริงจัง

สวีเหอ(พี่ชายสวีจาง)

หมอหลวง!!//ตะโกน

มู่เฉิน(นายเอก)

ไม่ต้องๆ

มู่เฉิน(นายเอก)

ข้าไม่เป็นไรมาก

มู่เฉิน(นายเอก)

ก็แค่โรคหัวใจกำเริบก็เท่านั้น

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

ท่านไหวไม่เจ้าคะ

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

พวกเรากลับตำหนักกันเถอะเจ้าค่ะ

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

//ประคอง

เฟยหง(พระเอก)

//เดินมา

เฟยหง(พระเอก)

เป็นกระไรมากหรือไม่//จับแขนมู่เฉิน

มู่เฉิน(นายเอก)

ข้าไม่เป็นอะไร//สบัดแขนออก

เฟยหง(พระเอก)

จะไม่เป็นไรได้อย่างไร

เฟยหง(พระเอก)

ก็เมื่อกี้ข้ายังเห็นเจ้าร้องโอดโอยอยู่เลย

มู่เฉิน(นายเอก)

ไม่เป็นไรแล้วล่ะ

เฟยหง(พระเอก)

ไม่ เจ้าต้องไปกับข้า//จับแขนมู่เฉินไป

มู่เฉิน(นายเอก)

ไม่เอา ข้าไม่ไป!!

สวีเหอ(พี่ชายสวีจาง)

ปล่อย

สวีเหอ(พี่ชายสวีจาง)

ข้าบอกให้ปล่อย!!//ขึ้นเสียง

สวีเหอ(พี่ชายสวีจาง)

//ผละเฟยหงออกไป

สวีเหอ(พี่ชายสวีจาง)

ในเมื่อมู่เฉินไม่ยอมไป

สวีเหอ(พี่ชายสวีจาง)

ท่านก็ไม่มีสิทธิ์ไปบีบบังคับเขา

สวีเหอ(พี่ชายสวีจาง)

//เอาตัวมู่เฉินให้อยู่ด้านหลังตน

เฟยหง(พระเอก)

เจ้าเป็นใคร!!//ย.ช

เฟยหง(พระเอก)

นี่มันเรื่องสามีภรรยาเขาจะคุยกัน

เฟยหง(พระเอก)

เจ้าไม่ต้องมายุ่ง!!

สวีเหอ(พี่ชายสวีจาง)

....

มู่เฉิน(นายเอก)

(ฉิบหายละ แผนรั่วเฉย)

เฟยหง(พระเอก)

//ดึงแขนมู่เฉิน+เดินไป

มู่เฉิน(นายเอก)

อ๊ะ!

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

รอด้วยเจ้าค่ะคุณชาย//วิ่งตาม

สวีเหอ(พี่ชายสวีจาง)

//เคือง

สวีเหอ(พี่ชายสวีจาง)

(ข้าผิดเองที่ปกป้องเจ้าไม่ได้)

ต้าหนิง(พระสนมเอก+นางสนมเก่า)

อีกแล้วรึ!

ต้าหนิง(พระสนมเอก+นางสนมเก่า)

//จ้องตาเป็นมัน

ต้าหนิง(พระสนมเอก+นางสนมเก่า)

หึ้ยย!//กัดฟัน+แค้นจัด

หยุมหัวพระเอกมั้ยคะพรี่ๆ

ขอบคุณสำหรับคนที่เข้ามาอ่านด้วยนะคะ🙏❤️

1 คอมเม้น = 1กำลังใจ เข้ามาอ่านกันเยอะๆนะคะ

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ