ฮูหยินผู้นี้จะกลับมาแย่งสามีคืน ตอนที่ 7

เฟยหง(พระเอก)

กลับได้รึยัง

มู่เฉิน(นายเอก)

ยังสิ

มู่เฉิน(นายเอก)

ข้ายังไม่ทันได้ดูโคมลอยเลย

เฟยหง(พระเอก)

แต่มันดึกแล้วนะ//ย.ช

มู่เฉิน(นายเอก)

ถ้าท่านอยากกลับก็กลับไปก่อนเลย

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

แต่มันก็จริงอย่างที่ท่านเฟยกล่าวมานะเพคะ

มู่เฉิน(นายเอก)

แต่ว่า...

เฟยหง(พระเอก)

ไม่มีแต่//ขึ้นเสียง

เฟยหง(พระเอก)

ข้าบอกให้กลับก็ต้องกลับ

เฟยหง(พระเอก)

ร่างกายเจ้ายังไม่หายดี

เฟยหง(พระเอก)

แล้วก็เรื่องโรคหัวใจที่ยังรักษาไม่หาย

มู่เฉิน(นายเอก)

ข้าหาย- อุ๊บ//ปิดปาก

เฟยหง(พระเอก)

มู่เฉิน(นายเอก)

ก็ได้ๆ

มู่เฉิน(นายเอก)

ข้ากลับก็กลับ//หงอย

มู่เฉิน(นายเอก)

//ผิดหวังที่ไม่ได้ดูโคมลอย

มู่เฉิน(นายเอก)

//เดินกลับ

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

เดินดีๆนะเจ้าคะ//ประคอง

เวลาสมัยก่อน ผิดตรงไหนสามารถบอกได้นะคะ แอดไปหามาเหมือนกัน ไม่รู้ถูกไหม

อันก่อนไม่ได้เขียนให้ มาเขียนให้แล้วนะคะ

เฟยหง(พระเอก)

ยามซวีแล้ว

เฟยหง(พระเอก)

เจ้าก็นอนได้แล้ว

เฟยหง(พระเอก)

เดี๋ยวร่างกายจะอ่อนแอมากกว่าเดิม//ย.ช

มู่เฉิน(นายเอก)

อื้มๆ//ไม่มองหน้า+หันหลังพูด

เฟยหง(พระเอก)

//เดินออกไป

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

//มองหน้าประตู

มู่เฉิน(นายเอก)

ไปรึยัง//แอบดู

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

ไปแล้วเจ้าค่ะ

มู่เฉิน(นายเอก)

ดีเลย//หยิบขนมที่ยังเหลือออกมา

มู่เฉิน(นายเอก)

ยังหอมเหมือนเดิมเลย

มู่เฉิน(นายเอก)

//อมยิ้ม

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

คุณชายระวังเรื่องสุขภาพด้วยนะเจ้าคะ กินของหวานตอนกลางคืน//เป็นห่วง

มู่เฉิน(นายเอก)

ไม่ต้องเป็นห่วง

มู่เฉิน(นายเอก)

ข้าไม่เป็นอะไรหรอก

มู่เฉิน(นายเอก)

//หยิบขนมเข้าปาก

มู่เฉิน(นายเอก)

อื้มม อร่อยย~~//แก้มป่อง+ยิ้มตาสระอิ

มู่เฉิน(นายเอก)

//ยื่นให้ฉีหนิงอีกอัน

มู่เฉิน(นายเอก)

อะข้าให้

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

คุณชายจะกินอิ่มไหมเจ้าคะ

มู่เฉิน(นายเอก)

ไม่เป็นไรหรอก

มู่เฉิน(นายเอก)

เยอะขนาดนี้ข้ากินไม่หมดหรอก

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

ขอบคุณเจ้าค่ะ//รับ

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

//กัด

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

อื้มม ชิ้นนี้อร่อยมากเจ้าค่ะ//กัดอีก

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

ว่าแต่ คุณชายไม่กลัวท่านเฟยรู้หรือเจ้าคะ

มู่เฉิน(นายเอก)

ไม่รู้หรอก

มู่เฉิน(นายเอก)

กลับไปตั้งนานแล้ว//ยิ้ม

กึก กึก

เฟยหง(พระเอก)

มิใช่ว่าเจ้านอนไปแล้วรึ

มู่เฉิน(นายเอก)

//สดุ้ง

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

//หันมามอง

มู่เฉิน(นายเอก)

//รีบเก็บขนม

มู่เฉิน(นายเอก)

ข้ากำลังนอน

เฟยหง(พระเอก)

//เดินเข้ามา

เฟยหง(พระเอก)

อะไรอยู่ในปาก//ย.ช

มู่เฉิน(นายเอก)

//เลิ่กลัก

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

//มองมู่เฉิน+เลิ่กลัก

เฟยหง(พระเอก)

คายแล้วเอาไปทิ้ง

มู่เฉิน(นายเอก)

แต่ข้าเสียดาย

เฟยหง(พระเอก)

ไม่มีเหตุผลอะไรทั้งสิ้น//ขึ้นเสียง

เฟยหง(พระเอก)

ข้าบอกให้คายก็ต้องคาย//ย.ช

มู่เฉิน(นายเอก)

ก็ได้

มู่เฉิน(นายเอก)

//คายออกมา

เฟยหง(พระเอก)

แล้วถุงขนมล่ะ

มู่เฉิน(นายเอก)

//ยื่นให้+หงอย

เฟยหง(พระเอก)

ทีนี้ก็นอนได้แล้ว รุ่งเช้าข้าจะมาพบเจ้า

มู่เฉิน(นายเอก)

อื้อๆ//หยักหน้า

เฟยหง(พระเอก)

//เดินออกไป

มู่เฉิน(นายเอก)

เอาไปหมดเลยแฮะ

มู่เฉิน(นายเอก)

ไม่เหลือเลย //ผิดหวัง

มู่เฉิน(นายเอก)

เจ้ายังเหลือยู่ไหม

ฉีหนิง(นางกำนัลนายเอก)

//ส่ายหน้า+ขนมอยู่ในปาก

มู่เฉิน(นายเอก)

เห้ออ

มู่เฉิน(นายเอก)

(อดกินเลยเรา)

ต้าหนิง(พระสนมเอก+นางสนมเก่า)

เป็นอย่างไรบ้าง//นั่งรอ

หลี่โม่(นางกำนัลของต้าหนิง)

ข้าเห็นท่านเฟยเข้าไปในตำหนักมู่เพคะ

ต้าหนิง(พระสนมเอก+นางสนมเก่า)

//คิ้วขมวด+โกรธ

ต้าหนิง(พระสนมเอก+นางสนมเก่า)

อร๊ายยย//ลุกขึ้น

ต้าหนิง(พระสนมเอก+นางสนมเก่า)

//ทำลายข้าวของ

เพล้ง! เพล้ง!

หลี่โม่(นางกำนัลของต้าหนิง)

พระสนมเอกใจเย็นๆนะเจ้าคะ

ต้าหนิง(พระสนมเอก+นางสนมเก่า)

ข้าเกลียดมัน!

ต้าหนิง(พระสนมเอก+นางสนมเก่า)

ได้ยินไหมว่าข้าเกลียดมัน!!//ทำลายเข้าของ

โครม!! เครม!!

ต้าหนิง(พระสนมเอก+นางสนมเก่า)

ตั้งแต่ที่ข้าแต่งเข้าจวนมา

ต้าหนิง(พระสนมเอก+นางสนมเก่า)

ท่านเฟยก็ไม่ค่อยได้มาหาข้าเลย!

ต้าหนิง(พระสนมเอก+นางสนมเก่า)

เพระเหตุใดกัน

ต้าหนิง(พระสนมเอก+นางสนมเก่า)

//หายใจแรง

ห้องเต็มไปด้วยของที่กระจัดกระจายทั้งหมด

หลี่โม่(นางกำนัลของต้าหนิง)

ค่อยเป็นค่อยไปก็ได้เจ้าค่ะ//ปลอบประโลม

ต้าหนิง(พระสนมเอก+นางสนมเก่า)

ค่อยเป็นค่อยไปรึ

หลี่โม่(นางกำนัลของต้าหนิง)

//เหมือนคิดไรออก

หลี่โม่(นางกำนัลของต้าหนิง)

ข้ามีแผนเจ้าค่ะ

ต้าหนิง(พระสนมเอก+นางสนมเก่า)

แผนอะไร

หลี่โม่(นางกำนัลของต้าหนิง)

//ซุบซิบ

ต้าหนิง(พระสนมเอก+นางสนมเก่า)

งั้นเอาตามที่เจ้าพูดมา

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ