ภรรยาที่เขา[ไม่]รัก เจ็บไหม

-คฤหาสน์พชรดนัย-

20.02

รินรดา

คุณปัณณ์พรุ่งนี้มีประชุมไหมคะ

ปัณณทัต

ไม่มี ไม่ได้ออกไปเจอลูกค้าด้วย

รินรดา

ค่ะ

มือบางบรรจงจัดเตรียมเสื้อผ้าที่จะใส่ไปทำงานในวันพรุ่งนี้ให้กับอีกคน

ร่างกายกำยำท่อนบนเปียกชุ่มไปด้วยเม็ดน้ำ ท่อนล่างมีผ้าขนหนูพื้นเล็กปกปิดอยู่

มือหนาหยิบคว้าผ้าพื้นบางขึ้นมาเช็ดกลุ่มผมที่เปียก

ปั๊ก!!

รินรดา

อ่ะ!!

รินรดาร้องออกมาเสียงเบา เมื่อชนเข้ากับแผงอกแกร่ง ร่างบางเซไปด้านหลังเล็กน้อยยังดีที่มีมือหนาคอยพยุงอยู่ที่เอวบาง

รินรดา

ขะ..ขอโทษค่ะ

ปัณณทัต

ไปโดนอะไรมา

เรียวนิ้วเกลี่ยลงบนแก้มนุ่มที่ขึ้นรอยแดงเป็นทางเล็กน้อย

รินรดา

ห๊ะ?

ดวงหน้าหวานเหลือบมองไปที่กระจก แต่ก็ต้องชะงักเมื่อมือหนายื่นมาจับใบหน้าหวานให้หันไปมองหน้าตน

รินรดา

....

ปัณณทัต

เจ็บไหม

ก๊อกๆ

'นายครับ'

เสียงเคาะประตูดังขึ้นพร้อมกับเสียงเรียกของลูกน้องคนสนิท

รินรดา

ดะ..เดี๋ยว--

ยังไม่ทันที่ร่างบางจะพูดจบ ปัณณ์ก็เดินออกจากห้องแต่งตัวตรงไปที่ประตูและเปิดออกทันที

ปัณณทัต

กลับมาแล้วหรอ

กาย

ครับเฮีย

กาย

ส่วนไอ้พอร์ชเดี๋ยวมันตามมาทีหลัง

ปัณณทัต

อืม

กาย

ยาที่สั่งครับ

ปัณณทัต

ขอบใจ

กล่าวบอกกับลูกน้องแค่นั้นก่อนจะปิดประตูลงช้าๆ

ปัณณ์หย่อนกายนั่งลงที่ปลายเตียงนอนทั้งที่ยังไม่แต่งตัว รินรดาเดินมาหยุดอยู่ตรงหน้าปัณณ์

เจ้าตัวค่อยๆแทรกตัวเข้ามาที่กลางหว่างขาของปัณณ์ มือบางหยิบผ้าขนหนูในมือหนาขึ้นมาบรรจงเช็ดผมให้กับคนตรงหน้า

รินรดา

เสร็จแล้วค่ะ

ปัณณทัต

อืม..ขอบใจ

เพร้ง!!

ดวงตาหวานรีบตวัดมองไปที่ประตู สองขาเตรียมจะก้าวเดินออกไปที่ประตู

ปัณณทัต

ยืนนิ่งๆ

รินรดา

ค่ะ?

ปัณณ์บรรจงทายาลงบนแก้มขาวอย่างระมัดระวังเหมือนกลัวใครอีกคนจะเจ็บ

ริยรดาได้แต่ยืนนิ่งด้วยความตกใจ

รินรดา

....

ปัณณทัต

เสร็จแล้ว

ปัณณทัต

ทีหลังก็ระวังตัวด้วยล่ะ

รินรดา

ขอบคุณที่ทายาให้นะคะ

รินรดา

งั้นรินขอ--

ปัณณทัต

ไม่ต้องออกไปหรอก

ปัณณทัต

เดี๋ยวฉันไปดูเอง

รินรดา

คุณปัณณ์ไปแต่งตัวเถอะค่ะ

รินรดา

เดี๋ยวรินไปดูเอง

ปัณณ์ได้แต่มองตามหลังอีกคนไป

ปัณณทัต

....

-ห้องครัว-

รินรดา

มีอะไรรึป่าวคะ

ป้าผ่อง

ไม่มีหรอก

หญิงวัยกลางคนตอบกลับมาด้วยน้ำเสียงประชดประชัน

รินรดา

ให้รินช่วยไหมคะ

ป้าผ่อง

ไม่ต้องมายุ่ง

ป้าผ่อง

คิดว่าตัวเองเป็นใครกันห๊ะ!!

หญิงสาววัยกลางคนตะคอกเสียงดังก่อนจะเดินชนไหล่รินออกไป

ริมฝีปากบางเม้มเข้าหากันแน่นด้วยความประหม่า มือผสานเข้าหากันด้วยความกังวล

-ห้องทำงาน-

22.50

กาย

เฮียเรียกผมมาตอนนี้มีอะไรรึป่าวครับ

ปัณณทัต

พรุ่งนี้เรียกประชุมคนในบ้านทั้งหมด

ปัณณทัต

ถ้าไม่เคารพกันมันก็อยู่ด้วยกันไม่ได้

ปัณณ์เอ่ยพูดกับลูกน้องด้วยน้ำเสียงที่ดูจริงจังผิดปกติ จนขนาดกายเองยังนึกกลัวขึ้นมา

กาย

....

08.19

แคท

อ่ะ!!นาย

แคท

ให้ดิฉันผูกเนคไทให้ไหมคะ

ปัณณทัต

ไม่ต้อง

ปัณณทัต

ป้าเห็นรินไหมครับ

แคท

....

ป้าอ่อน

คุณรินนั่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่นค่ะ

อ่อนตอบออกไปด้วยรอยยิ้ม

รินหันมองตามเสียงฝีเท้าที่กระทบลงบนพื้น

ก็นะ..จะเป็นใครไปได้ล่ะ...

รินรดา

คุณปัณณ์

รินรดา

ยังไม่ผูกเนคไทหรอคะ มาค่ะเดี๋ยวรินผูกให้

มือบางเอื้อมไปข้างหน้าเพื่อหยิบเนคไท ปัณณ์ย่อตัวลงเล็กน้อยเพื่อให้อีกคนผูกเนคไทได้สะดวก

ปัณณทัต

ขอบใจ

ดวงตาคมจ้องมองใบหน้าสวยหวานอย่างไม่อาจละสายตาได้

และเพราะร่างบางมักจะกลัวการเผชิญหน้ากับสายตาเย็นชานี้

จึงไม่รู้ว่าอีกคนมองมาที่ตนด้วยสายตาเช่นไร

โบนัส

ผู้ใช้ใหม่ที่ดาวน์โหลดแอพสามารถปลดล็อค 10 ตอนได้ฟรี

รับ