ภรรยาที่เขา[ไม่]รัก สามี

09.05

ป้าอ่อน

รีบไปไหนคะคุณริน

หญิงวัยกลางคนหันไปถาม ร่างบางที่ยืนหอบอยู่ที่หัวบันได

รินรดา

วันนี้ก็ไม่ทันอีกแล้วหรอคะ

ป้าอ่อน

วันนี้นายออกไปทำงานแต่เช้าน่ะค่ะ

รินรดา

เฮ้อ..

ร่างบางได้แต่ถอนหายใจออกมาเบาๆ สายตากวาดมองไปรอบๆบ้าน

'วันนี้ครบรอบ1ปีที่แต่งงานกันรึป่าวนะ'

ภาพจำในวันแรกที่ตัวเองก้าวขาเข้ามาในคฤหาสน์หลังนี้ยังฉายชัดเจนในสมอง

-วันแต่งงาน-

เพร้ง!!!

แก้วที่หล่นจากมือของสาวใช้กระทบลงพื้นเสียงดังอย่างตั้งใจ สายตาของสาวใช้มองมาที่เธออย่างเหยียดหยาม

รินรดา

อ่ะ!!

ร่างบางรีบทดกายหนีจากเศษแก้วทันที

เวล

คุณหนู!!

รินรดา

มะ..ไม่เป็นไรเวล

-ปัจจุบัน-

เธอจำได้ดีว่าคนในคฤหาสน์นี้ไม่ชอบเธอมากแค่ไหน แม้แต่คนที่ขึ้นชื่อว่าเป็น'สามี'ก็ตาม

ป้าอ่อน

คุณรินไม่เอาไปให้นายที่บริษัทล่ะคะ

รินรดา

ไม่ดีมั้งคะป้า

ป้าอ่อน

ไปเถอะค่ะ ไม่มีใครกล้าว่าอะไรคุณรินหรอก

รินรดา

งั้นรินขอเอาข้าวกล่องไปส่งคุณปัณณ์ก่อนนะคะ

หญิงวัยกลางคนได้แต่พยักหน้าและส่งยิ้มให้กับรินรดา

-บริษัทพชรดนัย-

11.15

นัท

บอสจะให้คุณอาร์ท

นัท

เข้าไปคุยที่ห้องทำงานใช่ไหมคะ

ปัณณทัต

อืม

ปัณณทัต

อีกนานไหมกว่ามันจะมา

นัท

อีกสักครู่ค่ะ

แกร๊ก!!

มือหนาเอื้อมไปเปิดประตูห้องทำงานของตน สายตานิ่งค้างไปครู่นึงเมื่อเหลือบไปเห็นใครบางคนนอนหลับอยู่บนโซฟา

นัท

มะ..มีอะไรรึป่าวคะ

ปัณณทัต

....

'ทำไมมานอนอยู่ที่นี่'

นัท

บอสคะ

มือหนาปิดประตูลงก่อนจะหันหน้ามาสั่งงานกับเลขา

ปัณณทัต

บอกให้ไอ้อาร์ทไปรอที่ห้องรับรอง

นัท

เอ่อ..มีปัญหาอะไรรึป่าวคะ

ปัณณทัต

ทำตามที่สั่ง

น้ำเสียงเยือกเย็นถูกเปร่งออกมา จนผู้ฟังรู้สึกสั่นกลัว

นัท

ค่ะๆ

เลขาสาวเดินจากไปด้วยความเร่งรีบ ปัณณ์ผลักประตูเดินเข้าไปในห้องทำงานของตน

เสื้อสูทราคาแพงถูกถอดออกคลุมร่างของใครอีกคนที่นอนหลับสนิท

ปัณณ์หย่อนกายนั่งลงบนเก้าอี้ราคาแพง สายตาถอดมองร่างบางที่ยังคงนอนนิ่งอยู่ครู่นึง ก่อนจะหยิบปากกาขึ้นมาเซ็นเอกสารต่อ

รินรดา

คะ..คุณปัณณ์

ปัณณทัต

มาทำอะไรที่นี่

ปัณณ์เอ่ยถามออกไปทั้งที่ยังก้มหน้า

รินรดา

รินเอาข้าวกล่องมาส่งค่ะ

รินรดา

เมื่อเช้ารินตื่นสายก็เลยเอาให้ไม่ทัน

ปัณณทัต

ทีหลังไม่ต้อง

ปัณณทัต

ฉันออกไปทานข้างนอกได้

ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่นด้วยความประหม่า

รินรดา

งะ..งั้นเดี๋ยวรินเอากลับ--

ปัณณทัต

ถ้าเธอเอากลับไปใครจะกินเสียของเปล่าๆ

ปัณณทัต

คงไม่มีใครกินข้าวกล่องของเธอหรอก

รินรดา

อ่ะ!สูทของคุณปัณณ์

มือบางชูเสื้อสูทขึ้นเล็กน้อย

ปัณณทัต

เอาไว้กับเธอนั้นแหละ

ปัณณทัต

มันร้อนฉันไม่อยากใส่

ก๊อกๆๆ

เสียงเคาะประตูดังขึ้น ร่างบางเตรียมลุกขึ้นจะไปเปิดประตูแต่ก็ต้องนั่งลงดังเดิมเพราะเสียงปรามของปัณณ์

ปัณณทัต

นั่งลงไม่ต้องลุกไปเปิด

รินรดา

....

นัท

บอสค่ะ

นัท

คุณอาร์ทมาแล้วค่ะ

นัทเอ่ยบอกกับเจ้านาย ไม่วายสายตาเหลือบไปมองคนที่นั่งก้มหน้ากุมมือตัวเองอยู่บนโซฟา

รินรดา

คุณปัณณ์มีงาน

รินรดา

งั้นรินขอกลับก่อนนะคะ

ปัณณทัต

ค่อยกลับพร้อมกัน

ปัณณทัต

นั่งเล่นอยู่ในห้องนี้ไปก่อน

ปัณณทัต

ฉันคุยงานไม่นานหรอก

ปัณณ์พูดจบก็เดินออกไปจากห้องทันที เหลือเพียงร่างบางที่ยังคงนั่งอยู่ในห้อง

คำพูดของปัณณ์เป็นเหมือนคำสั่งเด็ดขาดของรินที่ไม่สามารถปฏิเสธได้

สายตาสวยกวาดมองไปรอบๆห้องจนไปสะดุดกับประตูเล็กๆเหมือนเป็นทางเชื่อมไปอีกห้อง

มือบางถือวิสาสะเปิดเข้าไปดูภายในห้อง

รินรดา

มีห้องนอนในห้องทำงานด้วย

รินเดินตรงไปยังตู้เสื้อผ้าสีดำคลุมโทนที่ตั้งอยู่ไม่ห่างมากนัก

รินรดา

ทำไมเสื้อสูทตัวนี้ถึงยับขนาดนี้นะ

รินรดา

ตัวอื่นๆยังดีอยู่เลย

ดวงตาสวยไล่มองเสื้อสูทตัวอื่นๆที่ถูกแขวนไว้อย่างเป็นระเบียบ

ปัณณทัต

ใครให้เธอเข้ามาในห้องนี้

ร่างบางสะดุ้งเล็กน้อยกับน้ำเสียงอันเยือกเย็นของอีกคน

รินรดา

ปัณณทัต

เข้ามาทำอะไร

รินรดา

คือ..

ปัณณทัต

ช่างเถอะ เรามีที่ที่ต้องไป

ปัณณทัต

รีบตามมา

ขายาวเดินก้าวออกไปจากห้องทำงาน โดยมีรินรดาเดินตามอยู่ไม่ห่าง ในมือบางถือเสื้อสูทของปัณณ์ไว้แน่น

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ